Kung tutuusin sa hitsura niya, imposibleng magaling si Avery.Kahit ang mga bata ay nararamdaman na may mali, at hindi rin ito maliit na bagay."Kunin mo na ang ate mo at maghapunan ka muna, Hayden. Magdadala ako ng hapunan sa itaas ng iyong ina," sabi ni yaya.Hinawakan ni Hayden ang kamay ni Layla at dinala siya sa dining room.Naghanda ang yaya ng isang tray ng pagkain at dinala ito sa itaas,Sa master bedroom sa ikalawang palapag, nanginginig ang kamay ni Avery habang inilalabas ang tape recorder mula sa kahon.Nang walang pag- aalinlangan, pinindot niya ang pay button."May bulung- bulungan na si Propesor James Hough ay may huling mag-aaral na nalampasan ang kanyang kakayahan! Sabihin mo sa akin kung sino ito!"" hindi ko alam. Hindi sinabi sa akin ng professor."Ang pamilyar na boses sa recording ay nagpalala ng panginginig sa katawan ni Avery!Boses iyon ni Wesley!" Nakita ko nga. Dahil hindi mo alam, pagkatapos ay puputulin ko ang iyong daliri at ipadala ito sa mala
Napatulala rin si yaya at ang bodyguard."Saan ka pupunta ngayong gabi na, Miss Tate?"Matigas ang buong katawan ni Avery. Hindi niya magawang magpanggap na maayos ang lahat, ni hindi niya magawang mag- flash ng pekeng ngiti sa mga bata.Dumapo ang namumulang mata niya kay Hayden habang sinasabing, "Alagaan mo ang kapatid mo, Hayden."Noon pa man ay malakas si Hayden, ngunit nagulat siya sa mukha ng kanyang ina.Kahit gaano pa siya ka-mature, limang taong gulang pa rin siya.Inabot niya ang kamay niya para hawakan ang manggas ni Avery, pagkatapos ay sinabi sa takot at pananabik na boses, "Saan ka pupunta, Mommy?"Sa normal na kalagayan, matiyagang ipinapaliwanag ni Avery sa mga bata ang mga bagay- bagay. Kahit na kailangan niyang magsabi ng puting kasinungalingan, sisiguraduhin pa rin niyang maaaliw ang kanilang mga damdamin.Gayunpaman, ang kanyang buong katawan ay malamig sa haplos at ang kanyang isip ay hindi makapag- isip ng maayos!Ang tanging nasa isip niya ay kailangan
Nang matapos ang tawag sa telepono, tiningnan ni Avery ang oras.Iniisip niya kung nasaan si Elliot.Ang paliparan ay nasa isang liblib na lugar. Kung siya ay nasa lungsod, aabutin siya ng hindi bababa sa isang oras upang sumugod.Apatnapung minuto na lang ang natitira bago kailangan ni Avery na sumakay sa eroplano.Walang paraan na maghintay siya sa kanya.Kung hindi siya lumipad sa kanyang flight, kailangan niyang maghintay hanggang sa susunod na umaga para sa susunod.Ang oras ay wala sa kanyang panig.Napansin ni Mike ang malungkot na ekspresyon ni Avery, kaya inabot niya at hinawakan ang malamig na kamay nito."Huwag kang matakot, Avery. Kung sino man ang nasa likod nito ay malamang na nangangailangan ng iyong medical skills," pag- aaliw nito sa kanya. " Hilahin mo lang ang mga bagay hangga't kaya mo. Talagang gagawa ako ng paraan para iligtas ka.""Kailangan muna nating iligtas si Wesley," bulong ni Avery."Syempre.""Sa lahat ng taon na nakilala ko si Wesley, hindi ni
Ano kaya ang sasabihin ni Avery kay Elliot kung lumapit ito sa kanya?Kailangan niyang pumunta sa Bridgedale ngayon.Hindi magbabago ang desisyon niya kung sang-ayon man siya o hindi.At saka, ayaw niyang madala siya sa gulo na ito.Huminga siya ng malalim at nagpatuloy sa paglalakad...May pagliko ng ilang dipa ang layo.Kapag nagawa na niya iyon, hindi na siya nito makikita."Avery Tate!"Kumulo ang dugo ni Elliot nang makita niya si Avery na patuloy na naglalakad palayo nang hindi lumilingon.Namumulang mga mata, sumugod siya sa counter... Agad siyang pinigilan ng mga security guard."Avery! Lumingon ka!" Tuluyan nang tinalikuran ni Elliot ang kanyang pagmamalaki sa mataong paliparan nang sumigaw siya, "Bumalik ka! Tumingin ka sa akin!"Bumigat ang mga paa ni Avery.Ang maikling distansya patungo sa sulok sa pasilyo ay kinuha ang bawat onsa ng enerhiya na mayroon siya.Nang makalabas na siya sa linya ng paningin ni Elliot, sumandal siya sa salamin na dingding at humagul
