Buong biyahe ay wala akong ibang ginawa kundi ang tumingin sa labas. Kahit na pilit akong kinakausap ng driver ay hindi ako sumagot. Masyadong abala ang isip ko para magsalita pa. My thoughts are swallowing me whole.
Pagkababa ko ng taxi ay napakapit na lang ako sa poste ng gate upang suportahan ang katawan ko. I'm too exhausted. My head feels like crumbling into pieces. And I don't know how to stop it.
Gulong-gulo ako ngayon. Gulong-gulo sa lahat ng nangyayari sa akin. I can't even think of any answers to the why's and how's that are slowly clouding my head.
I need some rest. I badly do. I want to feel the warmth of my bed as it slowly swallows my weight, freezing yet comforting embrace of the air conditioning, and the safety my room gives me. I want to feel it all.
Pumasok na ako sa bahay at kaagad na hinanap si Kiel, hoping he prepared something to eat. At kung wala pa ay uutusan ko siya. But, he's nowhere
NAGISING ako dahil sa matigas at mainit na bagay na sumusundot sa tagiliran ko. I tried moving my body only to realize I am in Kiel's arms. Agad akong namula at pasimpleng inangat ang tingin ko. And there, I saw him peacefully sleeping.Ngayon ko lang siya nagawang titigan nang ganito. And I got to admit-ang cute niya kahit natutulog siya. I can't stop myself from smiling. Paano ba naman kasi, nakakunot ang noo niya at nakanguso ang labi niya. I somehow felt the urge to pinch his nose and kiss him. Pero pinigilan ko ang sarili ko.I was about to close my eyes and try to get back to sleep when I felt that warm and hard, twitching thing on my waist. Pasimple kong sinilip ang ilalim ng comforter at kamuntik na akong mapasigaw sa gulat nang makita kong hubo't hubad pala kaming dalawa.Umakyat yata lahat ng dugo ko papunta sa mukha ko. Biglang uminit ang paligid. Nanuyo rin ang lalamunan ko. At mas lalong lumala ang nararamdaman k
IT'S BEEN days since Eulla appeared in my dream and gave me memories I am unfamiliar with. And since then, I've been having headaches due to the sudden surge of scenes in my head. Naging suki na ako ng school infirmary dahil sa araw-araw na pagsakit ng ulo ko.Dahil doon, the school decided to give me a week of rest, which happened to be a bad idea.Magmula nang mamalagi ako sa bahay, the surge of memories became even worse.Kiel has been worried about me. Ilang beses niya akong tinanong kung okay lang ba raw ako. But I can't gather even a single word to answer him. Maging ako sa sarili ko, hindi ko alam kung okay lang ba ako.I wanted some answers, but Eulla is nowhere to be found. Mula rin kasi ng araw na nagpakita siya sa panaginip ko, hindi ko na siya nakita pa. When I asked my classmates and adviser about her, they only gave me weird gazes and told me they do not know her, even heard of her.
THREE days had pass since my heartfelt talk with Casmon. And during those days, I did nothing but cherish every moment I spent with him. We did all the things we want to do together. Even some random things we saw from TV commercials.We went to malls to shop for couple items, went to park and played like kids, and even went to seaside to watch the sun set while eating ice cream.All those times, all we had were precious memories worth to treasure and be remembered."Hindi ka ba manonood ng Dora ngayon?" I asked when I saw him peeking from the door of my room. Kasalukuyan akong nakaupo sa kama at nagtutupi ng mga damit namin.Umiling siya bago tuluyang pumasok. He went at my back to hug me. He rested his chin on my shoulder before he answered, "I can't. Masyado akong excited sa lakad natin."I can see him pouting from my vision.Saglit akong natigilan. Pero agad akong ngumiti nang makabawi. "Are
THE RAYS of the sun woke me up. I groaned when I felt my whole body hurts. My eyes feel too heavy as if I was awakened from a long slumber.I got up and walked my way to the mirror to comb my hair. And with the rays from the sun and the white dress I am wearing, the color of my hazelnut hair became more prominent.I stared at myself. Up until now I could not believe that I am an angel trapped inside a human's body. If it weren't for Eulla, maybe, I won't be able to return here and will be stuck in a human's body until I die.I don't know the exact time I got here, since I was already unconscious when Eulla brought me here.I tried remembering the last things I saw before I lost consciousness but it was all blurry, and some parts seem to give me a headache. Kaya naman hindi ko na lang 'yon pinansin. I shook my head to clear my thoughts.Muli kong binalingan ang sarili ko sa salamin. At kahit ala
