“Mmm Kate, James. Sa totoo lang matinding trauma ang inabot ng bata sa mga ngyari. (Pinakita niya sa amin ang drinawing ni Amara. Madilim ang mga karakter ang nakapaloob dun, kung iyong susuriin ay makikita mo ang mga taong nakikipagtalik at mga taong gumagamit) makikita naman natin na puno siya ng emosyon. Sa ganitong kondisyon ay talagang matatagalan” sabi ni Doktora“Dok ano ang dapat naming gawin na makakatulong sa kaniya upang mabilis niyang makalimutan lahat ng ngyari? “ tanong naman ni Kate“Ganito ang mga maaaring makatulong sa bata. Hindi masyadong maganda ang kondisyon ng bata dahil sa inaatake na siya ng matinding trauma. Kailangan kausapin niyo siya sa mga bagay na kinakatakutan niya. Hayaan niyo siyang mag kwento sa inyo ng mga karanasan niya. Makinig kayo sa mga sinasabi niya at tutukan niyo siya habang nagsasalita na wari ay handa kayong makinig sa kaniya sa kahit na anong sabihin niya. Kailangan niyo siyang bigyan ng encouragement at palagi ninyong sabihin sa kaniya na
CHARLOTTE POVISANG LINGGO ANG NAKARAAN ANG ARAW NA NA RAID ANG KASAGalit na galit ako kay Eduardo. Panay ang aking pagpupumiglas sa ginagawa niyang pagkakaldkad sa akin."sana ay hinayaan mo na lang akong mamatay kanina. Bakit sinama mo pa ko sa impyernong lugar mo?!" sigaw ko kay Eduardo. Tuloy siya sa pagkaladkad sakin sa isang lugar na tila abandunadong gusali.Isang malakas na sampal mulia ng aking inabot sa kaniya. "tumahimik ka! anong akala mo Makakatakas ka na lang ng ganon-ganon sakin. Napakadami ko ng nagastos sayo. Hindi maaring hindi ako makabawi sa nagastos ko sayo. HAHAHAHA!" malakas na tawa nitong akala mo ay dim*nyo."anong ibig mong sabihin?" nagtataka kong sabiMahigpit niyang dinakot ang aking pisngi. Sobrang sakit nito dahil sa sobrang higpit ng kaniyang pagkaka-dakot sa aking pisngi. "makinig kang mabuti ito, hindi ko na to uulitin. hindi ka makakawala sa akin, pagsasawaan kita hangga't gusto ko pero bilang kabayaran sa lahat ng naibigay ko sayo noon ay ipapagam
"sinabi ko naman sayo Amigo hindi ako mapapahiya sayo. Magaling yan, ikaw ng bahala sa kaniya babalikan ko na lang bukas. May pagka wild at matapang iyan, gusto niyang kinakarinyo brutal siya. Do what ever you want. hahaha Oh pano Amigo mauna na kami ikaw ng bahala sa babaeng yan." sabi pa ni Eduardo . Kinabahan ako sa mga sinabi nito sa matandang iyon. Tututol pa sana ako ng kapitan ako ng dalawang kalalakihan na may kalakihan ang katawan. Pilit akong nagpupumiglas pero wala din itong nagawa. Tumalikod na sa amin si Eduardo kahit pa panay ang aking pagsigaw na isama na niya ako pagbalik.“Maawa na kayo please! Pakawalan niyo na ako. Huhuhu” kahit anong sabihin ko ay hindi nakikinig sa akin ang mga ito. Winasak ng matandang iyon ang aking damit habang kapit kapit ako ng dalawang lalaki sa aking kamay at paa. “Hahahah! Jackpot (anas niya ng lumantad sa kaniya ang mapipintog kong sus*, nakita ko pang nag apiran ang dalawang lalaki na may kapit sakin) sige simulan niyo na” lalo na akong
