Nagulat si Ivy dahil hindi niya alam na uuwi sina Elliot at Layla. Hinawakan niya ang kanyang telepono at lumapit sa katabi niya, "Pasensya na! Kailangan ko nang umuwi ngayon. Bibilhan kita ng hapunan sa susunod na pagkakataon!""Sige lang! Hahapunan na lang ako mag-isa," sabi ng katabi niya."Salamat," sabi ni Ivy bago nagmadaling lumabas ng kantinahan."Nakakausap mo sino, Ivy?" narinig ni Robert si Ivy sa telepono."Kasama sa eskwela. Hindi siya sa klase ko," sabi niya. "Nasaan ka na ba ngayon, Robert?""Malapit na ako," sabi ni Robert nang hindi nag-iingat. "May bago ka bang kaibigan?""Hindi. Kung tutuusin, nakakagulat. Humingi ako ng tulong sa guro ko para maghanap ng tutor, at iyon nga, siya ang tiyahin ng bago kong tutor," maikling ipinaliwanag ni Ivy. "Mukhang mabait naman siya at hindi naman mukhang tsismosa."Sikat si Robert sa kanyang unibersidad dahil alam ng lahat kung sino ang kanyang pamilya, kaya hindi pa siya nakakaranas ng ganoong sitwasyon. Ginawa niya
Nagpadala rin siya ng mensahe kay Amy.Simula nung mga pangyayari sa Cambrode, ilang beses nang tumawag at nagtext si Amy kay Layla. Gusto pa nga nitong pumunta sa Bridgedale para bisitahin si Layla, pero tinanggihan ni Layla.Dahil nakabalik na siya, naisip ni Layla na dapat ay maabisuhan din si Amy tungkol sa kanyang pagbabalik.Lahat ng manager sa Tate Industries ay sobrang nag-aalala tungkol sa kanya, kaya bawat isa sa kanila ay sinabihan niya na nakauwi na siya.Di-nagtagal, tumigil sa harap ng bakuran ang kotse ni Robert, at tinanong ng mga katulong si Elliot kung gusto niya ng hapunan.Tumango si Elliot at tumayo mula sa sofa."Layla!" tumakbo si Ivy nang makita niya si Layla na lumabas ng bahay.Binuksan ni Layla ang kanyang mga braso at niyakap si Ivy ng mahigpit."Hayaan mo akong tingnan ka, Layla.""Gumaling na ako." Umikot si Layla para kay Ivy."Maganda yan," sabi ni Ivy habang pumapasok sila sa loob at nagpalit ng tsinelas bago siya nagdala kay Layla sa
Agad na sumagot ang tawag."Tita, ako ito si Layla." Kahit na dati nang tawagin ni Layla si Eric na kanyang tito, tinatawag pa rin niya ang nanay nito bilang 'tita' dahil sa kanyang kabataan at kagandahan.Tuwing bumibisita si Layla sa kanila, tinatawag niya si Mrs. Santos bilang 'tita' at si Eric naman ay tawagin niya sa pangalan.Kung kahit anong oras pa ito, masaya si Mrs. Santos na tumanggap ng tawag mula kay Layla, ngunit dahil hindi nila alam kung makakapagpaopera si Eric, malungkot ang kanyang puso at hindi niya maipakita ang kanyang kasiyahan.Sumagot si Mrs. Santos ng hums at sinabi ni Layla, "Tita, nandito na ako sa Aryadelle at gusto kitang bisitahin bukas."Nagdalawang-isip si Mrs. Santos bago pumayag."Hindi kita pipigilan sa pagtulog. Bukas na lang kita makikita," sabi ni Layla bago itinigil ang tawag.Bagaman hindi man lang inakusahan ni Mrs. Santos si Layla ng anuman, hindi pa rin nakakaligtas si Layla sa damdamin ng pagkakasala.Samantala, sa mansyon ni Eric, n
"Tito," tawag ni Layla.Hummm si Mr. Santos, at nang makita niya na mag-isa si Layla, tinanong niya, "Ikaw ang nag-drive papa dito?""Oo."Kinuha niya ang mga regalo mula kay Layla at sinabi, "Nagluluto ang misis ko sa kusina. Mahilig ka sa kanyang luto, kaya nagluluto siya para sa iyo.""Hindi na kailangan. Lalabas na lang tayo at kakain." Ayaw ni Layla na mapagod sila."Marami kaming nabili sa palengke, kaya kumain na lang tayo sa bahay!" sabi ni Mr. Santos bago ibigay kay Layla ang isang pares ng malinis na tsinelas. "Ito yung parehong tsinelas na suot mo nung huli kang bumisita. Nalabhan na namin ito."Habang nagpapalit ng tsinelas, lumabas si Mrs. Santos mula sa kusina."Tita," lumapit si Layla kay Mrs. Santos. "Pasensya na po kayo at kay Tito. Pumunta ako dito para mag-apologize sa inyo.""Ay, huwag mo nang isipin yun. Tumawag na ang mga magulang mo at humingi na ng tawad." Inilihim ni Mrs. Santos ang kanyang kalungkutan at sinabi, "May iniwan ba sa atin na mensahe si Eri
