DALAWANG linggo na ang nakararaan simula nang dumating sina Zoe rito sa Pilipinas. Hindi alam ni Dylan sa kaniyang sarili kung bakit sa tuwing matatapos na ang kaniyang trabaho ay sabik na sabik siya pumunta sa bahay nina Zoe at makipaglaro kay Dykiel. Kahit ilang beses nang komprontahin ni Dylan si Zoe na sabihin ang lahat tungkol sa bata ay lagi na lang itong umiiwas o kaya iniiba ang topic."Dykiel!" tawag ni Dylan sa bata nang makapasok siya sa bahay nina Zoe. Mabilis namang napalingon si Dykiel at lumapit sa kaniya."Tito Dylan!" tawag din nito at nagpakarga sa kaniya nang makalapit na ito."I have a gift for you," nakangiting sambit ni Dylan. Ipinakita niya naman ang dalang pasalubong at ibinigay kay Dykiel. Mabilis namang binuksan ni Dykiel ang regalo na iyon at napangiti nang makita ang isang toy car."Wow! You're the best tito po. I love you!" nakangiting sagot nito at 'saka hinalikan si Dylan sa pisngi. Napangiti naman si Dylan sa itinuran ng bata. Feeling niya kasi ay para
NAPAISIP si Zoe sa sinabi nito at alam niyang malaking gulo ang papasukin kapag pumayag ito sa kagustuhan ng binata. Pero ano pa nga bang magagawa niya? Matagal ng sira ang pagkatao niya. Matagal ng wasak ang pamilya niya. Ano pa ang kinakatakot niyang mawala?Hinarap niya ang binata at walang emosyon sa mukha na sinagot si Dylan."Bibigyan kita ng sariling anak, pero lahat ng atensyon mo na para kay Reighn ay dapat nasa akin."Nag-aalinlangan man si Dylan ay tumango pa rin siya. "Deal," sagot nito.Nagulat si Zoe nang sunggaban siya ng halik ni Dylan na para bang sabik na sabik. Nanlaki ang mga maliliit na mata ni Zoe at tinulak palayo si Dylan."What are you doing, Dylan? Baka may makakita sa atin dito!" may diing sabi ni Zoe at palinga-linga sa kaniyang paligid kahit alam niyang nasa kuwarto lang siya. Tinuro naman ni Dylan ang pintuan."Ni-lock ko ang pinto, Zoe," sagot ni Dylan na ikinalingon ng dalaga."W-What?" Namumula ang mga pisngi ni Zoe dahil sa hiya na naramdaman.
NAPATAKBO palapit si Dykeil nang makita ang kaniyang ama papasok sa kanilang bahay."Tito Dylan!" excited na tawag ng bata sa binata. Napangiti naman si Dylan sa reaksyon na nakita niya kay Dykeil."I have something for you." Pagkatapos sabihin 'yon ni Dylan ay inilabas niya ang dalang pasalubong mula sa likuran."Yehey! Another ice cream!" Nagtatalon naman sa tuwa si Dykeil nang makita ang garapon na hawak ni Dylan. "Is that a vanilla ice cream, Tito Dylan?"Kinuha niya naman mula sa binata ang hawak na ice cream at tinignan kung anong flavor ang nakalagay roon."Strawberry?" nakangusong sabi ni Dykeil at binalik ito kay Dylan."Ayaw mo ba sa dala kong ice cream?"Napakunot naman ang noo ni Dylan dahil alam niya namang gusto nito ni Dykeil o baka naman nagkamali lang siya. Napalingon naman si Dylan sa may pintuan nang marinig nito ang pagkabukas. Napaismid siya nang makita si Alfred doon."Hi, Dykeil! I brought your favorite," bungad na sabi ni Alfred at nang magtama ang mga mata nil