KATE POV SA PILIPINAS Bago ang ikalimang kaarawan ng kambal ay napag isipan na din naming dumaan sa Muzon. Sabay sabay kaming nagtungo nila George sa lumang bahay ni Mama gusto kong ipakita kila Maverick ang buhay na mayroon ako dati pari na ang mga taong nakasama ko sa aking paglaki. "Baby dito lumaki si Mommy! ito ang room ko." inikot ko ang kambal sa loob ng aking silid. "Mommy bakit walang picture sila MommyLa Andrea? diba Mommy mo siya dapat may picture kayo." nagkatinginan kami ni James. Nagkasundo kaming hindi namin itatago sa kambal ang totoong ngyari sa aming buhay ngunit hindi ang pagkakakulong nila Mama Camila. Para habang lumalaki sila ay maintindihan nila ang sitwasyon namin at kung bakit hindi kami pumapayag na basta lang sila umalis ng bahay na hindi kami kasama o walang body guard man lang. Magpasa hanggang ngayon kasi ay hindi pa din nahuhuli si Charlotte at ang grupo niya hindi namin alam kung ano ang tumatakbo sa utak ng mga ito. Lumuhod ako sa harapan
Naglakad na kami papunta sa bahay nila Mama , kapit ko si Maverick habang si Madison ay nagpakarga kay James. Nagulat ako ng sa pag ugoy ng aking kamay ay biglang kinapitan ito ni James. Napatingin ako sa kaniya at simple niya akong nginitian. "Thank You Love!" anas ko sa aking asawa "para saan naman?!" tanong niya sa akin "sa pagtatanggol sakin sa harapan ni Michael." sagot ko naman sa kaniya. Nakatingin lang samin ang kambal. Nakakatulog na si Madison sa pagkakakarga ni James sa kaniya. "Love, kahit sino pa yan! ex mo man o ibang tao. Kapag nalaman kong hinusgahan ka nila ay hindi ko hahayaang matapos ang sandali na hindi ko sila nawa-warningan. Kilala mo naman ako Love hindi ako mahilig makipag-away pero kung tungkol sayo na ang usapan at sa mga anak natin ay kaya kong gawin ang lahat. Hindi ako papayag na babastusin ka ng kahit na sino. Alam ko Love ang naging paghihirap mo bilang isang OFW sa Kuwait noon, saksi ako sa lahat ng pagsisikap mo para maging maganda ang buhay n
Kaya't nagpatuloy ako sa pagsasalita ." So ganito po ang mangyayari, ang kontrata niyo sa aming company ay every 3 years , Ito ang mga dokumento ninyo (isa-isa kong tinawag sila at inabot ang isang envelope na nakapangalan sa bawat empleyado) Paki check po kung tama ang mga spelling ng pangalan niyo dahil yan ang ipapakita ninyo sa immigration bago kayo umalis ng Pinas at yan din ang hahanapin sa inyo paglapag niyo sa Warsaw Airport sa Poland. Sa inyong pagbabyahe since meorn kayong chnage flight may sasama sa inyong tauhan namin para i guide kayo sa inyong byahe. Employment Contract ang ibinigay naming kontrata sa inyo dahil gusto namin ni James na patas ang benepisyong matatanggap ninyo sa natatanggap ng mga lokal sa Poland. Sa hindi mga nakakaalam ang Poland ay isang bansa sa Europa usually boarder ninyo ang mga bansang Germany, Czech Republic, Slovakia, Ukraine at Lithuana. Ang magiging trabaho ninyo ay sa production ng mga products na idi-distribute natin sa lahat ng mga showroom
JAMES POVSA BAHAY NG MGA SANTIAGOWalang katumbas ang ngiting nakikita ko sa mukha ng aking asawa. Masaya akong nag-eenjoy siya sa kaniyang ginagawa. Masaya si Kate sa tuwing nakakatulong siya sa mga taong nakapalibot sa ka kanya kaya nga proud na proud ako sa asawa kong ito. Gusto niyang hinihila pataas ang mga taong malalapit sa kaniya. Pagdating namin ng bahay ay diniretso na namin ang kambal sa kanilang sariling silid. Nakatulog na din sila kaagad pagkatapos naming silang linisan at mapalitan ng damit, pagod ang mga ito sa kakalaro nila. Kahit na may mga Yaya ang mga ito hands on pa rin ako bilang isang ina at bilang isang negosyante. Nagtungo na din si Amara sa kaniyang silid samantalang si George ay nagpaiwan pa sa Muzon para makipag bonding sa kaniyang mga kaibigan.“Love sabay na tayong maligo?!” Nagpapa cute kong sabi kay Kate“Hahahaha naku James alam ko na ang galawan mong iyan. Sige papatulan ko yang panlalandi mo!” Pang asar namang hinubad ni Kate ang kaniyang saplot sak
