LOGINShare
Chapter 13
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Chapter 13
“Dahan-dahan lang, baka mabulunan ka.” Natatawang saway ni Rafael habang kumakain kami ng agahan. Magkasabay kaming kumakain ngayon dito sa veranda ng kwarto ko. Marami siyang inakyat na pagkain kaya kinailangan niya pa ng tulong ni Saskia at ng isa pang kasambahay na hindi ko pa alam ang pangalan. Sa totoo lang sa dami ng kasambahay nila dito ay mahirap sila kilalanin lahat dahil minsan ko lang naman makasalamuha. Tanging si Saskia lang ang madalas kong kasama kahit saang parte ng Hacienda ako gumala.
Natatawa ako ng maalala ang reaksiyon ni Saskia sa kakaibang nangyari sa mga mata ko. Manghang mangha siya kagaya ng reaksiyon namin ni Rafael pero mas OA yata siya dahil nagtatalon pa siya sa tuwa ng makitang ganun ang kulay ng mata ko. Nang pansamantala kaming iwan ni Rafael para pumunta sa banyo ay sinabi niya sa akin na masaya siya na ako ang naging mate ni Rafael. Masaya ako na alam kong may kasama ako sa kasiyahan ko. Oo, masaya
Related chapters
My Pet Wolf Chapter 14
Maagang dumating ang mga Ceres. Ngunit hindi ako nakasama sa pagsalubong sa kanila dahil nagkataon naman na isinama ako ni Rafael dito sa bayan. Simple pero kumpleto sa lahat ng stores at kainan ang kabayanan dito sa probinsiya. Halos lahat yata ng narito ay kilala si Rafael dahil binabati nila ito na ginagantihan naman niya ng tango at tipid na ngiti.Wearing a simple maong shorts, a white round neck shirt and sneakers—we walked pass the sea of people.Yup, matchy ang suot namin.I have a feeling na ginaya niya lang ang suot ko eh. Pinauna niya kasi ako maligo at mag bihis bago siya pumasok sa banyo at naligo. Nagpapatuyo ako ng buhok nang mapansin kong natatagalan siya sa pagpili ng isusuot at ng nakapagbihis na ay para naman kaming highschoolers na couple na mahilig mag matchy matchy na suot.Hindi naman na ako nag reklamo dahil seryoso ang mukha niya at nagmamadali pa. Sa tanggapan ng mansiyon bago kami umalis ay napa
My Pet Wolf Chapter 15
Rafael nodded at Desmond and Alice. Ganoon din ang ginawa ng magkapatid. Akala ko ba close sila sabi ni Señora Amanda? Parang hindi naman ganun ang sitwasyon. Nakahawak pa rin si Rafael sa bewang ko at nakita kong bumaba ang tingin ni Alice doon. Bahagya akong dumistansiya kay Rafael dahil pakiramdam ko ay masama ang tingin niya kahit wala namang ka emo-emosyon ang mukha niya. Ngunit nang mapansin ni Rafael na lumalayo ako ay kunot-noo niya akong hinapit muli palapit sa kaniya. Nagku-kwentuhan si Señora Amanda at Alice nang magsalita si Desmond. “Your eyes...” Desmond trailed off and he got all of our attention. Lahat kami ay bumaling sa kaniya. He was talking about me. Nakatitig siya sa mga mata ko na gaya ng iba pang unang beses nakakita sa bagong kulay ng mga mata ko ay may mangha sa kaniyang mga mata. “Beautiful, isn’t it? This is the first time we saw something like this.” Nakangiting ani Señora Amanda habang nakatingin sa amin ni
My Pet Wolf Chapter 16
