-=Atilla's Point of View=-"Ok so papasok na kami sa Lunes, any tips or suggestion na maaring makatulong sa amin para mahanap namin ang kung sinuman na nangungurakot sa kumpanya?" tanong ko sa kabilang linya, kausap ko kasi si Henry trying to ask for any information that cna probably help us."Hmmm... there are three possible people na maaring puno't dulo nang pagkakalugi nang kumpanya." pagsisimula nito which really caught my attention."First is the head of Finance which is Robert Downey........" but before he was able to finish he was rudely interrupted by my friend Nicole who's listening as well since nakaspeakerphone ang cellphone ko."No way!" tili ni Nicole, pakiramdam ko nabasag ang eardrum ko sa lakas ng tili nito."Hi Nicole, and no hindi siya si Ironman kapangalan lang niya." sagot nito at kitang kita ko ang disappointment na gumuhit sa mukha nito at kung hindi lang ako kinakabahan ay natawa na ako sa naging reaksyon nito, para naman kasi itong sira why would a famous celeb
-=Atilla's Point of View=-I decided not to go to work tomorrow dahil sa totoo lang gulong gulo ang isip ko sa bagay na nalaman ko kay Ang, hindi pa din ako makapaniwala na ang taong tumulong sa akin ay kayang gumawa nang ganoon kaanumlya para lang kumita."Are you sure hindi ka muna papasok? Siguradong magtataka si Ang kapag hindi ka pumasok?" tanong ni Nicole, nakaayos na kasi ito para pumasok samantalang ako ay nananatili pa din na nasa kama, ni wala pa din itong kaalam alam sa bagay na nalaman ko tungkol kay Ang dahil parang hindi ko kayang masira ang imahe ng binata sa bestfriend ko."I'm quite sure Nicole, sorry I don't think kaya kong harapin si Ang sa ganitong sitwasyon at pakisabi kung sakaling pumunta siya na wala ako sa bahay dahil may emergency na nangyari." pakiusap ko dito at matapos nga non ay nagpaalam na din ito.Naiwan ako sa condo unit ko nang nag-iisa, hindi pa din matanggap nang isip ko na ang katulad ni Ang ay tatanggap nang suhol para sa isang napakalaking proje
-=Ram's Point of View=-"So nakabalik ka na pala?" narinig kong may nagsalita sa bandang likuran ko, matapos ko kasing dumating mula sa biyahe ko mula sa US ay dumiretso ako sa mini bar na nasa bahay namin sa Dasma."Hello to you too Miranda." sagot ko dito dahil kahit hindi pa ako humarap dito ay kilalang kilala ko ang boses nang bestfriend ko.Isang malalim na buntung hininga ang narinig ko mula dito at naramdaman ko na lang na umupo ito sa katabing silya na nasa kaliwa ko."Hanggang kailan mo hahanapin si Atilla Ram, dalawang taon na ang nakakalipas at sigurado akong nakapagmove on na siya, I think it's time for you to move on." mahinahon nitong sinabi sa akin na sinuklian ko lang nang mapait na ngiti.Hindi ko akalain na dalawang taon na pala nang mawala sa akin ang taong pinakamamahal ko at nagmamahal sa akin, dahil sa pride kung bakit lumayo sa akin ang babaeng minahal ko simula pa lang pagkabata ko."I'm worried about you, your dad is worried about you." punong puno nang pag-aa
