Kabanata II

Kakapasok ko pa lang sa loob ng bahay ay malamig na hangin na ang sumalubong sa akin.

"Where have you been?" I gulped when I saw my husband sitting on the sofa, holding his glass of wine.

Nanginginig ang kamay ko habang hawak ang aking bag, kulang na lang ay mayupi ko na ito dahil sa higpit ng aking pagkakahawak.

I simply shook my head to hide my nervousness then,I licked my lowerlip and walked towards him. I gave him a peck on his lips as my arms surround his neck. Mabilis niya akong sinalubong ng kanyang mga braso. "Nakipagkita lang ako kay Emily," I answered.

He lowered his lips on my cheeks, he traced my jaw using his lips kaya matindi na agad ang sensasyon na naibibigay niya sa akin. Napahawak ako sa kanyang balikat habang bahagyang napaangat ang ulo para mas mapagbigyan ang kanyang nais na gawin.

Lumayo siya ng bahagya sa akin kaya napamulat ako ng mga mata. Then my eyes settled on his collar that has a lipstick stain from his girl of the night. I groaned inwardly as my hands are slowly clenching in annoyance.

Oo nga, nandoon na ako sa katotohanang pareho lang kaming hindi mahal ang isa't isa pero hindi ba dapat bilang asawa ay may kahihiyan siyang tinira para sa akin? Well, I am known as his wife then he is knocking woman's pussy to satisfy his hungry and not sated dick?

Puno ng pag-iingat akong bumitaw sa pagkakahawak sa batok niya saka ngumiti ng maaliwalas sa kanya. He is weighing every reaction I have made. Ang mga mata niya ay hindi ako nilubayan kaya hindi ko na nagawang isalamin ang itsura ko dahil sa mapanuri niyang mga mata.

I walked towards the kitchen, lumilipad ang utak at nag-iisip kung anong maaaring iluto.

"Kumain ka na ba? I'll prepare dinner for us." Gaya ng dati, kapag nahuhuli ko siya o ang mga ebidensya sa katawan niya ay nagiging bulag na lang ako, hindi pinapansin para hindi na rin magkaroon ng kahit na anong argumento.

Well, I am not the trophy martyr wife of Thomas Dela Cuesta for nothing kaya sanay na sanay na ako sa kung anong gagawin o ieekpresyon.

"Maging bulag at manhid, Leonisa!" I even mentally slapped myself para tandaan ang bawat salita.

Hindi pa ako nakakalayo at hinapit na agad ako sa bewang ng malalaking braso niya na naging dahilan ng aking pagtumba sa kanyang hita. Ramdam ko agad ang malaki niyang kargada na bahagya ng nagpaparamdam sa aking pang-upo. His arms are now hugging my small waist, ayaw akong makawala sa higpit.

"Iba yata ang gutom na nararamdaman ko." He started kissing my shoulders up to my neck that gave chills to my veins.

Napapikit na lang ako ng mariin at dinama ang init ng mga labi niya na naglalakbay sa aking leeg pataas sa likod ng aking kanang tenga. Pilit na kinakalimutan ang pulang marka ng lipstick na galing na naman siguro sa babae niya ngayong gabi. Maya-maya pa ay nakaparte na ang binti ko sa magkabila niyang bahagi, I am now sitting on his lap, facing him. My fingers dugged on his shoulders pagkatapos damahin ang init ng likuran niya.

I fought the urge of crying in front of him. Ayokong may makita siya na kahinaan ko, dahil alam ko na iyon ang paulit-ulit niyang gagawing panlaban sa akin. He vowed that day, that he will let me experience the heat of hell, maybe para sa iba, ang kasal ang araw na dapat pinakamasaya pero hindi ganoon ang nangyari sa akin. Simula ng ikasal kami, parang nabubuhay na lang ako para sa kanya. I ought to be the best wife that he could have.

At last, his lips touches mine. Nalalasahan ko pa ang alak at sigarilyo na pinaghalo sa kanyang bibig, agad kong iniyakap ang aking mga braso sa kanyang leeg at sinabayan ang kanyang paghalik. Pilit na winawala sa utak ko ang kawalan niya ng respeto sa akin.

My heart was clenching not because of pain but because of pity. I pitied myself for not be able to do anything that I want. Yung halos lahat ng galaw ko ay dapat niyang idikta dahil kapag may nagawa akong 'di niya nagustuhan ay mawawala ang pinaghirapan ng aking pamilya. Hindi pwedeng mangyari yon dahil lang sa pansarili kong interes kaya nandito ako ngayon, answering all his pleads.