Kung hindi niya pala gusto ang baby ko, bakit excited pa siyang namili ng mga gamit para dito?Kung ayaw niya sa baby, bakit inaalagaan niya pa rin ako ngayon?Mga tanong sa utak ko habang pinagmamasdan ko si Rafael na inihahanda ang agahan ko. Breakfast in bed dahil inabisuhan kami ng doctor na maselan daw ang pagdadalang tao ko, kailangan ay bedridden muna ako pansamantala."Here eat up, Baby." Aniya saka inilapag ang tray ng pagkain sa harap ko. Inipon niya ang buhok ko at hinayaan akong kumain habang hawak niya ang buhok ko upang hindi humalo sa pagkain ko. Hinayaan ko na lang siya sa ginagawa niya. Napaka mapagpanggap. Wala akong panahon para sayangin ang natitira kong lakas para kontrahin pa siya.Kahit masama ang loob at halo-halo pa rin ang emosyon, dinampot ko ang kutsara at kumain pa rin. Kailangan ko. Isa pa, nakasisiguro naman akong walang lason sa pagkain ko dahil sa lakas
My Pet Wolf Chapter 17
"Thanks papa. Ingat kayo sa pag-uwi." Pasasalamat ko kay papa sabay halik sa kaniyang pisngi bago ako bumaba ng sasakyan.Hinatid ako ni papa dito sa university at susunduin niya rin ako mamaya pagkatapos ng klase ko.After a vacation abroad with my parents where I got into an accident, I can’t remember anything from the past months of my life. Pero ayos lang naman dahil ayon nga kay mama, wala naman daw importanteng pangyayari sa akin sa mga panahong iyon. Napaka boring ko daw kasi ng mga panahon na iyon, taong bahay-skwela lang daw gaya ng naaalala kong routine ko for the past years. Naniniwala naman ako dahil totoo naman na ganun ako.Now it's been a month since I went back to school, and I think I adjusted well even without the memories. Alam naman ng mga kaibigan at kakilala ko ang tungkol sa amnesia ko at malaking tulong sila sa pagiging normal ng araw-araw. They helped me cope up and introduced me again to e
My Pet Wolf Chapter 18
I am so sure someone called me. Nagpalinga-linga na ako sa paligid pero wala akong nakitang posible na siyang tumawag sa akin.Nagtataka man ay nagpasya na lang ako na magpatuloy sa paglalakad patungo sa labas ng university.Wala pa ang parents ko kaya tumayo lang ako doon sa labas kung saan maraming estudyante na kagaya ko ang nakatambay at dumadaan."Audrey." Someone called my name again. Pero hindi ako lumingon. Baka may kapangalan ako dito o baka guni-guni ko lang ulit yun."Audrey." This time may humawak na sa balikat ko. Paglingon ko sa tumawag sakin ay para bang nanlumo ako. Hindi ko maintindihan kung bakit parang nadisappoint ako na siya pala ang tumawag sakin."Jason." Pilit ang ngiti ko sa 'di maipaliwanag na disappoi
My Pet Wolf Chapter 19
Ang mga bampira ay mga nilalang na nabubuhay na sa mundo mula pa noon. Ang kanilang mga kanuno-nunuan ay mga makapangyarihang nilalang na naging gahaman at naghangad pang higitan ang mga diyos. Sila ay pinarusahan at isinumpa na mauhaw habangbuhay sa dugo . Sila ay namumuhay noon sa dilim ngunit hindi dahil sa karaniwang haka-haka natin tungkol sa kanila na sila ay nasusunog kapag natamaan ng sikat ng araw. Sila ay namumuhay noon na gising sa gabi at nagtatago tuwing umaga, dahil ang kanilang mga natural na pulang mga mata ay sensitibo sa araw. Sila ay nabubuhay sa pagkonsumo ng dugo. Ang karamihan sa mga angkan ng bampira ay tanging dugo lamang ng mga hayop ang iniinom dahil isa iyon sa mga batas na nilikha ni Sanari, ang unang Valkyrie. Ngunit may ilang angkan na nagtatago mula sa konseho ng mga daemon at manaka-nakang sumasalakay sa mga tao. Hindi sila basta-basta sumisipsip lang ng dugo, naging gahaman na sila at pati ang mga laman-loob ng tao ay pinupuntirya na nila. Dahil sa k