-=Atilla's Point of View=-"Yes, I know that but we already made our decision......... are you saying that I'm a liar excuse me but we just weigh our options and it's just too bad that we found a better deal, so if you'll excuse me I have a lot more things that I need to do, good day to you." hindi ko na hinintay na muli pa itong makasagot at agad nang tinapos ang tawag na iyon, ang dami ko pang kailangan gawin nang araw na iyon at wala akong panahon para makinig sa reklamo nang iba."Sour loser much?" narinig kong sinabi ni Vanessa na nasa loob pala nang opisina ko, nang magsimula kasi akong magtrabaho sa kumpanya ni Henry ay isa na ito sa pinakanaging close ko dahil matapos ang kunwariang misyon namin ni Nicole ay bumalik na din ito sa Pilipinas at mabuti na nga lang at kahit paano ay naging close ko si Vanessa, siya kasi ang nagturo sa amin ni Nicole noong unang beses namin sa company."You got it right Vanessa, I can't believe that they are taking it too personal, I mean it's just
-=Atilla's Point of View=-Pagkalapag na pagkalapag pa lang nang eroplano ay dali dali akong sumakay sa isang taxi na sakto naman na may binabang pasahero sa mismong tapat ko, at agad akong nagpahatid sa ospital kung saan nakaconfine si Henry.Habang nasa biyahe ay hindi pa din ako mapakali sa sitwasyon ni Henry, hindi kasi naging malinaw ang pagkukuwento ni Ellaine sa nangyari sa asawa kaya siguro mas lalo akong kinakabahan dahil hindi ko alam kung ano ba ang naghihintay sa akin."Relax Atilla walang mangyayari kung sakaling hayaan mong balutin ng takot ang dibdib mo." bulong ko sa sarili ko trying to calm my nerves, pinilit kong ituon ang atensyon ko sa ibang bagay para huwag mag-isip isip ng kung ano ano.Itinuon ko ang atensyon ko sa labas nang bintana nang Taxi, kapansin pansin ang dami nang mga nagbago nang umalis ako nang Pilipinas, katulad nang pagbabagong nakikita ko ay ang dami nang naging pagbabago sa akin sa nakalipas na dalawang taon."Kamusta na kaya......." ngunit agad
-=Ram's Point of View=-Tahimik lang ako habang nakatingin sa babaeng ilang taon kong pinanabikan, ang taong mahal ko na labis kong nasaktan nang dahil sa pesteng pride ko, kung tinanggap ko na lang sana ang paghingi niya nang patawad ay malamang ay hindi ito lumayo o nawala sa akin.Ang sinisigaw nang puso ko ay tumakbo at ikulong ito sa mga bisig ko at huwag na itong bitawan ngunit kapag nakikita ko ang itsura nito ay para bang may pumipigil sa akin na gawin iyon, kapareho pa din siya nang dalagang nakilala ko dalawang taon na ang nakakaraan ngunit habang tumatagal ang pagtingin ko dito ay alam kong may nabago na dito, the way she moves, the way she carried herself ay punong puno nang confident kaiba sa dating Atilla na shy and timid, the Atilla in front of me is very different to the young girl I love but still kahit ganoon ay pareho pa din ang nararamdaman kong kabog sa dibdib ko habang nakatingin ito."Hi Ram, long time no see." nakangiti nitong bati sa akin na parang binabati la
-=Atilla's Point of View=-Pakiramdam ko sasabog ang dibdib ko sa kaba nang tuluyan akong makalabas nang kuwartong iyon, hindi ako makapaniwala na agad ko siyang makikita ngayong kakabalik ko lang galing sa Australia ngunit mas hindi ako makapaniwala sa impact nang pagkikita naming dalawa, mabuti na lang talaga at nakakilos ako nang maayos, ayokong isipin ng taong iyon na sobra pa din akong apektado dito."Stop it Atilla, wala ka na dapat nararamdaman sa taong iyon." kastigo ko sa sarili ko ngunit kahit anong pilit kong pagpapaalala sa sarili ko ang bagay na iyon ay hindi pa din tumitigil ang kakaibang pagtibok nang dibdib ko sa muli naming pagkikita.Sakto naman at naramdaman ko ang pagvibrate nang phone na nasa bulsa nang pantalon ko, at agad ko iyong sinagot nang makita ko ang pangalan ni Ang na nakaregister na tumatawag."Hi!" pilit ang ngiting gumuhit sa mga labi ko nang sinagot ko ang tawag na iyon."Hi Babe, oh bakit parang hinihingal ka?" tanong nito at bigla naman akong natah
