”Paano kung ganun na nga?”“Ano ngayon kung gusto kitang bastusin?”Naglakad pabalik si Kaitlyn sa kanyang couch bago kalmadong umupo dito, nangaasar na nakaekis ang kanyang mga binti.Isang mahinang ngiti ang nasa kanyang labi habang nakatingin siya kay Edwin na may titig na puno ng panlalait.“Ikaw ba ay magwawala na matapos subukan ng matindi na lunukin lahat ng kahihiyan na iyon?”“O sasapakin mo na ba ako ngayon?”“Sige! Subukan mo ito!”“Gusto kong makita na gawin mo iyan!”“Ikaw…”Si Edwin ay hahakbang na sana paharap ng maayos na mga yapak ang maririnig mula sa likod.Ilang mga nakaunipormeng tao, armado ng matindi, ang nakapaligid sa buong hardin.Si Yoana, na nakasuot ng parehong uniform, ay lumitaw mula sa mga tao na may malalaking hakbang.“Ang lakas ng loob mo na hawakan ang tao mula sa pamilya ko, Kaitlyn? Tinanong mo na ba ang sarili mo nito?”“Kaya mo bang buhatin ang kahihinatnan sa paggawa ng ganitong bagay?!”Ang ekspresyon ni Yoana ay lumala ng makita
Ang magandang mukha ni Yoana ay nanlamig at ang kanyang mapanganib na simangot ay kayang patigasin ang yelo. Ang sampal ni Louis ay sumobra na sa kanyang limitasyon.Kinakatawan niya ang branch ng Dragon Palace ng Hong Kong at Las Vegas, pati na ang kagustuhan ni Harvey.Hindi niya hahayaan ang sarili niya na masampal sa mukha ng ganoon kadali.Bilang ganti, nilabas niya ang kanyang magandang baril.“Sa tingin mo talaga na ang titulo ko bilang helm ay palabas lang, Louis?” Sinabi niya, nanlalamig ang kanyang boses.“Sa tingin mo hindi kita papatayin?”Sa kanyang utos, ang kanyang mga tauhan ay sumandal ang safety ng kanilang mga baril ay nakatanggal at nakatutok kay louis.Subalit, ang deterrence na ito ay malinaw na walang silbi kay Louis. Tumingin siya kay Yoana, walang takot at umangal, “Pumasok ka sa Emerald Club at hinamon ang awtoridad ni Kaitlyn! Syempre kailangan mong masampal sa mukha!”“Hayaan mong sabihin ko sayo ang isang bagay, Yoana…”“Ang iyong titulo ay maaarin
“Hahahaha!”“Ang basura ay basura!”“Kayong lahat ay basura lang!”“Tignan niya ang sarili niyo!”Patuloy na tumatawa ng baliw si Louis habang tumitig siya sa nakakaawang katayuan ni Edwin at iba pa.“Kayo ay naglakas loob na magyabang sa harapan ko?!”“Kayo ang magdadala ng hustisya?!”“Hah! Hindi ko pa nga tinatapon ang mga alaga ko, pero kayong lahat ay takot na!”“Kung talagang ginawa ko ito, kayong lahat ay siguro maiyak sa ngayon!”“Kayong lahat ay talagang walang silbi!”“Ang pamilya Mendoza? Ang pamilya Clarke?”“Tama na ang pagbibiro!”“Nakuha niyo lang ang inyong katayuan dahil walang magnanakaw sa inyong pwesto!”“Sa tingin mo sobrang husay mo sa punto na kapantay mo ang mga taong tulad namin?!”“Nararapat ka ba?!”Tinapik ni Louis si Edwin sa mukha, yabang ang lumalabas sa kanyang bawat pore.Si Helena at ibang magandang babae ay tinakpan ang kanilang bibig at tumawa ng nangungutya.Matapos ngayong gabi, pareho ang pamilya Clarke at Mendoza ay magiging pina
”Pangalawa: Kung ayaw mong mamatay, lumuhod at bigyan ng sampung sampal ang iyong mukha. Humingi ng tawad tulad ng dapat at tanging saka ko lang kayo palalampasin.”“Piliin mo kung paano mo gusto maglaro. Sasamahan kita hanggang sa dulo. Paano kung ganoon?”Ang tono ni Harvey ay sobrang kaswal, na para bang hawak niya si Louis sa leeg.Ang mata ni Louis ay nanginginig ng walang tigil bago siya maglabas ng kagustuhan na pumatay.“Sino ka ba?!”Gusto niya na sipain patalsik si Harvey, pero napagtanto niya na si Harvey ay pinagsama ang kanyang kamay na parang posas.Kung si Harvey ay gumamit ng kaunti pang pwersa, ang granada sa kanyang kamay ay malalaglag sa sahig. Kung iyon ay mangyayari, ang lahat ay mahahatak pababa at mamatay kasama.Kung kaya, si Louis ay hindi naglakas loob na gumawa ng kahit anong padalos dalos.“Hindi importante kung sino ako. Ang importante dito ay ang iyong desisyon.”Naglagay ng kaunting pwersa pa si Harvey habang siya ay nagsasalita ng walang pakiala
