Share

CHAPTER SIX

Penulis: Trishy
last update Terakhir Diperbarui: 2023-07-15 22:02:01

“Mga apo, mabuti naman at dinalaw n‘yo ako.” 

Ang matanda agad ang bumungad sa kanila nang tumungo sila sa kusina. Lumapit sila rito at nagmano. Kahit na mayaman sila ay ugali pa rin nila ang magmano sa mga nakakatanda. 

“Kumain na ba kayo?” tanong ng matanda sa kanila habang binalik ang tingin sa niluluto. 

Naamoy niya ang masarap na amoy na naging dahilan ng pagtunong ng kanyang tiyan.

“tsk. Gutom na nga, ‘la.”  tumawatawang sabi ng binata.

Binigyan niya ito ng isang nakakamatay na tingin pero ang binata, tinawanan lang siya at hindi apektado sa masama niyang titig.

“oh, pumunta na kayo d‘on. At maghahain na ako.” sigit ng matanda sa kanila.

Agad silang pumunta sa lamesa. Pinaghila siya ng upuan ng binata. Ito na naman ang mga paru-parong nagliliparan sa kanyang tiyan. Bumaling siya kay Tyron na nasa likuran pa rin niya. “Maraming salamat,” aniya at ngumiti rito. This time a genuine smile curved her lips 

Ngumiti rin ito sa kanya at lumabas ang magkabilaang dimple dito. Hindi maikakaila ang kakaibigang ganda nito na mas lalong nakakapagbigay kagwapohan sa binata. “always welcome, Max.”  tinapik siya nito sa balikat and give her a little push.

Sinundan niya ng tingin si Tyron na humihila ng upuan malapit sa kanyang tabi. Pasipol-sipol pa ito habang hinihintay ang pagkain na hinahain ng lola nito. Isa lang ang masasabi ni Maxine ngayon,  na ang cute ng binata tignan sa lagay niya ngayon, para silang bumalik sa pagkabata na masayang naghihintay si niluluto ng kanilang mga magulang. Wala ang cute sa kanyang vocabulary pero pag dating sa binata ang salitang cute at gwapo agad ang naiisip niya.

“oh, narito na ang pagkain.”  

Tumingin siya sa papalapit na nga yabag. Nakita niya si Myra na dala ang mga lutong pagkain habang ang matanda ay nakasunod dito. 

Ngumiti siya ng malapad at tumayo bago tinulungan si Myra na maglagay ng mga pagkain sa lamesa. “sumabay ka na rin, Myra.”  aniya.

“nako... Hindi na po ma'am, nakakahiya naman sa inyo.” 

Natawa siya. Hindi na iba si Myra sa kanila. Sa tuwing pumupunta sila rito ay si Myra agad ang sumasalubong sa kanila. Mabait ito, morena, masayahin, matalino at maganda. Habulin ito ng mga kalalakihan rito, pero ang laging sinasabi ng dalaga ay hindi pa ito handa para magpaligaw. Matagal na itong nagtatrabaho sa kanilang lola Sarah, kaya pamilya na ang turing nila rito. Sa malas nga lang ay inabandona ito ng kaniyang mga magulang, hindi nga nito alam kung sino ang mga mga magulang nito at kung saan ito nakatira. Kaya mula n‘ong pinatuloy at kinupkop ito ng matanda ay labis itong nagpapasalamat. Sa ngayon si Myra ay nag-aaral sa ika-apat na baitang sa college sa kursong nursing.

“Tama si Maxine, sumabay ka na sa‘min Myra.” Ani ng kanilang lola Sarah.

“nako, nay. Hindi na po, pero kung pipilitin n‘yo ko, why not diba. Nagugutom na ako e.” anito.

Tumawa lang sila sa sinabi ng dalaga. Hindi na bago sa kanila ang pagiging palabiro nito. Palagay ang loob nila kapag ito ang kasama ng matanda. “kahit kaylan talaga, palabiro ka,” tumatawang singit ni Tyron sa kanila.

“nako, sir. Hindi ka nasanay. Lagi na akong maganda.” 

Mas lalo pang lumakas ang tawanan sa loob ng kusina. “oh, umupo ka na at para makakain na tayo.” 

