“Hahahaha!”“Ang basura ay basura!”“Kayong lahat ay basura lang!”“Tignan niya ang sarili niyo!”Patuloy na tumatawa ng baliw si Louis habang tumitig siya sa nakakaawang katayuan ni Edwin at iba pa.“Kayo ay naglakas loob na magyabang sa harapan ko?!”“Kayo ang magdadala ng hustisya?!”“Hah! Hindi ko pa nga tinatapon ang mga alaga ko, pero kayong lahat ay takot na!”“Kung talagang ginawa ko ito, kayong lahat ay siguro maiyak sa ngayon!”“Kayong lahat ay talagang walang silbi!”“Ang pamilya Mendoza? Ang pamilya Clarke?”“Tama na ang pagbibiro!”“Nakuha niyo lang ang inyong katayuan dahil walang magnanakaw sa inyong pwesto!”“Sa tingin mo sobrang husay mo sa punto na kapantay mo ang mga taong tulad namin?!”“Nararapat ka ba?!”Tinapik ni Louis si Edwin sa mukha, yabang ang lumalabas sa kanyang bawat pore.Si Helena at ibang magandang babae ay tinakpan ang kanilang bibig at tumawa ng nangungutya.Matapos ngayong gabi, pareho ang pamilya Clarke at Mendoza ay magiging pina
”Pangalawa: Kung ayaw mong mamatay, lumuhod at bigyan ng sampung sampal ang iyong mukha. Humingi ng tawad tulad ng dapat at tanging saka ko lang kayo palalampasin.”“Piliin mo kung paano mo gusto maglaro. Sasamahan kita hanggang sa dulo. Paano kung ganoon?”Ang tono ni Harvey ay sobrang kaswal, na para bang hawak niya si Louis sa leeg.Ang mata ni Louis ay nanginginig ng walang tigil bago siya maglabas ng kagustuhan na pumatay.“Sino ka ba?!”Gusto niya na sipain patalsik si Harvey, pero napagtanto niya na si Harvey ay pinagsama ang kanyang kamay na parang posas.Kung si Harvey ay gumamit ng kaunti pang pwersa, ang granada sa kanyang kamay ay malalaglag sa sahig. Kung iyon ay mangyayari, ang lahat ay mahahatak pababa at mamatay kasama.Kung kaya, si Louis ay hindi naglakas loob na gumawa ng kahit anong padalos dalos.“Hindi importante kung sino ako. Ang importante dito ay ang iyong desisyon.”Naglagay ng kaunting pwersa pa si Harvey habang siya ay nagsasalita ng walang pakiala
Ang ekspresyon ni Louis ay patuloy na nagbago, matagal na nawala ang kanyang yabang.Ito ay talagang nakakahiya para sa kanya.Siya ay gumala sa Dark Island at kilala sa pagiging walang takot.Pero, sa sandaling ito, siya ay tuluyang pinipigilan ng ibang tao.Ang lalaki ay naging mas walang awa kaysa sa kanya. Ang granada ay sasabog sa kahit anong segundo at ang mga tao ay talagang mamatay.Akala ni Louis na siya ay walang takot sa kamatayan at na kaya niyang takutin ang lahat sa katotohanan na ito.Pero ngayon, ang lalaki na nagpakita mula sa kawalan ay nagpatanto sa kanya ang takot sa kanyang puso.Ang kanyang mayabang at mapagmataas na ugali ay itinayo sa kanyang kakulangan ng tatkot sa kamatayan.Pero walang kontrol sa buong sitwasyon, matapos mapagtanto na merong pagkakataon na mamatay siya sa kamay ng ibang tao…Tulad ng lahat, siya ay kaagad sumuko ng hindi man lang nagdadalawang isip!Ang pagkatanto na ito ay nagpabago sa mukha ni Louis sa pangit na ekspresyon ng tako
Galit na nanginig ang mata ni Louis. Siya ay sobrang desididong tao, pero siiya pa din ay pakiramdam na walang kapangyarihan ng kaharap si Harvey.“Talaga bang hindi ka takot na mamatay?!” Sabi niya, malagim ang kanyang tono.“Syempre takot ako. Sino ang hindi?””Pero ako ay wala lang. Papaano ka?” Kalmadong sinabi ni Harvey. "Ikaw ay isa sa Four Masters ng Hong Kong, ang walang talong fighter na gumagala sa Dark Island. Meron kang magandang kinabukasan!""Kung mamatay tay magkasama, walang mawawala sa akin.""Kapag namatay ako, ang lahat ay kakalimutan ako."Pero maaalala ka nila sa pagiging patawa na namatay para sa kapakanang pride!"Kaswal na naguusap ang dalawa, pero si Helena at iba pa sa likod nila ay nanginging ang mga mata ng walang tigil.Isang baliw ay sapat na para matakot.Pero dalawa sa kanila ay talagang nakakatakot!Sila ay nasa bingit ng pagihi sa kanilang pantalon sa sandaling ito.Nagbuntong hinga si Louis sinubukan magisip."Inaamin ko, bata. Matapang
