They both watched the women and his kid entered the taxi, and drove off the airport. Bigla uli nagring ang cellphone ni Trojack, and as he looked at it, it was amessage from an unknown number.From: UnknownHi, this is Sheena. Can I call?Before he could even reply sa text na ito, the same number called and he had no choice but to answer it.“Hey, this is Sheena,” she paused, “well, I was wondering if you are busy?”“Why?” Malamig na sagot ni Trojack.“I have two tickets sa cinema for tomorrow, baka gusto mo maging plus one ko.”He paused and he felt something was off, “Yeah, I guess. Sure. Let me know where and what time we will meet.” And he just ended the call like that.He already felt something was really wrong as soon as he saw tha woman with her kid. It wasn’t the feeling he expected to feel ng makita niya si Sheena sa shop, it was odd. Napakagulo ng nararamdaman niya.“I think I need to do more investigation on this.” He whispered.+++Madame X was on the sofa, drinking tea whi
Bago umalis ng bahay si Rosa, niyakap niya ang anak. “You will be back by 6pm, right mommy?” Masayang tanong ni Brent na halos hindi kumawala sa mga bisig ng ina.“Of course, now, be a good boy kay ate Gigi ha,” ngiting sambit ni Rosa habang hinahaplos ang malambot na buhok ni Brent.Tumango bilang sagot si Brent at tumakbo papunta sa kasambahay nila na si Gigi. Halos apat na taon ng kasambahay ni Rosa na halos naging katuwang niya sa bahay. Mabait na tao at halos lahat ng mga kailangang tapusin sa bahay ay natatapos na agad ni Gigi bago pa siya makauwi. Kahit di niya ibinilin, ginagawa na lang niya.Hindi pa rin mawala sa isipan ni Rosa ang nangyari 5 years ago. Hindi niya pa rin matanggap kung ano nga ba ang ginawa niya para gawin iyon sa kaniya. She just can't even determine whether it was a nightmare or blessing simula nung dumating ang anak niya.It still made her feel uneasy lalo na nung pinalayas siya ng sarili niyang ama na hindi man lang pinakinggan ang side niya. In the pa
“Is there something wrong ba?”“Nothing mommy, it's just,” napatigil saglit ang bata at sumimangot pa lalo, “magiging busy ka rin po sa work tapos ako sa school.”“Anak, I know na nagaalala ka lang sa akin, but I will always support you sa mga gagawin mo. Tatapusin ko agad work ko para makauwi agad ako and play games with you, okay? Promise ‘yan ni mommy.”Napansin niyang ngumiti na uli ang anak at hinawakan siya sa braso.“Promise iyan mommy ah, you just made a promise!” “Everything for you anak, okay, nandito na tayo,” tinigil na ni Rosa ang makina ng sasakyan at kinuha ang bag ng anak mula sa tabi, “take a few deep breaths, and don't worry, people there are good people.”Huminga ng malalim si Brent and looked at her, kitang nabawasan bigla ang kaba sa mga mata ng anak dahil kitang kita nito ang takot kanina simula nung umalis sa kanila.“Si ate Gigi mo ang maghahatid sa iyo ha. Don't ever go with strangers. Baka may mangyari sa iyo.”“Yes po, tara na po, excited na po ako!” Masaya
“To be honest, I think you wanted to clarify something sa akin before I start my work. I know this seems to be kind of rude, but can we just go straight to the point, Mr. Trojack?” She said while her grip strengthen sa briefcase na bitbit niya.“Did you even know na hindi ako ang may ari talaga nitong company na pagttrabahuan mo? Or you just want to play hard to get?” “Wait, what do you mean?” Sa punto na ito, dito lang napansin na parang alam na niya kung sino ang nasa harapan. Ang apo ni Madame X.“Let's have dinner with my grandmother later, 7pm. Don't be late and don't refuse, I’ll pick you up sa inyo. You can bring your kid. That's all, you can go,” saad nito saka tumalikod and ignored Rosa.Umalis na lang ng office si Rosa, and mukhang hindi na siya makakatanggi pa. Kailangan niya na talagang harapin ng mismo si Madame X para matigil na yung binabanggit nitong repayment na nagawa ng mama niya few years back.She doesn't owe anyone and she doesn't need anyone's help either. Gus
“Is there anything I can help you with?” Simpleng tanong ni Rosa habang nakasandal sa pader.“I guess,” huminto saglit si Trojack at huminga ng malalim, “alam kong nagaalangan kang pumunta mamaya sa dinner pero sana pagisipan mo ng mabuti. My grandmother really wants to meet you and your son.”“What if it’s my choice not to go?”“This is a request, a favor. Just come to the dinner and I ensure your safety till you get home. Hindi naman nangangagat ang lola ko.” Huminga ng malalim si Rosa at tumingin sa mga mata nito.She felt he really wants her to come lalo na ang lola nito. Although she feels guilty agad sa idea palang na pumunta roon at magpakita, feeling niya kasi gagamitin niya lang yung tulong na ibibigay.“It just that,” she frowned, “I am not the type of person na may mahilig sa mga binibigay ng ibang tao lalo na utang na loob. I am very thankful for the thought ng lola mo, pero I feel like it is not right.” Kumuha ng barya sa left pocket si Trojack and inserted a few coins s
“Well,” Rosa paused, “she suddenly made a scene here saying na siya ang nauna sa upuan na dito. She suddenly started screaming at me that's why I fought back. That's where he suddenly showed up and told her na suspended siya for a week. Pinapapunta nga sa hr e.” Biglang tumawa ng mahina ang dalawa habang magkatingin.“Nako, ganyan talaga iyong si Penny. Everyone hates her actually, siya nga ang reason bakit natanggal yung dating designer head. She made this rumor about her being,” biglang tumigin kaliwa’t kanan si Flara at nilapit ang mukha sa tenga ni Rosa, “kabit ng isa pang empleyado. Ayon, nasisante agad. Kawawa nga iyon, may anak rin na pinapalaki.”“What was her reason?”“Sabi nila, she hates those who are talking back at her. Same kayo halos ng personality nung natanggal, i think they fought something about sa work and tinatama lang naman siya. They said na she took it personally, and knowing daw na mahinhin na tao ‘yon, probably pangit talaga ugali ni Penny.” Saad nito.“Pangi
+++++5:58 P.M.“Nag-out na ako!” Sigaw ni Flara at bigla itong pumasok ng office ni Rosa ng walang pasabi.“Ano ka ba, we got 2 minutes left, bawal yung ginawa mo. Gaga ka talaga.”“Duh,” naglalakad na sambit niya, “I didn’t do that, hindi pa ako nag-oout ‘no. Ayokong ma-kick out dahil sa kagagahan kong makauwi agad.”“Nako lang talaga, Flara. Nakakabaliw ka. Lahat talaga ginagawa mo para matanggal ka.”BIglang may kumatok sa pinto ng office ni Rosa at parehas silang nagtinginan kung sino ito.“Can we talk, Miss Rosa?”“You can come in,” sagot ni Rosa.Agad na pumasok ng office si Trojack at nagulat na lamang si Rosa dahil hindi naman siya nagsabi na pupunta siya rito. “I think this is my cue. I’ll leave,” mahinang sabi ni Flara and awkwardly left the office.“How can I help you, Sir Yddro?” Ayon na lamang ang naitanong ni Rosa sa kaniya.“Can we go now? I can wait you sa labas ng bahay ninyo. My grandmother wants to see you now, she will leave the Philippines tonight.” Malamig na sa