Tumango siya at agad umupo sa tapat ng matanda. Masaya ang kanilang hapag, dahil bukod sa puro kwentong nakakatawa ang sinasabi ni Myra sa kanila, masarap rin ang mga pagkain na nasa harapan nila. 

NARITO sila ngayon ng binata sa loob ng kwarto. Dito sila matutulog at bukas pa makakauwi. Iisang kwarto lang ang tinutulugan nila kapag dito sila natutulog dahil matatakotin siya, noong una nga nilang natulog dito at magkahiwalay sila ng kwarto, hindi siya makatulog ng maayos kaya minu-minuto siyang kumakatok sa kwarto ng binata.

“mauna ka na maligo, para nakatulog ka ng maaga.” 

Tumingin siya sa kinaroroonan ng binata. Kampante itong nakaupo sa kama nito. Yes, they share one room but not in bed. May sarili siyang kama at meron din ang binata.

Tumango siya bago tumayo sa kinauupuan at naghanap ng masusuot. Isang maluwag at mahabang damit lang ang kinuha niya at isang undie. Hindi na niya kailangan ng pang-ibaba dahil mahaba ang kanyang damit na umaabot sa kanyang tuhod. Dumeretso na siya sa banyo.

KAKALABAS lang niya at pumasok na rin ang binata sa loob ng banyo upang maligo. Pumunta siya sa kanyang kama at pasalampak na umupo. Tinatamad siyang matulog ng maaga kaya hindi niya gustong e-dryer ang mahaba niyang buhok. Hihintayin niya na lang na ito ay matuyo bago siya matulog. Kinuha niya ang kanyang cellphone na nakalagay sa ilalim ng kanyang unan. Naisipan niyang mag on-line upang makipagkwentohan sa kanyang mga kaklase dati. Mayroon silang group chat, kaya hindi sila nawawalan ng update sa bawat isa. 

Nagbabasa lang siya sa kanilang group chat. Napapangiti siya dahil gaya dati, hindi pa rin tumitigil sa kaingayan ang mga ito. May feeling matalino, may laging update sa chismiss at joker. Habang ngumingiti siya na mag-isa dahil sa mga kalukuhang nababasa niya, isang mensahe ang nabasa niya galing sa kanilang Classroom President na naging sanhi ng malakas niyang pagtawa.

"Hi, Maxine. I miss you. Ano, umaasa ka pa rin ba sa kaibigan mo? Kung ako 'yan hindi kita paaasahin.”  Ani ng kanilang president. 

Umabot sa 20 react ang sinabi ng kanilang President, Ang iba naman ay may “ayieee”  pa na nalalaman. 

Tumatawa lang siya at mag re-reply na sana sa mensahe para sa kanya ng may humila sa kanyang cellphone. Tumingin siya sa taas upang makita kung sino ang kumuha ng kanyang cellphone. Hindi niya alam kung magugulat o matatakot siya sa nakakunot na noo at maitim na awra ng binata habang may binabasa.

“tsk, what an idiot, guy.”  asik nito.

“tsk. Tsk. Tsk.”  panggagaya niya rito. “bakit nagmumura? Anong problema?”  pahabol pa niya.

“Don‘t you try to reply that fucking message.“ anito at itinapon sa kanya ang cellphone.

“nagmumura ka na naman.”  pagsisita niya rito. Hindi niya alam na ang takot niya kanina sa binata ay napalitan ng kilig dahil sa kaalamang nagseselos ang binata sa kanilang Classroom President.

