Ang Pagkikita..._________________Devyn"Welcome Ms. Dawson, Mr. Montes, sa hacienda napo ni gobernador kayo tutuloy" nagtaka naman ako sa sinabi ng babae"Pumasok na po kayo sa sasakyan, ang mga tauhan napo ni gov ang bahala sa mga gamit at pagkain na inyong ipamimigay" nagkatinginan kami ni Hernan at ngumiti na lamang.Siguro ang sinasabi ni kuya Damion na may sasalubong saamin pagdating dito.Habang nasa byahe ay abala ako sa pagtanaw ng lugar, iba talaga kapag nasa probinsya napaka presko ng hangin.* * *Ilang minuto lang naman ang aming binyahe at nakarating na kami sa bahay ng gobernador."Welcome sa bayan ng paluan Ms. Dawson at Mr. Montes"."Magandang tanghali Gobernador" bati ko at ganun din si Hernan"Jorge Galvez Ms.Dawson, nakausap ko pala ang iyong kapatid na si Damion, kaya huwag na kayong magalala, dahil dito kayong mananatili habang naririto kayo sa paluan"."Maraming salamat Gobernador Galvez".Inilibot kami nito sa kaniyang malaking hacienda, nakakatuwa dahil nap
Devyn Nanatili parin akong gising at tahimik na pinagmamasdan ang kalangitan, walang kasing saya ang aking naramdaman ng makit kong muli ang lalakeng minamahal ko ang inakala kong patay na. Napalingon ako sa pintuan ng marinig ang pagkatok. "Pasok" sambit ko at muling humarap sa bintana. "Bakit hindi kapa natutulog?" tanong ni Hernan"Sa tingin mo ba makakatulog pa ako gayong nalaman kong buhay pala si Voughn, simula ng makita ko siya hindi na ito na alis pa sa aking isipan, maraming tanong ang gumulo sa akin, paano siyang nakaligtas, at sino ang bangkay na inakala nating si Voughn" Hinarap ko ito"Hernan, bukas na bukas ay babalik tayo, ro'n kailangan kong makausap si Isay kung bakit kasama nito si Voughn, at bakit nagawa niyang itago 'yon na buhay pala ito" nagsisimula na namang pumatak ang aking luha"Huwag kang magaalala, dahil kailangan talaga natin malaman ang lahat ng nangyari kay Voughn kaya kailangan magsalita ni Isay, tatawagan ko na lang bukas ng umaga sila Tita stella-
DevynNagising ako sa pagtunog ng telepono.Dahan dahan akong bumangon at kinuha ang telepono.Agad na sumilay ang ngiti sa aking labi."Good morning Mommy we miss you na po" agad na bungad ni Valerie."Good morning my babies, i also missed you and your brother, kumain na ba kayo?" Tanong ko."Done na po mom, Grandma cooked our breakfast po"."Kamusta kayo ng kuya Vicente?"."Maayos naman po, but sobra napo namin ikaw namimiss Mommy" agad akong napaisip, hindi ko pa talaga gustong umalis lalo pa't nandito sa lugar na ito si Voughn ang kanilang Ama.Napayuko ako ng maalala ang mga kaganapan kahapon ang sinabi ni Isay na buntis ito. Pag uwi namin kahapo ay agad akong dumiretso sa kwarto at umiyak ng umiyak ngunit napagtanto kong hindi ako pwedeng sumuko, kalangan kong malaman ang lahat na ng nangyari kay Voughn kung paano ito napapad dito. At umaasa rin akong babalik ang kaniyang alaala."Mommy.."agad akong napapikit ng maalalang kausap ko pa pala ang aking anak."I'm sorry baby.." Ngi
Devyn"Bakit kayo magkasama" galit nitong kay Vaughn ngunit saakin naman nakatingin."Nakita ko siya, nando'n siya sa pwesto ni Inay Melinda, at inutusan kami ni Inay na bumili ng merienda at isinama ko na si Eunice" Sagot ni VoughnHindi ko matanggap na ganito na lang ito kung magpaliwanag kay Isay."Ikaw, diba kinausap na kita, bakit punta ka parin ng punta rito, ano bang kailangan mo--""siya, siya ang kailangan ko, hindi mo siya pwedeng itago, may pamilya siya Isay, hindi kaba naaawa na ang alam nila ay patay na ang kanilang anak pero ang totoo ay hindi, bakit ganyan ka, bakit parang pinagdadamot mo siya, alam mong may karapatan ako sa kaniyang dahil Nob--ahh!" napatili ako ng itulak ako ni Isay tumama ang aking siko at alam kong may sugat ito"Tumigil kan-- Lucas" nagulat ako ng hinawakan nang mahigpit ni Voughn si Isay sa braso makikita kung papaano iyon kahigpit. "Hindi mo dapat siya tinulak" madiin at nakakakilabot nitong saad parang nagbalik ito sa dati mababakas din ang mad
IsayAgad akong pumunta sa pintuan para isara ito. Ilang sandali ay naramdaman ko sa aking likuran si Ronald.Hinila ko ito papunta ng kwarto ng maisara ko ay nanatili lamang akong nakatayo habang abala ito sa paghubad ng aking mga damit. Napapikit ako at unti unting pumatak ang aking mga luha.'hindi ito ang gusto ko, si Voughn lang ang pinangarap kong makakakuha ng aking katawan, pero kailangan ko itong gawin para walang makaalam ng aking sikreto...'* * *Lucas (Voughn)"Albert hindi ka uuwi?" tanong ko habang inaayos ang mga balde baldeng mga isda."Hindi na, bibili na lang ako dito ng pananghalian ko" tumango ako at nagpaalam na rito ngunit bago pa ako makapag lakad ay naramdaman ko ang pagtapik nito sa aking balikat."Par, may raket ako bukas, baka gusto mong sumama sayang din 'yon kikita tayo kahit papano" saad ni Albert"Anong raket ba yan?""Sa bahay ni Gov naghahanap ng mga tao para tumulong sa pamimigay bukas ni Ma'm Devyn sa eskwelahan, isa ako do'n na sa tutulong, baka gu
DevynUnti unting umangat ang tingin nito sa aking mata matagal kaming nagkatitigan ng bukas ang aking labi at hindi inaasahan ang lalabas ro'n."Pwede ba kitang yakapin" nakita ko ang pag gulat nito, agad kong nakagat ang aking labi dahil sa sinabi. Ngunit iyon talaga ang nararamdaman ko at gustong gawin."Sor--"."S-sige" sagot nito ako naman ngayon ang nagulat ngunit napawi iyon at untu unting sumilay ang aking ngiti.Dahan dahan akong lumapit rito at inangat ang dalawang braso para yakapin ito.Napapikit ako at sunod sunod na bumagsak ang aking mga luha.'Miss na miss kita baby' ani ng aking isipan.Napadilat ako ng maramdaman ang pagganti nito.Nang maghiwalay ay muli kaming nagkatitigan."Naguguluhan ako, bakit simula ng makita kita at hindi kana nawala saaking isipan, na parang matagal na kitang kilala, hindi ko rin maintindihan kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon..." napayuko ito."Ano bang nararamdaman mo ngayon, sabihin mo" ngiti kong saad, unti unti itong nagangat
DevynTahimik akong nagaayos ng gamit, ngunit hindi parin ako tinitigilan ng titig ni Voughn, hindi ko naman kasi alam na masasabi ko ang dapat ay sa isip ko lang. Natapos na ang araw namin dito sa paaralan, ang iba ay nauna ng umuwi. "Maraming salamat, Mrs Dawson, napakasaya ng mga bata sa mga handog mong mga regalo para sa kanila" ngumit ako sa punong guro. "Walang anuman Ma'm, ibang saya rin po ng dulot saakin ng pagtulong sa mga bata, napakasarap sa pakiramdam" Masayang kong saad. Nag paalam na kami at ganun din ang mga guro, habang naglalakad ay nakita ko si Voughn na nagaantay habang nakatingin saakin, mukang ito na lang din ang hindi pa pumapasok sa sasakyan. "Ah.. Eunice p-pwede ba tayong mag-usap" sandali ko itong tinitigan at nagisip kung ano ang aking isasagot. Napapikit ako at huminga ng malalim. "Gusto ko lang malama--" "Bukas, Bukas tayo mag-uusap, siguro kailangan ko ng sabihin saiyo ang lahat ng dapat mong malaman lalo sa iyong pagkatao" nakita kong napaamang ito
Devyn"Maraming salamat doctor".Sinabi ng doktor na nakakaranas ngayong Retrograde amnesia, ito ay dahil nagkaroon ng pinsala ang utak ng isang tao, kaya kailangan sumailalim sa mga test si Voughn para malaman kung anong lagay nito ngayon. Sinabi rin na malaki ang tyansang bumalik ang alala ni Voughn lalo na sa mga nangyayari ditong pagsakit ng ulo.Pagpasok ay nakita ko parin si Isay tulala lang itong nakatingin kay Vaughn animo'y natatakot lumapit."Hi" ngiti kong bati, halos malunod ako sa malalim nitong mga tingin."Kamusta kana? May masakit parin ba saiyo?" maliit itong ngumiti."Anong gusto mong pagkain? Para makakain kana, dahil simula kagabi ay wala ka pa daw kain eh" Ani ko."A-ako na ang bahala, pwede ka ng umalis Devyn" ani Isay ngunit bago pa ako makapagsalita ay naunahan na ako ni Voughn."Umalis kana" malamig nitong sabi."Ba-bakit ako? Ako ang nobyo kaya ako ang kailangan magbantay at magalaga saiy-". Naputol ang sasabihin ng magsalita muli si Voughn."Umalis ka" nakak
Devyn"Good morning hubby," hinalikan ko ito sa pisngi."Hmm, morning wife." Yumakap ito ng mahigpit saakin."Hubby, tinutusok mo na naman ako eh, baka hindi na ako makapag luto ng almusal." Aniko, at bumangon na patungon sa kuna ng aming mga kambal. "Magandang umaga sa mga baby ko," Isa isa kong silang hinalikan sa noo."Good morning my babies.." Ani Voughn at hinalikan din ang mga ito, sabay yakap sa akin. "Ang sarap na uuwi ako at kayo ang nadadatnan ko, ang sarap sa pakiramdam na buo at masaya tayong pamilya." Nangilid naman ang aking luha. "Tama ka asawa ko, ang saya at ang sarap sa pakiramdam na ikaw ang aking napangasawa at naging ama ng ating mga anak.""Mahal na mahal kita wife.""Mahal na mahal din kita Hubby," Hinalikan ko ito sa labi. "Sige na at baka sa iba pa ito mapunta, maghahanda na ako ng almusal.""Wife,hindi mo naman na kailangan gawin 'yan, nandyan naman si manang." "Gusto ko itong gawin, gusto ko kayong pagsilbihan hubby," ***Habang nagluluto ay biglang ma
Devyn Abala ako sa pagbabake para sa meryenda ng aking mga anak, ng dumating si Manang. "Hija, may naghahanap sa'yo." Anito. "Sino po sila Manang?" "Pumunta kana lang sa Sala at naroro'n sila." Hinubad ko ang apron at naghugas ng kamay. Nakakapagtaka lang na hindi sinabi ni Manang kung sino ang bisita. Gulat ang aking ekspresyon ng makita si Albert, hindi lang iyon dahil kasama nito si Isay. "Albert," Sambit ko. "Devyn, Pasensya kana hindi ako nagpasabi na pupunta kami rito." Agad akong lumapit at pina-upo muli sila. Napatingin ako sa dala-dalang bata ni Isay, isang batang lalaki na nakangiti rin sa akin. "Hi, baby." Bumungisngis ito. "Naparito kami dahil gusto kang maka-usap ni Isay." ani Albert sabay tingin kay Isay. Ngumiti ako kay Albert at tumango. "Manang, pakituro ho kay Albert ang Garden." Kinuha ni Albert ang anak ni Isay, at sumunod kay Manang. Ilang minuto ang lumipas ng magsalita ito. "De-Devyn, Nalaman ko na.. Sa'yo galing ang mga pagkain at gamit, hindi lang i