“Mommy?” Tanong ulit ni Brent habang nakatulalang nakatingin ang mama niya kay Trojack. “Did I interrupt you guys?” He asked then smiled for a bit. “Uh, well,” napatigil saglit si Rosa, nagiisip ng iba pang sasabihin, “would you like to come inside?” “Since you are offering, why not?” Sagot nito sa kaniya. Bakas na bakas ang saya ni Brent sa mukha nito, hindi halos ito kumurap na nakatingin sa matangkad na lalaki. Sabay sabay silang pumasok ng bahay at pinaupo muna ni Rosa ang bisita. “I’ll change my son's clothes muna, you can wait here for a moment. Do you have anything that you would like? Juice? Coffee?” Nakangiting tanong ni Rosa. “Thanks for the offer pero kaya ko naman mag-wait sa inyo rito. Besides, I got coffee earlier,” sagot ni Trojack at umupo na sa sofa. Pumunta ng kusina si Rosa kasama ang bungisngis na anak nito at hinanap si Gigi. “Gigi, may bisita tayo, puwede bang ikaw muna ang kumausap sa kaniya or if may kailangan siya?” Bulong niya. “Ay, opo na
Ang grandeng ballroom ay kumikislap ng karangyaan, ang mga chandelier ay naglalabas ng malambot na liwanag sa mga bisita sa ibaba. Ang hangin ay puno ng tawanan at pag-uusap, ang kalansing ng mga baso, at ang malambing na tunog ng isang string quartet na tumutugtog sa isang sulok. Isang gabi na hindi malilimutan—isang gabi na nagmarka ng pagtatapos ng isang panahon at ang simula ng isang bagong kabanata para sa kumpanya.Gloria, dressed in a stunning gown of midnight blue, stood at the center of the ballroom, ang kanyang mahinahong tindig ay nagtataglay ng atensyon. Itinaas niya ang kanyang baso, at ang ingay sa kuwarto ay humina, bawat mata ay napatingin sa kanya. Isang mainit na ngiti ang dumaan sa kanyang mga labi habang inihahanda niyang magsalita."Maraming salamat sa inyong lahat sa pagdalo ngayong gabi," nagsimula siya, ang boses ay matatag at tiwala. "Ang gabing ito ay hindi lamang isang pagdiriwang ng ating mga tagumpay, kundi isang turning point para sa ating hinaharap."Nag
Ang marangyang restawran ay mahinang naiilawan, the soft clinking of cutlery and hushed conversations adding to the atmosphere of exclusivity.Nakaupo sa mahabang mesa na may malinis na puting mantel at gitnang palamuti ng sariwang mga bulaklak sina Shan, Leah Minx, ang kanyang mga magulang, at sina Mirasol, ang mga magulang ni Shan. Mabigat ang hangin sa tensyon, bawat isa’y mulat sa kahalagahan ng pagtitipon.Shan sat at the head of the table, his usual calm demeanor replaced by a determined expression. Umubo siya nang bahagya, agad na nakuha ang atensyon ng lahat.“Tinawag ko ang pagtitipon na ito,” panimula ni Shan, his voice steady but firm, “to announce something important. After much thought, I’ve decided that I will not proceed with the arranged marriage.”The room erupted in protests. Leah’s mother gasped dramatically, clutching at her pearls, habang ang ama niya’y malakas na tumama ng kamay sa mesa. Ang mga magulang ni Shan ay galit na nakatingin sa kanya, ang kanilang mga e
