PAGMULAT NG mga mata ko ay bumungad ang mukha ni Mama na halos magtagpo na ang mga kilay. Mabilis akong napabangon.
"M-Mama!"
"Kanina pa kita ginigising pero hindi ka nagigising. Bumangon ka na riyan at mali-late ka na," aniya bago mabilis na lumabas ng kuwarto.
Agad akong pumunta sa banyo at naligo. At habang pumapadausdos ang mga butil ng tubig sa aking balat, hindi ko napigilang balikan ang nangyari sa amin ni Kiel kagabi.
Napapikit ako at nasabunutan ang sarili ko. Anong ginawa ko? Why did I do that? Bakit ako naging agresibo? Hindi lang agresibo, sobrang agresibo. I can't imagine myself doing that in real life. I can't! Mabuti na lang at sa panaginip lang 'yon. But still, the feeling, the intensity, and the sensuality still lingers on my skin even though I'm no longer in that dream.
I can still feel his lips brushing against mine, his hands tracing my curves, his tongue playing with everyt
NAKATITIG LANG ako sa pumapagaspas na pakpak mula sa kalangitan. It was almost glowing as the rays of light hit every stroke of feather. Hindi ko alam kung ano ang gagawin. I'm just on my feet, with mouth wide-open with awe. The feeling I have is like watching a fairytale manifesting into reality.The strong gush of wind as the pair of wings did its final flap before it lands on the ground, woke me up. And there, I saw an angel. A real angel. With long, blonde hair and well-cut jaw, he sure is captivating.His aura is so divine that I can't even utter a word nor move a single limb. I'm just there, standing and satisfying my eyes with his divine physique. And I almost melted when his expressive ocean orbs met mine.I gulped. The intensity of his eyes is taking my breath away. My heart is thumping in an unfamiliar sensation. There's this unremovable lump in my throat that I think is ste
NAGLAKBAY ang kamay ni Kiel sa aking hita pataas sa aking dibdib. His kisses went wild as his hand found my mound. His kissing me as if he is thirsty for my lips. Hindi ko tuloy mapigilang mapapikit sa tuwing kinakagat-kagat niya ang labi ko."I really missed you," bulong niya bago unti-unting bumaba ang halik sa aking leeg. "You don't know how crazy I went when I found out you're not around."Natigilan ako sa sinabi niya. Right!Bigla ko siyang pinigilan. Hinawakan ko ang mukha niya at pilit siyang pinaharap sa akin. "How did that happen?"Umiling lang siya bago pilit na kumawala sa mga kamay ko. "Don't stop me, okay? I missed you so much so I deserve a fuck!"Pero hindi ko siya pinakinggan. Inangat ko ang mukha niya. "Tell me how did it happen."Umikot ang mata niya bago siya ngumuso at humiga sa tabi ko. "Maybe your soul got lost in another dimension," bored niyang sagot
PAGKALABAS KO ng bahay ay agad kong nakita si Daniel na nakasandal sa kotse niya. Ilang beses pa akong kumurap para lang masiguradong siya nga ang nakikita ko. He's way cooler than he was before. Mas naging attractive rin siya sa bago niyang gupit, highlighting his prominent jaw."Sorry kung hindi ako nakasabay mag-dinner sa inyo kagabi," aniya nang makalapit ako sa kaniya. "Hindi kasi sinabi ni Tita na pa-despidida n'ya 'yon."Umiling ako saka ngumiti sa kaniya. "It's okay. Naiintindihan ka naman ni Mama, e. It would be selfish of her to insist inviting you."Ngumiti lang siya bago ako pinagbuksan ng pinto. "Let's go? Para makapag-breakfast pa tayo. I'm sure wala ka pang kain."Ngumiti lang ako bago pumasok.PAGKARATING namin sa school ay agad kaming dumiretso sa cafeteria. Daniel told me to look for a table at siya naman ang o-order ng pagkain.Habang nasa counter siya ay
MABILIS NA lumipas ang isang linggo at nasanay na akong wala si Mama sa bahay. Nasanay na rin ako na si Daniel ang palagi kong kasama, pati na rin ang mga tinging nakukuha ko sa tuwing magkasama kaming dalawa. I know people, especially girls, in school are talking bad things about me.But I won't give it a chance to affect me since that's what Daniel told me to do. If I'll let those words affect me, it's like proving those people that their perception about me is right.Gaya na lang ngayon, some girls are rolling their eyes on me because Daniel and I are eating together near the field of the school. I don't know what got into him why he set a mat, but I like it. Picnic inside the campus is new to me. I have never done this, even picnics on parks."Hannah, are you free this weekend?" tanong ni Daniel habang umiinom ng juice."Oo, bakit?" agaran kong sagot."Gala tayo? Sagot ko promise."
