Makalipas ang kalahating oras, pumasok ang bise presidente ng Sterling Group sa opisina ni Ben."Hinanap kita kung saan- saan, Chad. Alam kong nandito ka!"Bumagsak ang bise presidente sa tabi ni Chad.Nang mapansing tumutulo ang pawis ng bise presidente, nagtanong si Chad, "Anong nangyari? Iniisip mo sa akin na may problema ang kumpanya."Nagbuhos ang bise presidente ng isang basong tubig, saka sinabing, "Alam ba ninyong dalawa na nandito si Avery Tate? Bakit hindi mo sinabi sa akin?" Ininom niya ang buong baso ng tubig sa isang lagok. "Hayaan mo akong sabihin sa akin, noong nagpunta ako sa opisina ni Mr. Foster ngayon lang... Ah! Ang pag- iisip pa lang nito ay gusto ko nang ibaon ang sarili ko sa isang butas! Ano ba iyon? May pakiramdam ako na malapit na akong masesante."Nagulat si Ben at Chad."Huwag mong sabihin sa akin na sila ay..." nagsimulang sabihin ni Ben, ngunit hindi natapos ang natitirang bahagi ng kanyang pangungusap.Galit na tumango ang bise presidente at sinabi
" Hindi pwede," naisip ng bise presidente sa sarili. "Umalis ba si Avery Tate?"Huminga siya ng malalim, saka kumatok sa nakabukas na pinto sa opisina ni Elliot.Tumingala si Elliot, nakita kung sino iyon, pagkatapos ay agad na sinabi, "Pumasok ka at isara mo ang pinto."Takot na takot ang bise presidente!Ang tono ni Elliot ay hindi naiiba sa karaniwan, ngunit mayroong isang bagay na nakakatakot sa paraan ng kanyang pagbigkas ng mga katagang "pasok at isara ang pinto".Ang bise presidente ay nahihiyang pumasok sa pinto at isinara ang pinto sa likuran niya."Nasaan si Miss Tate, Sir?"Itinulak ni Elliot ang file na ginagawa niya sa isang tabi, pagkatapos ay malamig na sinabi, "May kailangan ka bang kausapin siya tungkol sa isang bagay?" Huminto siya, pagkatapos ay nagpatuloy ng nakakatakot, " Tinakot mo siya."Pinagpawisan ng malamig ang likod ng bise presidente."Humihingi talaga ako ng tawad, Sir! Pupunta ako at hihingi agad ng tawad kay Miss Tate!"Mahigpit na nagsalubong
Umiling si Tammy at sinabing, "Hindi! Wala bang pangalan ng nagpadala sa package?""Napasulyap lang ako. Sa tingin ko ito ang pangalan ng ilang kumpanya." Pagkatapos ay isiniwalat ni Avery ang kahina- hinalang bahagi ng bagay at sinabing, "Hiniling ko sa delivery man na iwan ito sa delivery counter ng kapitbahayan o ibigay ito sa yaya, ngunit pinilit niya akong pirmahan ito nang personal.""Baka naman mahal. Kadalasan kailangan mong pumirma para sa isang bagay na ganoon." Biglang nagpakita ng misteryosong ngiti si Tammy at sinabing, " Hindi ba baka galing kay Elliot? Hindi ba kayong dalawa ang nasa gitna ng madamdaming relasyon?"Walang pagdadalawang- isip na tugon ni Avery, "Malamang hindi siya. Hindi siya kailanman gumamit ng courier service para padalhan ako ng mga regalo. Kahit na galing sa ibang bansa, ipapadala niya ito sa kanyang lugar at titingnan ito bago ibigay sa akin."" Tsk! Ang marinig mong sabihin ang lahat ng ito ay nahuhulog na naman ako sa kanya. Kung tutuusin, si
Hindi inasahan ni Avery na ang laban ay tungkol sa isang maliit na bagay."Siyempre hindi ako magagalit, pero totoo naman na hindi masyadong magalang na gawin," matiyagang sabi niya. " Maaari mong hintayin akong umuwi, pagkatapos ay tanungin mo ako kung maaari mo itong buksan. Kung binigyan kita ng pahintulot, maaari mo itong buksan.""Okay, Mommy. Pwede ko bang buksan?""Oo naman!" Habang kinukuha ni Avery ang pakete, biglang naging mabigat ang ekspresyon ng kanyang mukha. "Layla, hindi ko alam kung sino ang nagpadala ng package na ito o kung ano ang nasa loob. Sa tingin ko mas maganda kung buksan ko."Nag- aalala si Avery na kung ano man ang nasa loob ay hindi nararapat, at masama kung mabigla ang mga bata dito."Okay..." Layla ay lalo pang nakikiusyoso ngayon.Kinuha ni Avery ang isang maliit na gunting, pagkatapos ay pinutol ang tape sa pakete.Lumapit ang yaya at nagtanong, "Uuwi ba si Mike para sa hapunan ngayong gabi, Avery?""May business meeting siya ngayong gabi, kaya