-=Ram's Point of View=-Mas ako ang nasasaktan habang nakikita ko ang sakit at pag-aala sa mukha nang taong pinakamamahal ko, gustong gusto ko siyang yakapin para iparamdam sa kanya na hindi siya nag-iisa, gusto kong sabihin sa kanya na magiging maayos ang lahat, na makakaligtas si Henry, na nandito lang ako para sa kanya dahil mahal na mahal ko siya ngunit pinigilan ko ang sarili ko dahil alam kong hindi tama kailangan namin mag-usap nito para maging malinaw sa amin ang lahat two years have passed at malaki na nga ang pinagbago nito ngunit siya pa din ang dalagang nakilala at minahal ko two years ago."Atilla....." narinig ko na lang na lumabas sa bibig ko, sa totoo lang sa dami nang gusto kong sabihin sa kanya ay hindi ko alam kung saan ba ako dapat magsimula, biglang bumalik sa akin ang sinabi ni Ellaine na kung mahal ko talaga si Atilla ay hindi ko na ito dapat gambalain ngunit kahit anong isip ko sa bagay na iyon ay hindi iyon matanggap nang isip at puso ko na ang tanging laman a
-=Atilla's Point of View=-"Panginoon sana ay mahanap na niya ang katahimikan na kailangan niya at sana ay mapatawad niya ako sa lahat." piping dasal ko, masakit sa akin na mawala ito ngunit kailangan ko na siyang ilet go.Paano mo ba mapapakawalan ang isang tao na naging napakalaking parte ng buhay mo, isang taong naging karamay mo sa mga panahon na kailangan mo nang makakapitan, hindi ko tuloy maiwasang hindi maiyak sa sakit na nararamdaman ko.Umaasa na lang ako na mahanap na niya ang katahimikan na nararapat sa kanya."Tara na Atilla." narinig kong tawag ng bestfriend ko na si Nicole kita ko ding apektado siya sa pinagdadaanan ko ngunit kailangan na namin siyang pakawalan.Sabay na kaming naglakad ni Nicole patungo sa kuwartong iyon, ang bigat ng mga paa ko habang naglalakad dahil kahit nagdecide na ako ay masakit pa din sa akin ang mawala ito.Isang mahabang buntung hininga ang ginawa ko bago ko binuksan ang pinto ng kuwarto at isang malapad na ngiti ang gumuhit sa mga labi ko pa
-=Atilla's Point of View=-Minabuti nang pamilya na iuwi na lang sa bahay nila si Anthony at kumuha na lang ng dalawang private nurse na magbabantay dito 24/7Shock pa din ang lahat sa mga nangyayari, sa aksidente at sa katotohanan na maaring hindi na magising si Anthony, and in the middle of this si Anthony ang pinakanaapektuhan nang mga pangyayari kaya naman hindi kakayanin ng konsensya ko na iwanan ito lalo na't sa pinagdadaanan nito kaya naman nakapagdesisyon na ako, masakit man sa akin ngunit mas kailangan ako ni Ang, masakit man sa akin na pakawalan si Ram.Just thinking about Ram already made my eyes watery from the emotion that building inside me, parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit habang iniisip ko pa lang na tuluyan nang mawawala sa akin si Ram, ang tanging lalaking pinakamamahal ko.Dalawang araw na ang nakakalipas nang nilabas na namin si Anthony sa ospital, at hanggang ngayon ay wala pa din akong natatanggap na kahit na ano mula kay Ram at alam kong kailangan k