Malalim na naunawaan ni Chad ang damdamin ni Elliot.Kakampi siya ni Elliot sa parehong paraan na kakampi ni Mike si Avery kahit anong mangyari.Alas- dos na ng umaga nang huminto ang itim na Rolls- Roice sa mansyon ng Foster.Bukas pa rin ang mga ilaw sa sala.Pagkababa ni Elliot sa sasakyan ay agad na lumabas ng bahay si Mrs Cooper."May nangyari ba kay Every, Master Elliot? Tinawagan ni Hayden si Shea bandang alas- diyes ng gabi. ngayon lang niya hiniling na pumunta doon."Sa sandaling marinig ni Elliot ang pangalan ni Hayden, ang kanyang malamig na puso ay nagsimulang sumakit muli.Hindi lang siya pinabayaan ni Avery, naiwan din niya ang dalawa niyang anak."Gabi na, Master Elliot. Magpahinga ka na!" Nakita ni Mrs. Cooper ang kadiliman sa mukha ni Elliot, at hindi na nagsalita pa.Kinaladkad ni Elliot ang kanyang mabigat na katawan at pumasok sa kanyang kwarto na parang zombie.Nang dumapo sa kama ang namumulang mga mata niya, pumasok sa isip niya ang malupit na paglakad
Lumabas sina Elliot at Shea mula sa mansyon nang matapos ni Hayden ang kanyang pangungusap.Nagtama ang mga mata ng mag- ama, ngunit iniwas ni Hayden ang kanyang tingin dahil sa disgusto.Siya ay menor de edad pa at hindi makasakay ng eroplano nang walang tagapag-alaga.Kung hindi, siguradong hindi siya magpapakita dito!Gusto lang niyang pumunta sa Bridgedale sa lalong madaling panahon, at maging mas malapit sa kanyang ina."Hayden! Layla! Pumayag si Kuya na ihatid tayo sa Bridgedale!" Tumakbo si Shea sa mga bata at bumulong, " Makikita natin si Avery!"…Sa Bridgedale, si Avery ay nilapitan ng dalawang lalaki sa sandaling lumabas siya ng airport.Nakasuot sila ng itim na suit at nagmaneho ng itim na Buik.Kinuhanan ni Mike ng litrato ang plaka ng sasakyan mula sa malayo. Hindi sila nakakilos nang padalus- dalos at ginulat ang kalaban bago nila nailigtas si Wesley.Ang itim na Buik ay nawala nang napakabilis sa trapiko.Nakita ni Mike ang hindi mabilang na mga mensahe mula
Isang lalaking maputi ang buhok na parang bata ang mukha ang pumasok sa line of vision ni Avery."Ikaw ba ang dumukot kay Wesley?!" Tanong ni Avery na nakakuyom ang kamao.Ngumiti lang ng mahina ang lalaki, saka sinabi sa dalawang babaeng katabi niya, "Tulungan mo si Miss Tate na magpalit ng damit.""Huwag mo akong hawakan!" Putol ni Avery, itinaas ang kanyang bantay. "Bakit kailangan kong magbago?!""Paano kung may itinatago kang armas o droga sa iyong damit, Miss Tate?" nakangiting sabi ng isa sa mga babae. "Huwag kang mag- alala. Lalabhan namin ang iyong mga damit at ibabalik sa iyo."Inagaw ni Avery ang mga damit sa braso ng babae at sinabing, "Magpapalit ako!""Mangayring dito ka magpalit, Miss Tate," sabi ng babae habang pinanatili ang magiliw na ngiti sa kanyang mukha."Paano ako magbabago dito?!"Gulat na tinitigan ni Avery ang mga bodyguard at ang puting buhok na nakapaligid sa kanya.Paano siya magpapalit ng damit sa harap ng lahat ng lalaking ito?…Ang balita ng
"Nasaan na siya?!" Malamig na tanong ni Avery habang nakatayo sa sala.Sinenyasan ni David ang kanyang mga kasamahan gamit ang kanyang mga mata, at agad nilang pinuntahan si Wesley.Ilang sandali pa, kinaladkad si Wesley palabas ng dalawang lalaking nakaitim.Naninigas ang buong katawan ni Avery dahil hindi siya makapaniwala sa kanyang mga mata.Duguan at puno ng mga pasa si Wesley. Walang kahit isang batik sa kanyang katawan na hindi nagalaw.Nagkibit- balikat si David, saka nagpaliwanag, " Dapat pasalamatan mo ako, Mis Tate. Kung hindi ko siya naabutan sa oras, ang tangang ito ay tumalon na sa bangin at naging bulok na bangkay!"Tumalon sa bangin?!" Napaisip si Avery.Sa katunayan, may bangin sa labas ng mansyon.Sinubukan talaga ni Wesley na tumalon dito!Mas gugustuhin ba niyang itapon ang sarili sa bangin kaysa ibunyag ang kanyang pagkatao o ipagpatuloy ang pagpapahirap?!Agad na tumulo ang mga luha sa pisngi ni Avery."Wesley!" Mabilis siyang lumapit kay Wesley at hina