Kung tutuusin sa hitsura niya, imposibleng magaling si Avery.Kahit ang mga bata ay nararamdaman na may mali, at hindi rin ito maliit na bagay."Kunin mo na ang ate mo at maghapunan ka muna, Hayden. Magdadala ako ng hapunan sa itaas ng iyong ina," sabi ni yaya.Hinawakan ni Hayden ang kamay ni Layla at dinala siya sa dining room.Naghanda ang yaya ng isang tray ng pagkain at dinala ito sa itaas,Sa master bedroom sa ikalawang palapag, nanginginig ang kamay ni Avery habang inilalabas ang tape recorder mula sa kahon.Nang walang pag- aalinlangan, pinindot niya ang pay button."May bulung- bulungan na si Propesor James Hough ay may huling mag-aaral na nalampasan ang kanyang kakayahan! Sabihin mo sa akin kung sino ito!"" hindi ko alam. Hindi sinabi sa akin ng professor."Ang pamilyar na boses sa recording ay nagpalala ng panginginig sa katawan ni Avery!Boses iyon ni Wesley!" Nakita ko nga. Dahil hindi mo alam, pagkatapos ay puputulin ko ang iyong daliri at ipadala ito sa mala
Napatulala rin si yaya at ang bodyguard."Saan ka pupunta ngayong gabi na, Miss Tate?"Matigas ang buong katawan ni Avery. Hindi niya magawang magpanggap na maayos ang lahat, ni hindi niya magawang mag- flash ng pekeng ngiti sa mga bata.Dumapo ang namumulang mata niya kay Hayden habang sinasabing, "Alagaan mo ang kapatid mo, Hayden."Noon pa man ay malakas si Hayden, ngunit nagulat siya sa mukha ng kanyang ina.Kahit gaano pa siya ka-mature, limang taong gulang pa rin siya.Inabot niya ang kamay niya para hawakan ang manggas ni Avery, pagkatapos ay sinabi sa takot at pananabik na boses, "Saan ka pupunta, Mommy?"Sa normal na kalagayan, matiyagang ipinapaliwanag ni Avery sa mga bata ang mga bagay- bagay. Kahit na kailangan niyang magsabi ng puting kasinungalingan, sisiguraduhin pa rin niyang maaaliw ang kanilang mga damdamin.Gayunpaman, ang kanyang buong katawan ay malamig sa haplos at ang kanyang isip ay hindi makapag- isip ng maayos!Ang tanging nasa isip niya ay kailangan
Nang matapos ang tawag sa telepono, tiningnan ni Avery ang oras.Iniisip niya kung nasaan si Elliot.Ang paliparan ay nasa isang liblib na lugar. Kung siya ay nasa lungsod, aabutin siya ng hindi bababa sa isang oras upang sumugod.Apatnapung minuto na lang ang natitira bago kailangan ni Avery na sumakay sa eroplano.Walang paraan na maghintay siya sa kanya.Kung hindi siya lumipad sa kanyang flight, kailangan niyang maghintay hanggang sa susunod na umaga para sa susunod.Ang oras ay wala sa kanyang panig.Napansin ni Mike ang malungkot na ekspresyon ni Avery, kaya inabot niya at hinawakan ang malamig na kamay nito."Huwag kang matakot, Avery. Kung sino man ang nasa likod nito ay malamang na nangangailangan ng iyong medical skills," pag- aaliw nito sa kanya. " Hilahin mo lang ang mga bagay hangga't kaya mo. Talagang gagawa ako ng paraan para iligtas ka.""Kailangan muna nating iligtas si Wesley," bulong ni Avery."Syempre.""Sa lahat ng taon na nakilala ko si Wesley, hindi ni
Ano kaya ang sasabihin ni Avery kay Elliot kung lumapit ito sa kanya?Kailangan niyang pumunta sa Bridgedale ngayon.Hindi magbabago ang desisyon niya kung sang-ayon man siya o hindi.At saka, ayaw niyang madala siya sa gulo na ito.Huminga siya ng malalim at nagpatuloy sa paglalakad...May pagliko ng ilang dipa ang layo.Kapag nagawa na niya iyon, hindi na siya nito makikita."Avery Tate!"Kumulo ang dugo ni Elliot nang makita niya si Avery na patuloy na naglalakad palayo nang hindi lumilingon.Namumulang mga mata, sumugod siya sa counter... Agad siyang pinigilan ng mga security guard."Avery! Lumingon ka!" Tuluyan nang tinalikuran ni Elliot ang kanyang pagmamalaki sa mataong paliparan nang sumigaw siya, "Bumalik ka! Tumingin ka sa akin!"Bumigat ang mga paa ni Avery.Ang maikling distansya patungo sa sulok sa pasilyo ay kinuha ang bawat onsa ng enerhiya na mayroon siya.Nang makalabas na siya sa linya ng paningin ni Elliot, sumandal siya sa salamin na dingding at humagul