KUSANG BUMUKAS ang mga mata ko sa kalagitnaan ng gabi. Agad kong tiningnan ang orasan at nakitang nakatigil ang oras. Marahan akong bumangon at hinanap si Kiel. Lalabas na sana ako ng kuwarto nang bumukas ito at iniluwa si Kiel.And the moment he saw me, he quickly grabbed my hand, pulling me against his body. His arms then coiled around me, giving me the warmth he only could give.Hindi ko maintindihan kung bakit ganito siya kung makakilos. Normally, he would be aggressive and ask for sex, but now, he's just hugging me, feeling my tiny body between his arms. I find it weird but somehow sweet.And here's this feeling again---a strong urge to feel his warmth enveloping my body. I've been trying to suppress this feeling but I always fail. I'm scared that I might feel this way whenever I'm with Daniel but never did it happen even for a split-second. This only happens with Kiel's presence only."You came, Hannah,
KUSANG BUMUKAS ang mga mata ko sa kalagitnaan ng gabi. Agad akong napatingin sa orasan at nakitang nakatigil ito. Napangiti ako at hinintay ang pagdating ni Kiel. Hindi ako mapakali. I have never been this excited and I don't know why. May parte sa puso ko na gutsong-gustong makita ang incubus.Ilang minuto na ang nakalilipas at walang Kiel na dumating. Kaya naman ay bumangon na ako para lumabas ng kuwarto at hanapin siya. Maybe he's playing a trick on me. Baka nagtatago lang siya at pinagmamasdan ang reaksyon ko.If that's the case, then I'll have to play with his game, too."Kiel, kapag nakita kita, isang linggo kang hindi makakalapit sa akin," nakangising sabi ko habang isa-isang tiningnan ang bawat sulok ng bahay.Pero nalibot ko na ang buong bahay at paulit-ulit itong binalikan para lang makasiguradong wala akong nakaligtaan, pero hindi ko pa rin siya makita.Maybe he's using his ability to teleport?Kung gano'n, baka nasa l
MY MORNING didn't start good. Namamaga ang mga mata at sobrang bigat ng pakiramdam ko. I want to be on my bed and spend the rest of the day lying, but I can't. Malapit na ang finals namin at kailangang wala akong ma-miss na lessons. Kaya naman, labag man sa kalooban, ay bumangon ako para maghanda.Hindi na ako nag-breakfast dahil mali-late na ako sa klase. Kailangan ko pa kasing mag-abang ng sasakyan dahil sinabihan ko si Daniel na huwag na muna akong puntahan. I know doing it is not a big help, pero at least, mabawasan ang iniisip ni Daniel, giving him more time to think about whatever is bothering him.At isa pa, kung pipilitin kong mag-open up siya sa akin, then it cannot be considered as helping anymore. It would be best kung siya mismo ang mag-o-open up sa akin.Pagkarating ko sa school ay saglit akong natigilan. It feels like my morning routine is no longer complete. Nasanay kasi akong palaging kasabay si Daniel. Kahit na nang kumain ako sa cafeteri
HABANG umuuwi kami ay hindi pa rin maalis sa isip ko ang eksena kanina sa Hepa Street. Alam ko sa sarili kong nakita ko si Kiel. Hindi ako puwedeng magkamali. I really saw him."Hannah, hey." Napalingon ako kay Eulla na ngayon ay nakakunot ang noo habang nakatingin sa akin. Inabot niya sa akin ang isang bottled juice. "Okay ka lang ba talaga? Kanina ka pa nag-i-space out.""Eulla, tell me, posible bang makita mo ang isang taong alam mong sobrang layo sa 'yo? I mean 'yong taong alam mong hindi mo talaga makikita?"Gusto kong sampalin ang sarili ko sa stupid question na 'yon, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko, eh. Hindi ako mapakali. I want to validate it."I think hindi," sagot niya sa akin bago uminom ng juice. "You see, when we badly want to see someone or something, that's when our brain deceives us. Kasi kapag may nakikita tayong kahit slight resemblance lang sa gusto nating makita, our brain will t
HINDI ako kaagad na nakasagot sa tanong ng Diyosa. Tila nabuhusan ako ng malamig na tubig. Hindi ko napigilan ang pamumuo ng mga butil ng malamig na pawis sa aking noo.“Helleia, ayos ka lang?” tanong nito dahilan para matauhan ako. Napalunok ako ng laway bago pilit na ngumiti, ngiting sinadya kong paabutin sa aking mga mata para magmukhang totoo.“W-Walang nangyari sa amin, diyosa. Kung meron man, iyon ay naganap sa aking panaginip noong hindi pa tuluyang bumabalik ang aking mga alaala,” sagot ko na may katotohanan naman. “Kung kaya’t hindi nawala ang aking pagkadalisay at pagka-birhen,” dagdag ko, at ito ang kasinungalingan.Napatingin ako kay Diyosa Cashmir at hindi ko mapigilang hindi mapalunok nang makita ang mataman niyang pagtingin sa akin.“Mabuti naman kung gano’n,” nakangiting saad nito dahilan para makahinga ako nang maluwag. “Dahil alam mo naman kung ano ang maaaring mangyari, Helleia, maaaring magdulot ito ng sigalot,” dagdag nito hab
NAG-USAP pa kami ni Viann nang ilang minuton at hindi napigilang pag-usapan ang mga karanasan at nangyari sa amin noong kami ay nasa katawan ng mga mortal pa lamang. Para tuloy akong bumalik sa buhay ko bilang si Hannah, dahilan para muli ko na namang maalala ang buhay ko kasama si Casmon.Napag-alaman ko ring may lihim na pagtingin si Viann sa kaibigan kong si Lyo. Tandang-tanda ko pa ang sinabi niya na, “I like Lyo so much, Helleia, but he likes you not me. I don’t want to plant a grudge against you for it will pollute my heart, that’s why I'll tell you this...don’t hurt him, for you’ll hurt me, too."“I know it’s impossible to own a heart who already belongs to someone else. That’s why rather than hating you and getting jealous, I’ll just support you both, just remember, don’t hurt him.”Akmang lalabas na sana ako ng aking silid para ikutin ang buong palasyo nang biglang dumating si Lyo. Medyo basa pa ang kaniyang kulay mais na buhok. May mga b
“CASMON,” madiing saad ko bago marahas na inalis ang kaniyang mga kamay na nakahawak sa aking balikat.Mabilis kong pinagalaw ang aking kanang paa at sinipa nang pagkalakas-lakas ang incubus dahilan para tumilapon ito. Naghalu-halo na ang naramdaman ko: galit, lungkot, at saya. Hindi ko na maintindihan…hindi ko na maintindihan ang sarili ko.“Hannah,” tawag nito sa akin dahilan para mas lalo akong magalit.Marahas kong tiningnan ang lalaking may sungay na nakaturo paibaba, pulang mga mata, matikas na pangangatawan na nababalot ng itim na marka, may matatalas na mga kuko na kulay itim, at ang tanging suot lang ay itim na pang-ibaba na hanggang sa kaniyang bukong-bukong.“Hindi ako si Hannah, ako si Helleia,” malamig ngunit may diin kong pagkakasabi kasabay ng pagpapadaloy ng hangin sa aking mga kamay.“Hannah, kailangan nating mag-usap, hindi mo alam ang buong pangyayari,” nagsusumamong saad nito ngunit hindi ko pinansin.He turned my heart into a
UNTI-UNTING pumasok sa aking tainga ang sipol ng hangin mula sa labas kasabay ng marahang pagmulat ng aking mga mata. Nang una ay wala akong maaninag dahil sa labo ng aking paningin, pero nang masanay ang aking mga mata ay natagpuan ko ang aking sarili sa loob ng isang silid na kung saan sa gitna ng kisame ay nakasabit ang isang magarang gintong aranya na pinalamutian ng diyamante’t iba pang mamahaling bato. Marahan akong bumangon mula sa aking kinahihigaang puting malambot na kama at tinungo ang tanging kagamitan sa kuwarto—ang isang aparador na yari sa kahoy. Pagbukas ko nito ay bumungad sa akin ang isang malaking salamin at mga nakahilerang puting bestida.Pinagmasdan ko ang aking sarili sa salamin. Hindi ko mapigilang humanga sa aking sariling wangis—aking totoong wangis. Kulay kape at maalon na buhok, mala-kastanyas na kulay ng mga mata, matangos na ilong, mapupulang mga labi, at isang pares ng puting pakpak. Bagay na bagay sa akin ang suot kong puting bestida
THE RAYS of the sun woke me up. I groaned when I felt my whole body hurts. My eyes feel too heavy as if I was awakened from a long slumber.I got up and walked my way to the mirror to comb my hair. And with the rays from the sun and the white dress I am wearing, the color of my hazelnut hair became more prominent.I stared at myself. Up until now I could not believe that I am an angel trapped inside a human's body. If it weren't for Eulla, maybe, I won't be able to return here and will be stuck in a human's body until I die.I don't know the exact time I got here, since I was already unconscious when Eulla brought me here.I tried remembering the last things I saw before I lost consciousness but it was all blurry, and some parts seem to give me a headache. Kaya naman hindi ko na lang 'yon pinansin. I shook my head to clear my thoughts.Muli kong binalingan ang sarili ko sa salamin. At kahit ala
