CHAPTER 7

"Gusto mo bang sabayan kita kumain?" Nilingon ko ang nagsalita at mabilis na napairap. 

"I don't need your company." Napayuko naman siya, ngunit hindi siya umalis...instead he sitted down in front of me.

"Hindi ka ba pagagalitan? Bumalik ka na roon! I don't need you."

Mariin kong binagsak ang tinidor na hawak ko at naiinis na napabuntong hininga. Si Luhennce dapat ang kasama ko eh!

"He's the same guy who dragged you away last night. You love him right?"

"Who the hell are you to talk to me like that?! Get the fuck out of my sight! I don't fucking need you loser!" I don't care how offensive my words are. Inis na kinuha ko ang wallet, susi at phone ko bago nagmadaling lumabas. 

How dare him to look at me like that?! Naiinis ako sa klase ng tingin na binibigay niya, I don't need anyone's sympathy! I don't need someone's pitty! Lalo na kung galing sa lalaking katulad niya!

Padabog akong sumakay sa kotse ko at mabilis na nagmaneho. Nalaman kong dinala ni Luhennce si Clarisse sa unit niya kaya, nagmadali akong dumeretso doon. 

I pressed the door bell button, couple of times at agad din naman 'yong bumukas. Si Clarisse ang nagbukas at nagulat pa itong makita ako. 

"Hi! So rude you both left me! Hindi naman ako manggugulo." Walang pagaalinlangan akong pumasok.

"What the fuck are you doing here Amanda?! Pati ba naman dito?! Can't you fucking give us privacy?!"

"Why? Kayo na ba?" Nilingon ko si Clarisse na napapaiwas nanaman ng tingin.

"What if yes! Aalis ka na ba?! Titigilan mo na ba ako?! Kami?!" Mas lalo akong ngumisi, bago nakakalokong nahiga sa sofa niya.

"Relax, hindi ko naman kayo guguluhin. Tatambay lang ako dito, go on...pretend that I am not here." Kinuha ko ang remote ng TV at nagkunwaring manonood ng netflix, I can feel and hear Luhennce's harsh breathing before pulling Clarisse inside the kitchen.

I felt a pinch on my heart because of that, with my eyes locked on the TV screen, it started to watered. I can hear their laughs, Clarisse' giggles? Luhennce' laughters. At kung paano sila mag-asaran hanggang sa tumahimik. Marahan akong naglakad palapit sa may gilid ng kusina at kagat labing sumilip na sana ay hindi ko nalang pala ginawa. 

I saw them kissing, passionately. I wanted to take my eyes off them but I can't. Pinanood ko sila, kung paanong ang mababaw na halikan ay nauwi sa malalim, at puno ng emosyon.

Hindi ko matatanggap, hindi ko matanggap na nakikita kong may nararamdaman na nga si Luhennce kay Clarisse.

My tears escape my eyes as my body trembled. My hands find its way to cover my mouth before stepping away.

Naupo ako saglit sa couch at pilit na tinuyo ang luha ko, I was counting---waiting for them to stepped out pero hindi...hindi sila lumabas...iniisip ko kung ano na kayang ginagawa nila, until a soft moan escapes from clarisse. Hindi iyon ganun kalakas, pero narinig ko. 

Mas lalong sumikip ang dibdib ko at nagsibagsakan ang mga luha ko. Ang sunod ko nalang nagawa ay ang tuluyang umalis dahil hindi ko makaya ang nakita at naririnig ko.

That's why he don't want to do it with me last night...kasi sa iba na pala niya gusto.

Fucking bullshit! Dapat hindi ako masaktan pero, ang sakit sakit. Dinudurog ako ng paulit ulit habang naaalala ko ang pangyayari kanina.

I drove faster than the usual. Hanggang sa natagpuan ko nalang ang sarili ko sa harap ng cafe kanina.

