Chapter 6

Moan

Medyo mabigat ang katawan ko pagkagising kalaunan. Mahina akong napamura.

Na'san na 'yong pinagmamalaki kong hindi ako madaling magkasakit?

Napailing na lang ako sa sarili ko at pinilit ang sarili na tumayo sa kama. Tahimik ang buong bahay bukod sa ingay na nagmumula mula sa labas.

Tirik na tirik na din ang araw sa labas at kanina pang alas seis umalis si Mama para sa trabaho niya. Bago siya umalis ay ginising muna niya ako para maghabilin tungkol sa bahay.

Pagkatapos niyang umalis ay bumalik ako sa pagtulog at pasado alas deis na ng umaga nagising. Milagro na 'nga 'yon dahil buong gabi ako hindi dinalaw ng antok. 

Kung hindi ko pa pinilit ang sarili na umidlip matapos marinig ang tilaok ng manok ng kapitbahay namin ay hindi talaga ako makakatulog.

Humikab ako at napamasahe sa nananakit na batok. Damn! Ang malas ko naman ngayon. Ngayong araw pa naman ako nagsisibak ng panggatong. Tsk.

Binuksan ko ang refrigerator namin at kumuha doon ng isang basong tubig. Habang umiinom ay dumako ang tingin ko sa bintanang nasa lababo.

Pagkatapos uminom ay nilapag ko ang basong ginamit sa lababo sabay hawi ng kurtina para masilip ang labas.

Ilang sandali ko pinagmasdan ang kapitbahay ko at tanging katahimikan lang ang namayi doon. Siguro ay natutulog pa siya.

Naisip ko ang mga pinagsasabi ko kahapon at ngayong parang nahimasmasan na ako ay parang hindi ako makapaniwala sa pinagsasabi ko.

Talaga bang ganoon na lang ang kakapal ng mukha ko at kataas ang kumpyansa sa sarili para isiwalat ko 'yon sa harap niya?

Nagsalubong ang kilay ko habang hinahanda ang umagahan na iniwan ni Mama para sakin.

Pero kung iisiping mabuti, hindi ko naman pinagsisisihan ang ginawa ko? It's just that I'm afraid of her reaction since I left there without any words from her.

But even though she'll revoke me, hindi din naman ako titigil kaya bakit pa ako magsisisi diba? Napailing na lang ako sa sarili. Lakas din naman ng tama ko...

Tahimik akong kumain ng agahan at pagkatapos ay uminom ako ng gamot. Mahirap na.

Nakasanayan ko nang gumising ng maaga tuwing Sabado para magsibak ng kahoy. Tapos ay lilinisin ang bahay at saka gagawa ng assignment sa escuelahan. Kapag tumungtong na ang hapon ay lalabas ako saglit sa labas para manood ng basketball game sa plaza saka babalik ng bahay at magluluto ng pagkain para sa hapunan. Tapos n'on ay manonood ng balita saka papasok sa kwarto para matulog.

Nakasanayan ko na din kasing matulog ng maaga kaya gumigising ulit ako ng maaga sa Linggo para maghanda para samahan si Mama sa pagsisimba.

Ganoon lang kasimple ang buhay ko kapag weekend. Pero dahil tinanghali na ako nagising ay naiba na ang direksyon ng gagawin ko.

Siguro ay maglilinis na lang muna ako saka gagawin ang assignment sa escuelahan tapos ay magsisibak ng kahoy. Hindi na lang muna ako manunuod ng liga sa covered court.

At tulad ng naging plano ko ay nilinisan ko ang buong bahay saka gumawa ng takdang aralin.

Pasado alas tres y medya ay ramdam ko na ang sakit ng batok ko sa pagkakayuko. Kanina pa pala akong Alas dose nagumpisa at lumipas na ang apat na oras sa pag-upo ko dito sa maliit kong study area na pinasadya ni Mama para sakin.

Minasahe ko ang batok ko at piniling tumayo. Suminghot ako dahil nagsisimula ng mamuo ang sipon sa ilong ko. Damn! Kapag ako nilagnat, patay talaga ako ni Mama.