IT'S been a week noong malaman ni Dylan na buntis ang kaniyang kinakasama na si Reighn pagkatapos siyang puntahan nito sa may playground. Isang lingo na ang nakalipas, pero hindi pa rin siya nagpapakita kay Zoe after ng araw na confrontation nila ni Alfred. Kung sabagay ay hindi niya rin naman alam ang sasabihin sa dalaga. Gulong-gulo siya at walang pumapasok sa utak niya ngayon kung hindi ang iwasan muna ito. Yesterday she texted Dylan asking if he was fine, but Dylan didn't respond. Nakapatay na ang cellphone niya ngayon sa takot na baka tawagan na siya ni Zoe kapag hindi pa siya nag-reply. Kahit si Reighn ay hindi na maintindihan ang kinikilos ng kaniyang boyfriend. Dylan should be happy because finally Reighn's pregnant. Iyon naman ang matagal na gusto niya ang magkaroon ng anak, pero bakit hindi niya magawa?"Babe, are you okay?" tanong ni Reighn nang mapansin nito ang kinakasama na tulala. Muli niya itong tinawag, pero nanatiling nakatingin sa mga kamay niya si Dylan. "Babe, ok
GUSTONG bawiin ni Zoe lahat ng sinabi niya kanina kay Dylan, pero napakasama niya namang tao kung gagawin niya 'yon. Sa pangalawang beses ay nasaktan na naman siya dahil sa pag-ibig niya. Siya na naman ang naiwan at kailangan niya na namang buoin ang sarili na wala ang binata sa tabi nito."Mommy, are you okay?" Tinignan ni Zoe ang kaniyang anak na lumapit habang may hawak na bola. Umupo naman ang dalaga para mapantayan si Dykeil at niyakap ito nang mahigpit.Hindi nagsalita si Zoe, pero ramdam ang panginginig ng kaniyang katawan habang yakap ang kaniyang anak. Ang kaninang luha na kanina niya pa pinipigilan ay bigla na lang bumagsak. Binitawan ni Dykeil ang hawak nitong bola at tumugon sa yakap ng kaniyang nanay."M-Mommy." Narinig ni Zoe ang pag-break ng boses ni Dykeil nang tawagin siya nito. Kasunod ng pagtawag ay ang pagsabay din ng iyak ng bata.Humiwalay naman sa yakap si Zoe at pinunasan ang luha sa magkabilang pisngi ng kaniyang anak. Hindi mapigilan ni Zoe na mapangiti lalo
HINDI mapakali si Zoe sa kaniyang kinauupuan habang pabalik-balik ang tingin sa kaniyang relo. Nasa isang restaurant siya kung saan sila magkikita ni Reighn. Noong tumawag si Reighn sa kaniya noong gabing iwan siya ni Dylan ay nakadagdag pa iyon sa iniisip niya ngayon. Wala siyang ideya kung bakit at kung saan nito nakuha ang number niya. Hindi niya rin alam kung para saan ang pagkikita na ito at kung bakit pumayag pa siya.Sa anim na taong wala si Zoe sa Pilipinas ay ngayon niya na lang ulit ito makikita at makakausap sa personal. Alam niyang hindi naging maganda ang kanilang nakaraan noong iwan niya ang magkasintahan sa Pilipinas.Naramdaman ni Zoe ang panginginig ng kaniyang mga tuhod at panlalamig ng mga kamay dahil sa kaba. Mahigit kalahating oras na rin siyang naghihintay rito at hanggang ngayon ay hindi niya pa rin nakikita kahit anino ni Reighn.Bakit ba kasi siya kinakabahan ng ganito? Magkikita lang naman sila at mag-uusap. Wala naman siyang dapat ikabahala dahil tapos na an
HINDI mapakali si Zoe habang nakatingin sa kaniya si Ira. Nagdadalawang isip pa ang dalaga kung sasabihin niya ba ito sa hindi niya kakilalang babae, pero katulad nga ng sinabi nito ay wala namang masama na magsabi sa stranger. Lalo na at hindi nila huhusgahan ang pagkatao mo."Tsk," singhal ni Zoe dahil mukhang ayaw tumigil ng babae sa pamimilit sa kaniya. Bago nagsimula sa pagsasalita si Zoe ay kinuha niya muna ang bagong bukas na beer sa lamesa at bumuntong hininga. "Matagal na akong may gusto sa kaibigan ko.""And then?""Okay na sana ang lahat hanggang sa dumating siya. Nagustuhan ng kaibigan ko 'yong babae na 'yon kaya unti-unti na siyang walang pakialam sa akin hanggang sa naging sila na. To make the story short ay birthday ng kapatid niyang babae. Lasing ako noong gabing 'yon at may nangyari sa aming dalawa ng kaibigan ko."Tumigil si Zoe sa pagsasalita at hinihintay kung lalaitin siya ni Ira, pero nanatili lang itong tahimik kaya naman pinagpatuloy niya na ang pagkuwento."Al
