Chapter 6

"Uuwi na ako, saan moko dadalhin?" Kinakabahan kong tanong. Malapit na akong makatakas kanina sa hospital ng maabutan ako nito at biglang pinasok sa kotseng kakarating lang.

Nakita ko si Wallace at Sanji sa harapan. Walang nagsasalita sa kanila hanggang makarating kami sa hindi familiar na hotel sa akin.

"Uuwi na ako please." Pagmamakaawa ko sa kanila. Hindi ko alam pero di ako nakakaramdam ng kaba dahil ba sa kampante ako na hindi nila ako papatayin dahil dala dala ko ang anak ng master nila, pero may posibilidad rin na wala silang pakialam sa bata.

"Come in." Nanlaki ang mata ko ng pagpasok namin sa isang kwarto ay maraming tao sa loob at halos lahat ay kaedad ko lang.

"F*ck si Kira ba yan?" Napatingin ako sa nagsalita at nakita si Connor na lumapit sa amin pero hinatak ako ni Sir at pinaupo malayo sa kanila.

"Stay here and don't you dare excape again." Sabi nito at iniwan ako.

Ilang minuto akong naghintay sa kanila, sinsubukan kong makinig pero masyado silang malayo. Gusto kong malamang kung ano ang pinag uusapan nila.

"Hi!" Nagulat ako ng biglang may tumabi sa akin. Napatawa ito ng makita ang reaction ko.

"You know it's weird na makita ka ritong buhay." Napakuyom ako ng kamao sa sinabi nito.

"Everyone's being crazy by thinking how you escaped death."

"Anyway let's not talk about it, you know what kahapon pinagpapa-planuhan pa lang namin kung paano ka patatahimikin. We even suggest na patayin ka na lang ulit but here we are. We got a new job and that is protecting you." Napakunot noo ako sa sinabi nito.

"P-protect?" Ngumiti ito at tumango.

"Sanji told me that I should explain everything to you, by the way Im Zanexa, Wallace little sister."

"Oh... kaya pala." Sabi ko kasi kanina ko pa nakikitang may hawig siya kay Wallace

"As I was said im going to explain everything. Yes we kill and dump the body in a different island. The murder was real but not the raped, hindi ko alam kung bakit  pero ikaw lang ang ginalaw ni master." Napakuyom ako ng kamao sa sinabi nito, bumalik na naman ang pandidiri ko sa katawan noon dahil sa ginawa niya sa akin.

"You're talking like it's nothing big deal." Galit kong sabi.

"Dahil nakasanayan na namin. We're doing it for decades now and I know you already know that we are vampires." May ideya na ako pero iba pala kapag sinabi sayo ng harap harapan. Bigla akong nakaramdam ng takot pero di ko pinahalata. Nasa loob ako ng kwarto na punong puno ng bampira. Isang pagkakamali lang at mamatay ako.

"B-bakit nyu ginagawa ang bagay na yun?"

"Killing? Because we need cure." Sagot nito

"W-what?" Naguguluhang tanong ko.

"Matagal ng  panahon ng magsimula ang sakit ng mga royalties at hanggang ngayon ay dala dala pa rin ni master iyon. Tanging dugo ng birhen ang nakakapagkalma sa kanya kapag inaatake siya ng sakit niya. Only na the royalties have it in our clan but not in Demons."

"D-demons!?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito. Natawa ito sa reaction ko

"Demons ang tawag sa mga bampira na traidor at inalay ang kaluluwa sa mga demonyo, they also have that disease at yun ang dahilan kung bakit need mo ng protection."

"They are after your blood."

"What! pero di na ako birhen..."

"Alam nila iyon pero malaking balita na hanggang ngayon ay di pa rin inaatake si master ng sakit niya dahil sa dugo mo kaya susubukan ka pa rin nila."

"Are you saying that those vampires wants me?" Tanong ko.

"Yes." Para akong nawalan ng lakas. Ano ba tong pinasok ko? Bakit nangyayari ang mga bagay na to?

"That's enough Zena, babae tawag ka ni master."

"Hoy Rinua may pangalan siya at Kira iyon  makababae ka diyan." Hindi ito sumagot at umirap lang.

"Bakla talaga." Bulong ni Zena.

Sinamahan ako ni Zena na pumunta kay Sir at ramdam na ramdam ko ang titig nilang lahat sa akin.

"Labas na ako." Bulong ni Zena sa akin ng makapasok kami sa kwarto.

"I ask Wallace to get your sibling—"

"Get what!? Anong pinagsasabi mo?" Kinakabahan kong tanong.

"You're going to live here."

"No!" Agad kong sigaw na ikinatalim ng tingin nito sa akin.

