Kabanata I

Naging mahigpit ang pagkakapikit ng mga mata ko habang tinatahak ni Thomas ang loob ng aming kwarto. Nasa may kahabaan kong buhok ang kanyang kanang kamay at saka walang pag-iingat akong idineposito sa kama.

Namumula ang kanyang mukha habang ang mga mata ay masamang nakatingin sa akin. He unbuckled his belt that made me shiver in fear. Nanginginig ako habang napapailing nang humakbang siya palapit sa kama. Huminto s'ya saktong malapit sa akin at saka inikot ang kanyang sinturon sa kanyang kamay.

Hinila niya ako palapit nang makita niya ang tangka kong paglayo. His jaw clenched as he slashed the belt on my thighs. Mariin ko na lang na pinikit ang mga mata ko habang dinadama ang mumunting sakit at kirot matapos tumama ang belt sa aking hita.

"Thomas, tama na," I pleaded but he didn't listen.

He just stared at me blankly and force me to face the bed's mattress. "Saan ka nanggaling?"

I bit my lowerlip to prevent myself from groaning in pain when another slashed from his belt hit my back.

"Saan?" Kasabay nang paghataw ng sinturon ay ang sunud-sunod na pagtulo ng luha ko.

"B-business lang, T-thomas."

Padarang niya akong pinahiga at saka galit siyang gumapang palapit sa akin. Matiim siyang nakatingin sa akin saka niya hinawakan ang panga ko at sinundan pa ng sampal sa pisngi.

"Sa Hotel? Pumasok ka ng hotel kasama ang lalaking 'yon?"

I am now looking at him, nalasahan ko na ang mainit na kalawang na namamahay sa aking bibig. Basang-basa na ang aking mukha ng luha na galing sa aking mga mata.

Kahit naman anong paliwanag ko ay sarili niya lang ang kanyang pinapakinggan. Ang masama pa ay kung hindi naging tama sa pandinig niya ang aking sasabihin ay mababansagan niya pa ako ng sinungaling at dobleng latay pa ang aking matatanggap.

Tama, pumunta ako ng hotel na tinutuluyan ng kliyente ko dahil hindi siya makakapunta at masama ang pakiramdam. Kailangan ko ng madinig ang suhestyon niya kaya ako pumunta roon pero hindi ko na inabalang buksan ang bibig ko dahil alam ko na mas masasaktan lang ako.

I know that I can just say the truth dahil iyon naman ang totoo at para malinis ang pangalan ko pero sa tagal naming mag-asawa ay kilala ko siya. He doesn't want any word from his enemy once he begun on you.

Humigpit ang pagkakahawak ko sa kobre ng bigla niya na lang akong pinuwersang idapa. Dahil sa nakapencil-cut skirt ay madali lang sa kanya na itaas iyon. He slapped my ass, wala akong magawa kung hindi ang pumikit ng mariin dahil ramdam ko ang pahabol na hapdi sa balat ng kanyang pagkakasampal sa aking pang-upo.

I felt how his calloused hand reached for my top at sa isang iglap ay tanging bra na lang ang aking suot. Ramdam ko ang init ng katawan niya mula sa aking likuran. Marahas niyang itinabi ang aking buhok sa isa kong balikat saka ako pinatakan ng mga basa ngunit maliliit na halik sa aking batok.

I sighed, preventing myself from moaning. Basa ang halik na ibinibigay niya, sinabayan pa ng mapang-angking paglamas sa aking dibdib.

"Hmm... Thomas," I moaned. Hindi ko na mapigilan. Hinayaan niyang maramdaman ko ang magaspang niyang kamay na hinihimas ang aking pang-upo habang ang isa naman ay sumakop sa kanang dibdib.

He begun to licked my ears down to my spine,I bit my lowerlip to prevent myself from moaning deliriously. My toe curled as he traced my backbone using his moist lips.

Hanggang sa may mainit na luhang pumatak sa aking mata kasabay ng nakakabinging palahaw ng biglang ipasok ng aking asawa ang sandata niya sa butas sa aking likuran. Mas humihigpit ang hawak ko sa kobre habang abala ang lalaki sa pag-ulos mula sa aking pwetan. He don't mind my ass that is so tight, doing that activity the first time, basta ang alam lang niyang mahalaga ay mailabas ang init ng katawan.

