Pinandilatan ni Lady Vienna si Duke Raziel kinaumagahan sa kanilang almusal. Naramdaman ni Duke Raziel ang pagtitig niya kaya sinalubong niya ito ng tingin ngunit napabuntong-hininga si Lady Vienna. Nanlaki ang mga mata ni Duke Raziel, "Patawarin mo ako pero ano bang nagawa kong mali, Vienna?"
Huminga siya ng malalim at sinabing, "Pagkatapos ng nangyari sa atin noong gabing iyon bago ka umalis, iniwan mo lang ako dito ng ilang araw nang hindi nagpapadala ng sulat?" Galit na sabi nya.Luminga-linga si Duke Raziel sa paligid upang makitang narinig ng mga kasambahay ang sinabi niya at tumakbo sila paalis. "Pwede ba tumahimik ka, Vienna.""May nangyari ba sa inyong dalawa?" Tanong ni Huxley, pabalik-balik na nakatingin sa kanilang dalawa habang kumikinang sa interes ang mga mata.Bumuntong-hininga si Lady Vienna at napabuntong-hininga si Duke Raziel, “Ginawa ko ang lahat para mabilis na matapos ang mga usapin ko tungkol sa mga mamamayan ng Xynnar. At tungkol saBiglang nangyari ang lahat. Tahimik lang na natutulog si Lady Vienna nang maramdaman niya ang isang matalim na metal na dumampi sa balat sa kanyang leeg. Nagising siya nang makita si Duke Raziel na nakatutok sa kanya ang espada.“R-Raziel?” Nauutal niyang sabi.Ngunit hindi sumasagot si Duke Raziel. Parang hindi siya iyon. Parang hindi siya iyon.Vienna, kung bigla kitang saktan, please don't hesitate to kill me."Iyon ang huling sinabi niya.So in-expect niya na mangyayari ito? Parte din ba ito ng mga sikreto niya? Pero hindi niya magawa.Kinuha niya ang kanyang espada sa tabi ng kanyang mesa at itinutok din ito sa kanya.“Raziel, ako ito. Vienna.” Paulit-ulit niyang sinasabi, sinusubukang muli itong magising sa kanyang katinuan. Ang kanyang mga mata ay hindi karaniwan. Matalim ang tingin nito sa kanya, at walang emosyon.Ihahampas na sana ni Raziel ang kanyang espada nang biglang umihip ang malakas na hangin at umalin
Lumipas ang mga natitirang araw, natutulog si Duke Raziel sa kanyang silid at binabantayan ni Huxley ang kanyang silid na parang nakasalalay dito ang kanyang buhay. Hindi niya hahayaang makita ng sinuman ang duke, kahit ako, ang kanyang asawa.Ito ang unang pagkakataon na nakita niya si Huxley na napakahigpit at seryoso sa kanyang tungkulin. Buweno, kung ano man iyon, siguradong napakalalim nito. Isang umaga nang magkaroon siya ng pagkakataong makalusot, malapit na niyang buksan ang pinto nang tumahimik si Huxley."Ano ang maipaglilingkod ko sa iyo, ginang?"She cleared her throat, “Oh, I wanted to check on things here. Tulad ng saan ang banyo?"Umiling si Huxley, "Ikaw ay isang kakila-kilabot na sinungaling, aking ginang."She pouted, "Gusto ko lang silipin..."“Lahat ng tao ay off-limits. Pakihintay kung kailan siya gumaling at iyon lang ang pagkakataong makikita mo siya.”Bumuntong-hininga siya, sumuko sa kanyang misyon, &ldquo
