Rhezi closed her eyes as the vivid memory from the past flashed on her mind. She shook her head slightly and massaged her temple. She was feeling uneasy out of nowhere. She tried to calm herself and her eyes abruptly turned to Kraius Montreal who was standing in front of them, facing one of Mrs. Andao's witness.
"Kung si Mr. Andao ang sinasabing nangaliwa kay Mrs. Andao, bakit madalas ang paglabas ni Mrs. Andao sa gabi?" wika ni Kraius. Humarap din ito sa mga naroon at inilibot ang paningin. Nang makita nito ang hinahanap ay tumigil ang mga mata nito roon. "If Mr Andao was cheating from the beginning, can you prove your claim?" dagdag pa nito.
Rhezi blinked a few times as his eyes pierced through her. Nakita na lamang ng dalaga ang mabilis na pagtalikod ni Kraius para harapin ang witness. Marami itong tanong na hindi na halos masagot ng huli. Kapagkuwan, ay naglakad ito papalapit kay Judge Condrad Aguirre at may inabot itong kung an
Unedited
Pagod na isinandal ni Rhezi ang likod nito sa malambot na sofa. Tumingala din ito at hinilot ang sentido habang nakapikit. She was dead tired and drained from all the things that happened to her the whole day. Aside from that, she was hungry too.Hinubad niya ang blue na blazer at itinapon iyon kung saan. Tila walang lakas na kinapa ang cellphone sa ibabaw ng sofa at tiningnan iyon. It was past eight in the evening. Hindi na nagulat ang dalaga kung bakit halos wala na siyang lakas na kumilos pa.After the trial was her another meeting with a client. Isang politiko na gustong makipaghiwalay sa asawa. It was a two hours conversation and explaining. She was tired of it but seeing Kraius was more tiring.Her lips instantly flashed a geniune smile, as she felt someone was removing her heels. Kaagad na nagmulat ng mata ang dalaga at tiningnan iyon."Hi!" Rhezi greeted. "How was your day?" she added.
Napahilot sa sentido si Kraius habang binabasa ang papeles na hawak nito. Mahigpit naman ang pagkakahawak ng isa nitong kamay sa papel na halos mapunit na iyon. Nang hindi makatiis ay pabagsak nito iyong itinapon sa mesang kahoy na nasa harapan lamang nito."Shit!" malakas na mura ni Kraius na halos dumagundong sa nakasarado nitong opisina. Agad namang pumasok ang sekretarya nito at tiningnan ang binata ng pailalim gamit ang makapal na salamin nito sa mata."Anything you want, Mr. Montreal?" nakataas ang kilay na tanong ng sekretarya.Binaling ni Kraius ang tingin dito at tila walang interes na pinagmasdan ito mula ulo hanggang paa. Tumaas naman ang kilay ng sekretarya sa ginawa ng binata ngunit hindi na lamang ito nagsalita."Wala ka na bang ibang gagawin kundi ang sungitan ako?" tanong ni Kraius dito, kapagkuwan. He looked at her unbelievably and shook his head after. Pagkatapos ay pinulot nitong muli an
Hindi malaman ni Rhezi ang dapat na maging reaksyon dahil sa nalaman. She confirmed the news to the head of the law firm and got her head more painful. Totoong nabili nga ni Kraius ang firm at totoo ring ang bago niyang opisina ay nasa Montreal Law.Mabigat ang dibdib na iniwan ni Rhezi ang firm. At exactly five in the afternoon, she went out from work and drove his car to a pastry shop around Metro.Mabigat man ang loob ni Rhezi dahil sa kamalasang natamo sa buong araw medyo gumaan pa rin iyon dahil sa nakita pagpasok pa lamang nito sa shop. Kung may isa man na hindi nawala sa dalaga ay ang hilig nito sa pagkain ng iba't ibang klase ng cake. Iyon nga lamang, sugar free cake na ang kinakain nito.After she bought Lava Moist Cake she abruptly turned her back to leave. Ngunit natigil ang lahat ng gagawin ng dalaga nang bumungad sa kaniya ang babaeng matagal na niyang hindi nakikita. The sight in front of her, made her heart
"Mr. Montreal ask you to do this, Mrs. Bailey."Kaagad na napataas ng tingin ni Rhezi mula sa pagkakayuko. Her sight instantly caught Kraius secretary. Nakatanghod ito sa dalaga habang hawak ang mga papeles. Nakasalamin itong makapal na ibinaba nito para mabistahan ang dalaga ng mabuti."Excuse me?" Rhezi asked, confused. Tinaasan rin nito ng kilay ang sekretarya ni Kriaus na sinagot rin nito ng pagtaas ng kilay."Just do it, Mrs. Bailey," ungot pa nito. Ni hindi man lamang ito kakitaan ng kaunting reaksyon.Napabuntonghininga na lamang si Rhezi at tinanggap ang mga papel na iniaabot nito. Habang umalis naman kaagad ang sekretarya ng hindi man lamang nagpapaalam.Rhezi shook her head as she read the papers. Pawang mga business details iyon sa hawak nitong kompanya. Itinapon nito ang papel pagkatapos basahin at walang pag-aalinlangang tumayo sa mesang ibinigay ng firm.Ilan
Kraius was at the center of the ring punching hard the bag that was in front of him. He was all sweat but he didn't care. His endurance was steady. His muscles was protruding in every move he made while his reflexes was fast, as if he was on a fight. Throwing hard and strong punches that made the bag bounced to its further distance.He needed some steam to release his frustration from all the fucked up things that had happened to him, and boxing was one of his hobby aside from Mixed Martial Arts. He was skilled and trained for his self defense aside from the fact that it was his way of maintaining his body healthy and his physique to be always in good shape.Kraius looked serious an deadly when his phone suddenly rang. His attention instantly shifted to it that the bag hit his face hard. He cursed because of the impact it did and punched it after. Para bang sa pamamagitan niyon ay mawawala ang hapdi na ginawa ng bag sa gwapo nitong mukha.
"Hindi ba pwedeng pass muna ako?""Rhez! Sumeksi ka lang naging ganiyan ka na! Alalahanin mo, sampung taon kang absent sa gatherings natin!" eksaheradong naman ng kabilang linya.Napakamot si Rhezi sa ulo. She even pouted her lips and frowned. She was caught off guard from what Tin said. Totoong matagal itong hindi nakasama sa mga kaibigan dahil na rin sa paglalayas nito. She decided to tell no one even her friends of where she really was. Maging ang pagkakaroon ng anak ng dalaga ay hindi alam ng mga ito.Rhezi sighed and mumbled, "Sige na nga. Ngayon lang ito, okay?""Yes!" masayang sagot naman ng nasa kabilang linya.Walang nagawa si Rhezi kundi ang pumikit na lamang at mapahilot sa sentido nang matapos ang tawag mula sa kaibigan. She agreed on going to a party with them. A surprise party for Mina to be exact in a high end Club in BGC.She sighed and got up f
Kraius was eyeing Rhezi. Ni hindi nito nilulubayan ng tingin ang dalaga habang naglalakad papalayo dito. Mariin din ang bawat titig nito sa papalayong pigura habang kuyom ang mga kamao. He was mad. Kitang-kita iyon sa awra nito.He flinched when someone snaked in his arm. Kaagad na naningkit ang mga mata nito sabay baling ng tingin dito. He instantly saw his current hook up. Ngiting-ngiti ito habang pulang-pula ang labi dahil sa lipstick na gamit."You seemed angry. May problema ba?" tanong nito.Umiling si Kraius at hindi na nagtangkang sagutin ito. Sumimangot naman ang kasama nito at iginaya na lamang ang binata paupo sa lounge na kinaroroonan ng mga kaibigan. They occupied the VIP area and all were obviously enjoying."Hi, K!" bati ng mga ito. Tumango lamang si Kraius at hindi na sinagot pa ang mga ito.Nang tuluyang maupo ang binata ay agad na inilibot nito ang paningin sa buong lugar.