NAGMAMADALING pumunta si Dylan sa hospital na sinabi ni Nanay Meding nang malaman nitong isinugod si Dykeil. Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang maramdaman lalo na sa tuwing maiisip niya ang reaksyon ni Zoe kapag nalaman nito ang nangyari sa kaniyang anak. Alam niya sa sarili kung gaano kahalaga ni Dykeil sa dalaga kaya naman labis-labis din ang kaniyang pagkabahala sa madadatnang eksena.Nagtungo kaagad si Dylan sa front desk ng hospital nang makarating at agad na tinanong kung nasaan ang kuwarto ni Dykeil. Nagdadalawang isip pa ang nurse kung ibibigay ang impormasyon tungkol kay Dykeil, lalo na at walang maibigay na sagot si Dylan nang tanungin siya nito kung ano ang koneksiyon niya sa bata."Please, nurse, nagmamakaawa ako. Kailangan ako ng kaibigan ko," pagtukoy niya kay Zoe. Nakikita sa mukha ni Dylan ang pagsumamo niyang malaman. Alam niyang hindi sila maayos ni Zoe noong huling kita nila. Ngunit nang malaman ang nangyari sa anak ni Zoe ay para bang wala siyang ibang ma
AFTER two years.Zoe is happily married to Dylan Rodriguez. They already live under one roof ---- she, Dylan, Dykeil, and soon their daughter named Dianne. Hindi in-expect ng dalaga na masusundan pa si Dykeil lalo na at nakunan din ito si Zoe sa kanilang pangalawang anak ni Dylan.Katulad ng mga pinangako ni Dylan noon ay tinupad nito ang sinasabi niya magpapakatatay sa anak nila ni Zoe. Hindi lang ‘yon dahil nasaksihan din ni Zoe kung gaano ka-perfect si Dylan bilang asawa nito.Habang si Dykeil naman habang lumalaki ay nagiging kamukha na ng kaniyang ama. Ang ina naman nito na si Abby ay may sariling love life na. Nitong linggo ay nag-propose ang kaniyang Tito Gilbert sa ina at nakita ni Zoe kung gaano kasaya ang dalawa sa isa’t isa. Hindi naman tumutol ang dalaga dahil alam niyang magiging masaya ang ina sa lalaki.Kahapon naman ay nakatanggap si Zoe ng invitation galing kay Reighn. Isinama kasi siya bilang ninang ng panganay nitong anak na babae. Kahit alam ni Zoe na bad history s
NAGSIMULANG magbilang ang dalawang clown nang matapos nitong sabihin ang gustong mangyari. Sumibol ang kaba sa buong katawan ni Zoe nang magsipagtinginan ang mga tao sa kaniya."Again, bring me the parents of the celebrant," pag-uulit na sabi ng isang clown. Tumakbong lumapit ang mga bata sa dalaga at hinila ito papunta sa may unahan.Ilang segundong nakatayo si Zoe roon at para bang may hinihintay sila na ibang tao. Alam ni Zoe na walang nakakila kung sino ang totoong ama ni Dykeil, bukod sa kaniyang pamilya. Kaya naman ganoon na lang ang bulong-bulungan ng mga tao at nagtatanong kung nasaan ang tatay ng anak niya.Nang nilingon ni Zoe ang puwesto ng anak ay dumagdag pa sa kaniyang kaba nang hindi niya makita roon si Dykeil. Agad niya itong hinanap ng tingin at napatigil lang ang dalaga nang makita ang pamilyar na tao na hila-hila ng kaniyang anak papunta sa puwesto niya.Sa pagkakaalam ng dalaga ay walang balak pumunta si Dylan ngayon. Alam niyang may importante itong gagawin kaya h
