MAXIMUS "Puwede mo ba akong samahang lumabas now? Medyo bored na kasi ako sa condo. At gusto ko sanang mag-shopping now," malanding wika ni Diana. Nakatingin lang siya sa babae. Walang reaksyon ang kanyang mukha. "Bakit? Wala ka bang ibang makakasama? Si Johnny. Bakit hindi ka magpasama doon?" "Sira ka! May asawa iyong tao. Syempre, marunong akong makiramdam 'no! Hindi porke magkaibigan kami ni Johnny, magpapasama na ako palagi sa kanya. At syempre, sa mall iyon dahil magsha-shopping nga ako. Ano sa tingin mo ang iisipin ng asawa niya, 'di ba?" nakangusong wika ni Diana. Bumuntong hininga si Maximus. Pinipilit naman niyang ituon ang atensyon niya kay Diana. Para hindi na lalong lumala pa ang paghanga niya kay Isabella pero nahihirapan siya. Sumasagi talaga palagi sa kanyang isipan ang mapang akit niyang inaanak. Kung tutuusin, ayos lang naman kung siya ang kumuha ng virginity ni Isabella. Pero pinipigilan niya ang kanyang sarili dahil ayaw niyang maging mapagsamantala. Ayaw
ISABELLA Nakauwi na lang siya nang nakabusangot ang kanyang pagmumukha. Naiinis siya sa kanyang ninong Maximus. At naguguluhan din siya sa mga pinagsasabi nito sa kanya. Sa isip niya, baka pinaglalaruan lang siya ng kanyang ninong at pinapaasa. "Bahala siya sa buhay niya! Matanda na siya!" inis niyang sabi habang nakahiga sa kanyang kama. Hindi niya maiwasang magselos kay Diana. Ngunit ano ba ang magagawa ng pagseselos niya? Kasal lang naman sila sa papel at may kontrata iyon. Kailngan niya ng pera para maka-survive kaya siya pumayag. Kaya sa isip niya, wala siyang karapatang magselos. "Kainis naman kasing heart ito oo! Bakit ba kailangang magkagusto pa ako sa ninong kong iyon eh wala naman sa kontrata iyon! No feelings involved dapat pero ano itong nararamdaman ko?!" dagdag pa niyang sabi. Tumingin siya sa orasan. Alas onse na ng gabi. Hindi niya alam kung nandiyan na ba ang kanyang ninong. Sumilip siya taas, sa kanyang bintana at tiningnan ang mga sasakyan sa garahe. Wala pa
ISABELLA Kinabukasan, nasira na naman ang araw niya nang makita si Diana. Wala pa naman siyang pasok at balak niya sanang yayain mamasyal ang kanyang ninong Maximus. Tiningnan niya ang reaksyon ng kanyang ninong kung interesado ba itong nakikita sa mga sinasabi ni Diana Ngunit sa nakikita niya, hindi interesado si Maximus dahil tipid lang itong magsalita at bihira kung ngumiti. 'Ano ba itong si Diana!? Wala ba siyang pakiramdam? Hindi ba niya nadadama na hindi interesado si ninong na kausapin siya? Nagpumilit na naman ba siyang magpunta dito?' inis na wika ni Isabella sa isipan. Mabibigat ang hakbang niyang nagtungo sa kusina. Binati siya ni Diana ng good morning pero ngiting peke lang ang tinugon niya. Makahulugan niyang tiningnan si Maximus. Habang ito naman ay napahawak na lang sa kanyang sintido. "Mag-almusal na tayo! Sandali lang, huhugasan ko lang ito," wika ni Diana nang magtungo sa lababo. Nilapitan niya si Maximus. "Ano ang ibig sabihin nito? Talagang gusto mo siy
