Ang maskara ng peklat ay ginawa gamit ang silicone na hinulma sa hugis ng kanyang mukha, at ginamit ang pintura upang magdagdag ng kulay sa peklat.Walang nakatuklas na peke ang peklat, dahil walang sinuman maliban sa kanyang lola, ang pinag-aralan nang mabuti ang kanyang mukha.Sa unang tingin, lahat ay mahuhuli sa kanyang peklat, at mabilis silang mag- iwas ng tingin. Walang nagbigay sa kanya ng pangalawang tingin.Gaya ng sinabi ni Mrs. Woods, ang peklat sa kanyang mukha ay masusuklam sa sinumang makakakita sa kanya, at walang sinuman ang paulit- ulit na tumitig sa isang bagay na ikinaiinis nila.Bagaman nakaranas siya ng kawalang- katarungan sa kanyang buhay dahil sa peklat sa kanyang mukha, ipinagpapasalamat pa rin niya ito. Nabanggit ng kanyang lola na may mga masasamang tao na naghahanap sa kanya at maaaring makapinsala sa kanya.Siniguro niyang panatilihing nakasuot ang prosthetic mula pa noong bata pa siya, at kahit na tinawag siyang pangit ng lahat, hindi siya sinasaktan
May ilang bata na naglalaro sa snow sa malapit. Napangiti ang mga labi niya habang pinagmamasdan ang ngiti sa kanilang mga mukha at narinig ang tunog ng kanilang tawanan.Ang mga magagandang bagay ay palaging madaling gumalaw sa kanya. Dahil sa lakas ng loob, nagsuot siya ng scarf at lumabas.Nakatayo siya sa malayo sa mga bata, at nagsimula siyang gumawa ng snowman.Gumawa siya ng dalawang snowmen, ang isa ay mas malaki kaysa sa isa pa."Kuya, ikaw ba yan? Nanay mo ba?" tanong ng isang batang babae na lumapit. Nakatitig siya sa mga snowmen na ginawa ni Irene.Ibinaon ni Irene ang kanyang mukha sa scarf sa kanyang leeg, naiwan lamang ang kanyang mga mata na walang lihim. "Ako at ang lola ko.""Oh... So ang malaki ay ang lola mo at ang maliit ay ikaw!" sabi ng batang babae.Umiling si Irene. "Ako ang mas malaki. Ang mas maliit ay ang aking lola."Ang kanyang lola ay palaging isang maliit na matandang babae, at mula nang siya ay magkasakit, siya ay pumayat lamang.Ang kanyang lo
Bigla siyang tumayo, nagbabalak na ipagtanggol ang kanyang kaso sa mayordomo."Saan ka pupunta?" sigaw ni Lucas."Kakausapin ko ang mayordomo."" Ano ang punto? Sa tingin mo na makikinig ang dad ko sa mayordomo?" mahinahong sabi ni Lucas."Mas mabuti pa rin kaysa hindi ko ipaliwanag ang sarili ko, di ba?" Pilit na kinakausap ni Irene ang mayordomo.Gusto lang ni Lucas na makita kung ano ang magiging reaksyon niya. Hindi niya inaasahan na ganito siya kakabahan."Naipaliwanag ko na sa tatay ko ang sitwasyon." Naisip niya kung gaano siya kabilis tumakbo sa ulan at napagtanto niyang maaaring mawala si Irene sa isang iglap kung hindi niya ipapaliwanag ang lahat sa kanyang ama. "Sinabi ko sa kanya na ako ang nag- utos sayo na bumili nito."Natahimik siya bago nakahinga ng maluwag. "At anong sabi niya? Galit ba siya sa akin?""Wala siyang sinabi. Umalis siya pagkatapos kong kumain.""Naku. kaya, sinadya mong banggitin na parusahan niya ako para asarin ako. Mr. Lucas, nakakakilabot ka
"Lagi ka bang nag- aaral hanggang ganito kagabi?" Pinagmamasdan niya habang galit na galit itong nililigpit ang kanyang mga libro at kinuha ang isa sa mga libro. "Ang ganda ng sulat- kamay mo."Napangiti siya sa papuri. "Sa tingin mo ba tama ang mga tanong ko, Mr. Lucas?"Bumagsak ang kalmadong maskara sa mukha ni Lucas habang iniisip kung mukha ba siyang nag- aaral.Inilagay niya ang libro sa bag niya at iniba ang usapan. "Hindi mo na kailangang magpadala ng pagkain sa akin bukas."Natigilan siya. "Sapat na ba ang pagkain sa ref para bukas?""Pumunta ka dito at ipagluto mo ako bukas," sabi ni Lucas. "Kanina lang nag- message sa akin ang tatay ko, sinasabing isasama niya ang kanyang asawa at ang kanyang anak na babae sa isang paglalakbay."Ngumiti siya. "Ang galing! Mr. Lucas, Malaya ka na!"" Kahit ano. Parang hindi ko gustong lumabas kahit pinayagan ako," pagmamalaki niya."Masyado bang malamig para sa iyo diyan? Hindi naman ganoon kalamig. Ang nipis lang ng jacket mo. Naka-
