Nagulat si Avery. Naghiwalay sina Laura at Jack noong bata pa si Avery, at abala siya sa sarili niyang mga gawain kaya wala siyang panahon para pakialaman ang takbo ng buhay ng kanyang ina. Kaya naman, ganap na hindi alam ni Avery kung paano nakatipid si Laura ng pera."Okay lang kung ayaw mong mag- abroad... Iniisip ko, bakit hindi tayo bumili ng mas maliit na bahay? Okay naman tayong dalawa na maghirap ng konti, pero hindi natin pwedeng hayaang malungkot ang mga bata. !" Nagpatuloy si Laura.Tanong ni Avery, "Nay, ganoon ba talaga kalaki ang pera natin?"Sagot ni Laura, "Kakayanin pa namin ang paunang bayad."Sabi ni Avery, "Oh... Kung ganoon ay walang pagmamadali. Ilang buwan pa ang mga sanggol!""Ang bilis ng panahon, at mas mabuting isaalang- alang mo ito."Tumango si Avery. "Nay, lalabas ako mamaya. Ang tatay ng kaibigan ko ay magdidiwang ng kanyang kaarawan sa susunod na linggo, at kailangan kong bumili ng regalo."Nag- aalala si Laura. "Hindi mo ba makukuha sa umaga? Dum
Nasa kwarto din ang doktor at si Rosalie, at nakatayo sila sa may bintana at pinag- uusapan ang kalusugan ni Elliot. Gayunpaman, ang mga paa ni Avery ay kasingbigat ng mercury, at hindi niya magawang makapasok sa silid. Nang tumalikod si Chelsea mula sa kama na may hawak na tubig, agad niyang nakita si Avery na nakatayo sa labas ng pinto."Avery! Anong ginagawa mo dito!" Hininaan ni Chelsea ang boses, natatakot na magising si Elliot.Pagkatapos, inilagay niya ang palanggana sa bedside table at humakbang patungo kay Avery. Narinig ni Rosalie ang mga ingay at naglakad na rin siya patungo sa pinto.…Natakot si Avery na gisingin si Elliot, kaya't lumakad siya ng ilang hakbang patungo sa hagdan, ngunit naisip ni Chelsea na sinusubukan niyang tumakas at mabilis na lumapit sa kanya, na humarang sa kanyang daan."Avery! Nagpakatanga ka ba kay Elliot?! Kung ayaw mo sa kanya, pakawalan mo na siya! Kung gagawin mo pa ang lahat para saktan siya, hinding hindi na kita bibitawan!" Puno ng poot
Medyo nakaramdam pa rin ng pangamba si Rosalie sa kanyang kinatatayuan. Kung tutuusin, muntik nang tapusin ni Elliot ang kanilang relasyon dahil sa babaeng ito.Bandang hatinggabi, humupa ang lagnat ni Elliot, at sa wakas ay nagising siya. Ang mainit na kulay kahel na liwanag ang nagliliwanag sa silid. Umupo siya at nakita niya si Chelsea na nakahiga sa gilid ng kama, mahimbing na natutulog.Kumunot ang noo ni Elliot, bumangon sa kama, at lumabas ng kwarto.…Kinaumagahan, nagising si Chelsea sa isang walang laman na kama at isang walang laman na puso. Pagkatapos, agad siyang bumaba para hanapin si Elliot.Nagulat si Ginang Cooper, at napabulalas siya, "Nakababa na ako, ngunit hindi pa bumababa si Master Elliot!"Natigilan si Chelsea. "Wala siya sa kwarto! Bumaba lang ako kasi nawawala siya."Naging balisa si Ginang Cooper. "Goodness! Master Elliot hindi pwedeng mawala na lang sa hangin!"Habang sinasabi niya iyon, tumakbo si Ginang Cooper sa itaas. Hinanap nila ni Chelsea ang
Alas diyes ng umaga, huminto ang isang Rolls- Roice sa harap ng gate ng isang lumang community house. Bumukas ang pinto ng kotse, at isang matangkad na pigura ang bumaba sa sasakyan. Si Elliot ay nakasuot ng mahabang navy blue na quilted coat, isang gray na scarf, at isang pares ng bagung- bagong leather boots. Kahit mainit ang suot niya, maputla at haggard ang mukha niya. Ang kanyang malamig at marangal na ugali ay hindi tugma sa lahat ng bagay sa paligid niya.Sumunod kay Elliot ang driver at bodyguard na may dalang mamahaling regalo.Tumakbo si Laura mula sa kusina para buksan ang pinto nang makarinig siya ng katok. Laking gulat niya nang makita si Elliot."Bakit ka nandito?" Natigilan si Laura, pagkatapos ay binuksan niya ang pinto, humihimok, "Pasok ka! Balita ko may sakit ka. Okay ka lang?"Bagama't maagang taglamig, hindi sapat ang lamig para magsuot ng jacket.Napatingin si Elliot sa malinis na sahig at nag- alinlangan. "Kailangan ba nating tanggalin ang sapatos natin?"A
"Kung may sakit ka, manatili ka lang sa bahay at magpahinga."Pagkasabi ni Avery ay tumalikod siya para kumuha ng baso at nagsalin ng tubig."Mas maganda ako ngayon." Tinanggal ni Elliot ang kanyang scarf. "Yan ang sinabi mo kahapon." Uminom si Avery ng tubig at nilapag ang baso. Pagkatapos, pumunta siya sa sala at nakita niya ang mga regalo sa sahig.Tanong ni Avery, "Para saan ang mga ito?""Hindi maganda ang dumating na walang dala." Napaisip siya ng ilang segundo at iniba ang usapan, "Ngayon ko lang nalaman na bumalik ka kagabi.""Nagpunta ka ba dito para lang sabihin ito?" Lumapit si Avery sa sofa at umupo, tinitigan ang kanyang manipis na mukha gamit ang mga mata nitong mala- almond.Mahigit isang metro ang distansya sa pagitan nilang dalawa."Kami ni Chelsea—-" "Ayokong marinig ito," putol ni Avery sa kanya, "Hindi ako interesadong malaman kung anong uri ng relasyon ang mayroon ka sa kanya."Nakita ni Elliot ang malamig nitong mukha, at lihim siyang nawalan ng lakas.