Sa lahat ng makakakita o makakarinig ay sasabihing away mag-asawa lang ang nangyayari sa aming pagitan pero hindi. It is totally opposite on what they believed. We are just okay when I am on our bed. We talked on our bed with his member thrusting rough on mine. 

Tahimik lang ako na sumisimsim ng kape habang nakade-cuatrong nakaupo sa mahabang stool sa pinakagilid ng cafe at minsanang tumitingin sa relong pambisig.

Hindi ako komportable sa aking pagkakaupo dahil sa hapdi pa rin ng aking pang-ibaba sa tuwing gumagalaw. My husband is a beast, no matter what, he had a stamina of five people together when it comes to s*x. Kaya hindi nga malabo ang maramdaman ko ang nanunuot na hapdi sa aking pang-upo at hita. Hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang kanyang kahandaan sa loob ko.

I sighed.Saglit kong binuksan ang camera ng phone ko para tignan kung nahalata ba ang pasa ko sa pisngi dahil sa naging sampal ni Thomas sa akin. Kita ko ang bahagyang pamumula ng parteng iyon pero isinawalang bahala ko na lang dahil hindi rin naman masyadong halata. I just brushed my hair and let it scatter on my shoulder,tinatago ang pamumula ng aking pisngi. Nakita at napansin ko lang dahil masyado akong nag-focus sa paghahanap ng mali.

I was actually waiting for my friend to come. May usapan kaming alas-tres ng hapon ngunit mag aalas-kwatro na ay wala pa rin ito.

Pilit ko na ring nilalabanan at isinasawalang kibo ang lumalakas na kabog ng aking dibdib ng sandaling sunud-sunod na ang pagtunog ng telepono na mula sa aking maliit na bag.

Nanlalaki ang mga mata ko nang maramdaman ang mamasa- masang bagay na tumama sa aking pisngi.

Hahampasin ko na sana ng aking bag ang gumawa noon, ngunit mabilis nitong sinalag at umupo sa katapat kong upuan. "Isa, it's just me. " Naparolyo ako ng mata nang makita ang kaibigan na mag-iisang oras ko ng hinihintay.

"Ano ba gusto mong pag-usapan? I need to be home before the bodyguards find out that I am not around." Umupo ako ng maayos saka tumingin sa kanya. Kabado pa rin habang nakatingin na sa relo na suot.

She looked at me with her furrowed brows. "Kakarating ko lang tapos parang gusto mo ng umalis," she said monotonously.

"Yung asawa ko baka nasa bahay na, magagalit yon," she knows what relationship I'd been had with my so called husband.

She take a sip of her coffee.

"Hay naku, bakit ba nagpapakatanga ka sa asawa mo? Malaki ang dagat, marami kang mabibingwit na isda." She smirked at me and drink the coffee in front of me. "Sa ganda mong 'yan!" She even flipped my hair. Tinignan ako mula ulo hanggang paa na parang sinusuri.

"It's because.... " Alam na niya kapag huminto ako. It's because of that.

She rolled her eyes. Bumaling ang mga mata niya sa kuko at agad na inispeksyon iyon na parang may mali."We both know that it's not like that. Hindi ganoon ang nangyari. You were just blinded by that idea of your shithole husband! "

"Asawa ko pa rin siya, Emily." I said calmly. Tama naman ako diba, he is still my husband, after all.

Kahit na palagi kang nasasaktan? Hindi man emosyonal pero pisikal?

"Asawang sinasaktan ka? " Tinukod nito ang dalawang paa sa sahig at pinalakpak ng isang beses ang kamay saka ngumiti sa akin ng sarkastiko. "Look at yourself Isa! 'Di na ikaw ang kaibigan ko. 'Di na ikaw yung taong may lakas ng loob para lumaban para sa karapatan." Tinuro niya pa ang maliliit na pasa ko na 'di ko pala natakpan ng concealer.

Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya dahil takot akong makita niya kung ano talaga ang tunay na saloobin ko. Gusto kong ppansamantalang tumakas pero naduduwag ako. Hindi pwede dahil sa bawat gagawin ko ay may mapapahamak na malapit sa akin.

I just sighed heavily and darted my eyes on her and smiled weakly at her. "Maybe yes, I am not that kind of woman anymore. Paano ako lalaban, kung sinisimulan ko pa lang, malalaking kamay na ang bubungad sa akin? How can I? "

"You just need to escape!" she shouted. Not minding the people around us that is now watching. Tumingin ang matatalim nitong mga mata sa akin habang pinagmamasdan ang buong ako.