They were both out of control. Hindi na halos malaman ni Rhezi kung paano narating ng mga ito ang bahay ni Kraius sa South Ridge Village. Basta't ang alam ng dalaga ay umuo siya sa binata kung saan man siya dadalhin nito.Walang sinayang na sandali ang dalawa nang makapasok sa bahay ng binata. Kaagad na sinibasib ng halik ni Kraius si Rhezi nang maisarado nito ang pinto. Mabilis rin ang mga kilos ng binata na binuhat ang dalaga at isinandal sa dingding ng sala nito.They were both kissing each other hungrily. Ni hindi na nagawang buksan ni Kraius ang ilaw sa bahay nito. Rhezi wrapped her legs on Kraius waist while his strong arms was supporting her so that she would not fall. Habang ang mga kamay naman ng dalaga ay mahigpit na nakapulupot sa leeg nito."Ohh.." Rhezi moaned in between their kisses. Habang bahagya naman kinagat ni Kraius ang labi nito upang tuluyang mapasok ng dila nito ang bibig ng dalaga. When she mo
Rhezi instantly closed her eyes as Kraius lips touched hers. Hindi kayang ipaliwanag ng dalaga ang pakiramdam na muling mahalikan nito. It has been a long time since she wished to be kissed by him. Iyon nga lang, fate wasn't on their side. Kailangan niyang lumayo para patunayan ang sarili at ang pagmamahal para kay Kraius.They were missing like no one was watching them. Savouring each other's lips like their life depend on it. Ang araw na humahalik sa dagat ay tila ba masaya sa nangyayari sa dalawa. Maging ang hampas ng alon sa buhanginan ay nakikiisa sa damdaming namamayani sa kanilang bawat puso. Habang ang mga matang nakatutok sa mga ito ay pawang masasaya at may ngiti sa labi.Nang tapusin ni Kraius ang halik ay halos habulin ni Rhezi ang mga labi nito upang halikang muli. Batid ng kaniyang puso ang labis na pangungulila dito kaya nang makita niyang nasa harap ito ng altar at naghihintay sa babaeng naglalakad patungo rito ay halos ika
Seven years laterWhere do broken hearts go?Iyon ang laging tanong ni Kraius sa sarili ilang taon na rin ang nakararaan. Love and it's consequences. Was it really have to be so painful and lonely that he couldn't even determine why he was still breathing? Was it really have to be unfair that it still kept on hurting him like hell?Habang nakatanaw sa malawak na karagatan ng Surigao ay hindi mapigilan ng binata na mapamura nang paulit-ulit. The emptiness and torment that he was feeling was just too much that he wished to stop breathing at all. However, he also wished that the thing that was keeping him sane would grant, sooner. That the impossible would be possible.Kilala siya ng lahat bilang makulit at masayahing abogado, ngunit sa likod ng mapagkunwari niyang pagkatao ay isang walang kamatayang kahungkagan na nanirahan nang matagal na panahon sa puso nito. Katulad ng malawak at walang katapusan
Rhezi had the most beautiful dream that night. She dreamed that Kraius and her got married in private. Pawang sila lang at mga malalapit na kaibigan. It was a beach wedding and she was just wearing her usual jeans while Kraius was wearing his khaki shorts. Iyon nga marahil ang dahilan kung bakit hindi mawala sa mukha ng dalaga ang isang matamis na ngiti. It seemed true that her heart flutter in happiness.Nang tuluyang ibuka ng dalaga ang mga mata ay mas lalong naghurumentado ang puso nito. Mas lalo ring lumapad ang nakapaskil na ngiti nito sa labi nang maramdaman ang mabigat na bagay na nakadagan sa may beywang nito. Kinapa iyon ng dalaga at hinila para mas humigpit pa ang pagkakayapos nito sa kaniya. Then she turned to face him, and saw the most handsome man she had ever laid eyes on.Ang mabagal na paghinga nito ay tumatama sa mukha ng dalaga. Ngunit, hindi nito alintana iyon. She stared at him intently as if her life and death depends
Hindi sinayang ni Kraius ang sandali. He released Rhezi from his tight hug and cupped her beautiful face. There were still tears in her eyes and he didn't waste time to remove it. Pinunasan nito iyon gamit ang likod ng mga palad nito ng dahan-dahan. Siniguro nitong hindi na masasaktan ang dalaga sa ginagawa. Pagkatapos ay ibinaba nito ang mukha papalapit sa mukha ni Rhezi at hinalikan nito ang mga mata ng dalaga ng banayad.Ipinikit naman kaagad ni Rhezi ang mga mata nito nang maramdaman ang ginawa ni Kraius. Damang-dama ng puso nito ang ibat-ibang emosyon na nagpapahurumentado sa pagtibok niyon. Nasasaktan ito sa mga nalaman at nagsisisi rin ito, ngunit sadyang kakaiba ang hatid ng bawat mga halik ni Kraius sa mukha nito pababa sa labi.Ang banayad na pagdampi ng mga labi ng binata ay para bang sinasabing magiging maayos din ang lahat. Na hindi na dapat ito mag-alala dahil nandito ito, ipaglalaban siya nito. Na hindi na siya masasaktang m