2 months laterNakaupo si Trojack sa kitchen counter ng kanyang mansion nang biglang nag-vibrate ang kanyang telepono. Lumabas ang pangalan ni Walter sa screen. Kinuha niya ito, alam na niya kung tungkol saan ang tawag.“Walter,” bati niya.“Nasa ospital na si Sheena Sir,” sabi ni Walter, walang paligoy-ligoy. “Psych ward, gaya ng inaasahan natin.”Malalim na bumuntong-hininga si Trojack, hinagod ang kanyang buhok gamit ang kamay. “Gaano kasama?”“Medyo malala,” amin ni Walter. “Hindi siya maayos, at kadalasan, wala sa tamang ulirat. The doctors say her obsession with you and Rosa is at the center of her breakdown. She’s been placed under strict care for now at mananatili siya roon ng walang tiyak na panahon.”Sandaling natahimik si Trojack, dama ang bigat ng mga nagawa ni Sheena at ang mga kahihinatnan nito. Sa kabila ng lahat, nakaramdam siya ng lungkot. Medyo matagal nang bahagi ng kanyang buhay si Sheena, even if it was in ways that were toxic and damaging.“Thanks for letting me
The tension in the parking lot was suffocating, si Sheena ang nasa gitna ng lahat, mahigpit na hawak ang kanyang bag habang nakatayo sa harap nina Rosa at Trojack. Bigla, ang mga nagmamadaling yabag ay umalingawngaw sa paligid. Isang pigura ang lumitaw mula sa mga anino—isang babae, maputla ang mukha, may mga pasa, at bagama’t hindi matatag ang mga galaw, kitang-kita ang determinasyon.“F-flara?” bulalas ni Rosa.Tumango si Flara, ang mga mata niya’y balisang tumingin kay Sheena na nanigas sa pagkilala sa kanya. “Anong ginagawa mo rito?” singhal ni Sheena, ang boses ay punong-puno ng galit. “Dapat nakakulong ka! Hayop ka, iniwan kitang mamatay sa basement tapos babalik ako na wala ka na ron?!”“Nakatakas ako,” sagot ni Flara, nanginginig ang boses ngunit matatag. “At tapos na akong manahimik.”“Ano’ng ibig mong sabihin?” tanong ni Rosa, halatang naguguluhan at nababahala.“Sheena,” nagsimula si Flara, ang boses niya’y mas matatag na ngayon, “kapatid ko. Lumapit ako sa’yo ilang linggo
Natigilan si Rosa, napahinto ang kanyang paghinga nang bumalik ang alaala ng gabing iyon. Ang kahihiyan, ang paglabag, ang sakit—isang sugat na hindi kailanman tuluyang gumaling. "T-tungkol doon? Ano? Paanong nadamay si Trojack rito?""Pinlano ko ang lahat," patuloy ni Sheena, ang kanyang boses ay puno ng lamig at pagkakalkula. "Alam ko kung ano ang mangyayari kapag pinapunta kita sa party na iyon. Alam ko kung sino ang nandoon, naghihintay. At hinayaan kong mangyari iyon, Rosa. Dahil kailangan kang mabali. Sobrang lakas mo, sobrang untouchable. Kailangan kitang gawing mahina."Nangilid ang luha sa mga mata ni Rosa, ang kanyang isip ay nahihirapang tanggapin ang pag-amin ni Sheena. "Ginawa mo... ginawa mo iyon sa akin? Hinayaan mong mangyari iyon?"Pinanlakihan siya ng balikat ni Sheena, walang bahid ng pagsisisi. "Hindi ito personal. Estratehiya ito. At nagtagumpay ako, hindi ba? Bumagsak ka. Naging eksakto ka sa gusto kong maging ikaw—mahina, nakakaawa, madaling manipulahin."Naiip
Kakalabas lang ni Trojack mula sa mansyon ni Sheena, ang isipan niya ay puno ng pag-aalala. Ang pag-uusap nila ni Sheena bago siya umalis ay nag-iwan sa kanya ng pakiramdam ng pagkabalisa at hindi siguradong kalooban. Kumikilos si Sheena ng kakaiba—mabilis at magulo—at hindi niya maialis ang pakiramdam na may mali.Iniwan niya ang mansyon at nagtungo pabalik sa AD Pavilion. His phone buzzed in his pocket as he drove, at kinuha niya ito upang makita ang pangalan ni Detective Turner na naka-flash sa screen. Tumatagilid ang tiyan ni Trojack. Ito na ang tawag na inaasahan niya, pero hindi sa ganitong kalagayan.Agad niyang sinagot."Sir Trojack," narinig niyang sabi ng boses ni Detective Turner mula sa telepono, matalim at direkta. "Kailangan mong makinig ng mabuti."Hinigpitan ni Trojack ang hawak sa manibela. Ang isipan niya ay mabilis na tumakbo, puno ng mga tanong. "Nasa kustodiya na namin ang mga salarin," ipagpatuloy ni Detective Turner, "pero may isang bagay pa kaming kulang—ang s