Ang ekspresyon ni Louis ay patuloy na nagbago, matagal na nawala ang kanyang yabang.Ito ay talagang nakakahiya para sa kanya.Siya ay gumala sa Dark Island at kilala sa pagiging walang takot.Pero, sa sandaling ito, siya ay tuluyang pinipigilan ng ibang tao.Ang lalaki ay naging mas walang awa kaysa sa kanya. Ang granada ay sasabog sa kahit anong segundo at ang mga tao ay talagang mamatay.Akala ni Louis na siya ay walang takot sa kamatayan at na kaya niyang takutin ang lahat sa katotohanan na ito.Pero ngayon, ang lalaki na nagpakita mula sa kawalan ay nagpatanto sa kanya ang takot sa kanyang puso.Ang kanyang mayabang at mapagmataas na ugali ay itinayo sa kanyang kakulangan ng tatkot sa kamatayan.Pero walang kontrol sa buong sitwasyon, matapos mapagtanto na merong pagkakataon na mamatay siya sa kamay ng ibang tao…Tulad ng lahat, siya ay kaagad sumuko ng hindi man lang nagdadalawang isip!Ang pagkatanto na ito ay nagpabago sa mukha ni Louis sa pangit na ekspresyon ng tako
Galit na nanginig ang mata ni Louis. Siya ay sobrang desididong tao, pero siiya pa din ay pakiramdam na walang kapangyarihan ng kaharap si Harvey.“Talaga bang hindi ka takot na mamatay?!” Sabi niya, malagim ang kanyang tono.“Syempre takot ako. Sino ang hindi?””Pero ako ay wala lang. Papaano ka?” Kalmadong sinabi ni Harvey. "Ikaw ay isa sa Four Masters ng Hong Kong, ang walang talong fighter na gumagala sa Dark Island. Meron kang magandang kinabukasan!""Kung mamatay tay magkasama, walang mawawala sa akin.""Kapag namatay ako, ang lahat ay kakalimutan ako."Pero maaalala ka nila sa pagiging patawa na namatay para sa kapakanang pride!"Kaswal na naguusap ang dalawa, pero si Helena at iba pa sa likod nila ay nanginging ang mga mata ng walang tigil.Isang baliw ay sapat na para matakot.Pero dalawa sa kanila ay talagang nakakatakot!Sila ay nasa bingit ng pagihi sa kanilang pantalon sa sandaling ito.Nagbuntong hinga si Louis sinubukan magisip."Inaamin ko, bata. Matapang
Ding, ding, ding!Bumagsak ang granada sa lapag at gumulong nang ilang beses, pero hindi ito sumabog. Sa halip, nanatili itong gumiwang-giwang sa posisyon nito. Basa ng malamig na pawis ang lahat habang nanginginig sa takot. "Ah. Hindi sumabog?""Pasensya na. Sira yata tong isang to." Nagpakita ng gulat si Harvey sa mukha niya bago simpleng kumuha ng isa pang granada mula sa dibdib ni Louis at tinanggal ang safety pin."Pakakawalan ko siya! Ibabalik ko siya ngayon din!" Bago nakakibo si Louis, kaagad na tumalon si Kaitlyn palabas ng pinagtataguan niya at sumigaw ng kanyang pagsuko. Walang gustong mamatay. Lalo na si Kaitlyn pajtlapos niyang muntikan nang mamatay. Payapa ang buhay niya. Syempre hindi niya gustong mamatay nang walang karangalan dito! Huminga nang malalim si Louis at sumama ang mukha niya. Kasabay nito, naamoy niya ang mabahong amoy na nagmumula sa katawan niya. Gustong-gusto niyang iuntog ang sarili niya sa lapag. Hindi niya inakala na matatakot si
Halos bumaon sa lapag ang mukha ni Louis sa sandaling ito. Nang naramdaman niya kagustuhang pumatay ni Harvey, nagngitngit ang ngipin niya at pinilit niya ang sarili niya na banggitin ang mga salita, "Patawad." Ngumiti si Harvey pagkatapos marinig ang mga salitang iyon. Dahan-dahan niyang inangat ang binti niya at pinakawalan si Louis. Hindi rin kaagad na tumayo si Louis. Lumuhod siya, diretso ang likod habang tinitigan si Harvey nang masama. Mukha siyang isang mabangis na hayop. "Harvey? Ikaw pala ang Harvey na yun?!" "Magaling! Tatandaan ko ang lahat ngayon!" "Dapat mong malaman na palaging may taong mas malakas sa'yo, Harvey!" "Tiyak na babawian kita sa nangyayari ngayong gabi!" Tumawa si Harvey. "Alam mo kung anong pinakaayaw ko? Mga taong akala mo kung sino kung magsalita!" Kaagad na hinawakan ni Harvey ang leeg ni Louis. Nang walang pag-aalinlangan, sinaksak niya ang granadang walang safety pin sa bibig ni Louis!"Dahil ang lakas mo magsalita, mas mabuti ku