"Hindi porket buntis ako sa magiging anak mo ay gagawin ko na ang mga gusto mo. You can support the child kahit na hindi tayo magsama, ayokong tumira dito."

"Do you think I want you here ms. Mendez?" Napasinghap ako ng bigla na lang itong sumulpot sa harapan ko.

"I don't care about your decisions, I want my child to be safe. The demons are after you, do you think you can survive?"

"K-kakayanin ko." Sarcastic itong natawa.

"Think about what happened last night ms. Mendez." Sabi nito at tinalikuran ako.

Kung hindi siya dumating kagabi siguradong namatay na naman ako.

"I'll give you a choice if you're not comfortable here. My place or yours but we need to live together."

Nang makarating sa bahay ay agad na tumakbo palapit sa akin si Leny at niyakap ako.

"G*ga ka! Alam mo bang pupunta na ako ngayon police station dahil di ka na naman umuwi, ayoko ng maulit yung nangyare noon. Kira mag ingat ka naman please." Naiiyak nitong sabi.

"Hirap na hirap akong patahanin si inday kulit kagabi kasi di ka na naman umuwi. Di ako makatulog kagabi kasi feeling ko kasalan ko eh, nang dahil lang sa telang pula!" Natawa ako dahil naalala ko na yun nga ang dahilan kung bakit ginabi ako.

"Teka girl di ako ready, di ka man lang nagtext na magdadala ka ng hottie sa bahay sana man lang naligo ako." Nawala ang ngiti ko at napatingin sa kanila.

Hindi ko alam kung bakit sinama niya si Wallace dito.

"Leny mag usap muna tayo." Sabi ko at hinila ito sa kwarto niya.

"PAKIULIT NGA!" Napapikit ako sa lakas ng sigaw ni Leny.

Nataranta ako ng kinuha nito ang walis at lalabas na sana sa kwarto ng pigilan ko ito.

"Leny di natin sila kaya, wala na tayong magagawa at anong gusto mong gawin sa baby ko? Kailangan rin natin sila Leny."

"Nagpapatawa ka ba? Pinapasok mo sa bahay ang taong sumira sa pagkatao at sa p****k mo!" Napangiwi ako sa sinabi nito.

"At isa pa Kira ano ka ba? Grade one? Nagpapaniwala ka sa mga bampira. Kwento lang yun at palabas lang, walang nag-eexist na nilalang sa mundo, wala tayo sa loob ng tv o libro Kira para magpapaniwala ka sa mga nilalang na yan."

"Leny alam mong may kakaibang naninirahan sa mundo." Seryosong sabi ko rito. Napalunok ito at napaiwas ng tingin.

"Oo pero impossible na may bampira talaga Kira, bakit sila nabubuhay kung may sikat ng araw sa umaga at alam nating naglalakad sila sa daan na may sikat ng araw. Hindi nakakatuwa ang sinabi nila sayo. Kung gusto nilang tumira dito wag naman magsabi ng mga hindi makatotohanan."

"Paano mo mapapaliwanag ang nangyari sa akin kagabi?"

"It's just an addict okay? Wag kang paranoid." Sabi nito at lumabas.

"May mga tao talagang mga halang ang kaluluwa, ang kakapal ng mukha pagkatapos gumawa ng krimen may gana pang magpakita at mangtakot." Malakas na sabi ni Leny habang nagluluto ito sa kusina.

"Ms. If you're talking about us. We really don't care."

"Ha! We don't care ka rin kapag lumipad sayo ang sandok na to!" Galit na sigaw ni Leny.

"Gagawa na nga lang ng krimen hindi pa nagcondom!" Napapikit ako at napahilot ng sentido dahil rinig na rinig sa loob ng kwarto ang boses ni Leny.

"Ate kaaway po ba ni ate Leny yung mga tito sa labas?" Tanong ni Akiea na ikinangiti ko.

"Kamag anak sila ni ate Leny mo, dito muna sila titira ng pansamantala basta wag na wag kayong lumapit sa kanila okay? Wag nyu ring kausapin kung di naman mahalaga." Sabi ko, nakatingin lang si Aki sa akin ng seryoso at tumango.

"May kamag anak ba akong mga kriminal? Lumabas na kayo diyan at kakain na." Masungit nitong sabi.

"Yung pagkain namin dito hindi naman pasok sa taste nyu kaya bumili na lang kayo sa inyo. Naghihirap na nga mga tao dito dadagdag pa kayo." Walang tigil na sermon ni Leny. Ako na ang kinakabahan sa kanya at baka magalit si Sir at ano pang magawa sa kanya.

"Why don't we let them eat baka hungry na po sila." Bulong ni akiea sa akin

"Hayaan mo sila baby." Sagot ko na lang.