ISABELLA Nang ihatid ni Maximus sa labas si Diana, lumabas na siya sa lamesang kanyang pinagtataguan. Dumiretso siya sa banyo at saka nag-toothbrush. Naghilamos na rin siya ng kanyang mukha sabay higa sa kanyang kama. 'Nasarapan nga kayang talaga si ninong sa ginawa ko? Pero nilabasan naman kasi siya kaya siguro, nasarapan naman siya sa ginawa kong pagsubo. First time kong ginawa iyon kaya hindi ko alam kung tama ba,' pilyang wika niya sa isipan. Humagikhik siya sabay taklob ng kumot sa kaniyang mukha. Hindi niya maiwasang kiligin dahil natikman niya ng wala sa oras ang malaking sandata ng kanyang ninong. "Isabella..." Laking gulat niya nang bumukas ang pinto ng kanyang kuwarto. Pumasok sa loob ang kanyang ninong at naupo sa gilid ng kanyang kama. Sinalubong niya ang nakapapapasong tingin ng kanyang ninong. "Bakit mo ginawa iyon? Bakit ko sinubo iyong ano ko?" namumula ang mukhang tanong ni Maximus sa kanya. Kinagat niya ang kanyang pang ibabang labi sabay hawi ng kanyang bu
ISABELLA Tapos na ang klase niya kaya naisipan niyang magtungo sa mall dahil may bibilhin siya. May kapilyahan na naman kasing pumasok sa kanyang isipan. Binilisan siya ng bagong panty at bra. At ang mga iyon ay hindi lang basta kalimitang underwear na sinusuot ng marami. Mapang-akit ang nais niyang bilhin. "Mabe-bembang na kaya ako ninong kapag ito ang sinuot ko?" kinikilig niyang wika sa sarili habang hawak ang panty. Namili pa siya doon. Marami siyang pera sa kanyang bank account. Hindi pa nga niya nagagalaw ang sampung milyon na binigay sa kanya ng kanyang ninong. Ngunit may nakita na siyang lupa at nakausap na tao para sa bahay na gagawin niya. Habang abala siya sa pamimili ng kung anu-ano, tumunog ang kanyang cellphone. Tumatawag sa kanya ang ninong Maximus niya. "Honey, where are you?" mapang akit ang tinig ni Maximus sa kabilang linya. Napakagat siya sabay hawak ng mahigpit sa panty. "Nandito ako sa mall. May binili lang ako. Bakit?" "Okay sige. Pupuntahan kita
MAXIMUS "Putangina mo! Anong kalokohan ang pinagsasabi mo, ha? Paano mo naging asawa ang anak ko? Talagang ginagago mo ako, ano?" gigil na wika ni Arthuro. Ngumisi lamang siya habang nakatingin sa kanyang kumpareng tarantado. "Sa tinginan mo ba, nagsisinungaling ako? Inagaw mo sa akin si Clara. Kaya ngayon, pinakasalan ko ang anak mo. Alam mo kung bakit? Dahil wala ka namang pakialam sa kanya. Anak mo siya pero kung ituring mo, parang walang basura. Ikaw na nga lang ang masasandalan niya dahil ikaw na lang ang natitira niyang magulang pero anong ginawa mo? Talagang masaya ka na hindi siya nanatili ng matagal sa bahay mo. Anong klaseng magulang ka?" Galit na galit na tumingin si Arthuro sa kanyang anak. "Isabella, ano ang pinagsasabi ng tarantadong ito? Ano ang sinasabi niyang asawa ka niya?!" Bumuga ng hangin si Isabella bago bumuka ang kanyang bibig. "Totoo po iyon. Asawa ko siya. Asawa ko si Maximus." "Ano?! Putangina ka talaga! Manang-mana ka sa nanay mong bobo! Alam mong magk
ISABELLAPagkauwi nila, agad na nagtungo si Isabella sa kanyang kuwarto at saka dahan-dahang naupo sa kanyang kama. Naiisip niya ang mga binitawang salita sa kaniya ni Arthuro. Sinasabi niya sa kanyang sarili na wala siyang pakialam. Wala siyang pakialam sa mga sinabi nito sa kanya pero hindi niya maiwasang masaktan. Hindi naman kasi tama ang mga sinabi ng kanyang ama. Itinatatak na lang niya sa kanyang isipan na dapat, wala na rin siyang pakialam kay Arthuro dahil ganoon naman ito sa kanya una pa lang. Hindi niya naiwasang maluha nang maalala niya ang kanyang ina. Alam niya ang hirap na pinagdaanan ng mama niya noong nasa sinapupunan pa lang siya. Ikinuwento lahat iyon ng kanyang tiyahin at sobra siyang nagpapasalamat sa kanyang ina dahil pinili nitong buhayin siya sa kabila ng hirap sa buhay."Isabella... ayos ka lang ba?" tanong ni Maximus sa kanya nang pumasok itong bigla sa kanyang kuwarto.Mabilis niyang pinahid ang kanyang mga luha bago pilit na ngumiti. "Oo naman.. ayos lan