NANATILING nakaupo at tahimik si Zoe. Hindi niya alintana ang babaeng nakaabang sa kaniyang harapan. Wala siyang dapat ikabahala dahil alam niyang hindi na sila pa magkakaayos ni Dylan. Wala na silang dapat pag-usapan ni Reighn.Alam niyang simula noong nag-usap sila ay alam niyang puro gulo lang ito. At kapag nagpakain na naman siya sa mga sinasabi nito ay baka may mawala na naman sa kaniya. Iyon ang kaniyang kinatatakutan."Zoe," muling pagtawag ni Reighn sa dalaga, "can I have your minute? May sasabihin lang sana ako."Hindi lumingon si Zoe at para bang nagbibingihan sa kaniyang paligid."Nak... Zoe," pagtawag ng kaniyang ina. Lumingon ang dalaga kay Abby at nakita niya ang pagtango ng ina na para bang ayos lang sa kaniya na iwanan sila kasama si Dykeil."I have nothing to say to her, mom," aniya ni Zoe.Kinuha ng dalaga ang plato ni Dykeil para sana sandukan ito ng pagkain, pero pinigilan siya ng kaniyang ina. Naramdaman ni Zoe ang paghawak ni Abby sa kaniyang kamay na para bang p
"MOMMY? Daddy?" tawag ni Dykeil. Natigilan ang dalawa nang marinig ang boses ng bata. Bumaba si Dykeil sa hagdan at lumapit sa dalawa. Samantalang napatayo naman si Dylan at hindi makatingin sa bata."I thought you are sleeping, baby?" tanong ni Zoe nang makalapit si Dykeil sa kaniyang binti. Napailing naman ang bata at tinaas ang dalawang kamay na para bang gustong magpakarga. Binuhat naman ito ni Zoe at hinalikan ang pisngi ng anak."You should goy upstairs, Dykeil. May pinag-uusapan pa kami at hindi puwedeng marinig ng bata 'yon," sambit ni Zoe. Hindi naman sumagot si Dykeil at nilapit ang bibig sa kanang tenga at bumulong nang may mapansin. Ngunit sa lakas ng pagkakabulong ni Dykeil ay alam niyang narinig ni Dylan 'yon."Bakit umiiyak si Daddy Dylan?" tanong ng anak. Nilingon naman ni Zoe ang binata at napansin niyang nagpupunas si Dylan ng luha. Nang matapos sa ginagawa ang binata ay tumingin siya kay Dykeil at ngumiti."Napuling lang ako," pagdadahilan ni Dylan."Are you two fig
KATULAD ng nakasanayan ay maagang nagising si Dylan para maghanda. Malapit na rin kasi ang paghaharap nila ni Zoe. Sa totoo lang ay hindi niya naman ito ginustong makarating sila sa ganitong sitwasyon. Isa pa ay ayaw niyang maipit si Dykeil sa hindi nila pagkakaintindihan ni Zoe, pero wala naman siyang magawa dahil baka tuluyan nang mapalayo sa kaniya ang anak.Napatingin si Dylan sa may pintuan nang makarinig ng sunod-sunod na pagkatok. Mabilis na lumapit ang binata roon at inaakalang si Reighn ang nasa likod ng pinto. Ilang araw na rin kasing hindi nagpapakita ang dalaga sa kaniya simula noong malaman niya ang totoo kay Reighn. Ngunit nang buksan ito ng binata ay hindi niya inaasahan ang taong bumungad sa kaniya."What are you doing here?" walang emosyong tanong ni Dylan sa kaniya."Can we talk?" nakatingin sa mata na tanong ng kausap. Tinignan ni Dylan ang mga papel na iniwan niya sa lamesa bago niya ibalik ang tingin sa kaniyang harapan."I'm busy," maikling sagot ni Dylan. Hinawa
HINANAP kaagad ng mga mata ni Zoe 'yong calendar sa gilid at napansin niya ang papalapit na birthday ng kaniyang anak. Paano niya nagawang kalimutan 'yon?One week bago ang birthday ni Dykeil dapat ay nakahanda na ang mga surprise nito sa kaniya at ang mga hahandain nito. Ngayon ay dalawang araw na lang ang mayroon siya. Paano niya pa magagawang pagkasyahin ang araw na 'yon?"Makapaghahanda ka ba sa lagay na 'yan, Zoe? Bakit hindi mo na lang kausapin si Dylan tungkol diyan? Nakabalik nga si Dykeil dito, pero hindi ka naman maramdaman ng anak mo."Nangingilid na ang mga luha ni Zoe at pinipigilan niya na lamang na huwag ipakita ang emosyon sa harapan ng kaniyang ina. Hindi siya puwedeng maging mahina ngayon. Nang makalabas ang ina ng dalaga ay tuluyan nang bumuhos ang kaniyang luha.Biglang nawalan ng gana si Zoe sa kaniyang ginagawa nang mapagtanto niyang tama ang kaniyang ina. Pero iniisip niya na kapag pinakita niyang mahina siya ay baka tuluyang mawala sa kaniya ang anak. Iyon ang