"Aki." Tawag ko rito dahil nakatingin lang siya sa dalawa.

"So you have a store for a business?" Tanong ni Wallace.

"Pake mo!" Agad na sabi ni Leny.

"Leny tama na." Pigil ko rito pero inirapan lang ako ng gaga.

"We can provide—"

"Nakuuuuuu wag na!" Agad na sabat ni Leny. Napakagat ng labi si Wallace at tinignan si Leny. Ngumiti ito at napailing.

Napatingin ako kay Sir at parang wala lang ito pake sa paligid at patuloy lang sa pagpindot sa laptop niya.

Pagkatapos naming kumain ay nag usap kami ni Leny tungkol sa pagtira ng dalawa kahit na ayaw niya. Dalawa lang ang kwarto sa bahay, sa amin at kay Leny pero dahil sa galit ni Leny sa sala na daw matulog ang dalawa. Sabi ni Wallace okay lang at bibili na lang sila ng dalawang sofa na kasya sa kanila.

Umusok ang ilong ni Leny ng dumating ang mga gamit sa bahay na inorder ni Wallace.

Dalawang malaking sofa na halos maoccupy na ang space sa sala, maliit lang ang bahay kaya di magkasya ang ibang gamit.

"Hala sige! Magmumukhang sardinas ang bahay." Inis na sabi ni Leny, napabuntong hininga naman si Wallace at di alam ang gagawin kaya naman ang ibang gamit na hindi nagagamit ay kinuha ko na nilagay sa likod ng bahay.

"Sinasabi ko sayo Takira, muntik ka ng mawala dahil sa kanila kaya wag na wag kang magbibigay ng bait at awa kahit na mga gwapo pa sila!" Sabi nito na sinundan pa talaga ako sa likod ng bahay.

Plano ko pa sanang pumasok sa hapon pero ayokong iwan si Leny at Wallace sa bahay. Umalis si Sir kanina at mukhang pumasok para magtrabaho, wala man lang ito sinabi at bigla na lang nawala sa bahay.

Puro bunganga ni Leny ang naririnig ko buong maghapon kaya naman laking pasasalamat ko ng dumating ang gabi at nagduty na ito, umalis rin si Wallace kaya kaming tatlo na lang ang naiwan sa bahay, hindi pa dumadating si Sir pero sinarado ko na ang pintuan at hihintayin na lang siguro ang pagdating niya.

Umupo ako sa sofa na binili nila at napatulala sa kawalan. Ang bilis ng pangyayari. We're just living like a normal people do, working in a bar is a bad idea. Nang dahil doon ang daming pagbabago ang nangyari sa buhay ko.

Isang oras na akong naghihintay at nakakaramdam na rin ng antok at hindi ko namalayan na nakatulog na ako. Nagising ako ng may gumalabog sa labas, napabalikwas ako ng bangon at napatingin sa pinto.

"S-sir?" Kinakabahan kong sambit. Napapitlag ako ng may humahampas sa pintuan.

"S-sino yan?" Wala akong naririnig na salita at tanging paghampas lang sa pinto ang ginagawa nito. Napatingin ako sa pintuan ng kwarto dahil baka magising mga kapatid ko.

Parang lalabas na ang puso ko habang nakatingin sa pintuan na pilit na may bumubukas. Hindi ako makagalaw at parang natuod na ako sa kinatatayuan ko.

Napatakip ako ng bibig ng biglang bumukas ang pintuan para pigilang sumigaw pero napahinga ako ng makita si Sir na pumasok ng bahay. Para akong nanghina at muntik ng matumba ng bigla na lang ito sumulpot sa tabi ko at nasalo ako.

"Where the f*ck Wallace is?" Galit nitong sabi.

"D-demons ba ang nasa labas?"nanghihina kong tamong. Hindi ito sumagot at pinaupo ako sa sofa. Niluwagan nito ang neck tie habang nakatiim bagang na masamang nakatingin sa labas ng bahay. Nilagay nito ang mga gamit sa maliit na mesa at tumingin sa akin.

"You should be sleeping now right? What the f*ck are you doing here?"

"H-hinihintay ka..."

"For f*cking what? Don't play like your my wife. Staying awake at night are bad for babies." Napasinghap ako ng bigla itong lumapit at hinawakan ng mahigpit ang panga ko.

"I don't care what will happened to you but you need to take care of my son." Nanlilisik ang mga mata nito kaya di na ako nakapagsalita.

"Go to your room and sleep." Sabi nito pagkatapos bitawan ang panga ko. Agad akong tumayo at pumasok sa kwarto. Napahawak ako sa panga ko dahil masakit ang pagkakahawak nito sa akin.