Walong taon si Andrea nang mapansin niya kung paanong si Jon, ang kanilang ama ay tila kumikinang sa pagmamalaki tuwing ipinapakita ni Rosa sa kanya ang mga bagay na kanyang ginawa. Mapa-simple mang guhit o disenyo ng damit na isinulat sa kalat na papel, si Jon ay ngumiti at itinataas si Rosa sa hangin at tinatawag siyang “my little artist.”Andrea would stand at the side, nakatingin na may hapdi sa kanyang dibdib, hawak ang sarili niyang proyekto sa paaralan—isang di-masyadong maganda, pilit na palayok ng luwad na ginawa niya sa klase ng sining. Hindi ito kasing-ganda ng gawa ni Rosa, at alam niya iyon. Laging pinapaalala ni Kieshna ito.“Makikita mo kung paano palaging pinupuri ng tatay mo si Rosa?” sabi ni Kieshna sa isang malumanay ngunit may lason na tinig habang yumuyuko siya sa tabi ni Andrea isang araw. “Kasi siya ang paborito niya. Hindi ka niya mahal tulad ng pagmamahal niya sa kanya. Alam mo ba kung bakit?”Iniling ni Andrea ang kanyang ulo, ang puso niyang bata ay naghah
Alas-1:30 ng hapon na nang nakaupo si Andrea sa kanyang kama, kabadong nakahawak sa kanyang telepono. Ramdam niya sa kanyang loob na may mali sa plano ni Sheena, pero hindi niya mapigilan ang pakiramdam na kailangan niyang sundin ito—kahit papaano, upang maunawaan kung ano talaga ang binabalak ni Sheena. Dahan-dahan niyang binuksan ang kanyang messaging app at nag-type ng mensahe para kay Rosa.Andrea: Rosa, magkita tayo sa parking lot ng kumpanya bago mag-alas-3 ng hapon. It’s important.Nag-alinlangan ang kanyang daliri sa ibabaw ng send button bago ito pindutin, habang mabilis ang tibok ng kanyang puso. Pagkapadala ng mensahe, agad na sumagi ang pagsisisi sa kanyang dibdib.Ilang sandali pa, nag-vibrate ang kanyang telepono. May sagot na mula kay Rosa.Rosa: Tungkol saan ito? Bakit sa parking lot?Tinitigan ni Andrea ang screen, hindi alam kung paano magbibigay ng makatuwirang sagot. Her sister’s curiosity was valid—hindi karaniwan para kay Andrea na magpatawag nang biglaan, lal
Ang mabigat na katahimikan sa mansiyon ni Sheena ay nilulunod lamang ng tunog ng kanyang takong na tumatama sa marmol na sahig. Ang kanyang isipan ay naglalakbay, paulit-ulit na inuulit ang imahe ni Trojack at Rosa mula noong gabi—lahat ng ilang pagkakataon na kung paano siya tinitingnan nito nang may matinding paghanga, at kung paano si Rosa ay tila likas na nakakaramdam ng ginhawa sa piling ni Trojack, isang bagay na alam ni Sheena na hindi niya kailanman magagaya. It felt like a dagger in her chest, twisting deeper with every passing thought.Bumababa siya sa basement, ang kanyang ligtas na lugar, ang tanging espasyo kung saan nararamdaman niyang kontrolado niya ang lahat. Ang mahinang ilaw ay nagkikislap nang malas habang dahan-dahan siyang bumababa. Ang bawat hakbang ay sumasalamin sa kanyang bumibigat na iniisip, her growing frustration.Ang tagpong sumalubong sa kanya pagdating niya sa ibaba ay nagpahinto sa kanya.The chair was overturned. Ang mga lubid na maingat niyang igina