-=Atilla's Point of View=-Lumipas ang mga oras na nasa loob pa din ng operating room si Anthony, walang kahit na sino ang nagsasalita sa pagitan namin, ang isip namin ay sa pasyente na pilit na nililigtas ng mga doctor.Inabot din siguro ang operasyon nang mahigit anim na oras nang lumabas ang doctor na hapong hapo dahil sa nangyari."Kamusta na po ang asawa ko?" tanong ni Miranda na agad nakalapit sa naturang doctor."Succesful ang operasyon subalit hindi pa siya ligtas, the fourty eight hours is going to be critical, he needs to wake up with that time or else mauuwi siya sa coma." ang narinig kong sinabi ng doctor, kitang kita ko ang panglulumo sa mukha nang pamilya ng pasyente at ganoon din ang pag-aalala sa mukha ni Miranda na sigurado akong totoo.Matapos ang naturang operasyon ay dinala na si Anthony sa ICU para mas mabantayan ito nang maayos, minabuti naming dalawa ni Ang ang magbantay na muna sa pasyente lalo na't mukhang hindi na kakayanin ng Mommy nila ang pagbabantay kaya
-=Atilla's Point of View=-Para akong napako sa kinatatayuan ko habang nakatingin sa sakit na nakahugit sa mukha ni Ang, hindi ko alam na sa ganito niya malalaman ang lahat.Yes I already made my decision at ang desisyon ko ay sundin ang nasa puso ko, mahirap man sa akin ay kailangan kong maging totoo kay Ang, mahirap sa akin na saktan si Ang dahil sa kabutihan niya ngunit hindi ko na yata kayang lokohin siya pati na din ang sarili ko, pero hindi sa ganitong paraan."Atilla anong ibig sabihin nito?" tanong nito sa nanginginig na boses, kitang kita ko ang pait sa mga mata nito sa nalaman nitong pagtataksil ko sa binata, parang nadudurog ang puso kong makitang ganito si Ang.Agad naman humarang si Ram protecting me from Ang, ngunit agad ko itong hinawi dahil alam kong hindi magagawa ni Ang na saktan ako, napakabuting tao nito."Ang....." pinilit kong magsalita ngunit tanging pangalan lang ang lumabas sa bibig ko, paano mo ba sasabihin lalo na't hindi ka naman handa, paano mo sasabihin s
-=Atilla's Point of View=-The following day I woke up with a smile on my face, after ko kasing nalaman ang magandang balita tungkol sa kalagayan ni Henry kagabi ay bahagyang gumaan ang nararamdaman kong bigat sa dibdib ko.Agad akong dumiretso sa kusina kung saan nakahanda na ang almusal ko, pero medyo nakakalungkot din talaga ang kumain mag-isa kaya naman kaunti lang ang nakain ko but it doesn't dampened my mood lalo na ngayon na alam kong pagaling na si Henry.That day kasi ay hindi ko kailangan maagang pumasok sa opisina dahil may mga kameeting ako mamayang hapon kaya naman nagdecide akong tawagan na lang si Samantha para ipaalam dito ang plano ko.But since workaholic ako ay hindi ko pa din napigilang buksan ang laptop ko at tignan ang mga emails na nareceive ko, iba't ibang mga documents ang nareceive ko na hindi naman kailangan nang maagap na atensyon kaya nang masigurado kong wala naman masyadong importanteng email ay tinurn off ko na din ang macbook ko.I turned on the TV in
-=Atilla's Point of View=-Until now I am still shock sa nalaman ko tungkol kay Miranda and Ang I mean sino bang mag-aakala na ang napangasawa pala ni Miranda ay ang kapatid ni Ang na si Anthony Uy, I haven't met the guy yet sa mahigit isang taon namin magkarelasyon ni Ang, ramdam ko naman ang pagmamahal ni Ang sa kapatid kahit hindi nito sabihin iyon.If I'm not mistaken Miranda got married three time or make it four since napangasawa ni Miranda si Anthony, I'm not really sure about the details since I don't like gossip pero hindi maiiwasang iyon kapag naririnig mo na sa iba mong mga kaibigan ang mga bagay na iyon, last marriage na meron ito is from a rich Filipino Businessman which became more controversial sa biglaan nitong pagkamatay at hindi nakatulong na ang lahat ng yaman ng naturang lalaki ay nauwi kay Miranda kaya naman lumabas ang mga rumors na may foul play sa pagkamatay ng businessman at ang sinisisi ay si Miranda na hindi naman napatunayan.Ang remained quiet during the d