"Sa tingin mo ba naniniwala kami sa iyo? Ibalik mo sa amin ang pera o ibigay mo sa amin ang bag na ito!""Sir, hindi po, binili ko po ito para kay Mr. Lucas. Sir, nagtatrabaho po ako ngayon para sa pamilya Woods. Sabi ni Mrs. Woods, dodoblehin niya ang suweldo ko. Kapag natanggap ko na ang suweldo ko sa susunod na buwan, ibibigay ko na. lahat sa iyo." Itinago ni Irene ang bag sa likod niya. "Ang perang ginamit ko pambili ng jacket na ito ay binigay sa akin ni Mr. Lucas. Hindi ito ang aking pera. hindi ako nagsisinungaling sa iyo.""Sino sa lupa sa pamilya Woods ang gugustuhing maging utusan ka? Hindi mo ba alam kung gaano ka kakulit? Hindi ka man lang marunong magsinungaling!" Naglakad sa likod niya ang lalaki at inagaw bigla ang bag niya."Sir, kung hindi po kayo maniniwala, pwede niyo po akong sundan. Malapit ko na pong marating ang aking destinasyon. Inuwi na ni Mr. Woods ang kanyang anak, at hindi siya gusto ni Mrs. Woods, kaya pinagsilbihan niya ako. "sabi ni Irene. " Sir, hind
"Sino ang nanakit sa iyo?""Ayos lang ako." Ayaw ni Irene na madamay ang iba sa kanyang negatibong emosyon.Kinuha niya ang down jacket sa bag."Mr. Lucas, ginamit ko ang natitirang pera para ibili ka ng down jacket. Paglabas mo sa hinaharap, isuot mo ito!" Iniabot niya sa kanya ang jacket. "Ibinili ko ito gamit ang iyong pera. Hindi mo kailangang magpasalamat sa akin.""Tinatanong kita kung sino ang nanakit sayo!" Nagsalubong ang kilay ni Lucas. Inihagis niya ang down jacket sa sofa, hindi man lang nag- abalang tingnan ito."Mr. Lucas, ito ay isang pribadong bagay. Hindi makakaapekto sa trabaho ko." Ibinaba ni Irene ang kanyang bag. Balak niyang ilagay ito sa aparador ng sapatos."Patay na ang lola mo. Ngayon mag- isa ka na lang. Maliban sa trabaho at pag- aaral, ano pa bang mga pribadong bagay ang meron ka?" Tiningnan ni Lucas ang bag niya at sinabing, "Medyo madumi ang bag mo ngayon."Ang komentong iyon ay nagpawalang-bisa kay Irene.Yumuko siya at tinakpan ang mukha niya. U
Pakiramdam ni Irene ay para siyang naulanan ng mga regalo. Masaya siyang tumango!"Mr. Lucas, salamat! Salamat sa pagpapaalam sa akin ng mga aralin sa iyo!""Mahilig ka bang magkaroon ng mga aralin?" Napatingin si Lucas sa kanya.Namula siya sa tuwa. Kumikinang muli ang kanyang mga mata."Oo!" sabi ni Irene. pagkatapos pag- isipang mabuti ang bagay, sinabi niya, "Sa totoo lang, Mr. Lucas, hindi ako mahilig mag- aral, pero gusto kong magkolehiyo. Sa kolehiyo lang ako makakahanap ng mas magandang trabaho. Ang tanging paraan Kaya kong suportahan ang sarili ko kung makakakuha ako ng magandang trabaho.""Kumain ka." Tinapos ni Lucas ang mabigat na paksang ito.Agad na tinungo ni Irene ang kusina para kumuha ng mga gamit." Mr. Lucas, maganda ang pakikitungo mo sa akin," sabi ni Irene pagkaraan ng ilang sandali ay napasok niya ang ilang kutsara ng pagkain. "Bukod kay Lola, wala pang nakatrato sa akin ng ganito."Nataranta si Lucas. "Paano kita tinatrato ng maayos?"" Pinahihintuluta
"Mr. Lucas, bakit hindi mo suot ang iyong pantalon?" Namula si Irene at tumalikod. " kukuhanan kita ng pantalon mo. Bumangon ka na agad. Huwag mo nang hintayin ang tutor."Makalipas ang sampung minuto, hinila na ni Irene si Lucas palabas ng kwarto niya. Napatingin ang tutor sa kanila na nagsabunutan at nagsalubong ang mga kilay.Gayunpaman, sa pagtingin sa peklat sa mukha ni Irene, ang kanyang mga kilay ay lumuwag." Sir, gusto kitang makausap mag- isa," sabi ni Lucas sa tutor.Tumango ang tutor at sumunod kay Lucas sa gilid. Makalipas ang halos labinlimang minuto, natapos na silang dalawa sa pag- uusap. Bahagyang kumunot ang noo ng tutor at lumapit kay Irene."Magsimula na tayo!"Natigilan sandali si Irene at tumingin kay Lucas. "Mr. Lucas, halika at sumali sa mga aralin!"" Pumunta ka. Ipakita sa akin ang iyong mga tala pagkatapos ng aralin. Tumigil ka na sa pagsasalita. Ang tutor ay binabayaran ng oras," sabi ni Lucas habang inaayos ang sarili sa sofa. Nagsimula siyang mag- s
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan