Chapter 6

Matapos bumili ng diary ng ama ni Stanley ay ibinigay ito sa kanya. "Ikaw na ang magbigay nito kailangan ko ng bumalik ng Manila dahil may kliyenteng gusto akong makausap heto rin ang allowance mo para sa buwang ito." nakangiting abot nito ng pera sa anak.

"Pa, bakit pang isang buwan na ito? At parang sobra ah." nagtataka habang binibilang ang perang iniabot ng ama.

"Alam ko kasing may tinutulungan ka at isa pa medyo malaki ang kinita ko sa buwang ito dahil narin siguro sa dalang suwerte ni Serenity sa pamilya natin hahaha." masayang wika ng kanyang ama. "Alagaan mo ang mga kapatid mo at ang mama mo lalo na ang ampun natin."

"Oh no papa! Yan ang huwag mong sasabihin." iling ng iling habang tumatawang reaksyon ni Stanley.

"Aba! Eh bakit naman? Hindi ba at parang bunso mo ng kapatid ang bata na iyon."

"Papa hindi mangyayari yun kasi palaki ko ang batang yon hahaha." at nagkatawanan ang mag ama.

"Luko ka talaga pati ba naman si Serenity hindi mo paliligtasin, tssk magbago ka na at hindi mo na aabutan yung batang yon. Pagnag dalaga yun ay tiyak na pila ang manliligaw noon at hindi ka na makakasingit pa. Aba eh ngayon palang kitang kita ko na ang ganda ng batang iyon." dagdag pa ng ama niya habang tuloy ang pagmamaneho.

"Kaya nga babakuran ko na ng hindi maagaw ng iba hahaha." biro pa niya at muling nagkatawanan ang mag ama.

"Paano saan na kita ibababa hindi na kita maihahatid sa bahay dahil aabutin ako ng traffic."

"Sa seven eleven nalang papa, susunduin ko na rin ang palaki ko hahaha. Uumpisahan ko ng bakuran at ng walang makasingit." tumatawang sagot ni Stanley sa ama. Masayang nagpaalaman ang mag ama nang sumapit na sa kanto ng seven eleven.

Nang makalayo na ang sasakyan ng ama at hindi na ito matanaw ay saka lamang naglakad patungong school ni Serenity si Stanley. Napapangiti pa siya habang naglalakad nang maalaala ang biruan nila ng ama at seryoso siya sa sinabi niyang mula ngayon ay babakuran na niya si Serenity, hindi dahil sa takot siyang maagawan kung hindi dahil sa takot siyang may manligaw diton at maligaw ito ng landas. Masyado pa itong bata para umibig alam niyang hindi iyon sasagi sa isip ni Serenity ngunit alam din niyang hindi imposible dahil ang mga kabataan ngayon ay masyadong mapupusok maagang nagsisipag nobyo at karamihan ay maaagang nag sisipag asawa. Kaya nais niyang masigurado na makatatapos ng pag aaral ang dalagita para may maganda itong kinabukasan.

Hindi niya namalayan na nasa harapan na pala siya ng eskwelahan ni Serenity, at saktong naglalabasan na ang mga estudyante sa gate. Araw ng biyernes kaya naman naka free style ang lahat ng istudyante. Agad hinanap ng kanyang paningin ang dalagita at hindi naman siya nabigo dahil agad rin niya itong nakita. Nakasuot ito ng maong pants at body fit off shoulder na pang itaas. Kung hindi siya nagkakamali ay pinagliitan iyon ng kapatid niyang si Savannah. Nakasuot rin ito ng sandals na wedge nasa two and half inches ang taas nuon, kaya naman lalong nadagdagan ang tangkad ng dalagita. Nakasukbit ang malaking back pack sa likuran nito at may dala pang ilang pirasong libro. Sa unang tingin ay aakalain mong high school student ito dahil dalagang dalaga na itong tingnan. Hinihintay niyang dumako ang paningin nito sa kanya ngunit abala ito sa pakikipag usap sa mga kaeskwela nito. Kaya naman hinintay nalamang niya itong dumaan sa harapan niya upang sana ay isorpresa niya sa regalong bigay ng kanyang ama.