ROXY’S POVParang kumikiliti sa ilong ko ang mabangong halimuyak ng mga bulaklak at nalanghap ko ang bango. Maaga akong nagising para gawin ang mga gawain ko. Para sa araw na ito, kailangan ko lang pumunta sa palengke at bilhin lahat ng inilista ng head maid. Mula sa lahat ng tinapay, kalakal, gulay.Maaga akong nagising para gawin ang mga gawain ko. Para sa araw na ito, kailangan ko lang pumunta sa palengke at bilhin lahat ng inilista ng head maid. Mula sa lahat ng tinapay, kalakal, gulay. Matagal-tagal na rin simula nang makapunta ako dito mag-isa. Nakakapreskong pakiramdam ang maingay at abalang kalye.Napakaganda ng buhay para sa akin. Mayroon akong isang napakalakas at magandang master, isang hindi inaasahang pag-iibigan, at isang maayos na buhay. Ito ay mapayapa. Nagpasya akong maglakad-lakad dahil baka ito ang una at huling beses kong gawin ito. Matapos ang ilang minutong pagbisita sa ilang tindahan, nakalimutan ko ang oras ng pag-uwi. Bago ko namalayan,
Pag-uwi, tinulungan ni Huxley si Roxy na maupo sa kanyang kabayo bago itinayo ang sarili. Namula si Roxy. "Talagang pinuntahan mo ako, flattered ako.""Lahat para sa iyo, mahal ko." Sagot ni Huxley na lalong nagpapula kay Roxy.Sa gilid, lumapit si Delphain kay Lady Vienna at bumulong. "Hayaan mo akong sumakay sa iyong kabayo, binibini."Tumingin si Lady Vienna sa kanya, “Ano? Bakit?""May gusto akong subukan." Sagot na lang niya na gustong magtanong pa ni Lady Vienna.“Subukan kung ano?”Itinuro niya si Titus at Fedel na nanlilisik sa isa't isa. "Yung dalawa. Kung ako sa iyong kabayo, mapipilitan silang sumakay ng isang kabayo lamang."Itinuro niya si Titus at Fedel na nanlilisik sa isa't isa. "Yung dalawa. Kung ako sa iyong kabayo, mapipilitan silang sumakay ng isang kabayo lamang." Pagkatapos ay agad na nagteleport si Delphian sa likod ni Lady Vienna, nakaupo at nakangiti. Umiling si Lady Vienna, sapat n
Nag-isip siya ng dahilan kung ano ang gagawin. Siguradong galit si Raziel sa pagpapakita ng maskara niya. Ngumuso siya doon. Hindi siya ang patuloy na nagtutulak sa kanya kanina at noong . Nawala ng ilang oras, nagpa-panic siya ng ganito.Ano ba talaga ang gusto niyang gawin niya?Mabilis siyang bumalik sa mga pintuan, maingat na iniiwasan ang mga tauhan ni Raziel na patuloy na sumisigaw para sa kanyang pangalan. Mabilis siyang pumasok sa bintana at nagsipilyo, umaktong parang walang nangyayari at nanatiling kalmado.Isang hingal ang nagmula sa mga pasilyo, at tumakbo si Roxy sa kanya."Tahimik!" Bulong ni Lady Vienna, ayaw siyang mahanap ng mga lalaki.Pagkatapos ay hinila ni Lady Vienna si Roxy sa gilid. Masyad
Bumukas ang mga mata ni Raziel sa narinig, tumingin sa kanya, at ngumiti. "Magandang umaga."“G-magandang umaga.” Sabi niya, "May dragon ba sa tabi ko...kagabi?" Tanong niya, pakiramdam niya ay nasisiraan na siya ng bait at umaasang mauunawaan ni Raziel ang tanong niya. Ito ay isang panaginip, tama ba? Mangyaring sabihin sa akin na ito ay isang panaginip!“Oh yeah...about that...that was me..” sabi ni Raziel. Nang mapagtantong hubo't hubad siya, ibinalot niya sa kanya ang kumot.“Humihingi ako ng tawad diyan, Vienna. Hindi ko sinasadyang takutin ka.""Ikaw iyon? Isa kang dragon?" Inulit niya, pinoproseso ang mga salita. Akala niya sapat na ang mga pantasyang ito! Una ang libro! Ngayon, ito?
Hinayaan lang siya ng duke, at nakatutok pa rin sa kanyang trabaho. “Ngunit ikaw lamang ang maglalakas-loob na buksan ang pag-aaral na ito. At nangangati ang mukha ko. Kailangan kong pumunta sa guild para mapalitan ito ng Fedel sa lalong madaling panahon."Napabuntong-hininga siya. Kaya busy pa rin siya. "Kung gayon, paano ang ating tanghalian?"“Malapit na. Tatapusin ko ang lahat ng ito para sa isang beses at gugugol ako ng ilang oras sa iyo."Bumilis ang tibok ng puso niya at tumango, "Kung gayon, hihintayin kita rito."Makalipas ang ilang minuto, sumulyap si Raziel sa kanya."Ano?" Tanong niya, "Huwag mo akong pansinin, ayos lang ako dito."Umiling si Raziel, "Hindi, hindi ako makakapag-focus dito." Bumuntong-hininga, tumayo siya, nagsuot ng maskara at kinuha ang kanyang coat. "Tara lunch na tayo."Umiling si Raziel, "Hindi, hindi ako makakapag-focus dito." Bumuntong-hininga, tumayo siya, nagsuot ng maskara at kinuha ang kanyang coat
Bumukas ang pinto at mabilis na tinakpan ni Raziel ng kumot ang mukha, niyakap ng mahigpit si Lady Vienna para magtago.Namula si Roxy sa nakita at pilit na ngumiti. "Oh...uhm...patawarin mo ako...lagi kong nakakalimutang kasal ka, binibini." She chuckled nervously, nakatingin sa lupa na mukhang nahihiya. Talaga, masyadong clumsy si Roxy para dito. Pulang pula ang mukha, mabilis na pinaalis ni Lady Vienna ang kanyang personal na kasambahay at hinarap si Duke Raziel na nagtatago pa rin.“Umalis siya ngayon. Mananatili ka ba doon buong araw?" Tanong niya, gusto siyang asarin. Ito ay isang pambihirang tanawin at matitikman niya ang sandaling ito at itatago ang alaalang ito sa kanyang isipan.Sa unang araw na nakita niya ang mukha ni Duke Raziel. Napahagikgik siya sa isiping sabihin iyon ng malakas. Nakaupo si Duke Raziel nang patayo iyon, nakikita ang kanyang dibdib. “Bakit ka tumatawa? May dumi ba sa mukha ko?"Ipinikit ni Lady Vienna ang kanyan
Noon lang, nahulog ang isang ibon mula sa balikat ni Lady Vienna Xaviera. May sulat ito doon at binuksan niya ito at binasa ng malakas para marinig ni Duke Raziel. “Dear Duchess Vienna and Duke Raziel,How are you? You’ve been on an adventure, everything’s going well in the palace as I’ve restored peace and kept the citizen’s happy. Wherever you two are, I hope this letter finds you well.I want to inform you two that the Ardis Kingdom, our neighboring country and ally, is holding an important event in the coming month. Princess Vienna Elysia Dutroux, King Xander’s precious daughter is celebrating her 18th birthday, which is also time for her to find her husband. She has over twenty suitors, along with me I want you to help me there and make her my queen.-Prince Griffith from Royal PalaceNatawa si Lady V
Narinig niyang bumubulong sa kanya ang mga iniisip nito. Iyon ang mga huling salitang inaasahan niyang gagawin, ngunit walang pagpipilian, dahan-dahang inalis ni Lady Vienna ang kanyang mga kamay na tanging linya ng buhay niya ngayon, at sa wakas ay binitawan niya ang sarili, pinanood niya si Ambrosia na nakatingin sa kanyang ginawa, hindi inaasahan ang kanyang gagawin. ito. Ipinikit ni Lady Vienna ang kanyang mga mata at hinayaang itago siya ng usok. Ito ang hindi inaasahang paraan ng pagkamatay para sa kanya. Sa lahat ng pagkakataon na nahaharap siya sa panganib, ito ang pinakakatawa-tawa na paraan kung paano siya namamatay para sa kanya. Namatay siya dahil sumuko siya. Naghintay siya ng impact, na bumagsak sa lupa at hinayaang mabali ang kanyang mga buto ngunit sa isang iglap, isang shar claw ang humawak sa kanyang shirt, at isang pares ng mga