Ding, ding, ding!Bumagsak ang granada sa lapag at gumulong nang ilang beses, pero hindi ito sumabog. Sa halip, nanatili itong gumiwang-giwang sa posisyon nito. Basa ng malamig na pawis ang lahat habang nanginginig sa takot. "Ah. Hindi sumabog?""Pasensya na. Sira yata tong isang to." Nagpakita ng gulat si Harvey sa mukha niya bago simpleng kumuha ng isa pang granada mula sa dibdib ni Louis at tinanggal ang safety pin."Pakakawalan ko siya! Ibabalik ko siya ngayon din!" Bago nakakibo si Louis, kaagad na tumalon si Kaitlyn palabas ng pinagtataguan niya at sumigaw ng kanyang pagsuko. Walang gustong mamatay. Lalo na si Kaitlyn pajtlapos niyang muntikan nang mamatay. Payapa ang buhay niya. Syempre hindi niya gustong mamatay nang walang karangalan dito! Huminga nang malalim si Louis at sumama ang mukha niya. Kasabay nito, naamoy niya ang mabahong amoy na nagmumula sa katawan niya. Gustong-gusto niyang iuntog ang sarili niya sa lapag. Hindi niya inakala na matatakot si
Halos bumaon sa lapag ang mukha ni Louis sa sandaling ito. Nang naramdaman niya kagustuhang pumatay ni Harvey, nagngitngit ang ngipin niya at pinilit niya ang sarili niya na banggitin ang mga salita, "Patawad." Ngumiti si Harvey pagkatapos marinig ang mga salitang iyon. Dahan-dahan niyang inangat ang binti niya at pinakawalan si Louis. Hindi rin kaagad na tumayo si Louis. Lumuhod siya, diretso ang likod habang tinitigan si Harvey nang masama. Mukha siyang isang mabangis na hayop. "Harvey? Ikaw pala ang Harvey na yun?!" "Magaling! Tatandaan ko ang lahat ngayon!" "Dapat mong malaman na palaging may taong mas malakas sa'yo, Harvey!" "Tiyak na babawian kita sa nangyayari ngayong gabi!" Tumawa si Harvey. "Alam mo kung anong pinakaayaw ko? Mga taong akala mo kung sino kung magsalita!" Kaagad na hinawakan ni Harvey ang leeg ni Louis. Nang walang pag-aalinlangan, sinaksak niya ang granadang walang safety pin sa bibig ni Louis!"Dahil ang lakas mo magsalita, mas mabuti ku
Hindi ito masyadong pinagtuunan ng pansin ni Lexie. Pinag-isipan niya ang sitwasyon bago nagtanong, "Ganun ba siya katapang? Binato niya ang granada sa lapag?" "Nakatanggap na ang safety pin, di ba? Bakit hindi to sumabog?" Ininom ni Vince ang tsaa niya bago sumagot. "May tumingin sa granada pagkatapos ng buong insidente. Lumabas na sira ito. May sira nga ang pampasabog sa loob nito." "Hindi ko alam kung maswerte lang ba siya na makakuha ng sirang granada o alam na niya ang tungkol dito…" "Pero nabigla ang lahat sa mga kinilos niya." Pagkatapos ay pinakita ni Vince ang video sa phone niya at pinanood ito kasama ni Lexie. Nakita ng dalawa kung paano nangyari ang lahat. Pagkatapos panuorin ang video nang talong beses, pareho silang napabuntong-hininga. Hindi mahalaga kung paano ito nagawa ni Harvey, pero kontroladong-kontrolado niya ang sitwasyon sa sandaling makatapak siya sa loob ng Emerald Club. Bumuntong-hininga ulit si Lexie habang tinitignan niya ang screen. Muk
Para bang medyo iba si Edwin kumpara noon. Ang kanyang malokong mayamang playboy na pag-uugali ay napalitan ng striktong kaseryosohan. Hindi pa siya naging ganito kaseryosong tignan buong buhay niya. Nakahinga nang maluwag si Harvey. Mukhang sulit ang leksyon sa gabing iyon. "Buong gabi kang tinutulak kung saan-saan. Bakit di ka magpahinga?" suhestiyon niya. Pagkatapos ay nagsalin siya ng tsaa sa tasa niya bago uminom. Nanginig si Edwin nang nakita niya si Harvey. "Nakahanap ako ng impormasyon na gusto kong ipaal sa inyo, Sir York," panimula niya nang medyo nag-aalangan. "Pero dahil nagpapahinga ka, hindi ko gustong guluhin ka.""Salamat sa pagsisikap mo," sabi ni Harvey. "Wala lang yun." Umiling si Edwin at hindi tinanggap ang papuri. "Hindi rin naman ako makatulog." Tumawa si Harvey. "Di ka makatulog? Galit ka pa rin ba? O gusto mong maghiganti?" "Wala sa mga iyon." Umiling ulit si Edwin. "Noong nasa Sword Camp pa ako, sinabi ko na kailangan kong harapi