Malamang ay tatadtarin ako n'on ng mga tanong. Hays.

Lumabas ako ng kwarto at kinuha sa tagong gilid ng kusina ang palakol para sa magsibak ng kahoy. 

Tuwing Linggo kasi ay nagpapadeliver si Mama ng ilang bugkos ng kahoy mula sa kakilala niya at para mas makatipid kami ay sinisibak ko 'yon.

Saka kahit na may electric stove naman kami sa bahay ay pinipili pa din ni Mama ang natural na pamamaraan. Nagagamit lang namin 'yon kapag kinakailangan talaga.

Bumibigat na rin ang katawan ko sa ilang ginagawa kaya desidido na akong madaliin ang pagsisibak.

Ilang bugkos pa lang ng kahoy ang nasibak ko ay agad na akong pinagpapawisan. Nasanay na akong magsibak kaya hindi ako madaling pawisan ngunit dahil siguro sa namumuong sakit ng katawan ko ay agad akong napagod at pinagpawisan.

Napabuntong-hininga ako at binaba ang palakol sa paanan. Inabot ko ang manggas ng damit ko mula sa batok at hinila 'yon para mahubad. 

Malakas akong napabuga ng hangin at tuluyang hinubad ang damit na suot saka akma sanang isasabit sa may bakod na malapit-lapit lang sa pwesto ko nang mahagit ng mata ko ang isang tao na nakasandal sa pintuan niya sa likod bahay at tulad ng nakasanayan ay may hawak na naman itong stick ng sigarilyo.

Titig na titig ito sakin habang bumubuga ng usok galing sa sigarilyo. Hindi ko tuloy mapigilan na ngumisi dahil sa klase ng tingin nito.

"Magandang hapon." Tawag pansin ko dito.

Tumama ang mata namin sandali saka siya umiwas at napatikhim. Mas lalo tuloy lumaki ang ngisi ko.

"Wala namang maganda sa hapon." Tamad niyang usal sabay simsim mula sa sigarilyo.

"Nakakatakot bang pakinggan kung sabihin kong gumanda ang hapon ko dahil nakita kita?" Maloko kong saad habang hindi parin nawawala ang ngisi sa mukha.

"Hindi... Nakakapangilabot lang." Aniya sabay alis sa pagkakasandal at bumaba mula sa tatlong baitang na hagdan niya sa likod bahay.

Napatawa ako ngunit nahinto din para pagmasdan ang pasa niyang kulay purple at gray parin pero ang mabuting balita ay medyo nawawala na ang pagka-prominente noon sa mukha niya.

Kahit ang ilang sugat sa leeg at braso ay naging peklat na. Lalagyan lang 'yon ng ointment para sa peklat ay mawawala din 'yon.

Pansin ko din na medyo namumula ang pisngi niya pati na din ang leeg kaya lumapit ako sa bakod namin. Nagsasalubong ang kilay ko at gusto siyang puntahan pero dahil sa nakaharang na bakod ay tanging tanaw ko lang siya.

"Lapit ka 'nga." Hindi ko mapigilan na sabihin.

Agad na tumaas ang kilay niya at bumakas sa mata ang hinala kaysa kuryusidad.

"Bakit?" Tanong niya.

"Lapit ka lang." Senyas ko sa kanya. 

Ngunit nanatili siyang nakatayo sa may paanan ng hagdanan.

"Bakit 'nga?" Pilit niya.

"Lapit ka 'nga lang." Pamimilit ko habang kunot noo parin.

"Hindi ako lalapit kung hindi mo sasabihin ang rason kung bakit gusto mo akong lumapit." She stubbornly said.

Napabuntong-hininga na lang ako. Ang tigas talaga ng ulo...

"Lalapit ka o pupuntahan kita d'yan? Ayaw mo naman sigurong gawin ko ang pangalawa diba?" Saad ko dahil kunti na lang ay ramdam ko ng mapipigtas na ang pasensya ko.

Nakita ko ang pamimilog ng mata niya bago 'yon sumingkit.

"Binabantaan mo ba ako?" Aniya.

Napabuntong-hininga ako at akma na sanang akong tatalon mula sa bakod nang bigla tumaas ang boses niya.

"Oo na! Oo na! Lalapit na ako! 'Wag ka lang tumawid." Nasisindak niyang saad bago kumunot ang noo.

Napangisi tuloy ako habang pinagmamasdan siyang nagdadabog na lumapit sakin. Mas lumaki pa ang ngisi ko ng bakas ang pagtutol sa mukha niya.

At agad ding nabura ang ngisi sa labi ko nang huminto siya ng ilang metro pa ang layo sakin. Sinubukan ko siyang abutin ng kamay ko ngunit hindi ko pa rin siya mahawakan.

"Lapit pa kunti." Kalmado kong saad.

Siya naman ngayon ang napangisi at humalukipkip. 

"Lumapit na ako. Ikaw naman dapat ang gumawa ng paraan para maabot ako." Panghahamon niya habang nakangisi.

Napabuntong-hininga hininga ako. Ang tigas ng ulo. Akma na naman akong tatalon sa bakod nang tumaas na naman ang tinig niya para pigilan ako.

"Oo na! Nakakainis ka na 'a." Busangot niyang sabi sabay padabog na lumapit.

Napatawa naman ako sa kilos at itsura niya. Lalapit din naman pala 'e.

Huminto siya sa abot kamay ko lang kaya ng mahawakan ko ang braso niya ay marahan ko siyang hinila. Nanlalaki ang mata niya at akala ko ay magpupumiglas siya ngunit sumabay lang siya sa paghila ko.

Kinapa ko ang leeg niya na nakita kong namumula kanina. Nang maramdaman ang normal niyang init ay sinunod kong hinawakan ang noo niya para makasigurado na hindi siya nilalagnat.

Nang makasiguro ay ngumiti ako sa kanya. Saka naman siya parang nagising at agad na inalis ang pagkakahawak ko at inilibot ang tingin sa paligid namin.

Tila natatakot na makita kami ng kung sino.

"Ano bang ginagawa mo?" Kunot noo niyang tanong.

Nagkibit-balikat ako at ngumisi saka umayos ng tayo.

"Tinitigan ko lang na baka nadapuan ka ng lagnat dahil kahapon." Sa sinabi ko ay nakita ko ang pamumula ng mukha niya.

Gumilid ang ulo ko at pinagmasdan siya. Anong...

"Hindi mahina ang resistensya ko para agad na madapuan ng sakit." Kunot noo niyang saad habang namumula pa din ang mukha.

Tumango na lang ako kahit naguguluhan sa kinikilos niya unless...

Ngumisi ako at napailing. Lakas talaga ng imahinasyon ko.

Nakita ko ang pagilid ng ulo niya. And I was caught off guard when she stretched her arms to touch my forehead. Naninigas ako sa kinatatayuan ko habang nagsalubong ang kilay niya.

"May lagnat ka." She said while still frowning.

Napatikhim ako at umiwas ng tingin. Ramdam ko ang malambot niyang kamay laban sa balat ko. Kaya kahit simisibol ang kahihiyan sa sistema ko ay hindi ako nagtangkang umalis sa kinatatayuan ko.

"Mawawala din ito." Saad ko sabay tikhim saka ngumisi para ibaling ang atensyon niya.

Ngunit nanatiling nakapinta ang kunot noo niya sa mukha.

"Uminom ka na ba ng gamot?" seryoso niyang tanong.

Hindi ko tuloy mapigilan na mas lalong ngumisi.

"Yeah." I said in low voice.

Doon ay parang natauhan siya at humakbang ng ilang hakbang papalayo sakin.

Ako naman ngayon ang nagsalubong ang kilay. Nakita ko ang pagsulyap niya sa h***d kong pangitaas na katawan bago siya umiwas ng tingin.

"Ang mabuti pa ay magbihis ka at baka mas lalo pa kang dapuan ng sakit." Seryoso niyang saad.