My Pet Wolf Chapter 20
Parang napakagaan ng ulo ko ng matapos kami ni mama sa meditation. Mula sa tabi ng lawa ay may wooden walkway na patungo sa floating gazebo na nasa ibabaw mismo ng lawa. Ika-pitong araw ngayon ng pagti-training ni mama sa akin bilang isang daemon at ika-sampung araw ng pananatili namin dito sa mansiyon. Ngayong alam ko na ang lahat ay wala nang balak sila mama at papa na bumalik kami sa dating buhay. Kakailanganin daw kasi namin ang yaman ng angkan para maging maimpluwensiya sa mga tao. Maimpluwensiya na kami sa mga bampira at taong-lobo na kilala ang lahi namin at alam ang kaya naming gawin ngunit ang mga tao na walang kaalam-alam sa amin ay iimpluwensiyahan namin sa pinaka epektibong paraan, pera. Nahiga ako sa sahig ng gazebo at pumikit. Isang napaka interisanteng training ang ginagawa sa akin ni mama. Noong unang araw ay ikinuwento niya sa akin ang buong kasaysayan ng apat na lahi partikular na ang mga daemon. Bago pa man talakayin ni mama ay alam ko na ang histo
My Pet Wolf Chapter 21
Maingat kong dinampian ng bulak na may alcohol ang sugat ni papa. Nasugatan ko siya kanina habang nags-sparring kami. Tinuturuan niya kasi akong gumamit ng espada. Hindi ko masyadong gusto ang espada dahil pakiramdam ko ay ramdam ko rin ang laman ng kalaban ko kapag natamaan ko siya. Mas interisado ako na matutong gumamit ng pana. Bakit ako interisado sa pana? Para feeling Katniss Everdeen hehe. Pero seryoso na, I like the bow and arrow because I’ll be hitting enemies from afar and I won’t be able to see their pained expression up close. Parang kanina, nang matamaan ko si papa gamit ang espada na ibinigay niya sa akin ay parang nanghina ang tuhod ko at gusto kong tumakbo agad palapit sa kaniya upang alalayan siya. Pero hindi niya iyon pinahintulutan at sinabi niyang wag ko raw pansinin ang sugat niya. Ngayong tapos na ang training namin ay saka niya ako hinayaan na gamutin ang sugat niya. Hindi naman iyon gaanong malalim para kay mama at papa pero para sa tulad kong namu
Latest chapter
My Pet Wolf Chapter 40
“You Are My Sunshine, my only sunshine You make me happy when skies are gray You'll never know dear, how much I love you Please don't take my sunshine away. The other night dear, as I lay sleeping I dreamed I held you in my arms But when I awoke, dear, I was mistaken So I hung my head and I cried. You Are My Sunshine, my only sunshine You make me happy when skies are gray You'll never know dear, how much I love you Please don't take my sunshine away.” Kinakanta ko ang paboritong kanta ni mama at papa habang pinapaliguan ko si Daniel. He seem to love this song too because whenever I sense that he is anxious or scared, I just sing this song and he calms down in an instant. He is such a good boy. He is one month old now. So far, ay hindi pa kami masyadong nahihirapan sa pag aalaga sa k
My Pet Wolf Chapter 39