Ramdam ko na ang lamig na dumadampi sa aking balikat dahil sa paglihis ng aking blusa. Kasunod ng mamasa-masang halik na ginagawad niya sa aking leeg.

Ito na lang ang magagawa ko para sa kanya. Ang pasayahin siya at gawing espesyal ang nararamdaman niya.

"You can't run away from me," he said in between our kisses. His tongue asked for its entrance to my mouth that I'm willingly gave.

"You just can't." Like a lion that is hungry for his prey, ay nilamon niya ng buo ang aking mga labi. Ang mapaghanap niyang mga dila ay natagpuan ang sa akin at tinutudyo ang mga halik.

"I'-im not,"kinakapos ng hininga kong saad. Nakapikit pa rin ang mata ngunit ramdam ko na ang mabilisang pagtibok ng dibdib dahil sa kaba. "I'm not running away." I tried to act and sound normal.

I held his nape and kissed him torridly, he answered my kisses with more intensity. "Sa tingin mo ba maloloko mo ko? Alam ko ang plano mo."

Sa isang iglap ay hawak na niya ang envelop na naglalaman ng pictures ng magagandang beaches sa buong Pilipinas.

Everyone knows my obssession towards beaches. I love how the sun would rise from the East that would gave color and life on the calm sea. It gives me more hope. Na panibagong bukas, panibagong pag-asa para sa akin. I love how sun sets the time, like how heart limits the problems. Binibigyan ka rin ng panahon na makapagpahinga sa kabila ng mahabang araw na pagta-trabaho.

"Iyan ang pinag-usapan namin ni Emily kanina." My butt landed on our L-shape sofa. I'm playing with my fingers and biting my lips to fight the nervousness. "She was inviting me to join her for her island hopping. "

Inihiga niya ako sa sofa, habang siya ay dahan-dahang uumibabaw sa akin. His forehead wrinkled as I saw how bullet of sweats formed on it.

"You are not going anywhere without my consent," matigas na saad niya. Inilapit niya pa ang kanyang mukha matapos niyang hawakan ang aking baba para makatingin ng diretso sa kanya. "You understand? "

I just nod my head and smile. I tried to capture his jaw and gave him a peck to hide my nervousness. "I-I dont have plans on g-going, though." I said. Para na rin mawala ang nakakatakot niyang awra.

And as what I've said, nawala nga ito at napalitan ng isang ngiti. He ruffled my hair and kissed my forehead. "Goodgirl. You are not allowed to go anywhere without me. "

Parang batang sunud-sunuran akong napatango. Even my lips was half-parted dahil sa nerbyos, na kanya namang sinunggaban ng halik.

Bumalik ang kanyang mga labi sa likod ng aking tenga at saka pinaglandas ang kanyang dila roon. Ilang minuto rin ang tinagal nito roon bago bumaba ang kanyang mga labi sa aking leeg.

Napapikit na lamang ako ng mariin at ilang saglit pa ay naramdaman ko na ang bahagya niyang pag-angat sa aking pang-upo o at paglalakad papunta sa hagdanan. He was kissing me fervently as his tongue are busy dancing with mine. Hingal man ay pinilit kong labanan ang kanyang intensidad. Habang naglalakad ay magkakrus ang aking braso sa pagkakapatong sa kanyang batok. Marahan ang ginagawa kong pagmasahe sa kanyang buhok. He is gully grasping my ass while walking towards our room.

Nang mabuksan niya ang unang kwarto sa second floor, ay mabilis na naagaw ng dilim ang aking paningin. Kinapa niya ang dingding at ilang saglit pa ay bumukas ang main light. Halos masilaw na ako sa liwanag ngunit hindi na niya iyon ininda. Nagkukumahog siyang ibaba ako sa kama saka ako kinaubabawan.

We are exchanging of breaths as he was pinning me on the bed. He lazily put the strand of my hair behind my ears as his eyes shouts gentleness.

I don't know but his gentleness is shouting that he really cares for me. Na hindi ako trophy wife lang. That behind the monster Dela cuesta corp owner is the gentle man I deprived to know. Pero alam kong mali, he is angry at me for ending his lover's life. Kung hindi nama dahil sa akin ay sana buhay pa ngayon ang babaeng mahal na mahal niya kaya imposible ang nakikita ko sa kanya.

The help he volunteered to give for my parents are payed buy this. Sinubukan ko mang makawala at tumakas ay hindi ako pinatatahimik ng aking konsensya. Kaya pikit-mata ko na lamang sinusunod ang lahat ng kanyang kahilingan.

I am at fault and my body of mine is the collateral that I am giving.