Bab terkait

  • OUR PROMISES   CHAPTER SEVEN

    KANINA pa hindi mapakali si Maxine sa inuupuan. Kagabi pa kasi siya hindi pinapansin ng binata. Hindi niya alam kung galit ba siya dahil sa nabasa o galit siya dahil hindi siya maagang natulog. Pababa siya ng hagdan nang matanaw niya ang binata. “Good morning,” aniya.Blanko itong tumingin sa kanya at hindi man lang nagsalita. Ibinalik nito ang tingin sa cellphone nito. Naiiyak na si Maxine sa ginawa ng binata, hindi siya sanay na ganoon ang trato sa kanya ng binata. Lumapit siya rito at umupo sa tabi nito pero ang binata parang walang napansin at abala pa rin sa pag ce-cellphone. Humawak siya sa matitipunong braso ng binata. “Bakit ba hindi mo‘ko pinapansin?” muling tanong niya pero kagaya ng kanina, hindi pa rin ito sumasagot. Bumitaw siya sa pagkakahawak dahil hindi niya na mapigilan ang paghikbi. Tumayo siya at tatalikod na sana upang hindi makita ng binata na umiiyak nang may himila sa kamay niya at yumakap. Hindi siya kumibo at masaganang lumabas ng tahimik ang kanyang mag lu

    Terakhir Diperbarui : 2023-07-16
  • OUR PROMISES   CHAPTER ONE

    MAXINE Andria was looking intently to the burger she was holding. She was asking herself wether she should eat the burger or give it to her best friend. Or maybe she should give it to her mother.“ Why are you here?” Inalis niya ang kanyang atensiyon sa burger na hawak at hinanap ang pinagmulan ng tinig na iyon. A wide smile appeared on her face when she saw the face of her best friend. Matanda ito ng dalawang taon sa kanya sa edad niyang dalawangpu‘t lima.“ Ron come here!” Kaagad naman itong lumapit sa kanya, “Why, sweety?” anito.Iniabot Niya Ang hawak na burger sa binata na naging dahilan ng pagngiti Niya. “You know, Ron. I think that simple t-shirt and pants that you wear is suited on you,” pinasadahan niya ito ng tingin mula ulo hanggang paa.Ron ang lagi niyang tinatawag sa binata, sa katunayan nga ay Siya lang ang tumatawag ng ganoon, karamihan kasi sa mga taong kakilala nila ay Tyron lang Ang tawag. Noong una, Tyron hate it when she always called him Ron, pero nasanay na r

    Terakhir Diperbarui : 2023-07-07
  • OUR PROMISES   CHAPTER TWO

    ABALA sa pag-aayos ng kwarto si Maxine nang matanaw niya sa bintana ang dalawang magkasintahan. Both are kissing to each other. Napatanga siya sa nakita, iniisip niya kung sino Kaya ang makakakuha ng first kiss niya.“Hays. Kung pwede lang sanang ibigay ang kiss kahit kanino, ibinigay ko na.” Bumuga siya ng hangin sa ere.“Anong kiss ang narinig ko, Max? Anong ibibigay kahit kanino?” “Ayy! Palaka ka!” napatalon siya dahil sa gulat. Lumingon siya sa kinaroroonan ng pintuan at nakitang nakatayo si Tyron at pinipigilan na lang ang pagtawa.“Sa gwapo Kong ‘to, palaka lang sa tingin mo?” tanong nito.“Ang yabang mo!” naiirita niyang Saad.Tumawa lang ito ng tumawa. Sapo-sapo nito ang tiyan. Huminga ito ng malalim bago muling nagsalita. “Pero ano ang narinig ko, Max?” tanong nito ulit.“Kung pwede lang ibigay ang kiss kahit kanino, binigay ko na.” aniya.Lumapit ito sa kanya. Pinandilatan siya nito at bahagyang binatukan. “Dont kiss anyone, Max. You hear me?”“Bakit naman? Tapos sabi mo d

    Terakhir Diperbarui : 2023-07-07
  • OUR PROMISES   CHAPTER THREE

    MAXINE wake up early. Kahit nanghihina at mugto pa rin ang mata sa kaiiyak ay pinilit niya pa rin ang bumangon. Papasok Kasi siya sa trabaho at excited pa rin kahit na nasasaktan, dahil ngayon ay susunduin siya ng binata. Nakaligo at nakapagbihis na siya at ngayon ay nasa kusina siya at kumakain. Naghanda rin siya ng babaonin niya sa trabaho, dinagdagan pa nga niya ‘yon para Kay Tyron. Nakasanayan na niya rin na magdala ng maraming baon dahil nakikishare ang binata sa kanya, kung minsan naman ay siya ang nakikishare sa baon nito. Hindi na nga sana siya magdaladala ng baon ngayon at bibili na lang sila ng makakain sa canteen, ang kaso mas gusto niyang kumain sa kanyang room kasama si Tyron.May sariling canteen ang hospital para sa mga trabahador, at may sariling canteen din ang mga pasyente at mga tao sa hospital. Ang Good Health For All Hospital o kilala sa tawag na GHFAH ay kompleto sa kagamitan, malaki ang bawat sulok nito at maraming kwarto. Mayroon ding kanya kanyang kwarto ang b

    Terakhir Diperbarui : 2023-07-07
  • OUR PROMISES   CHAPTER FOUR

    ALAS tres na ng hapon nang magising si Maxine, gaya kahapon mugto pa rin ang kanyang mata dahil sa kaiiyak. Masama man ang kanyang pakiramdam ay pinilit niyang bumangod dahil kanina pa rin nagrereklamo ang kanyang tiyan. Tumayo siya at kumuha ng masusuot bago pumasok sa banyo upang maligo. Nasa kalagitnaan ng pag-iisip si Maxine nang marining ang malakas na musika mula sa kabilang subdivision. “kulang na lang sakupin ang buong baryo sa lakas ng tugtog.” reklamo niya bago dinama ang patak ng mga butil ng tubig sa kanyang balat.Kung kanina ay naiinis na siya sa tugtog dahil budots ang nakasalang, ngayon ay naiiyak na naman siya. Sa bawat lyrics kasi ng kanta ay damang dama niya. Ang sakit, Ang lungkot at pighati na nararanasan niya ay naroroon sa musika. “Hanggang ngayon ba iiyak ka pa rin? Huwag Kang umiyak, kayanin mo,” pamimilit niya sa sarili bago pinahid ang mga luha sa kanyang mga mata.Kinuha niya Ang towel na nakasampay malapit sa pintuan bago ibinalot sa kanyang katawan. Lu

    Terakhir Diperbarui : 2023-07-07
  • OUR PROMISES   CHAPTER FIVE

    “MAX!”Dahan-dahang bumangon si Maxine sa pagkakahiga. Alas sais pa lang ng umaga ay ginugulo na siya ni Tyron. Masama niyang tinignan ito habang ito ay nakaupo sa gilid ng kama. “What?” asik niya rito pero ang binata ay tumawa lang.“Anong what? Kanina pa kita ginigising, sleepyhead.” anito.“Ang aga-aga pa, ginugulo mo na ako!” Tumawa ang binata, natulala siya nang tumama sa mukha nito ang sinag ng araw na nanggagaling sa bintana. Umihip kasi ang hangin na naging dahilan upang hawiin ang kurtina. “staring is rude, Max. Alam ko namang gwapo ako, huwag mo namang ipahalata.” pang-aasar nito.Kinuha ni Maxine ang kanyang unan bago inihampas sa binata na ngayon ay tawa pa rin ng tawa. Nararamdaman niya na umiinit ang kanyang mukha dahil sa kahihiyan. Sino ba naman ang hindi magkakandarapa sa taglay na kagwapohan ng binata.Patuloy pa rin niya itong hinahampas ng unan. “Stop! You hurt my handsome face!” Itinigil niya ang paghahampas rito “Handsome? Where? I can‘t see.” pang-aasar

    Terakhir Diperbarui : 2023-07-07

Bab terbaru

  • OUR PROMISES   CHAPTER SEVEN

    KANINA pa hindi mapakali si Maxine sa inuupuan. Kagabi pa kasi siya hindi pinapansin ng binata. Hindi niya alam kung galit ba siya dahil sa nabasa o galit siya dahil hindi siya maagang natulog. Pababa siya ng hagdan nang matanaw niya ang binata. “Good morning,” aniya.Blanko itong tumingin sa kanya at hindi man lang nagsalita. Ibinalik nito ang tingin sa cellphone nito. Naiiyak na si Maxine sa ginawa ng binata, hindi siya sanay na ganoon ang trato sa kanya ng binata. Lumapit siya rito at umupo sa tabi nito pero ang binata parang walang napansin at abala pa rin sa pag ce-cellphone. Humawak siya sa matitipunong braso ng binata. “Bakit ba hindi mo‘ko pinapansin?” muling tanong niya pero kagaya ng kanina, hindi pa rin ito sumasagot. Bumitaw siya sa pagkakahawak dahil hindi niya na mapigilan ang paghikbi. Tumayo siya at tatalikod na sana upang hindi makita ng binata na umiiyak nang may himila sa kamay niya at yumakap. Hindi siya kumibo at masaganang lumabas ng tahimik ang kanyang mag lu