THREE days had pass since my heartfelt talk with Casmon. And during those days, I did nothing but cherish every moment I spent with him. We did all the things we want to do together. Even some random things we saw from TV commercials.We went to malls to shop for couple items, went to park and played like kids, and even went to seaside to watch the sun set while eating ice cream.All those times, all we had were precious memories worth to treasure and be remembered."Hindi ka ba manonood ng Dora ngayon?" I asked when I saw him peeking from the door of my room. Kasalukuyan akong nakaupo sa kama at nagtutupi ng mga damit namin.Umiling siya bago tuluyang pumasok. He went at my back to hug me. He rested his chin on my shoulder before he answered, "I can't. Masyado akong excited sa lakad natin."I can see him pouting from my vision.Saglit akong natigilan. Pero agad akong ngumiti nang makabawi. "Are
IT'S BEEN days since Eulla appeared in my dream and gave me memories I am unfamiliar with. And since then, I've been having headaches due to the sudden surge of scenes in my head. Naging suki na ako ng school infirmary dahil sa araw-araw na pagsakit ng ulo ko.Dahil doon, the school decided to give me a week of rest, which happened to be a bad idea.Magmula nang mamalagi ako sa bahay, the surge of memories became even worse.Kiel has been worried about me. Ilang beses niya akong tinanong kung okay lang ba raw ako. But I can't gather even a single word to answer him. Maging ako sa sarili ko, hindi ko alam kung okay lang ba ako.I wanted some answers, but Eulla is nowhere to be found. Mula rin kasi ng araw na nagpakita siya sa panaginip ko, hindi ko na siya nakita pa. When I asked my classmates and adviser about her, they only gave me weird gazes and told me they do not know her, even heard of her.
NAGISING ako dahil sa matigas at mainit na bagay na sumusundot sa tagiliran ko. I tried moving my body only to realize I am in Kiel's arms. Agad akong namula at pasimpleng inangat ang tingin ko. And there, I saw him peacefully sleeping.Ngayon ko lang siya nagawang titigan nang ganito. And I got to admit-ang cute niya kahit natutulog siya. I can't stop myself from smiling. Paano ba naman kasi, nakakunot ang noo niya at nakanguso ang labi niya. I somehow felt the urge to pinch his nose and kiss him. Pero pinigilan ko ang sarili ko.I was about to close my eyes and try to get back to sleep when I felt that warm and hard, twitching thing on my waist. Pasimple kong sinilip ang ilalim ng comforter at kamuntik na akong mapasigaw sa gulat nang makita kong hubo't hubad pala kaming dalawa.Umakyat yata lahat ng dugo ko papunta sa mukha ko. Biglang uminit ang paligid. Nanuyo rin ang lalamunan ko. At mas lalong lumala ang nararamdaman k
Buong biyahe ay wala akong ibang ginawa kundi ang tumingin sa labas. Kahit na pilit akong kinakausap ng driver ay hindi ako sumagot. Masyadong abala ang isip ko para magsalita pa. My thoughts are swallowing me whole.Pagkababa ko ng taxi ay napakapit na lang ako sa poste ng gate upang suportahan ang katawan ko. I'm too exhausted. My head feels like crumbling into pieces. And I don't know how to stop it.Gulong-gulo ako ngayon. Gulong-gulo sa lahat ng nangyayari sa akin. I can't even think of any answers to the why's and how's that are slowly clouding my head.I need some rest. I badly do. I want to feel the warmth of my bed as it slowly swallows my weight, freezing yet comforting embrace of the air conditioning, and the safety my room gives me. I want to feel it all.Pumasok na ako sa bahay at kaagad na hinanap si Kiel, hoping he prepared something to eat. At kung wala pa ay uutusan ko siya. But, he's nowhere