-=Atilla's Point of View=-Kahit sobrang daming gumugulo sa isip ko ay kinailangan ko nang bumalik sa trabaho dahil nangako ako kay Ellaine na hindi ko papabayaan ang mga negosyo ni Henry and that's what I intend to do.Tatlong araw na ang nakakalipas nang makabalik na kami sa Manila, tatlong araw ko na din hindi nakikita si Ram at sobrang miss na miss ko na siya, sa loob ng tatlong araw naman na iyon ay hindi ako pinabayaan ni Ang na patuloy sa pag-aaruga sa akin, I feel that I don't derserve Ang dahil sobrang buti niyang tao, he deserves someone who's trully in love with him wholeheartedly."Sigurado ka bang papasok ka na, maiintindihan naman siguro ng kapatid mo kung sakaling magpahinga ka na muna nang ilan pang mga araw." pangungumbinsi sa akin ni Ang kitang kita ko ang patuloy na pag-aalala sa mukha nito habang nakatingin sa akin.Nakabihis na kasi ako nang pamasok ko sa opisina, nainform ko na din ang temporary secretary ko habang ako ang namamahala sa mga negosyon ni Henry, hin
-=Atilla's Point of View=-Labis ang naging pagkagulat ko nang makita ko si Ang na pababa sa isa sa mga bangkang nakita ko kanina sa hindi kalayuan, actually nagising lang naman ako para sana uminom ng tubig nang mapansin ko ang mga nasa limang bangka ata, bigla akong nabuhayan nang loob ng mapansin kong papalapit ang mga iyon sa isla, naisip kong baka kami talaga ang pakay ng mga ito nang marealized nila ang pagkawala namin ni Ram ngunit hindi ko naman inasahan na kasama doon si Ang samantalang ang alam ko ay nasa US pa ito."Oh my God Atilla!" bulalas ni Ang nang tuluyan nang makalapit sa akin at mahigpit ako nitong niyakap, his hug is really nice pero wala akong nararamdaman na kahit na anong special mula sa yakap nito pero aaminin ko namiss ko talaga ito dahil sobrang tagal na din namin na hindi nagkita dahil sa mga nangyari.Sa totoo lang hindi ko alam ang sasabihin ko nang mga oras na iyon dahil medyo shock pa din ako na sa wakas ay natagpuan din kami sa islang ito.Hinayaan kon
-=Ram's Point of View=-"Please don't do this Ram." pagsusumamo nito sakin with pleading eyes, nang hindi ko hayaan na makalayo ito sa akin dahil once and for all ay gusto kong marinig sa kanya na mahal pa din niya ako.Pinilit kong makipagmatigasan dito ngunit hindi din nagtagal at ako na mismo ang sumuko."Well I guess I don't have any choice but to wait, I waited for almost two years and it will not kill me to wait for few more days or weeks or even months ang mahalaga ay ang ngayon." seryoso kong sinabi dito at nang mahalata kong hindi ito kumportable ay ngumiti ako dito.Magkasabay na kaming bumaliksa beach para makakain na din, sinundan ko kasi siya nang mapansin kong medyo matagal tagal na din ito sa loob ng gubat at laking gulat ko nga nang makita kong naliligo ito sa lagoon na walang suot na kahit na ano kaya naman naisipan kong samahan ito at nangyari nga ang bagay na iyon.Sa totoo nga lang nang unang may mangyari sa amin sa islang ito ay hindi ko alam kung paano ito pakiki