ISABELLAMariin siyang napapikit habang dinadama ang maliliit na halik ni Maximus sa kanyang leeg. Pababa ng pababa ang halik ni Maximus mula sa kanyang leeg, patungo sa kanyang collarbone, pababa sa pagitan ng kanyang dibdib. Dinilaan ni Maximus ang pagitan ng dalawa niyang suso at nagbigay ito ng kakaibang kiliti at sarap sa kaniya. Para siyang mahihibang habang nakaabang sa susunod na gagawin ng kanyang ninong Maximus."Oohh..."Hinawakan ni Maximus ang dalawa niyang malusog na suso at maingat na nilamas-lamas. Nagkatitigan silang dalawa bago siya muling hinalikan ni Maximus habang patuloy sa paglamas ng kanyang dibdib. Nilantakan ni Maximus ang kanyang dibdib niya habang ang kaliwa ay nilalamas nito. Napaungol siya ng malakas matapos sipsipin ni Maximus ang utong niya na ngayon ay naninigas dahil sa sobrang init na kanyang nararamdaman. Parang nagliliyab ang katawan niya sa mga sandaling iyon. At pakiramdam niya, nilabasan na kaagad siya.Umiikot-ikot ang mainit na dila ni Maximus
CONRAD "Sige. Pumapayag ako sa gusto mo. Pumapayag akong pakasalan ka kapalit ng sampung milyon." Umalingangaw ang sinabing iyon ni Carla sa kanyang isipan. Kasabay nito ang malawak na ngiti sa kanyang labi. Sa wakas, nagkaroon na siya ng dahilan para mapasa kanya ang babaeng matagal na niyang gustong makasama. "Tutulungan kitang bumangon ulit. At sisiguraduhin kong magagawa mo akonh mahalin, Carla. Pangako ko sa iyo na Hhindi ka magsisi kapag minahal mo ako. Tandaan mo iyan. Tunay ang nararamdaman ko para sa iyo," seryoso niyang sabi sa dalaga. Napangiwi naman si Carla sabay hingang malalim. "Ang dami mo namang sinabi! Basta! Bahala na! Ayoko munang magsalita ng tapos dahil hindi natin alam kung ano ang mga mangyayari sa susunod na mga araw." "Ayos lang. Naiintindihan naman kita. Alam kong hindi mo pa ako mahal pero mamahalin mo rin ako pagdating ng araw. At sisiguraduhin kong mababaliw ka sa akin, baby," nakangising wika ni Conrad. Nalukot ang mukha ni Carla sabay ilin
CARLAMatapos ang ilang oras na usapan nina Carla at Isabella, nagpasundo na si Carla sa binatang si Conrad. Ngunit bago pa man siya tuluyang umuwi sa bahay ng binata, binisita niya muna ang kanyang nasunog na bahay. Wala siyang naisalbang kahit anong gamit doon. Durog na durog ang kanyang puso habang nakatingin sa kanyang nasunog na bahay."Hindi ko akalaing sa isang iglap, mawawalang parang bula ang bahay na pinaghirapan kong buuin. Pero ganoon talaga, siguro isa ito sa pagsubok ko sa buhay. Isa ito sa pagsubok na lalong magpapatibay sa akin. Hindi ako basta-basta mapapasuko. Aangat akong muli," bulong ni Carla sa kanyang sarili. "Magpahinga ka na. Doon ka na sa bahay ko tumira. Kahit doon ka na nga habambuhay tumira," biglang sabi sa kanya ni Conrad.Nilingon niya ang binata at saka tinawanan. "Saglit lang ako titira sa bahay mo. Nahiya ako sa ganda ng bahay mo. Parang mansyon sa ganda. Sana, magkaroon din ako ng ganiyang kagandang bahay."Seryoso siyang tiningnan ni Conrad. "Hind