NAKAKUYOM ang mga kamay ni Zoe nang pumasok sa loob ng bahay. Napansin kaagad ng kaniyang ina ang kinikilos ng dalaga kaya naman tinawag niya ito, pero hindi siya narinig ni Zoe. Nakatulalang napaupo si Zoe sa upuan at hindi maalis sa isip niya kung paano nagawa ni Dylan 'yon."Anak, may nangyari ba?" malumanay na tanong ni Abby sa anak. Hindi naman siya sinagot ni Zoe kaya tinawag niya ito. "I saw Dylan leave without saying anything. Narinig ko ring nasisigawan kayo. May problema ba?"Nanatiling tahimik si Zoe kaya naman hindi na nakapagtimpi pa si Abby at tinawag ang kaniyang anak sa malakas na boses. Napatingin naman ang kaniyang apo sa kaniya. Mabilis naman na inutos ni Abby sa katulong na iakyat muna ang bata sa taas para hindi marinig ang pag-uusap nila."Zoe," tawag muli ng ginang. Napalingon saglit sa kaniya ang dalaga. "Ano bang nangyari sa pag-uusap niyo ni Dylan at ganyan ka na naman kumilos?""Nothing, mom," maikling sagot ng dalaga. Ayaw na ni Zoe na dagdagan pa ang probl
IT'S been week since Dykeil decided to go with Dylan. Sobrang tahimik ng bahay nina Zoe at nakakapanibago. Lahat sila ay nakasanayan na nangungulit si Dykeil sa kanila, pero ngayon parang naglaho lahat."Anak, nandiyan na si Dykeil." Natigilan si Zoe sa pag-aayos ng ama at hinarap ang kaniyang ina na nakatayo sa may pintuan. "Hinatid siya ni Dylan.""Nandiyan pa po ba siya o umalis na?" tanong ng dalaga.Umiling naman ang ginang at pumasok sa loob ng kuwarto ni Zoe. Umupo si Abby sa gilid ng kama at para bang may gustong sabihin. Sumunod naman si Zoe at umupo sa tabi ng ina. Ilang segundo silang natahimik bago kunin ni Abby ang dalawang kamay ng kaniyang anak at hinawakan nang mahigpit."May dapat kang malaman, Zoe. Hindi ko alam kung mapapatawad mo ako, pero humihingi na ako agad ng tawad sa iyo." Napakunot ang noo ni Zoe at para bang hindi naiintindihan ang sinasabi ng ina. Ano pa ba ang dapat niyang malaman?"Ako ang nagsabi kay Dylan na anak niya si Dykeil." Natigilan si Zoe nang
AGAD na napalapit ang ina ni Zoe nang makita nitong umiiyak ang anak habang tinatawag ang pangalan ni Dykeil."M-Mom," naluluhang tawag ni Zoe. Hindi niya alam kung paano patatahanin ang dalaga. Pinagtitinginan na sila ng mga tao at nagtataka na rin sa kanila."What happened, Zoe? Nasaan sina Dykeil?" bungad na tanong ni Abby nang si Zoe lang ang madatnan niya. Pinunasan naman ni Abby ang luha sa mga pisngi ng dalaga at hinahaplos ang likod nito para patahanin."Mom, si Dykeil po." Napatigil si Zoe sa pagsasalita at ramdam niyang muli na naman bubuhos ang panibagong luha niya."Calm down, Zoe. Ano bang nangyari? Nasaan sila?" sunod-sunod na tanong ng ginang. Hinintay niyang makasagot ang anak hanggang sa nalaman niya ang totoong dahilan nito."Si Dykeil po n-nawawala," nauutal na sagot ni Zoe."What?!" gulat nitong sambit, "paanong nawawala? Hindi ba niya kasama si Alfred kanina?"Umiling naman si Zoe at tinuro 'yong kaninang puwesto ni Dykeil sa upuan. Nandoon pa rin ang basket na da