Abala si Kraius sa pagbabasa ng papeles nang pumasok ang sekretarya nito. Kaagad ang pagbaling ng tingin ni Kraius dito habang nakakunot ang noo. Katulad ng dati, pormal na pormal pa rin ang hitsura ng sekretarya habang patuloy ang lakad nito patungo sa lamesang kinaroroonan.Nang nasa tapat na ito ng lamesa ay tumigil ito at tinaasan ng kilay ang binata. "Someone wants to talk to you Mr. Montreal," wika nito.Kraius forehead creased. Wala itong inaasahang bisita kaya't mababakas sa mukha nito ang pagtataka. He looked at his Piaget watch afterwards, and smiled lightly. He felt excited and happy at the same time. Bigla ay nawala ang nararamdaman nitong pagod mula sa maghapong pagtatrabaho.The truth was, he was very eager to went home. Ilang linggo na rin mula nang makasama nito ang mga anak, at masasabi nitong walang naging problema sa sitwasyon. Naninibago man ang mga ito sa una ngunit hindi iyon hinayaan ng binata na mag
Hindi alam ni Rhezi kung paano ito nakarating sa Monterio Hotel. Ang tanging alam ng dalaga ay gusto nitong lumayo mula sa mansion ni Jericho matapos sabihing mahal siya nito higit pa sa isang kaibigan lamang. She didn't saw that coming. Nagimbal siya sa sinabi nito kasabay noon ay ang pait ng pakiramdam na lumukob sa puso ng dalaga dahil sa panlilinlang ng taong itinuring niyang sandalan sa mahabang panahon.She never thought that Jericho would trick her like that. Paniwalang-paniwala si Rhezi na bakla ito. She was lost when he was with her. She was vulnerable and broken. She ran away after he found her. Sa sobrang sakit ng puso niya nakalimutan ng dalaga ang inis dito. Then, she ran away with him and ended all of her connection to her friends and family.Rhezi sighed as she remembered the memories. She was still unwell but she needed to keep her sane. Ilang minuto na rin itong tulala habang nakatitig sa button ng elevator sa loob ng gusa
Nakangiting tinatanaw ni Rhezi ang mga anak na naglalaro sa malawak na harden ng Bailey mansion. Dos was swimming into their huge inflatable pool while his brother's were sliding in huge slide that was connected to it. Masaya itong nagtatawanan habang nagtatapunan naman ng bubbles kung minsan."Momma!" tawag ni Dos dito.The boy was already fine and treated after Kraius offered his bone marrow for him. Matapos makumpirmang may leukemia nga ito hindi nagsayang nag oras ang binata para gawin ang dapat gawin. Sinalinan na rin ito ng dugo mula sa lalaki na ipinagpapasalamat ng dalaga. She owed him a lot even though they were still not in good terms after they devoured each other that night.It has been two months since everything happened. Two months since Kraius and her have talked about what happened from the past. Dalawang buwan na rin silang hindi nagpapansinan at kaswal lamang sa isat-isa. Dalawang buwan nang pagtanggap a
Tila itinulos sa kinatatayuan si Rhezi habang ang mga mata ay nakatuon kay Kraius na nakatitig din dito. She wanted to say words for him but her mind seemed shut that she couldn't even think straight. Hindi nito alam kung ano ang dapat na gawin o sabihin. Lalopa't mabilis din ang pagtibok ng puso nito sa hindi mawaring dahilan. Kaya sa huli, hinayaan na lamang nito ang sariling mahulog sa mga malalalim at makahulugan tingin ng binata.Ilang taon na rin mula nang huli silang magsama sa espesyal na lugar na iyon. Sabay pa ng mga itong sinulat sa pader ang mga katagang namumukod-tanging dekorasyon sa lugar. Katagang halos sambahin ni Rhezi kapag naririnig nito iyon mula sa lalaki. Katagang tanging nagniningning sa lugar.SENI SEVIYORUM"It's been a while," wika ni Kraius na nagpabalik kay Rhezi sa kasalukuyan.Rhezi blinked and shook her head. Tumango rin ito bilang pagsang-ayon sa sinabi ng binata. "Yeah," s
Tahimik na binabaybay nina Rhezi at Jericho ang daan pauwi sa Bailey mansion. Magaan at payapa ang kalsada kaya matulin ang pagpapatakbo ng lalaki habang sumusulyap paminsan-minsan sa dalaga na nakatanaw lamang sa kanilang nadaraanan.Gustong magpaliwanag ni Jericho tungkol sa nakita ni Rhezi ngunit pinigilan ito ng dalaga. She didn't want to heard a word from him not until they reached their own home. Ayaw nitong makita ng iba na hindi sila nagkakasundo. Gayunpaman, hinding-hindi nakakalimutan ang nangyaring eksena.Hasmet Montreal smirked and left after she asked the both of them. Ni hindi man lamang ito nag-abalang sumagot sa tanong ni Rhezi. Tinapik pa nito ang balikat ng dalaga at iniwan ang dalawa na tila walang pakialam. Naglakad itong tila kagalang-galang habang suot ang mamahaling coat and tie nito.Rhezi's mind was clouded with lots of thoughts. Alam ng dalaga na mayaman ang pamilya ni Jericho. They were actually