Wait lang, Raziel. It's my turn to make the effort. Para sa ating dalawa. Well, medyo hindi patas na ako lang ang nakakaalala ng lahat ng meron tayo, di ba? Kailangan kong ipaalam sa iyo ang bawat piraso at piraso. At hindi naghintay si Lady Vienna at sinimulan na ang kanyang plano. Dinala ni Lady Vienna si Duke Raziel sa bawat lugar na pinuntahan nila. Mula sa pagdadala sa kanya sa royal ball kung saan sila nagkaroon ng kanilang unang opisyal na pampublikong pagpapakita sa Rogue guild hanggang sa kanilang pakikipagsapalaran kasama si Avelina, at maliliit na sakuna sa Crown Prince Matthias. Ito ay isang mahabang proseso, ngunit dahan-dahan ngunit tiyak, si Lady Vienna ay matiyagang naghintay para sa perpektong oras, para sa oras na siya ay magigising at maalala kung ano ang mayroon sila. Dahil baka ito lang ang pagkakataon na magkakaroon siya. At kung maglalakas-loob si Alexis na guluhin muli s
"Sa susunod nating buhay, darating ako at hahanapin kita, Vienna." Napabuntong hininga si Lady Vienna, sinusubukang umangkop sa liwanag habang ang komportableng kutson ay-sandali. Hindi ba dapat may kumportableng kutson sa kanilang karwahe patungo sa imperyo ng Lumen? Ang huling bagay na natatandaan niya ay ang pag-alis sa bahay-ampunan matapos makuha si Titus ng mangkukulam...at pagkatapos ay maglakbay sa isa pang paglalakbay...kasama ang isang tao...Sinubukan niyang i-rack ang kanyang isip para sa karagdagang impormasyon, pakiramdam na may kasama siya. Hindi sigurado kung sino ito, ngunit tila nakipag-ugnayan siya sa taong ito. Ano ang kanyang…pangalan muli? Luminga-linga siya at napansing nasa kwarto niya siya, napabuntong-hininga siya sa gulat.“Roxy!” Siya ay sumigaw, at si Roxy, ay lumitaw sa kanyang karaniwang magulo na kayumangging buhok at uniporme ng maid, "Yes my lady!"“Nasaan…nasaan si Titus?” Tanong niya, at b
Natatawang hinaplos ni Alexis ang pisngi niya, “Haha, ito ang pinaka-excited para sa akin. Ang pagbubunyag. Itinago ba niya ito sa iyo? O talagang nawala ang alaala niya pagkatapos kong gawin ang ritwal?”“Mukhang gulat na gulat ka mahal. Hayaan mong ipaliwanag ko sa iyo ang lahat ng malinaw." Pagkatapos ay hinawakan niya ang noo ni Vienna at biglang, isang maliwanag na liwanag ang pumasok sa kanyang isipan, kasama ang mga alaala na naglalaro.“Matagal nang patay ang iyong kaluluwa, Vienna. Ang nagpapuyat sa iyo ay dahil isinakripisyo ni Raziel ang kanyang sarili noong nakaraan.” Sinimulan niya, at pinanood ni Vienna ang paglalaro ng tanawin sa kanyang harapan.“Noong nakaraang siglo, si Duke Raziel ay isang makapangyarihang mamamatay-tao na umibig sa isang babae na nag
Kinabukasan, nagpatuloy sila at napalapit sa Lumen Empire. Naroon pa rin ang lalaki para gabayan ang daan patungo sa kanila. Si Fedel ay masigasig sa pagbabanta sa matanda sa sandaling nagpasya itong lokohin sila. Paghinto sa kweba para magpahinga magdamag, may nakita silang bote na nakalagay sa loob. Hinawakan ito ni Fedel at binigay kay Vienna bilang biro, ngunit nagulat silang lahat nang lumitaw ang napakalaking usok mula sa loob. Isang anino ng isang pigura ang lumitaw, at isang matangkad at maitim na gwapong lalaki ang nagpakita.Hinubad ni Duke Raziel ang kanyang espada at hinila si Vienna sa gilid, "Ano ang nabuksan mo?" naiinip niyang tanong.Nag-pout si Vienna, "Hindi ko alam, binigay sa akin ni Fedel!"Napabuntong-hininga si Raziel, "Isa itong genie, mag-ingat ka."Tumaas ang kilay ni Vienna, "A genie?"Iniunat ng lalaki ang kanyang mga braso at humarap sa kanila ng walang pakialam na tingin, “Ah, sa wakas! Isang daang taon na akong
Ang mga bata ay patuloy na nagtanong para sa kanya at si Mr. Martini ay dumating upang isugod sila pabalik sa kanilang mga silid. Pagkatapos ay pinatuyo nila ang kanilang mga sarili sa kanilang sariling silid at pagkatapos mag-impake ng kanyang mga gamit. may kumatok sa pinto niya.Binuksan niya ito at nakita si Fedel. Bumuntong hininga siya, "Oras na ba?"Tumango siya, “Naghihintay na si duke sa may pintuan. Kailangan nating umalis nang maingat bago pa mapansin ng mga bata."Napabuntong-hininga siya, mahirap magpaalam. Kaya mas mabuting umalis ng hindi nila alam..."Makukuha mo na ang mga gamit ko. Pero may gagawin muna ako." Tumango si Fedel, nagsimulang dalhin ang kanyang maleta sa labas habang nakaupo sa gilid ng mesa na may hawak na panulat at papel.Nagsimula siyang magsulat ng ilang salita. Isang liham ng paghihiwalay para sa mga bata. Tumayo siya, pagkatapos ay tiningnan niya ang silid. Ito ay isang maikling paglalakbay dito ngunit an
"Gusto mong malaman ang isang napakaliit na sikreto?" Tinanong niya si Vienna, at nagpatuloy siya, "Alam mo, ako ang pumatay sa iyong kasuklam-suklam na pangit na alagang hayop." Inamin ng bruha. "Nakita ng maliit na batang babae na si Ella na ginagawa ko iyon kaya tumakbo siya, at ginawa kong makalimutan niya ang kanyang alaala." Sabi niya, "Nagpeke rin ako na may sakit at nagpa-cute para ma-in love kayo sa akin.""Ngunit hindi ko ginawa." Sumagot si Titus."Oo, sayang naman, sana naging perpekto tayo."Nagawa siyang kulungan ni Raziel at nag-transform ang bruha bilang tigre. Bumaba si Vienna at hiniwa ang kanyang mga hita, ngunit mabilis na pumunta ang mangkukulam sa kanyang nasasakupan, kumagat sa balikat ni Titus. Nagawa siyang kulungan ni Raziel at nag-transform ang bruha bilang tigre. Bumaba si Vien
“Fedel?” Tumagilid ang ulo ni Avelina, "Pero malinaw na galit sa akin ang lalaking iyon." Umiling si Vienna, "Tsk, ignorance is a bliss....I mean you need to open your eyes." Tumayo si Vienna, “Then I’ll have to leave you to get some rest. Magandang gabi." "Goodnight, your grace." Pagkatapos ay naghanda si Vienna para matulog, mabigat ang kanyang puso sa pag-iisip tungkol sa pagpanaw ng kanyang alaga. Ayos lang. Magiging maayos ang lahat. Ngunit hindi nakakatulong na wala si Raziel sa kanyang tabi. Lalo pang nalaglag ang puso niya. ***** Kinabukasan,