  • OUR PROMISES   CHAPTER SIX

    “Mga apo, mabuti naman at dinalaw n‘yo ako.” Ang matanda agad ang bumungad sa kanila nang tumungo sila sa kusina. Lumapit sila rito at nagmano. Kahit na mayaman sila ay ugali pa rin nila ang magmano sa mga nakakatanda. “Kumain na ba kayo?” tanong ng matanda sa kanila habang binalik ang tingin sa niluluto. Naamoy niya ang masarap na amoy na naging dahilan ng pagtunong ng kanyang tiyan.“tsk. Gutom na nga, ‘la.” tumawatawang sabi ng binata.Binigyan niya ito ng isang nakakamatay na tingin pero ang binata, tinawanan lang siya at hindi apektado sa masama niyang titig.“oh, pumunta na kayo d‘on. At maghahain na ako.” sigit ng matanda sa kanila.Agad silang pumunta sa lamesa. Pinaghila siya ng upuan ng binata. Ito na naman ang mga paru-parong nagliliparan sa kanyang tiyan. Bumaling siya kay Tyron na nasa likuran pa rin niya. “Maraming salamat,” aniya at ngumiti rito. This time a genuine smile curved her lips Ngumiti rin ito sa kanya at lumabas ang magkabilaang dimple dito. Hindi maikak

  • OUR PROMISES   CHAPTER FIVE

    “MAX!”Dahan-dahang bumangon si Maxine sa pagkakahiga. Alas sais pa lang ng umaga ay ginugulo na siya ni Tyron. Masama niyang tinignan ito habang ito ay nakaupo sa gilid ng kama. “What?” asik niya rito pero ang binata ay tumawa lang.“Anong what? Kanina pa kita ginigising, sleepyhead.” anito.“Ang aga-aga pa, ginugulo mo na ako!” Tumawa ang binata, natulala siya nang tumama sa mukha nito ang sinag ng araw na nanggagaling sa bintana. Umihip kasi ang hangin na naging dahilan upang hawiin ang kurtina. “staring is rude, Max. Alam ko namang gwapo ako, huwag mo namang ipahalata.” pang-aasar nito.Kinuha ni Maxine ang kanyang unan bago inihampas sa binata na ngayon ay tawa pa rin ng tawa. Nararamdaman niya na umiinit ang kanyang mukha dahil sa kahihiyan. Sino ba naman ang hindi magkakandarapa sa taglay na kagwapohan ng binata.Patuloy pa rin niya itong hinahampas ng unan. “Stop! You hurt my handsome face!” Itinigil niya ang paghahampas rito “Handsome? Where? I can‘t see.” pang-aasar

  • OUR PROMISES   CHAPTER FOUR

    ALAS tres na ng hapon nang magising si Maxine, gaya kahapon mugto pa rin ang kanyang mata dahil sa kaiiyak. Masama man ang kanyang pakiramdam ay pinilit niyang bumangod dahil kanina pa rin nagrereklamo ang kanyang tiyan. Tumayo siya at kumuha ng masusuot bago pumasok sa banyo upang maligo. Nasa kalagitnaan ng pag-iisip si Maxine nang marining ang malakas na musika mula sa kabilang subdivision. “kulang na lang sakupin ang buong baryo sa lakas ng tugtog.” reklamo niya bago dinama ang patak ng mga butil ng tubig sa kanyang balat.Kung kanina ay naiinis na siya sa tugtog dahil budots ang nakasalang, ngayon ay naiiyak na naman siya. Sa bawat lyrics kasi ng kanta ay damang dama niya. Ang sakit, Ang lungkot at pighati na nararanasan niya ay naroroon sa musika. “Hanggang ngayon ba iiyak ka pa rin? Huwag Kang umiyak, kayanin mo,” pamimilit niya sa sarili bago pinahid ang mga luha sa kanyang mga mata.Kinuha niya Ang towel na nakasampay malapit sa pintuan bago ibinalot sa kanyang katawan. Lu