Nagising ako na sakay ng isang bangka na nasa gitna ng kadiliman. Tanging liwanag na nagmumula sa dalawang sulo na nakatayo sa magkabilang dulo ng bangka ang nagbibigay ng liwanag sa paligid kaya ko natanto na nasa gitna kami ng isang lawa o ilog. O baka naman dagat? Hindi ko sigurado kung anong anyong tubig ang kinaroroonan ng bangka.Kasama ko sa bangka ang walang malay na si Desmond. Nakasuot siya ng kulay itim na long sleeves at itim na pantalon, wala siyang suot sa paa. Napatingin ako sa suot ko. Kahit ako ay iba na rin ang suot. Isang puting bestida at wala ring sapin sa paa. Ito na ba ang kabilang buhay? I rested my elbows on my thighs and my chin rested on my hands. Hihintayin ko na lang sigurong magising si Desmond. Hindi tulad ko ay nakatali ang kaniyang mga kamay.Maya maya lang ay unti unti nang nagising si Desmond. Pabalikwas siyang bumangon at nang makita ako ay natigilan.“Hi, welcome sa kabilang buhay.” I smiled sarcastically. Gulat l
My Pet Wolf Chapter 38
Nagising ako na nasa gitna ako ng kakahuyan. Big trees with wide trunks. Pakiramdam ko ay napakaliit ko sa gitna ng mga naglalakihang puno sa madilim na gubat na ito. Nakaupo ako at nakasandal sa isang malaking punoTeka...Gubat? Bakit ako nasa gubat? At bakit ako nakatali?May matibay na lubid na ilang beses na pinaikot sa akin kaya hindi na ako makagalaw.“Thank god you’re finally awake.” Boses iyon ni Rafael mula sa gilid ko. Paglingon ko ay nakaupo rin siya at nakasandal sa puno na gaya ko at nakatali rin.“Nasaan tayo? Bakit tayo nakatali?” tanong ko sa kaniya.Hindi pa siya nagsasalita ng may bigla nang sumagot para sa kaniya.“Nandito kayo kung saan kayo mamamatay.” Si Desmond iyon na may dalang maliit na bote. Sa likod niya ay nakasunod si Miguel na may dalang sulo. He smirked at us.“Yup! Ako nga. Ako nga ang pumatay sa mga magulang mo, Audrey. Ako ang hinahanap niyong k
My Pet Wolf Chapter 37
Maalinsangan at maalikabok ang ihip ng hangin sa katanghalian dito sa Cubao. Suot ko ang kulay puting tshirt ni Rafael na malaki sa akin at tinuck-in ko sa jeans na suot ko. Naka running shoes din ako at may hawak na softdrinks na nasa plastic. Nakatali ang mahaba at kulot kong buhok. Nandito ako ngayon sa labas ng isang Ukay-Ukay shop. Sa di kalayuan ay naka tambay si Rafael sa isang coffee shop, naka kulay itim na tshirt siya at jeans. May suot din siyang cap pero kitang kita naman ang mukha niya kaya hindi ko alam kung for disguise purpose niya ba yun. He looks really casual, but he is still attracting attention. Napapalingon sa kaniya ang lahat ng dumadaan lalo na ang mga babae.“I told you, you should have stayed in the car. You’re getting too much attention.” I talked to him through telepathy.“Says the girl who will make every item in that store sold out.” Pikon na sagot niya.Napatingin tuloy ako sa kung an
My Pet Wolf Chapter 36
Nagkakagulong mga tauhan ng mansion ang naabutan ko ng makarating ako doon at pag babang pag baba ko ng kotse.“Miss Audrey!” tawag sa akin ng mayordoma na si Nelia. Umiiyak siya at humahangos na sumalubong sa akin.“Ate Nelia, ano pong nangyayari dito?” nagpa-panic na tanong ko. Balisa at aligaga silang lahat at hindi iyon magandang senyales.“Ang Mama at Papa niyo po, Miss Audrey...” she could not even finish her words because she started crying uncontrollably.“Anong nangyari kay mama at papa? Nasaan sila?” tanong ko sa nanginginig na boses.“Main hall.” Parang nanlamig ang mga kalamnan ko ng marinig ang sinabi niyang lugar kung nasaan ang mga magulang ko. Agad akong tumakbo papasok ng mansiyon at diretso sa main hall.Nilagpasan ko ang mga nag iiyakang kasambahay at dumiretso ako sa gitna ng kumpulan. Tila itinulos ako sa aking kinatatayuan ng makita ko kung ano ang nangyari.
