Kung kailan naman malapit na kaming magkaanak, nangyari naman ang bagay na ito. Hindi ko akalain na sa isang iglap bigla itong maglaho na parang bula. Hindi ko akalain na masasaktan ako ng ganito sa mga nangyari sa amin. Aaminin ko man o hindi, pero malaking bahagi ng pagkatao ko ang pakiramdam ko b
SEVEN YEARS LATERRYDER POVTahimik akong nakatitig sa kawalan. Seven years ang mabilis na lumipas pero hindi man lang nabawasan ang sakit ng kalooban na nararamdaman ko ngayun. Hindi ko akalain na kinaya kong harapin ang buhay na wala si Ashley.Tinanggap ko na sa sarili ko. Huli na ng narealized k
"Mama, I said I am hungry na!" naputol ang pagmumuni-muni ko ng muli kong narinig ang boses ni Charles. Nakatitig ito sa akin. Hindi ko maiwasan na mapailing dahil habang lumalaki nakukuha nito ang hitsura ng kanyang ama. Si Ryder James Sebastian. Ang lalaking halos sumira ng buhay ko."Ok...nagluto
"Ok.... sa condo muna tayo. Bukas na lang kayo babyahe pauwing probensya. Mas maiging magpahinga muna kayong dalawa ni Charles dahil alam kong pagod kayo sa byahe." wika nito. Agad naman akong tumango. Isa pa nag-iipon pa din ako ng lakas sa muling paghaharap namin ng mga magulang ko. Kumusta na kay
ASHLEY POV"Diyos ko! Ashley anak, ikaw na ba iyan! Salamat sa Diyos at nagbalik ka na!" Narinig kong sigaw ni Nanay Luz habang papasok kami ng bakuran. Hawak ko sa kanang kamay si Charles at agad ko itong nabitawan ng makita ko na nagmamadaling naglakad pasalubong sa amin si Nanay Luz habang nakasu
"Oo Ate. Tiyak na matutuwa iyun kapag malaman niyang umuwi ka na." sagot nito. Pagkatapos ay napansin ko ang pagtitig nito kay Lorenzo."Ate..alam mo bang may mga kalalakihan na naghahanap sa iyo dito noon? Kaya nga sobrang nag-alala kami sa kalagayan mo. Akala talaga namin napahamak ka na." nagulat
"Hanggang doon na lang kami Natalia. Kung may nararamdaman man ako sa kanya hangang ngayun siguro hindi na maalis iyan. Malaking bahagi ng pagkatao ko ang ninakaw niya. Ama siya ni Charles kaya kahit anong gawin ko hindi siya maalis-alis sa isip ko." malungkot kong sagot. Narinig ko ang marahan nito
RYDER JAMES SEBASTIAN POVAraw ng check up ni Lola. Kahit na hindi maayos ang relasyon ko sa may ari ng Amadeo Medical Center doon ko pa din dinadala si Lola Agatha. Mas komportable kasi siya sa hospital na ito. Isa pa kasundo nito ang kanyang Doctor kaya kahit gusto ko itong dalhin sa ibang hospita
ANGELA POV "Okay ka lang ba? Gusto mo bang mag stop- over na muna tayo para makapahinga ka?" seryosong tanong ni Sir Bryan sa akin habang tahimik pa rin akong nakatanaw sa kawalan! Halos tatong oras nang tumatakbo ang sasakyan at simula nang bumyahe kami, ngayun ko lang siya ulit narinig na nagsal
ANGELA POV PAGKATAPOS namin kumain, dumirecho na kami sa presinto kung saan nakapiit si Nanay! Noong una nagtatalo pa ang puso at isipan ko kung dadalawin ko pa ba siya sa kabila ng mga nalaman ko pero sa huli nagpasya na lang akong silipin siya! Mas maigi na din siguro na magpakita na muna ako sa
ANGELA POV HINDI KO alam kung ilang minuto akong nakayapos lang kay Sir Bryan habang umiiyak! SA sobrang sama ng loob na nararamdaman ko nakalimutan ko na nga na nasa restaurant kami at kung hindi ko pa naramdaman ang pag-served ng mga pagkain na inorder ko kanina hindi pa ako nahimasmasan at nahi
ANGELA'S POV Para akong hapong-hapo na napaupo sa upuan pagkaalis ni Tiya Mayet! Pakiramdam ko, hindi kayang iproseso ng utak ko ang mga impormasyon na nalaman ko ngayun lang! Ang inaakala kong taong nagluwal sa akin dito sa mundo ay hindi ko naman pala totoong Ina? Kaya ba hindi ko naramdaman s
ANGELA'S POV KASALUKUYAN naming hinihintay ni Sir Bryan na mai-served sa amin ang inorder kong mga pagkain nang mula sa pintuan, napansin kong pumasok ang ilan sa mga kalalakihan! Kung titingnan, mukhang mga dayo din sila sa lugar na ito na siyang labis kong ipinagtaka! Ang mas lalo ko pang ipinag
ANGELA POV DAHIL nag-insist talaga si Sir Bryan na samahan ako pauwi ng probensya, wla na akong nagawa pa kundi ang pumayag na! Lalo na at noong ipinaalam din namin kay Mam Trexie ang plano kong pag-uwi, walang pag-aalinlangan na pumayag din naman kaagad ito sa konsdisyon na bumalik daw kaagad kam
ANGELA'S POV "SO, ano na! Sasabihin mo ba sa akin ang problema or kailangan pa kitang pilitan para magkwento ka?" nakangiting bigkas ni Sir Bryan sa akin nang mapansin niya marahil na bigla akong nanahimik! "Eh, nakakahiya po kasi Sir eh! Dami niyo na po kasing naitulong sa akin!" nahihiya kong
ANGELA POV KANINA pa ako tulala na nakatitig sa kawalan at hindi ko na din namalayan kung ilang beses na akong nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga! Hindi ko maintindihan ang sarili ko! Sinabi ko na sa sarili ko kanina na hindi ako malulungkot sa pagkakakulong ni Nanay pero bakit ganoon
ANGELA POV '"Angela, gising! Gumising ka muna!" naalimpungatan ako sa malakas na boses ni Manang kaya wala sa sariling mabilis kong naimulat ang aking mga mata! Simula noong nagkaroon ako ng sarili kong cellphone bihira na lang din akong sumasabay sa pagising niya sa umaga! Napupuyat kasi ako s