UNTI-UNTING pumasok sa aking tainga ang sipol ng hangin mula sa labas kasabay ng marahang pagmulat ng aking mga mata. Nang una ay wala akong maaninag dahil sa labo ng aking paningin, pero nang masanay ang aking mga mata ay natagpuan ko ang aking sarili sa loob ng isang silid na kung saan sa gitna ng kisame ay nakasabit ang isang magarang gintong aranya na pinalamutian ng diyamante’t iba pang mamahaling bato. Marahan akong bumangon mula sa aking kinahihigaang puting malambot na kama at tinungo ang tanging kagamitan sa kuwarto—ang isang aparador na yari sa kahoy. Pagbukas ko nito ay bumungad sa akin ang isang malaking salamin at mga nakahilerang puting bestida.Pinagmasdan ko ang aking sarili sa salamin. Hindi ko mapigilang humanga sa aking sariling wangis—aking totoong wangis. Kulay kape at maalon na buhok, mala-kastanyas na kulay ng mga mata, matangos na ilong, mapupulang mga labi, at isang pares ng puting pakpak. Bagay na bagay sa akin ang suot kong puting bestida
“CASMON,” madiing saad ko bago marahas na inalis ang kaniyang mga kamay na nakahawak sa aking balikat.Mabilis kong pinagalaw ang aking kanang paa at sinipa nang pagkalakas-lakas ang incubus dahilan para tumilapon ito. Naghalu-halo na ang naramdaman ko: galit, lungkot, at saya. Hindi ko na maintindihan…hindi ko na maintindihan ang sarili ko.“Hannah,” tawag nito sa akin dahilan para mas lalo akong magalit.Marahas kong tiningnan ang lalaking may sungay na nakaturo paibaba, pulang mga mata, matikas na pangangatawan na nababalot ng itim na marka, may matatalas na mga kuko na kulay itim, at ang tanging suot lang ay itim na pang-ibaba na hanggang sa kaniyang bukong-bukong.“Hindi ako si Hannah, ako si Helleia,” malamig ngunit may diin kong pagkakasabi kasabay ng pagpapadaloy ng hangin sa aking mga kamay.“Hannah, kailangan nating mag-usap, hindi mo alam ang buong pangyayari,” nagsusumamong saad nito ngunit hindi ko pinansin.He turned my heart into a
NAG-USAP pa kami ni Viann nang ilang minuton at hindi napigilang pag-usapan ang mga karanasan at nangyari sa amin noong kami ay nasa katawan ng mga mortal pa lamang. Para tuloy akong bumalik sa buhay ko bilang si Hannah, dahilan para muli ko na namang maalala ang buhay ko kasama si Casmon.Napag-alaman ko ring may lihim na pagtingin si Viann sa kaibigan kong si Lyo. Tandang-tanda ko pa ang sinabi niya na, “I like Lyo so much, Helleia, but he likes you not me. I don’t want to plant a grudge against you for it will pollute my heart, that’s why I'll tell you this...don’t hurt him, for you’ll hurt me, too."“I know it’s impossible to own a heart who already belongs to someone else. That’s why rather than hating you and getting jealous, I’ll just support you both, just remember, don’t hurt him.”Akmang lalabas na sana ako ng aking silid para ikutin ang buong palasyo nang biglang dumating si Lyo. Medyo basa pa ang kaniyang kulay mais na buhok. May mga b
HINDI ako kaagad na nakasagot sa tanong ng Diyosa. Tila nabuhusan ako ng malamig na tubig. Hindi ko napigilan ang pamumuo ng mga butil ng malamig na pawis sa aking noo.“Helleia, ayos ka lang?” tanong nito dahilan para matauhan ako. Napalunok ako ng laway bago pilit na ngumiti, ngiting sinadya kong paabutin sa aking mga mata para magmukhang totoo.“W-Walang nangyari sa amin, diyosa. Kung meron man, iyon ay naganap sa aking panaginip noong hindi pa tuluyang bumabalik ang aking mga alaala,” sagot ko na may katotohanan naman. “Kung kaya’t hindi nawala ang aking pagkadalisay at pagka-birhen,” dagdag ko, at ito ang kasinungalingan.Napatingin ako kay Diyosa Cashmir at hindi ko mapigilang hindi mapalunok nang makita ang mataman niyang pagtingin sa akin.“Mabuti naman kung gano’n,” nakangiting saad nito dahilan para makahinga ako nang maluwag. “Dahil alam mo naman kung ano ang maaaring mangyari, Helleia, maaaring magdulot ito ng sigalot,” dagdag nito hab
