I was half-sleep when my doors open. Iniluwa nun si Yuri. What does he want this time? I don't bother to sit up I just only glancing at him while walking towards me. Ang sakit sa mata ang makita ko si Yuri ngayon, suddenly my heart aching and filled so much harted to him.
"Get up, the food is ready," he said in a low voice.
I avoided his gaze and ignored what his said. Baka mamaya may lason pa ang pagkain na sinasabi niya.
"Don't make me count, get up." He said again with a warning.
"Thank you, you can leave."taboy ko sa kanya bago ako tumagilid ng higa. I can still feel his presence staring my back.
"Fine." he exhau
We stared us like there's no tomorrow. Until we distracted by the door bells. Nauna akong bumitaw sa titigan namin ni Yuri."Ako na."Sambit niya bago tumayo.Tinignan ko lang siya lumakad papunta sa pintuan. Hindi kase kita dito mula sa sala ang pintuan dahil may nakaharang pa na malaking aparador.Nag-antay pa ako ng ilan minuto nguni't hindi pa din ito bumabalik kaya nag pasya na akong tumayo, sundan ito.Gulat ang rumihistro sakin ng maabutan ko sinusuntok ni Yuri ang pader kaya mdali akong lumapit sa kanya." Yuri, anong nanyayari, tama na yong kamay mo nag dudugo na"nag-aalalang awat ko sa kanya.
Okay na sana, ngingiti na sana ako kaso yung kadugtong? Nakakasakit sa puso nilamukot ko ang papel at tinapon sa basurahan."Kapit kalang baby ah! Kahit hindi ka mahal ng daddy mo, mahal na mahal naman kita."Parang tanga kausap ko sakin tyan.Lumabas ako ng room ko at dumiretsyo sa kitchen. Sa mesa may nakita akong mga mangkok na may takip. Siguro mga niluto ni Yuri para sakin. Gustong-gusto ko ang mga luto ni Yuri dahil sa galing nito magluto kahit hindi halata sa kanya. Sa totoo lang ang swerte ng magiging asawa ni Yuri pagka't magaling ito sa kusina, malinis sa loob ng bahay, maalaga, mapagmahal at higit sa lahat family oriented siya kaya nga lang nakakalungkot na katotohanan na wala ako sa linya na pwedeng maging asawa niya cause Yuri hate me to death right now. I could tell that even he didn't told well, ramd
Nauna lumabas si Yuri sakin dahil may tumawag ito samantalang ako nag-aayos pa ako ng sarili ko ng matapos ako magpapaalam na sana ako."Maupo ka saglit Ms. Dariels"seryoso saad ni Dra. Jiarez, tahimik ako tumalima ng makaupo ako.I heard her sigh heavily."I'm Chelly's friend, she asks the favor was really hard to refuse. I won't formally introduce myself to you I'm Rianna Jiarez, your Ob-gyne."She was too formal for me.Kaya umayos ako ng pagkaka-upo. If she knows Chelly probably she already know my background."Nice meeting you Ms. Jiarez, at least you give me relief after introducing yourself." kalmado kong ani.
Lantang gulay ako nakarating sa Apartment ko. Hindi naman din kase ako aasa na babalikan ako ni Yuri para lang ihatid dito. Naglalakad nako papunta sa apartment ko ng matanaw ko si Virian nakatayo sa tapat ng Apartment ko. Madali ako lumapit sa kanya."Ano ginagawa mo dito?"takang tanong ko sa kanya.Napa-ayos ng pagkakatayo si Virian at saglit pa siya nagulat dahil sa presensya ko."Bawal kana ba dalawin?"ganting tanong niya.Inirapan ko siya."Tinatanong lang naman kita kase halos magdalawang linggo ka hindi nagparamdam sakin."busangot na sagot ko sa kanya.Ngumisi siya ng nakakal
Hindi ko alam ano nanyari kung ano ba dapat ko maramdaman dahil kinain ko lang naman ang sinabi kong'hindi na ako marupok'dahil marupok pa din pala ako.Basta pagdating sa kanya."Salamat." Ani ko bago bumaba sa sasakyan niya."Ano oras ka matatapos dadaanan kita dito."tanong niya.Parang na pugto ang aking paghinga. Totoo ba na susunduin niya ako?"Akala ko ba nagmamadali ka dali na what time ba?"Muling tanong niya.Siya nga, si Yuri nga.Saglit ako tumingin sa orasan ko.
"Tara na."Hindi na ako nagulat sa pagsulpot niya.Mas lalo kung hindi ko mapigilan ang luha ko ng makita ko ang taong dahilan ng pagiging miserable ko. Ang taong naghatak sakin sa situation na parehong meron kami."Ako lang ba may kasalanan dito?"maluha-luha kong tanong sa kanya.Umupo siya sa kaninang inuupuan ni Vir."Ano sa tingin mo?"He answered me with another question."Hindi ba't pareho lang tayo? Yuri hindi ko din ito gin..usto pero ba..kit ako lang ang mise..rable?"piyok kong tanong sa kanya ka sabay ng unti-unting pag bagsak ng luha ko.Yuri ne
"Anong nais mo manyari?"I ask her in very kind voice.Mabilis lumiwanag ang kanyang mukha."Makasama ka po kahit katulong niyo okay lang sakin."galak niyang sagot na wala man'lang pag dadalawang isip.Bahagya ako natawa kalaunan nakaramdam ng panghihinayang."Sayang ang pinag-aralan mo kung magiging katulong lang kita."Nanghihinayang bigkas ko.Inismidan niya ako, natutuwa ako sa kanyang pinapakitang reaction at naninibago na din sa pagka't hindi naman siya ganyan sa loob ng tatlong taon, wala kase siya ginawa kundi magpaka-focus sa trabaho."Okay lang saki
My hopes didn't fail me.Nagkasundo kami ni Yuri to become friends again kahit masakit para sakin tinanggap ko na ito mas maigi ng ganito kesa naman sinasaktan niya ako at binabato ng masasakit na salita."Parang tanga naman ito."iritang ani ni Trinity habang nakatingin sa kanyang phone."ano na naman ba yan?"usisa ko, sa halos araw-araw na magkasama kami ni Trinity mas lalo ko nakikita ang pagiging childish niya."Tignan mo ito, Ate."Hinarap niya sakin ang kanyang phone.It was a quote from her Facebook.'KAPAG ANG ASAWA