My eyes were glued at her. "How? Paano? Ang daming bantay sa bahay. Kung wala siya, nandoon ang mga nagbabantay sa akin," inis na ring pagtatanong ko. Matagal ko nang gustong umalis o kahit makapagbakasyon man lang pero hindi ko magawa dahil lahat sila madadamay.

My husband can always pull the strings if he wants to, just to ruined a life of lives.

"I'll help you," matapang na saad nito at may nilabas na maliit na brown envelope sa kanyang bag at tinulak palapit sa akin.

Natigil ang mga mata ko sa kanya na puno ng pagmamakaawa, hindi pwede. Ayokong kung aalis ako ay madadamay siya sa galit ng asawa ko.

I know what it is kaya agad akong umiling ng sunud-sunod. "No. I can't."

Alam niya ang mga gusto ko kaya alam ko ang nasa loob ng envelope na iyan. Maybe some of her collection of pictures of different resorts in the Philippines.

Bata pa lang kasi ako ay pangarap ko ng malibot ang lahat ng beaches sa Pilipinas at kung papalarin ay maging sa ibang bansa.

"Isa, I just want you to be free and happy for godsake!" nauubos na ang pasensya niya base na rin sa tono na lumalabas sa kanya. Wala akong magawa kung hindi ang tumingin sa mga kamay kong magkahinang na ngayon dahil sa kaba.

"But we both know what Thomas is capable of." I am starting to wipe the tears from my face. Hirap na hirap na ako. Pero wala akong magawa. "He is capable of destroying everything. Lahat ng tumutulong sa akin para mapaalis ako sa poder niya," halos pabulong ko ng ani habang pinaghihinang ang mga daliri sa kamay at napapakagat ng labi.

I was always scared. Scared that might someone who I love will sacrificed for me...

Again.

"I am a Loyzaga, Isa. Kaya ko siyang labanan, kung gugustuhin ko," malamig na pahayag niya. Sumandal pa siya sa sofa at pinagkrus ang mga braso sa kanyang dibdib.

She's right. Armando Loyzaga, Emily's father is a freaking senator. Isang tawag lang ang magagawa niya ay paniguradong sa kulungan ang kababagsakan niya.

Lumilipad ang utak ko sa kung saan, kahit nung napasakay na ako sa sasakyan ay wala pa rin sa sariling takbo ang isip ko. My heart and my mind are battling on what should I do. Ayaw kong makaabala at may mangyaring masama sa kaibigan ko kung sakaling tutulong siya. I have known my husband over a few years of marriage, kilala ko siyang hindi gugutuhin ang may makialam sa pagsasama naming dalawa pero paano kung pagod na ako sa lahat ng nangyayari? That I just want a temporary freedom that the vacation can give me? Yung makalaya lang sa gapos niya kahit na alam mong pansamantala lang?

Tahimik lang ako na nakaupo sa backseat ng kotse at ramdam ko rin ang saglitang pagtingin ng driver sa akin, iniisip marahil kung ano ang envelope na hawak ko.

I bit my lowerlip as I held its string and open it. Pagbukas ko pa lang ay makikita na ang iba't ibang printed pictures ng magagandang beaches na gustong-gusto kong puntahan.

My eyes shed in tears as the mixture anticipation and sadness filled my heart.

Nilabas ko na sa envelope ang mga pictures at nanlalaki na agad ang aking mata nang makita ang magagandang tanawin na nasa larawan.

"Wow!" I exclaimed that made the two bodyguards beside me looked at what I am holding. Kaya mabilis kong tinakluban ng aking bag ang mga litrato.

Nang hindi na sila nakatingin ay sinimulan ko ulit tignan ang mga pictures na ibinigay ni Emily.

Napadako ang mga mata ko sa isang picture na napakasimple lang. Ang mga matatayog na puno ng niyog, ang mala-boracay sa puti na buhangin nila at pinaghalong berde at asul na tubig-dagat. Ngunit may kakaiba akong nararamdaman sa isla. Dahil ang islang aking nasaksihan sa larawan ay binase sa aking apilyedo.

Casa Hermosa...

***

Itutuloy...