CARLA "Good morning. Kumusta ang tulog mo? Nakapagpahinga ka ba ng maayos?" bungad ni Conrad sa kanya nang bumaba siya at magtungo sa kusina. Mabagal siyang tumango at saka ngumiti. "Tuloy-tuloy ang naging tulog ko. Salamat, Conrad." Hinawakan siya sa kamay ni Conrad at saka inalalayang makaupo. Doon na siya nakaramdam ng gutom nang makita ang mga pagkain sa mesa. "Kumain ka na muna. Huwag mo munang isipin ang mga nangyari kagabi. Ang mahalaga, ligtas ka. Walang nangyaring masama sa iyo. Puwede ka pang bumangon ulit." Tahimik na kumain na lamang si Carla. Ayaw niyang maisip pa ang nangyari sa kanya na kamalasan. Kahit na sa totoo lang, nasasaktan siya ngayong nawala na halos sa kanya ang pinaghirapan niya. May pera pa naman siya sa kanyang bank account pero hindi niya alam kung kakasya ba iyon para makapagsimula ulit. Baka tipirin na lang muna niya iyon para sa kanyang sarili habang nagsisimula ng paunti-unti. "Puwede bang ihatid mo ako sa bahay nina Isabella? Gusto kong mak
CARLA Hindi akalain ni Carla na makakatulog siya matapos ang mainit nilang bakbakan sa kama ni Conrad. Pagkagising niya, nagulat siya nang makitang makasuot na siya ng short at damit. Pero wala siyang suot na bra. Dahan-dahan siyang bumangon sa kama at saka sumilip sa labas. Madilim na. Kinuha niya ang kanyang cellphone at saka tiningnan ang oras. Alas onse na ng hatinggabi. "Mabuti gising ka na, baby," maharot na sabi ni Conrad nang pumasok siya sa kuwartong iyon. Napalunok ng laway si Carla nang magtitigan sila ni Conrad. Hindi pa rin siya makapaniwala na nagpabira siya sa binata. 'Anong klaseng utak ang mayroon ka, Carla?! Bakit nagpatusok ka sa lalaking iyan! Hindi mo siya boyfriend pero hinayaan mo siyang tusukin ang perlas mo! Napakabobo mo!' sigaw niya sa isipan. "Kumain na tayo. Hinihintay kitang magising. Gusto kong sabay tayong kumaing dalawa. Halika na dito sa mesa," malambing na wika ni Conrad. Ngayon niya lang napansin na may lamesa na pala doon na kasya lang
CARLA "Buwisit talaga! Nakakainis! Bakit na-trap pa ako sa lugar na ito kasama ang kurimaw na iyon!" inis na sambit ni Carla sa sarili. Sumapit na lang ang hapon, malakas pa rin ang ulan. Nakakakilabot na kulog at kidlat ang nagpapatindig ng balahibo ni Carla. Sinabayan pa ng malakas na hangin. Naiinis siya ngunit wala siyang magawa kundi ang manatili sa lugar na iyon kaysa naman madisgrasya silang dalawa ni Conrad. Kasalukuyang nakikipaglaro si Conrad sa mga bata doon. Habang si Carla naman, nasa kuwarto lang nila. Nakatulala lamang siya dahil na-low bat ang kanyang cellphone. Mabuti na lang nakapag-message pa sa siya pinagkakatiwalaan niyang empleyado kanina. "Hindi ka ba lalabas sa kuwartong ito? Baka nabo-boring ka," biglang sabi ni Conrad nang sumulpot na ito sa kanilang kuwarto doon. Tiningnan niya saglit ang binata bago muling tinuon ang tingin sa kisame. Sa isip ni Carla, pinarurusahan yata siya ngayon dahil sa ginawa niyang paglaho ng parang bula. Pero sa isip niya
CARLA "Mr. Vasquez, naabutan po kayo ng bagyo. Hindi ako sigurado kung makakauwi na kayo ngayong araw. May nagsabi sa akin mula sa baba ng bundok na may gumuhong lupa raw sa daan. At hindi pa madadaanan ang kalsadang iyon kaya wala pang umaakyat na sasakyan dito sa bundok. Welcome na welcome naman po kayo dito at sapat ang pagkain natin dito," wika ng madre doon. Napahawak sa kanyang sintido si Carla habang si Conrad naman ay patagong ngumiti. Sa katunayan, alam ni Conrad na may parating na bagyo. At talagang naisipan niyang magpunta na agad sa bahay ampunan para doon maabutan ng bagyo. "Sige po, Ms. Santos. Ayoko naman pong may mangyaring masama sa aming dalawa sa byahe kaya dito na lang po muna kami hanggang sa makaalis ang bagyo," wika ni Conrad bago ngumiti. Hinawakan ni Carla ang kanyang batok bago naglakad na patungo sa kanilang kuwarto ni Conrad. Naiinis siya sa nangyayari. Parang nagsisisi tuloy siyang sumama pa siya kay Conrad. 'Kainis naman talaga oo! Bakit ganito