Ngunit parang siya ang nasorpresa dahil ng isang dipa nalamang ang layo nito sa kanya ay may lumapit na binatilyong tingin niya ay kasing edad nito. Duon narinig ni Stanley ang kantyawan ng mga ka eskwela nito.

"UYYYYYY.... Serenity....."

"YAYYYY ayan na si Aldrin, crush nya si Serenity simula pa grade five tayo eh."

"Talaga!"

"Wow bagay sila"

"True! nakakakilig"

Mga tili at usapan ng mga estudyante ang naririnig ni  Stanley. Ang kanyang paningin ay nanatili sa dalawang taong halos napapalibutan ng mga estudyanteng nagkakantyawan. At ganon nalamang ang gulat na naramdaman ni Stanley ng makitang nag abot ng chocolate at isang pirasong bulaklak na yari sa plastic ang binatilyo kay Serenity. 

"Seren, tanggapin mo sana itong nakayanan ko sorry ah wala pa kasi akong pambili ng fresh flower." sabi pa nito.

Alin langan namang tinanggap ng dalagita ang chocolate at bulaklak saka nginitian ng bahagya ang lalaki. "Salamat Aldrin, pero sana ay huli na ito ha, ibili mo nalamang ng pagkain mo ang ibibili mo ng mga ito kasi kawawa naman ang nanay at tatay mo nagpapakahirap silang magtrabaho para bigyan ka ng baon tapos binibili mo lamang ng ganito para sa akin." malumanay na sabi ng dalagitang si Serenity. At dahil doon ay napangiti si Stanley, wala talaga siyang dapat ikatakot dahil matured ng mag isip ang batang ito.

"Oo Serenity, promise last na iyan. Saka okay lang naman sa mommy at daddy ko dahil alam nilang ibibigay ko yan sa crush ko. Pag high school na tayo liligawan na kita at hindi ako papayag na may makalapit sa iyong iba sumpa yan." nakataas pa ang kanang kamay nito habang sinasabi iyon kaya naman lalong nagkantyawan ang mga estudyante.

Tila nagpanting naman ang tainga ni Stanley sa narinig kaya naman agad siyang lumapit at kinuha ang bag at librong hawak ni Serenity. Nagulat naman ang dalagita na napatingin sa kanya lalo na ang mga kaklase nito at si Aldrin. 

"E---Enemy? anong ginagawa mo dito? K---kanina ka pa ba dito?" nahihintakutang tanong niya rito dahil masama ang tingin nito sa kanya.

"Tara na at hapo na." tanging sagot nito sa kanya at binalingan ang mga estudyanteng nakatayo at nanunood kanina pa. "Magsiuwi na kayo kebabata pa ninyo kung ano anong pumapasok sa isip ninyo." at saka hinila ni Stanley sa kamay si Serenity papalayo sa lugar na iyon.

"A--arayn ko naman! Teka lang nasasaktan nama ako eh!" angal nito na hinila ang kamay niyang namumula na sa pagkaka kapit ni Stanley. "Galit kaba Enemy?" tanong pa nito.

"Look Serenity, napaka bata mo pa para makipagligawan sa kalye." bulyaw niya rito at nagulat naman ito sa kanya dahil sa kauna unahang pagkakataon ay pinag taasan niya ito ng boses. 

Tila naman maiiyak na ang dalagita, "Kung kanina kapa doon sana ay narinig mo ang sinabi ko kay Aldrin. Hindi ako nakikipag ligawan sa kalsada at hindi ko kasalanan kung may magbigay bsa akin ng regalo sa mga kaklase ko dahil hindi ko hawak ang isip nila. Bata pa ako oo alam ko pero alam ko naman ang tama at mali at ngayon sasabihin ko sa iyo mali ka dahil pinagbibintangan mo ako agad hindi ka marunong magtanong." at pinahiran na nito ang luhang unti unting dumaloy sa kanyang mga mata.

Iisa ang nararamdaman ni Serenity, nasasaktan siya dahil pakiramdam niya ay walang tiwala sa kanya si Stanley.