I wasn't expecting anyone to come near me. Pero may isang lalaki ang lumapit at tumabi sa'kin mula sa pagkakasandal sa kotse ko. Hindi ko siya kailangang lingunin para alamin kung sino siya.

"Masyadong mataas ang araw, at kitang kita ko sa mga mata mo ang kislap ng sakit." Ngumisi ako.

"Can you come with me? I'll pay you enough for this day." This time nilingon ko na siya, I was expecting him to be so shock just like a while ago, but no...he's not. 

Tumango tango ito sa akin at hinubad ang kaniyang suot na apron bago tinapon sa basurahan na kinagulat ko ng bahagya. 

"So where do you want to go?" Tanong niya na nakapagpabawi sa akin.

"Kahit saan," tipid na sagot ko at agad ng nagmaneho. I stopped on side of the road, hindi ko alam kung asan kami pero wala akong pakialam. 

Isinandal ko ang sarili bago nilingon si Kendrick na nagmamasid lang sa labas.

"Can you kiss me?"  Alam kong napalingon na siya sa akin ngayon at nagtataka.

"I can't do that again."

"Kiss me Kendrick, I am commanding you to do it."

Nilingon ko siya at mataman siyang nakatitig sa akin. Maya maya lang ay marahan na siyang lumapit , even his touch feels so soft na parang ingat na ingat itong hawakan ako.

His lips touched mine, and unlike last night he was doing it right. Umarko ang katawan ko at mas pinaglapit ang katawan naming dalawa. Mabilis akong yumakap sa kaniya at mas pinalalim ang halikan namin.

With my tears falling, I kisses him sensually, and expertly. I sucked on his lips, pushes my tongue inside, moan against his mouth. 

This is my anger and jealousy, this is my pain. Dito ko idadaan ang lahat ng sakit hanggang sa mapabitaw ako sa kaniya at mapaiyak nalang. Paulit ulit kong inumpog ang noo ko sa manibela habang patuloy na umiiyak.

"Fucking hurts! Fucking bullshit!tangina ang sakit!" Naramdaman ko ang marahan niyang paghaplos sa likod ko, ngunit paulit ulit ko lang na inuumpog ang sarili ko sa manibela hanggang sa malambot na ang tinatamaan ng noo ko at ng unti-unti ko 'yong tingnan ay nakita ko ang isang palad na namumula na. 

Nilingon ko si Kendrick at tahimik itong nakatingin sa akin. He holds my face to dry my tears. 

"You're too beautiful to cry. Kahit na maganda kang umiyak, mas maganda parin ang mukha mo pag nagmamaldita ka."

"I don't need that!" Tinapik ko ang kamay niya at mag-isang pinunasan ang sarili. Mabilis akong lumabas para huminga. 

At narinig ko ang pagsunod niya.

"I don't think you don't need my comfort. Just tell me when you need me and I can free myself for you."

"Bakit?" I asked emotionless.

Hindi siya nakasagot agad , o baka iniintindi ang ibig kong sabihin.

"Bakit gusto mo akong icomfort?"

"Because you're in pain."

"I don't need your comfort just because I am in pain, cause after all it was all my fault why. Ako ang dahilan kung bakit ayaw na niya sa akin."

"At hindi rin naman 'yon dahilan para saktan ka rin niya 'di ba?"

"Wala kang alam..."

"That's why I am volunteering myself, I want to know you, your reasons."

"I don't want to be with a loser like you."

"Yet I am here, with you." Agad akong tumahimik at nagtagis ang panga.

"Okay, if that's what you want. Then go, if I need you kahit anong oras dapat dumating ka...give me your number, your address. And in exchange, I'll pay you. Sa akin ka na magtrabaho."

"I don't need money, I'll do it for free. Makakaasa ka na kapag kailangan mo ako, darating ako at kahit hindi mo ako kailangan mananatili ako." Tumatango ako at hindi binigyang pansin ang kahulugan ng mga sinabi niya. 

I was thinking about Luhennce... Umiisip ng paraan kung paano ko sila sisirain.