CONRAD "Ang lusog ng dibdib mo, Carla. Parang gusto kong pagdausdusin ang dila ko sa pagitan ng magkabila mong susó. Puwede ko bang gawin iyon? Pagkatapos ng gabing ito, sisiguraduhin kong hahanap-hanapin mo ang bawat bayo kong isasagad ko sa loob mo." Pinagmasdan niya ang magandang katawan ng dalaga. Ngayong nasa kanyang harapan na ang putaheng kailanman ay hindi nawala sa kanyang panlasa, ayaw na niya itong pakawalan. Walang kaalam-alam si Carla na palaging nakabantay sa kanya si Conrad sa loob ng mahabang panahon. Hindi lang siya nilalapitan ng binata dahil gusto niyang makapag-focus ito sa kanyang negosyo at maging successful. At dahil naging successful naman na si Carla, gumawa na siya ng paraan para magkalapit silang dalawa. "Conrad, please... nagmamakaawa ako, huwag mong gawin sa akin ito... parang hinalay mo na rin ako kung sakaling pipilitin mong may mangyari sa atin," naluluhang wika ni Carla. Napalunok siya ng laway at tila nanlambot nang tumulo na ang butil na luha s
CARLA Hindi lubos akalain ni Carla na masyado pa lang malayo ang bahay ampunan na pupuntahan nila. Umabot ng apat na oras ang kanilang byahe. Paano ba naman kasi... nasa itaas ng bundok pala ang kinaroroonan ng bahay ampunan na iyon. Malaki ang bahay ampunan na iyon at malawak ang lupain na pagmamay ari ng namamahala ng bahay ampunan. Doon dinadala ang mga batang nakikita nila sa kalsada na walang mga magulang. Inaalagaan ang mga ito ng mga madre doon at tinuturuan ng mabuting asal. At kapag may mag-asawang gustong mag-ampon sa isa mga bata doon, pumapayag naman ang mga madre. Ngunit sinisiguro muna nilang mabubuting mag-asawa ang aampon sa mga batang inalagaan nila. Na alam nilang magkakaroon ng magandang buhay ang batang aampunin. "Ang layo naman pala ng lugar na ito! Sa tuktok na yata ng bundok ito eh!" reklamo ni Carla. "Talagang malayo ito sa mga taong walang magandang maidudulot sa mga batang nandito. Nakita mo naman ang lugar na ito, puro puno kaya sariwang hangin ang
CARLA "Ngayong natagpuan na ulit kita, sa tingin mo ba papayag pa akong mawala ka na naman? Gusto kong malaman kung bakit bigla ka na lang naglaho matapos ang gabing iyon. Gusto kong malaman kung ano ang naramdaman mo matapos ang gabing iyon. Dahil kung ako ang tatanungin mo matapos ang gabing iyon, hindi na ko ito magawang alisin sa aking isipan. At gusto kong maulit pa ito ng maraming beses," mapang akit na wika ni Conrad bago siniil ng halik si Carla. Sinubukang manlaban ni Carla ngunit hindi niya nagawang itulak palayo si Conrad. Masyadong malakas ang binata para itulak niya ito palayo. At isa pa, nanghina siyang bigla. Hindi niya alam kung bakit biglang nawalan ng lakas ang kanyang mga kamay at braso. Hanggang sa natagpuan na lang niya ang sariling tumutugon na pala sa mainit na halik ng binata. Ngayon na lamang siya ulit nahalikan ng isang lalaki. At si Conrad na naman ulit ang nakagawa nito. Napamulat siya nang biglang hawakan ni Conrad ang kanyang págkababae. At doon na n