HINDI ako kaagad na nakasagot sa tanong ng Diyosa. Tila nabuhusan ako ng malamig na tubig. Hindi ko napigilan ang pamumuo ng mga butil ng malamig na pawis sa aking noo.“Helleia, ayos ka lang?” tanong nito dahilan para matauhan ako. Napalunok ako ng laway bago pilit na ngumiti, ngiting sinadya kong paabutin sa aking mga mata para magmukhang totoo.“W-Walang nangyari sa amin, diyosa. Kung meron man, iyon ay naganap sa aking panaginip noong hindi pa tuluyang bumabalik ang aking mga alaala,” sagot ko na may katotohanan naman. “Kung kaya’t hindi nawala ang aking pagkadalisay at pagka-birhen,” dagdag ko, at ito ang kasinungalingan.Napatingin ako kay Diyosa Cashmir at hindi ko mapigilang hindi mapalunok nang makita ang mataman niyang pagtingin sa akin.“Mabuti naman kung gano’n,” nakangiting saad nito dahilan para makahinga ako nang maluwag. “Dahil alam mo naman kung ano ang maaaring mangyari, Helleia, maaaring magdulot ito ng sigalot,” dagdag nito hab
NAG-USAP pa kami ni Viann nang ilang minuton at hindi napigilang pag-usapan ang mga karanasan at nangyari sa amin noong kami ay nasa katawan ng mga mortal pa lamang. Para tuloy akong bumalik sa buhay ko bilang si Hannah, dahilan para muli ko na namang maalala ang buhay ko kasama si Casmon.Napag-alaman ko ring may lihim na pagtingin si Viann sa kaibigan kong si Lyo. Tandang-tanda ko pa ang sinabi niya na, “I like Lyo so much, Helleia, but he likes you not me. I don’t want to plant a grudge against you for it will pollute my heart, that’s why I'll tell you this...don’t hurt him, for you’ll hurt me, too."“I know it’s impossible to own a heart who already belongs to someone else. That’s why rather than hating you and getting jealous, I’ll just support you both, just remember, don’t hurt him.”Akmang lalabas na sana ako ng aking silid para ikutin ang buong palasyo nang biglang dumating si Lyo. Medyo basa pa ang kaniyang kulay mais na buhok. May mga b
“CASMON,” madiing saad ko bago marahas na inalis ang kaniyang mga kamay na nakahawak sa aking balikat.Mabilis kong pinagalaw ang aking kanang paa at sinipa nang pagkalakas-lakas ang incubus dahilan para tumilapon ito. Naghalu-halo na ang naramdaman ko: galit, lungkot, at saya. Hindi ko na maintindihan…hindi ko na maintindihan ang sarili ko.“Hannah,” tawag nito sa akin dahilan para mas lalo akong magalit.Marahas kong tiningnan ang lalaking may sungay na nakaturo paibaba, pulang mga mata, matikas na pangangatawan na nababalot ng itim na marka, may matatalas na mga kuko na kulay itim, at ang tanging suot lang ay itim na pang-ibaba na hanggang sa kaniyang bukong-bukong.“Hindi ako si Hannah, ako si Helleia,” malamig ngunit may diin kong pagkakasabi kasabay ng pagpapadaloy ng hangin sa aking mga kamay.“Hannah, kailangan nating mag-usap, hindi mo alam ang buong pangyayari,” nagsusumamong saad nito ngunit hindi ko pinansin.He turned my heart into a
UNTI-UNTING pumasok sa aking tainga ang sipol ng hangin mula sa labas kasabay ng marahang pagmulat ng aking mga mata. Nang una ay wala akong maaninag dahil sa labo ng aking paningin, pero nang masanay ang aking mga mata ay natagpuan ko ang aking sarili sa loob ng isang silid na kung saan sa gitna ng kisame ay nakasabit ang isang magarang gintong aranya na pinalamutian ng diyamante’t iba pang mamahaling bato. Marahan akong bumangon mula sa aking kinahihigaang puting malambot na kama at tinungo ang tanging kagamitan sa kuwarto—ang isang aparador na yari sa kahoy. Pagbukas ko nito ay bumungad sa akin ang isang malaking salamin at mga nakahilerang puting bestida.Pinagmasdan ko ang aking sarili sa salamin. Hindi ko mapigilang humanga sa aking sariling wangis—aking totoong wangis. Kulay kape at maalon na buhok, mala-kastanyas na kulay ng mga mata, matangos na ilong, mapupulang mga labi, at isang pares ng puting pakpak. Bagay na bagay sa akin ang suot kong puting bestida