Hindi ko mapigilan na maaliw sa pinapakita niya kaya hindi ko din mapigilan na asarin siya.

"Okay, Boss." Maloko kong saad saka natawa ng mahina.

Umiling siya sakin, "Iwan ko sa'yo." Saad niya bago siya tumalikod at umalis.

Hindi parin mawala-wala ang ngisi sa labi ko kahit natapos na akong magsibak ng kahoy.

Laking pasalamat ko dahil agaran kong nilapatan ng gamot ang namumuong sinat ko sa katawan. Kaya dumating na lang ang gabi ay hindi lumala ang init ko sa katawan. Hanggang sa lumalim ang gabi ay tuluyan ng nawala ang bigat ko sa katawan.

Nagising ako ng pasado ala una y medya ng gabi dahil sa uhaw. Tahimik na ang buong bahay at malamang mahimbing ng natutulog si Mama.

Kaya nang lumabas ako ng kwarto para uminom ng tubig ay pinag-igihan ko talaga na hindi gumawa ng ingay para hindi maisturbo si Mama.

As I said, it becomes my mannerism to parted the curtain on the sink to take a look across the adjacent window. 

Kunot ang noo ko nang makita na bukas parin ang ilaw ni Maria sa sala. I glanced toward the our grandfather clock that hanged across the wall the divided between my room and my mother's to make sure that it's really quarter to one in the dawn.

Pasado ala una y medya na 'nga ng gabi kaya bakit gising pa s'ya?

And as I said to her, I almost knew everything about her just like I know that she turned off her lights when she's asleep. Kaya sigurado akong gising pa s'ya.

Ilang sandali akong nakatayo doon at pinakinggan ang katahimikan na namamayani sa paligid.

At nabasag lang ang katahimikan ng makarinig ako ng ungol. Agad na kumabog ang puso ko.

Akala ko ay imahinasyon ko lang 'yon ngunit mas lumakas pa ang ungol mula sa kabilang bahay namin. Naging prominente din ang tunog ng langitngit dahil sa halatang ginagawa nila.

"Putangina! Ang sarap mo talaga."

"Bilisan mo pa, Robert... Ohh Gwad..."

Umawang ang labi ko at agad na kumalat ang lamig sa buong sistema ko. 

Para yatang naubos lahat ng dugo ko sa katawan at nagtipon agad sa ulo ko. Agad na nagdilim ang paningin ko at halos sirain ko ang bintana na pagitan namin saka tawirin ang bakod na nagpapagitan sa bahay namin mula sa kanya.

Putangina!

Isang malutong na mura ang pinakawalan ko sa isip ko at gustong-gusto ng itapon ang hawak na baso.

Ngunit pinigilan ko lahat ng 'yon para hindi maisturbo si Mama at baka magusisa pa siya.

Tiimbagang akong nakatayo doon at hindi gustong gumawa ng kahit anong galaw dahil baka bumigay ako sa temptasyon na puntahan siya doon at makipagbasagan ng ulo.

I gritted my teeth so hard. Sa higpit ng pagkakahawak ko sa baso ay hindi na ako nagtataka kung mabasag 'yon.

But I don't care. It's doesn't matter when all I wanted was to lashed out. Ilang sandali na tumagal ang ungol at kalabog bago ko tumahimik ang paligid.

"Hmm. May extra tip ka sakin dahil nagenjoy talaga ako." Rinig ko ang paos at mababang boses mula sa lalaki.

Hindi ko na makayanan at umalis na doon.

Kumukulo pa rin ang dugo ko nang makaabot sa kwarto. I massage the bridge of my nose because of the forming headache inside my mind.

Fuck!

Fuck! Fuck! Fuck!

Nanginginig ang paghinga ko habang binubuga 'yon at humuhugot ng panibago. Halos ilang sandali ko kung gawin 'yon para maibsan lang ang poot at galit na nagmumula sa dibdib.

Fuck!

Sa huling pagkakataon ay napakawala ulit ako ng isang malutong na mura. I helplessly sat on my bed and held my head against my knee.

~SpadeLucker