"Avery! Nakalimutan mo na ba kung kaninong asawa ka?!" Mahigpit na kinuyom ni Elliot ang kanyang maliliit na kamay na nagpupumiglas at inipit ito sa itaas ng kanyang ulo. " Sinabi ko na sa’yong layuan mo si Charlie! Wag mong hamunin ang pasensya ko!"Kanina pa siya nakita ni Avery na ganito ka- iritable at baliw. Mukha siyang mahina pero nakakatakot ang lakas niya. Hindi siya nangahas na pigilan siya, dahil habang lumalaban siya, lalo siyang nagiging baliw. Tahimik na nakahiga si Avery alang-alang sa mga batang dinadala niya sa loob niya. Hinintay niyang ilabas niya ang kanyang kawalang-kasiyahan."Bakit wala kang sinasabi?" Pinagmasdan ng nagbabagang tingin ni Elliot ang mukha ni Avery. Pinunasan ng mga daliri niya ang pisngi niya, sa wakas ay dumulas mula sa kilay niya hanggang sa likod ng tenga niya."Anong gusto mong sabihin ko? Anong gusto mong marinig? Sasabihin ko para sayo." Sabi niya.Agad na napawi ang galit sa puso ni Elliot."Avery, hindi ba talaga ako mapapatawad?"P
Mahimbing ang tulog ni Elliot kahit pawisan siya. Normal ang temperatura niya, at dahil pagod na si Avery, humiga siya sa tabi niya at nakatulog nang malalim.Alas tres ng hapon nagising si Avery, at nakaramdam siya ng matinding gutom. Bumangon siya sa kama, nagpalit ng damit, at lumabas ng kwarto, para lang hanapin ang bodyguard at ang driver na nakaupo sa sofa sa sala, nanonood ng TV. Si Laura naman, nakaupo siya sa kusina, kinakalikot ang phone niya.Ang eksena ay mukhang kalmado... gayunpaman, siya ay nag- aaway tungkol sa kung paano nila itinuturing ang kanyang bahay bilang kanilang sarili."Avery, gutom ka ba?" Ibinaba ni Laura ang kanyang telepono at inilabas ang natirang pagkain. Naglakad si Avery papunta sa sala at sinabi sa driver, "Malapit nang magigising ang amo mo. Bumalik ka at kumuha ng isang set ng malinis na damit."Agad namang tumayo ang driver. "Sige."Pagkaalis ng driver, pinatay ni Avery ang TV at sinabi sa bodyguard, " May migraine ang nanay ko, at hindi si
Makalipas ang isang oras, dumating na ang driver dala lahat ng mga kailangan ni Elliot. Nagdala pa siya ng masaganang hapunan. Gumamit si Gng. Cooper ng mga lunch box at thermal insulation container para mag- handa ng mga hapunan para sa hindi bababa sa tatlong tao."Miss Tate, ito po ang gamot ni Mr. Elliot. Salamat sa pagsusumikap mo ngayong gabi!" Maingat na inabot ng driver ang gamot kay Avery at saka bumaba sa trabaho.Umupo si Avery sa sofa, nakatingin sa mga gamit ni Elliot sa mesa, nawalan ng pag- iisip.Masyado ba siyang soft- hearted?! Dapat ay itinaboy na siya ng tanghali! Sa ganoong paraan, hindi ito magiging napakahirap!Biglang may narinig na ubo mula sa kwarto. Bumuntong-hininga si Avery, ininom ang gamot ni Elliot, at itinulak ang pinto ng kwarto. Silang dalawa lang ang nasa bahay ngayon, kaya iniwan niyang bukas ang pinto para pumasok ng maayos ang hangin sa loob ng kwarto.Naligo na si Elliot at nagpalit ng malinis na damit. Gayunpaman, ang kama ay magulo."May
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan