KABANATA 15. Nagising si terrance sa ring ng kanyang telepono. Di nya namalayan na ilang oras na pala ang nakalipas matapos nyang makatulog pag tapos nilang kumain kanina. Tinignan nya ang relo sa bisig at napatda sya sa oras, halos mag aalas tres na pala ng hapon at uwian na ng mga studyante.
KABANATA 16. Mabilis na lumipas ang mga araw, alas kwatro ng madaling araw na 'yon ng sabado. kakatapos lang ng shift ni irish sa bar. pagod na pagod sya dahil sa tatlong linggong pagsasabay sa pag aaral at pagtatrabaho. Madami din ang nakakapansin sa biglaang pag bagsak ng kanyang katawan. Mar
KABANATA 17. "A-ang totoo studyante ko ang babaeng 'yan, Nakita ko sya kanina na nanghihina at tuluyang nawalan ng malay dinala ko sya dito para makapagpahinga dahil may kalayuan din ang mga ospital sa lugar na to". payak na paliwanag nya sa doctor. "i see..so paano mauna na ako, magpahinga ka
KABANATA 18. Lumabas syang hindi nag papahalata na nag pupuyos sya sa inis sa sarili dahil sa kapabayaan. ayaw nyang ipakita sa lalaki ang pagkadisgusto nya sa mga nangyare. Kung tutuosin kase ay dapat pa syang mag pasalamat at ito ang nakakita sakanya sa mga oras na 'yon, inalagaan pa sya ni ter
KANABATAN 19. Tagaktatak ang pawis ni terrance ng magising sa isang makahulugang panaginip. Sobrang bilis ng tibok ng puso nya ng kapain nya ang dibdib. Hindi nya maintindihan bakit sya nanaginip ng ganoon, parang totoo ito. Tinignan nya ang oras sa wall clock at nakita nyang Hapon na pala at m
KABANATA 20. Para kay Irish ay napakahaba na ng araw na 'yon, Hindi nya iniinda ang pagod at puyat kahit na kinabukasan na ang kaarawan nya. Mas iniisip nya ang pag punta ni mr. lim at kung ano ang magiging reaksyon nito pag nalamang wala pa silang sapat na pambayad. *** Dumating na ang araw
KABANATA 21. "HAHAHA!.. sa inaasta mo lalo akong nanggigigil sayo,.. ganyan nga!" Malakas na tawa ni mr. lim Dahil sa nasaksihan at narinig ng ama ni irish ay halos pumutok ang ugat nito sa galit at nagsisigaw. "WALANG HIYA KANG MATANDA KA! BALAK MO PA TALAGANG KUNIN SAKIN ANG ANAK KO!, wag mo s
KABANATA 22. Mabilis nyang naubos ang magkakasunod na baso na para bang uhaw na uhaw sya sa mga sandaling 'yon. Malaki yata ang bahay alak nya kaya di sya basta basta tatamaan at tama lang na mag lasing sya para mawala ang boltheng kaba na nararamdaman at para na rin wala sya sa katinuan pag bini
KABANATA 130. "Ate roseann? nandyan ka ba?" Hanap ni marco sakanya, narinig nya ito mula sa labas ng cr kaya naman mabilis nyang inayos ang sarili at lumabas ng cr na parang walang nangyari. "Oo andito ako, uwi na tayo?". "Oo sana ate, hapon na din kasi baka hinahanap na tayo nila papa at mab
"Ah basta! ako ang nauna, excuse me!" Wika ni spencer na parang bata pa nya itong dinilaan at tyaka lumagpas sa babae. Hindi nya maintindihan ngunit tila gustong-gusto nyang asarin ang babae at makita ang cute nitong mukha na namumula na sa inis. "WOW! Walang modo sa babae! teka nga.." Hinabol ny
KABANATA 129. "Talaga roseann?, Salamat. bukas na bukas rin ay luluwas ako ng maynila. bibili na rin siguro ako ng unit doon upang may pansamantala tayong tinutuluyan habang ipinapagawa ang bagong branch". Kahit papaano ay nasabik din syang magkaroon ng bagong branch at dito pa talaga sa pilipina
"O-opo". pag sang-ayon nya na lamang dahil ito lang naman ang maaari nyang hingian ng advise kung sakali. "Akala ko ba'y kaya mo na? hindi mo ba kayang panghawakan ang mga salita mo apo?" Tila tinamaan sya sa sinabi nito. Totoo namang nagtatapang-tapangan siya at sinabi nyang kaya na nya, ngunit n
KABANATA 128. Lumakas pa lalo ang mga hikbi ni roseann na sumasabay sa tunog ng hampas ng alon. Naisip ni irish na hindi lang pala sya ang may malagim na sinapit noong kabataan mas matindi pa pala ang nangyari sa sekretarya na ngayo'y itinuturing nya nang matalik na kaibigan. "Sshh, Tahan na rose
masayang kunuha iyon ni roseann at walang sabi-sabing nilagok lahat. "Wow malakas karin pala uminom, kung alam ko lang dati pa kitang niyaya. alam mo ba noong nag aaral pa ako walang nakakatalo saakin sa inuman!" Labis ang halakhakan ng dalawa ng biglang tumahimik si roseann makalipas ang ilang s
KABANATA 127. Nang umaga ding iyon ay nagising si irish bandang alas dyes na ng umaga, medyo napahaba ang tulog nya dahil sa puyat. Kinapa nya ang kama sa pag aakalang katabi pa ang anak. "Altan?". Hanap nya sa anak ngunit walang sumasagot kaya inikot nya ang paningin sa buong kwarto. nang ma
Nilingon muli ni helen ang mag-inang magkayap kahit na malayo na sya, nakita nyang tumalikod na rin ang mga ito at sa tingin nya'y paalis na rin. Tinitigan nya ang hawak nyang calling card na binigay ng babae at niyakap iyon, "Sana kagaya nya ay makita ko na rin ang anak ko, Helga anak.. hindi ako
KABANATA 126. Makalipas ang halos isang oras nyang paghahanap kasama ang ilang mga trabahador sa park ay bumalik sya sa lost and found upang makibalita. Bagsak ang balikat nya nang sabihin ng mga staff na wala pang batang lalaki na dinadala doon sa nakalipas na sandali. Napahimalos sya ng mukha