  • OUR PROMISES   CHAPTER THREE

    MAXINE wake up early. Kahit nanghihina at mugto pa rin ang mata sa kaiiyak ay pinilit niya pa rin ang bumangon. Papasok Kasi siya sa trabaho at excited pa rin kahit na nasasaktan, dahil ngayon ay susunduin siya ng binata. Nakaligo at nakapagbihis na siya at ngayon ay nasa kusina siya at kumakain. Naghanda rin siya ng babaonin niya sa trabaho, dinagdagan pa nga niya ‘yon para Kay Tyron. Nakasanayan na niya rin na magdala ng maraming baon dahil nakikishare ang binata sa kanya, kung minsan naman ay siya ang nakikishare sa baon nito. Hindi na nga sana siya magdaladala ng baon ngayon at bibili na lang sila ng makakain sa canteen, ang kaso mas gusto niyang kumain sa kanyang room kasama si Tyron.May sariling canteen ang hospital para sa mga trabahador, at may sariling canteen din ang mga pasyente at mga tao sa hospital. Ang Good Health For All Hospital o kilala sa tawag na GHFAH ay kompleto sa kagamitan, malaki ang bawat sulok nito at maraming kwarto. Mayroon ding kanya kanyang kwarto ang b

  • OUR PROMISES   CHAPTER TWO

    ABALA sa pag-aayos ng kwarto si Maxine nang matanaw niya sa bintana ang dalawang magkasintahan. Both are kissing to each other. Napatanga siya sa nakita, iniisip niya kung sino Kaya ang makakakuha ng first kiss niya.“Hays. Kung pwede lang sanang ibigay ang kiss kahit kanino, ibinigay ko na.” Bumuga siya ng hangin sa ere.“Anong kiss ang narinig ko, Max? Anong ibibigay kahit kanino?” “Ayy! Palaka ka!” napatalon siya dahil sa gulat. Lumingon siya sa kinaroroonan ng pintuan at nakitang nakatayo si Tyron at pinipigilan na lang ang pagtawa.“Sa gwapo Kong ‘to, palaka lang sa tingin mo?” tanong nito.“Ang yabang mo!” naiirita niyang Saad.Tumawa lang ito ng tumawa. Sapo-sapo nito ang tiyan. Huminga ito ng malalim bago muling nagsalita. “Pero ano ang narinig ko, Max?” tanong nito ulit.“Kung pwede lang ibigay ang kiss kahit kanino, binigay ko na.” aniya.Lumapit ito sa kanya. Pinandilatan siya nito at bahagyang binatukan. “Dont kiss anyone, Max. You hear me?”“Bakit naman? Tapos sabi mo d

  • OUR PROMISES   CHAPTER ONE

    MAXINE Andria was looking intently to the burger she was holding. She was asking herself wether she should eat the burger or give it to her best friend. Or maybe she should give it to her mother.“ Why are you here?” Inalis niya ang kanyang atensiyon sa burger na hawak at hinanap ang pinagmulan ng tinig na iyon. A wide smile appeared on her face when she saw the face of her best friend. Matanda ito ng dalawang taon sa kanya sa edad niyang dalawangpu‘t lima.“ Ron come here!” Kaagad naman itong lumapit sa kanya, “Why, sweety?” anito.Iniabot Niya Ang hawak na burger sa binata na naging dahilan ng pagngiti Niya. “You know, Ron. I think that simple t-shirt and pants that you wear is suited on you,” pinasadahan niya ito ng tingin mula ulo hanggang paa.Ron ang lagi niyang tinatawag sa binata, sa katunayan nga ay Siya lang ang tumatawag ng ganoon, karamihan kasi sa mga taong kakilala nila ay Tyron lang Ang tawag. Noong una, Tyron hate it when she always called him Ron, pero nasanay na r

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status