Isay"Anak ito lang muna ang aking maiiaabot, alam mo namang mahina ang isda at gulay, dahil sa panahon. At ito ang sa itay mo. Pinaabot niya para sa pandagdag ng pambili ng gamot ni Lucas,""Maraming salamat Nay, Tay." kahit hindi ako pinanpansin ni Itay, kalong nito si Lucas.Binilang ko ang perang ibinigay nila Itay at Inay. Malaki ang pasasalamat ko sa kanila dahil narito sila sa aking tabi, dahil kung wala ay walang tutulong sa akin. Wala rin kasi akong trabaho. Kahit kulang pa sa pambili ng isang gamot ni Lucas ang perang ibinigay nila ay napangiti pa rin ako."Bukas, ay dadaanan ko po si Ema," Nakita ko kung paano huminga ng malalim si Inay. Si Ronald kasi ay anim na buwan ng nakakulong dahil sa droga. Sinabi naman ng ina ni Ronald na magbibigay na lang sila kahit kaunting sustento para sa kay Lucas. Ngunit hindi pumayag si Itay, Ayaw kasi ni Itay kay Ronald lalo na at kilala itong Adik sa bayan.Pero kailangan ko silang makausap, para naman ito kay Lucas. Baka ngayon ay pwede
Isay"Isay, gumising ka diyan tignan mo ang anak mo at aalis na ako." Rinig kong saad ni Inay.Inis akong bumangon at masamang tinignan ang batang nasa kuna."Pa-gatasin mo na 'yan, at pupunta na ako sa palengke." Ani Inay at umalis na ito. Pagkalabas nito ay agad akong bumalik sa paghiga at nagtalukbong ng kumot. Ngunit ang makulit na batang ito ay ngumawa ng malakas."Ano ba!" Sigaw ko rito, mas lalo itong umiyak. Nagtalukbong ako ng kumot at hindi ito inintindi. Pero napabalikwas ako ng bangon ng marinig ko ang sunod-sunod nitong pag-ubo hanggang sa sumuka ito. Natataranta akong lumapit kay Lucas at binuhat. Do'n ko lang napagtantong nilalagnat pala ito. "Ano bang nangyayari sa'yo." Pinunasan ko ang kaniyang bibig at kumuha ng tubig para painumin ito. Matapos ay inilagay ko siya muli sa kuna para kunin ang planggana at bimpo. Patuloy parin ito sa pag-iyak. Kaya lalo akong natataranta. Nanginginig ko itong pinunasan. Napatitig ako sa kaniyang mukha. No'n tuwing tinitignan ko ang m
Voughn "Hubby," Ungot ni Wife, at yumakap saakin. "Hmmm.." Ungol ko ng may maramdaman sa aking ibabang parte. Agad akong napaupo ng makita ang kamay ni Eunice saaking sandata. "W-Wife...please stop," Pakiusap ko, dahil halos kakatapos lang namin. "I want it again." Nakanguso nitong saad. Nakapamot ako sa noo. Bakit namin kasi ganito pa ang paglilihi ng asawa ko. Pwede namang pagkain. Tumayo na ako, dahil iiyak ito kapag hindi ako pumayag. "I love you Hubby," At hinalikan ang aking pagkalalake. Napatingala ako at mahinang umuungol. "Damn it, feels so good, Uuhhh..," Tinignan ko ito at hinaplos haplos ang kaniyang pisngi, napaka ganda nitong tignan. " Shit wife, take it easy. I don't want to hurt you. Hmmm i love you," Agad naman itong sumunod. Ng malapit na akong labasan ay agad akong sumapa sa kama, at hinalikan ang aking asawa. "Aaahhh.." She moaned as i sucked her n*pples. Hinalikan ko rin ang kaniyang tiyan bago tuluyang pumasok. "Hu-Hubby...," Ilang sandali ng sabay ka
DevynBuong magdamag lang akong nakangiti, hindi mawala ang aking saya, napakasaya ko lang na ikakasal na ako sa lalakeng pinakamamahal ko."Inay," Sambit ko ng makita ko siya sa salamin na nagpapahid ng luha. Inabot ko ang kaniyang kamay. At hinawakan iyon ng mahigpit."Sobrang saya ko para saiyo anak.""Maraming salamat po Inay,""Sa pag-aasawa ay marami pa kayong pagdadaanan, Piliin niyo palagi ang isa't-isa, Alam kong kakayanin niyo 'yon anak, At huwag mawawalan ng tiwala, Kung may problema dapat pag-usapan ng maayos, Mahal na mahal kita anak," Tumayo ako at yumakap kay Inay."Mahal na mahal ko rin po kayo, nila Itay at Bunso,""OMG! Sis, pigilan mo ang luha mo, masisira ang make-up mo," Natawa kami ni Inay ng biglang pumasok ni Ate Deborah."Hello po tita," Ani Ate."Grabe ka sis, Diyosa ang aura, Woaahh paniguradong tutulo laway ni Voughn niyan," Tawa nito."Yieee ayan naaa!" tili ni ate ng makitang bitbit ni ate Lorna ang Wedding gown ko.Tube style ang aking wedding gown na, n