Binilisan na naming maligo. Nagtuyo na si Kate ng kaniyang katawan, bahagya ko ding pinunasan ang kaniyang katawan ngunit mas napuno ako ng pagnanasa. Binuhat ko si Kate patungo sa aming kama. Muli ko siyang inangkin , "LOVE AKO NAMAN!" malanding pagbulong sa akin ni Kate, mapang-akit ang bawat pagtitig niya sa aking mga mata. Nakakakapaso ang init na nararamdaman ko sa aking katawan. Pumaibabaw sa akin si Kate. Maharot niyang kinapitan ang aking dibdib, dahan dahan niyang ipinasok ang kaniyang perlas sa galit na galit kong sandata. Nagsilabasan ang mga ugat sa leeg nito. "AHHHH KATE" mahina kong sabi ng simulan niyang gumalaw sa aking ibabaw. Ang galing talagang gumiling ni Kate. Nagsimula na namang mag init ang aking katawan sa kaniyang ginagawa. “AYAN GANYAN NGA! NAKAKABALIW KA TALAGA KATE! ANG GALING GALING MO! AHHH” . Bumilis ng bumilis ang paggiling niya sa aking ibabaw. Halos magkiskisan ang amimg mga ari . “AYAN KATE GANYAN NGA! Aaah MABABALIW AKO SAYO MALAPIT NA KONG LABASAN
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma
Hindi mapigilan ni Sofia ang pagbagsak ng mga luha niya. “Please, Kayline. Alam kong ikaw ang mahal niya, pero… pero hindi ko kayang palakihin ang anak namin nang mag-isa. Kailangan ko siya. Kailangan ng bata ng ama at wag mo sanang ipagjait yun!” Sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya. Tumingin ako kay Sofia, at sa kabila ng galit na nararamdaman ko, nakita ko ang takot sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, galit ba o awa? “At bakit sakin mo sinasabi lahat ng to?” tanong ko, halos wala na akong boses pero nagpapakita pa rin ako ng katatagan. “Bakit hindi mo sabihin kay Ethan mismo? At siya ang hayaan mong magdesisyon! Hindi ko na kapit anong gagawin niya dito. Napayuko siya, hindi ko alam kung panibagong drama na naman nila to ng Mommy ni Ethan. “Sinubukan kong sabihin sa kanya… pero hindi ko kayang makita siyang nagagalit o tinatanggihan ako. Alam kong nasaktan siya sa paghihiwalay niyo dati, pero hindi ko inasahang mangyayari ito. Oo aaminin ko naging har
CURRENT TIME PAGKATAPOS NG PROPOSAL KAYLINE POV Matapos kumalat ang video ng proposal ni Ethan sa akin, hindi ko inasahan ang dami ng atensyon na natanggap namin. Nakakatuwa na madaming mga kakilala at nagtatrabaho para sa akin ang nagbigay ng kanilang mga congratulatory message. Hindi ako makapaniwalang sa lahat ng pinagdaanan namin ni Ethan ay mauuwi din kami sa totoong kasalan, this time walang pilitang ngyari. Sabik na sabik ako sa buhay na naghihintay sa akin kasama si Ethan. Ngunit sa kalagitnaan ng araw, habang abala ako sa trabaho, biglang bumukas ang pinto ng aking opisina. Nagulat ang sekretarya ko at mabilis siyang sumunod para sana pigilan si Sofia na walang pakundangang pumasok. Hindi ko alam kung paano siya nakalusot sa sekretarya ko. “Mam pasensya na po kanina ko pa po siya pinipigilan pero nagpumilit po talaga siya , hindi ko na po naawat nagwala na po kasi siya sa labas. Hinagis niya ang mga papeles na nasa lamesa ko kaya po pinulot ko muna saka ko siya sinundan.