Nakatulog ako sa pag iisip na deserve ko ba ang lahat na nangyayari sa akin. Tama ba ako sa desisyon ko?

"Kira! Omg what happened girl absent ka kahapon." Agad na salubong ni Verxia sa akin pagpasok ko pa lang sa room.

"Baka nag extra ulit, you know what I mean." Napatingin ako kina Thea sa sinabi niya.

"Hey Kira totoo bang nagta-trabaho ka daw noon sa bar?" Nagulat ako sa tanong ng isa kong kaklase, napatingin silang lahat sa akin. Bigla akong nakaramdam ng pagkahiya kaya di ako sa nakasagot.

"Don't mind them Kira, you don't need to answer them." Nakangiting sabi ni Verxia pero kitang kita sa mata nito ang concern.

"Totoo ba yun Kira? Nagte-take ka pa rin ba ng extra service? Ilan isang gab—" Napasinghap kaming lahat ng bigla na lang suntukin ni Kirito ang lalaking nagsasalita.

"Gago ka ba? Ang bastos ng bibig mo ah siguro bastos rin bunganga ng nanay mo, di ka kasi naturuan kung paano rumespeto sa babae."

"F*ck you! Wag kang magmalinis Kirito alam kong gusto mo rin matikman si Kira." Napakuyom ako ng kamao at nakaramdam ng di komportableng feeling, parang gusto ko na lang malamon ng lupa o kaya magtago sa lahat.

Pinigilan ng iba ng magsusuntukan na ang dalawa.

"Gagu nandyan si Sir umayos kayo!" Matalim na nagkatinginan pa ang dalawa bago bumalik sa mga upuan.

Hindi ako tumingin ng pumasok siya sa room. Nakayuko lang ako sa upuan ko at tinitiis ang lahat na hiyang nararamdaman ko. Gusto kong maiyak at ipagsigawan na hindi ako maruming babae.

"Bakit kasi tumanggap sila ng student na prostitue ayan tuloy nagkakagulo sa room, nakakaumay naman kapag may ganun sa room feeling ko magkaka-hiv ako kapag lumapit ako sa kanya." Pinigilan ko si Verxia ng tatayo na sana ito susugurin si Thea.

Buong araw kong tiniis ang lahat ng bulong-bulongan nila. Nauna akong lumabas ng magdismiss yung last subject namin.

Sa pagmamadali ko sa paglalakad di ko na nakitang may delivery ng tubig at muntik na akong masagasaan kong walang may humila sa akin.

"Hey, are you okay?" Nag alalang tanong ni Kirito.

"T-thank you." Napahawak ako sa tiyan ko dahil muntik ko ng mapahamak ang baby ko.

"Hindi ka okay kitang kita sa mukha mo. Bakit ba nagmamadali ka? Dahil ba da pinagsasabi nila?" Hindi ako sumagot at umiwas lamang ng tingin.

"Come on." Nanlaki ang mata ko ng hinila nito ang kamay ko at hinatak sa di ko alam kung saan.

"T-teka lang anong ginagawa natin dito." Kinakabahan kong tanong dahil nasa likod kami ng dating library. Dating magandang garden at tambayan noon ang likod ng library pero ngayon di na masyadong pinupuntahan ng mga estudyante.

"Alam kong patay na ang lahat ng mga bulaklak na narito pero payapa at maganda ang simoy ng hangin dito. Pwede kang pumunta dito kapag hindi ka okay." Sabi nito at umupo sa malaking puno na naroon.

"Dinala mo ako rito para sabihin lang ang bagay na yan? Kailangan ko ng umuwi at isa pa okay lang ako." Sabi ko at aalis na sana

"Absent rin ako kahapon Kira, di mo ba tatanungin kung bakit?" Bigla akong nakaramdam ng inis sa tanong nito.

Ano bang pake ko kung absent rin siya kahapon?

"Nasa hospital ako kahapon." Sabi nito.

"Talaga? Kung ganun may sakit ka? Sige rest well na lang aalis na ako." Pilit kong wag lumabas ang inis sa tono ko.

"Nakita kita." Parang huminto ang oras sa paligid ko sa sinabi nito.

"Doctor sa hospital na yun ang parents ko, daddy ko ang doctor mo kahapon Kira."

"A-ano?" Napakagat ako ng labi sa kaba at di alam ang gagawin. Pinagpapawisan na ako at nanlalamig.

"Don't worry, I won't tell anyone. Congrats on your baby, kapag hindi ka okay nandito lang ako." Sabi nito at ginulo ang buhok ko at saka umalis.

AN: Guys super sorry kung sobrang tagal ng update naging busy lang sa life, pero u-update na ako every week