Nagising ako nang marinig ko ang mahinang pagtunog ng aking telepono na nasa bedside table.

Agad akong napatingin sa lalaking hubad na nakadapa sa aking tabi at dahan-dahang kinuha ang telepono sa lamesa. He took me for god knows how many positions and times at madaling-araw na rin kami nakatulog.

Naniningkit ang mata habang nakahawak sa ulo ay kinuha ko ang aking cellphone.Nagbibigay ng maliit na liwanag ang aking telepono sa madilim naming kwarto kung kaya't mabilis kong nasagot ang tawag.

"Hoy Isa, ano?" bungad na tanong ni Emily nang mailapit ko sa aking tenga ang telepono.

I stared at the man whose sleeping beside me. Dahan- dahan akong tumayo sa kama at kinuha ang aking damit na nagkalat sa sahig habang hawak pa rin ang cellphone. "Saglit lang. Oo, pupunta ako. "

I heard her sigh of relief. "Mabuti at natauhan ka. "

Thomas knew that I will be back pero dahil sa sobrang higpit niya ay miski magpaalam ako ay hindi niya ako pinapayagan kaya mas mabuting tumakas na lang.

Naalala ko ang pagkuha ni Thomas sa mga litrato. "Kaso pwede ba sa ibang lugar mo ko dalhin. Nakita kasi ni Thomas yung mga pictures na binigay mo sa akin," mahinang ani ko.

I just want to feel free kahit saglit lang. Gusto ko na maranasang makawala sa aking asawa kahit na panandalian lang.

Humakbang ako papasok sa cr at mabilisan na ring naligo at nag-ayos.

"Okay, I'll tell Mang Castor to drop you off to my resort in Bacolod. Hindi ka niya mahahanap doon dahil hindi pa naman sa akin nakapangalan yun, kaya 'di siya maghihinala." Si Mang Castor ang driver niya since we are in elementary. And he is a pilot on their private plane. Pinag -aral nila tito para sa safety na rin ni Emily dati.

Well, Armando loyzaga is her father. Kaya natural lang na madaming halang na kaluluwa ang nanaising masira ito.

"Thank you Emily," I sincerely said and wipe the tears from my eyes.

"Ano ka ba? Kaibigan kita. I'm just here to help. Ayokong nakikita na nasasaktan ka sa kasalanang hindi mo ginawa." Napakagat ako ng labi nang maalala ko yun.

"Paano sila Dad? " mahina kong tanong. Sila Dad ang dahilan kung bakit ako narito. Sila ang mahalaga, hindi ako.

"Ano ka ba naman Isa, wake up! Pinabayaan ka na nila. Binenta ka nila para saan?" ramdam ko ang diin sa bawat linya na ibinabato niya. "'Di ba para maisalba ang kumpanya na kahit kaylan hindi magiging sayo!" I closed my eyes. Tama siya pero nasasaktan ako sa katotohanan na pinabayaan nila akong mabulok sa impyernong lugar na ito.

Ayaw ko mang aminin pero iyon ang naging totoo. They let Thomas, Lucille's boyfriend to be my husband in exchange for his help towards my family's business. Kung tutuusin ay parang naging substitute bride and wife ako. Hindi naman dapat ako ang narito kung hindi lang sana nangyari ang aksidenteng yon.

Mabilis akong lumabas ng kwarto nang sandali na maayos ko na ang sarili ko. Bawat hakbang ay tinatansya ko na hindi makagawa ng kahit na anong ingay dahil sa takot na maaaring marinig ng mga katulong.

I breath in contentment as I reached the door. Mabilis at dahan-dahan ko itong binuksan at may pag-iingat na lumabas ng bahay.

Sumalubong sa aking ang malamig na hangin. Ramdam ko pa rin ito kahit na nakalongsleeves ako na kulay puti na sinamahan ko pa ng makapal na jacket at jeans naman sa aking pambaba nang makaapak ako sa labas.

Maya-maya pa ay dumating na si Mang Castor dala-dala ang kulay pulang mustang na pag-aari ni Emily.

I smiled at him, pinagbuksan ako ng pinto kung kaya mabilis din akong nakasakay sa back seat. I rested my back on the backrest. Dahil madilim pa ay tahimik pa ang paligid, wala pang mga tao na sa daan. Tanging mga puno at ibon lang ang nagsasaya sa bawat paghampas ng hangin.

Today, I will be free from pain. At sisiguraduhin ko na magiging masaya ako. Kahit sandali lang...

I am willing to trade everything for me to have time for myself, even in a little time.

***

To be continued...