Devyn"Congrats sis," Ani Ate Deborah. Niyakap ko ito ng mahigip, hindi ko akalain na uuwi ito."Salamat po ate, namiss kita,""Missyou too, pati sa kambal. Tinawagan ako ni Mom kahapon, at doon ko nalaman ang plano ni Voughn, Masaya ako para sa'yo Eunice," Naluluhang niyakap kong muli si Ate."Can i join?" Sabay kaming Napalingon kay Kuya Damion."Kuya," Lumapit ito saamin at niyakap kami. Hinalikan pa kami nito sa ulo."Congrats, my little sister" Ngumuso naman ako kay Kuya."Hey, may kids na siya at ikakasal pa, ano ka ba Kuya," Ani ni Ate Deborah. Natawa naman ito at tumango-tango."Yeah, and i'm so happy for our sister."Nagkakasiyahan ang lahat. Ang kambal ay nakila Inay at Itah, tuwang tuwa sila sa mga ito."Baby," Napapitlag ako ng yumakap si Voughn sa aking likuran."Kagulat ka naman," Tumawa naman ito at hinalikan ang aking leeg."Voughn.." Saway ko rito."Let's go to my room baby.." Mahina nitong saad. "Hahanapin tayo ng mga bata." Ani ko. "Please,.." Natawa naman ako, ng
DevynNaramdaman ko ang pagbitaw saakin ni Hernan, Nanatili ang katahimikan sa paligid habang nakatayo ako na hindi ko alam kung saang parte.Ilang sandali ay kumabog ang dibdib ko ng tumutog ang tunog ng musika. Agad kong tinanggal ang nakapiring sa akin. Gano'n na lang ang gulat ko ng makita si Voughn sa hindi kalayuan, napagwapo nito sa suit na pula, Napatakip bibig ako ng makitang kasama rin nito sina Nicolo at Hernan na may hawak na gitara at piano, samantalang si Voughn ay may hawak na mikropono. "Oh my god!" Wika ko ng unti unting umilaw ang kapaligiran. At doon ko lang napagtanto na nakatayo ako sa paligid ng mga kandila at rosas, na nakahugis puso. Ang paligid ay napupuno rin ilaw at dahil Garden ito ay napakaraming mga iba't ibang bulaklak.Hindi pa nagsisimulang kumanta si Voughn ay agad na nangilid ang aking mga luha."Hi baby" Ani nitoNagsimula ng magpatugtog sila Hernan at Nicolo, nanatili lang akong nakatingin kay Voughn.When the visions around youBring tears to you
DevynNatapos ang tanghalian namin ay pinaliguan ko at binihisan ko na ang kambal. Dahil pupunta kami sa mansyon ng magulang ni Voughn, halos hindi na talaga maghiwalay pa ang mag-aama, lalo na si Valerie."Mommy, where are we going po?" Tanong ni Valerie ng matapos kong ayusin ang kaniyang kulot na buhok, para talaga itong Manika sa kaniyang itsura, kulot ang buhok na nakaipit ang unahang parte, nakadress ito na kulay pink na may puti, at doll shoes na pink. "Pupunta tayo sa bahay ng Parents ko princess," Nagtatalon na naman ito sa tuwa, sinulyapan ko si Vicente na inaayos ang kaniyang medyas at isinuot na ang kaniyang sapatos, lumingon ito saakin at ngumiti. "Mom" Tawag niya na agad naman akong lumapit at lumuhod sa kaniyang harapan, para isintas ang kaniyang sapatos."Thank you po Mommy" Hinalikan ko ito sa pisngi. "You're welcome," Nakapag paalam na kami kay Mommy, gusto sana namin ito isama ngunit tumanggi naman, dahil pwedeng sa susunod na lamang. Habang nasa byahe ay halos