"Layla, nakita kitang lumaki at alam kong isang mabuting babaeng kabataan ka. Hindi mo naman sinasadya ang mga nangyari. Hindi ka namin sisihin sa nangyari. Huwag kang mag-sorry. Dito ka na lang at maghapunan tayo. Magluluto na ako.""Pwede po akong tumulong," sabi ni Layla."Okay lang. Tutulungan na lang ng asawa ko. Magpahinga ka na lang. Kakalabas mo lang din ba sa ospital? Nakarekober ka na ba?" "Oo naman, kung hindi, hindi ako papayagan ng magulang ko na umuwi," sagot ni Layla."Maganda naman yan... Kung naging katulad ka rin ni Eric, mas lalo kaming malungkot," sabi ni Mrs. Santos, nang kaunti nang maibsan ang kanyang loob. "Panoorin mo na lang ang telebisyon habang naghihintay."Hindi naman interesado si Layla sa panonood ng telebisyon at sinabi, "Pwede po bang mag-stay muna ako sa kwarto ni Eric?""Sige, walang problema!" sabi ni Mrs. Santos.Dinala na ni Eric si Layla dito dati, kaya alam niya kung alin ang kwarto ni Eric.Si Layla lang ang babae bukod kay Mrs. Santos
Madalas ay nahuhuli niya si Eric na vinivideohan siya kapag nagrereview, kaya minsan niyang natanong kung bakit. Ipinaliwanag nito na gusto nitong ipakita sakanya kung saang aspeto siya pwede pang mag improve, at sa tuwing may gagawin naman siyang maganda ay hindi rin ito nagkukulang sa pagpuri sakanya. Kaya unti-unti siyang nasanay na vinivideohan siya ni Eric at siya na mismo ang excited na pinapanuod ang mga ito tuwing pagkatapos. Ang buong akala niya ay ganun lang yun kasimple, pero ang hindi niya inaasahan ay ang lahat pala ng recording sakanya ni Eric ay nakasave pala ang lahat at nakita niya ang mga ito nang minsan niyang hiramin ang iPad nito. "Palagi ba niya itong pinapanood?" tanong niya sa kanyang sarili.Hindi napigilan ni Layla na maging emosyunal. Pagkagraduate niya ng college, napagdesisyuan niya na huminto na sa pagiging artista at magfocus na sa pagiging tagapag mana ng Tate Industries, kaya mula nun ay unti-unti silang nagkalayo ni Eric. Dahil din sa tra
Ngumiti si Ivy pero malakas ang kutob niya na hindi talaga siya makakapasa sa internship kapag nag apply siya. Siyempre, mas pabor pa rin ang mga TV host doon sa mga estudyanteng may experience na…“Pag iisipan ko ng mabuti! Pero malakas din ang kutob ko na baka magulat ang recruiter sa application natin…”"Maniwala ka man o hindi, higit sa limampung porsyento ng mga major sa broadcasting ang mag-aapply. Tungkol naman sa iniisip ng recruiter, problema na niya 'yon. Hindi naman niya kayang tandaan lahat ng mga pangalan ng mga nag apply. Huwag kang mag-alala," sabi ni Meredith. "Ikaw ang dapat na may kontrol sa iyong kapalaran. 'Yan ang sinasabi sa akin ng tita ko. Nakuha ng tita ko ang internship kahit na first year student pa lang siya dahil sa kanyang kagandahan, kasanayan sa komunikasyon, at tapang. Bukod doon, wala siyang anumang karanasan.At higit sa lahat, hindi siya eksperto sa kahit anong paraan... pero siyempre, hindi pa maraming tao ang kumuha ng kursong ito noon."Medyo
Hindi niya rin nagustuhan ang sinabi nito na kaya nitong pumasa kahit hindi na ito mag aral.“Huy! Baka naman mali ang pagkakaintindi mo ha? Ang benefit na sinasabi ko ay ang talino at kasipagan na namana ko kina Mommy at Daddy. Ha ha! Baka hindi mo naitatanong pero magaling talaga ako sa school.” Nattawang paliwanag ni Robert. "Robert, baka ako ang pinakawalang talento sa pamilyang ito." Malungkot na umupo si Ivy sa dining table. "Kailangan kong mag-aral nang mabuti para maintindihan ko ang sinasabi ng lecturer.""Alam mo ba kung ano ang mga pinagdaanan ko noong bata pa ako?" sabi ni Robert habang nakatitig sa mga mata ni Ivy. "Noong bata ako, hindi mabilang na mga one-on-one classes ang mga inatenan ko, at hindi lang yun dun natatapos! Marami rin akong mga naging kaklase na iba’t-iba ang grade! Wala akong ibang ginawa kundi ang mag notes ng mag notes hanggang sa makapasok ako sa university. Sobrang laki talaga ng pasasalamat ko sa mga pinagdaanan ko noon kasi ngayon nagbubunga an