My Pet Wolf Chapter 35
“Wag mo na masyadong kapalan ang makeup niya, di niya na kailangan ng makapal. Maganda na siya.” ani Joy sa make-up artist na inarkila nila para sa akin. Nandito kami ngayon sa tent na nagsisilbing dressing room ko.Oo, pumayag ako na sumali sa pageant at ngayon na ang gabi ng coronation. Noong una ay ayaw ko naman talaga dahil tingin ko nga ay sayang lang sa oras at pagod pero dahil kailangan ito ng mga kaibigan ko ay napapayag na ako. Isa pa ay gusto ko lang din manalo para mainis ko lalo si Marie. Inis naman siya sa akin kahit wala akong ginagawa sa kaniya edi bibigyan ko pa siya lalo ng dahilan para mainis sa akin.“Oo dai di ko talaga kakapalan, nakakahiya naman kasi sa mga make up ko hindi naman pala sila kailangan dito, dinala ko pa. Ganda nitong si Audrey ano? Baka interisado ka mag modeling pwede kita hanapan ng gigs, ako na manager mo.” Ani Mavy, ang bading na makeup artist na kakilala ni Joy.“Naku wag mo na tangkaing i-s
My Pet Wolf Chapter 34
“Audrey? Anak, gising!” Nagising ako sa mahinang pagyugyog sa akin. Pagmulat ko ay ang nag aalalang mukha ni mama ang bumungad sa akin. Nakalugay ang buhok niya at halatang kagigising lang. She is still in her night dress.Napabalikwas ako ng bangon. Agad ko siyang niyakap ng mahigpit ng marealize ko na buhay siya. Panaginip lang ang lahat. Niyakap niya rin ako at hinaplos ang buhok ko. Mabilis pa rin ang paghinga ko at ramdam kong pawis na pawis ako.“You had a bad dream?” malumanay niyang tanong habang yakap pa rin ako.I nodded and hugged her tighter.“Eto tubig.” I heard papa entered my room and handed a glass of water to mama. Binigay iyon sa akin ni mama at pinainom ako ng tubig.I looked at both of them and was relieved that it was only a dream. Pinalis ni papa ang luha sa pisngi ko at hinalikan ang tuktok ng ulo ko.“You want me to sleep here with you?” tanong ni mama ng kalmado na ako.
My Pet Wolf Chapter 33
“Rafael?” gulat na bulalas ko ng siya ang bumungad sa akin ng buksan ko ang pintuan. Hindi ko man lang sinilip sa peephole dahil akala ko ay si Desmond ang nag doorbell. Lumagpas ang tingin niya sa akin at sigurado akong nakita niya si Miguel sa sala at malamang ay nakita rin siya ni Miguel.“Anong ginagawa mo dito?” bulong ko sa kaniya.“I left my wallet here.” Aniya at muling bumaling sa loob ng unit ko.Lumingon din ako sa loob at tinignan si Miguel na takang nakatingin sa amin. I smiled at him and faced Rafael. Niluwagan ko ang pinto at binigyan siya ng nagbababalang tingin.“Pasok ka.” Anyaya ko kahit labag sa loob ko. Agad namang pumasok si Rafael at dumiretso sa sala.“Good evening po, Professor Callejo.” Pagbati ni Miguel kay Rafael at tumayo pa ito. I guess he knows him because Rafael has instantly became a very popular professor. Kahit sa ibang department ay kilala siya. Miguel s
My Pet Wolf Chapter 32
“Wow, you two talked for hours and you don’t seem to mind.”Rafael is frowning at me when I looked at him. Hindi pa kami nakakalabas ng campus kaya huminto ako sa mas madilim na parte ng covered path walk. Pagod na tinignan ko siya ng masama and he just sarcastically rolled his eyes at me.“Ngayon lang kayo nagkakilala pero kung maka tawa ka kanina, wagas.” Komento niya pa.This man is unbelievable. What is he a highschooler?“You know what? Whatever.” Inirapan ko siya at nagpatuloy na sa paglalakad. Kaya lang ang damuho na ito ay nakasunod pala sakin. I stopped again and faced him. Napahinto siya sa paglalakad at nakayuko sa akin ngayon.“Stop following me. People might get the wrong idea. I don’t want to be associated to you in any way.” Singhal ko sa kaniya.He sighed and raised his both hands like he is giving up. “Fine.”Bumalik na siya patungo sa parking lot