THE RAYS of the sun woke me up. I groaned when I felt my whole body hurts. My eyes feel too heavy as if I was awakened from a long slumber.I got up and walked my way to the mirror to comb my hair. And with the rays from the sun and the white dress I am wearing, the color of my hazelnut hair became more prominent.I stared at myself. Up until now I could not believe that I am an angel trapped inside a human's body. If it weren't for Eulla, maybe, I won't be able to return here and will be stuck in a human's body until I die.I don't know the exact time I got here, since I was already unconscious when Eulla brought me here.I tried remembering the last things I saw before I lost consciousness but it was all blurry, and some parts seem to give me a headache. Kaya naman hindi ko na lang 'yon pinansin. I shook my head to clear my thoughts.Muli kong binalingan ang sarili ko sa salamin. At kahit ala
THREE days had pass since my heartfelt talk with Casmon. And during those days, I did nothing but cherish every moment I spent with him. We did all the things we want to do together. Even some random things we saw from TV commercials.We went to malls to shop for couple items, went to park and played like kids, and even went to seaside to watch the sun set while eating ice cream.All those times, all we had were precious memories worth to treasure and be remembered."Hindi ka ba manonood ng Dora ngayon?" I asked when I saw him peeking from the door of my room. Kasalukuyan akong nakaupo sa kama at nagtutupi ng mga damit namin.Umiling siya bago tuluyang pumasok. He went at my back to hug me. He rested his chin on my shoulder before he answered, "I can't. Masyado akong excited sa lakad natin."I can see him pouting from my vision.Saglit akong natigilan. Pero agad akong ngumiti nang makabawi. "Are
IT'S BEEN days since Eulla appeared in my dream and gave me memories I am unfamiliar with. And since then, I've been having headaches due to the sudden surge of scenes in my head. Naging suki na ako ng school infirmary dahil sa araw-araw na pagsakit ng ulo ko.Dahil doon, the school decided to give me a week of rest, which happened to be a bad idea.Magmula nang mamalagi ako sa bahay, the surge of memories became even worse.Kiel has been worried about me. Ilang beses niya akong tinanong kung okay lang ba raw ako. But I can't gather even a single word to answer him. Maging ako sa sarili ko, hindi ko alam kung okay lang ba ako.I wanted some answers, but Eulla is nowhere to be found. Mula rin kasi ng araw na nagpakita siya sa panaginip ko, hindi ko na siya nakita pa. When I asked my classmates and adviser about her, they only gave me weird gazes and told me they do not know her, even heard of her.
NAGISING ako dahil sa matigas at mainit na bagay na sumusundot sa tagiliran ko. I tried moving my body only to realize I am in Kiel's arms. Agad akong namula at pasimpleng inangat ang tingin ko. And there, I saw him peacefully sleeping.Ngayon ko lang siya nagawang titigan nang ganito. And I got to admit-ang cute niya kahit natutulog siya. I can't stop myself from smiling. Paano ba naman kasi, nakakunot ang noo niya at nakanguso ang labi niya. I somehow felt the urge to pinch his nose and kiss him. Pero pinigilan ko ang sarili ko.I was about to close my eyes and try to get back to sleep when I felt that warm and hard, twitching thing on my waist. Pasimple kong sinilip ang ilalim ng comforter at kamuntik na akong mapasigaw sa gulat nang makita kong hubo't hubad pala kaming dalawa.Umakyat yata lahat ng dugo ko papunta sa mukha ko. Biglang uminit ang paligid. Nanuyo rin ang lalamunan ko. At mas lalong lumala ang nararamdaman k
Buong biyahe ay wala akong ibang ginawa kundi ang tumingin sa labas. Kahit na pilit akong kinakausap ng driver ay hindi ako sumagot. Masyadong abala ang isip ko para magsalita pa. My thoughts are swallowing me whole.Pagkababa ko ng taxi ay napakapit na lang ako sa poste ng gate upang suportahan ang katawan ko. I'm too exhausted. My head feels like crumbling into pieces. And I don't know how to stop it.Gulong-gulo ako ngayon. Gulong-gulo sa lahat ng nangyayari sa akin. I can't even think of any answers to the why's and how's that are slowly clouding my head.I need some rest. I badly do. I want to feel the warmth of my bed as it slowly swallows my weight, freezing yet comforting embrace of the air conditioning, and the safety my room gives me. I want to feel it all.Pumasok na ako sa bahay at kaagad na hinanap si Kiel, hoping he prepared something to eat. At kung wala pa ay uutusan ko siya. But, he's nowhere