23(เมียผู้กำกับน่ะโหดจริงๆ)****สายของวันถัดมา..Rrrrr~ เสียงเรียกโทรศัพท์ปลุกเจ้าของร่างบางที่ซบหน้าอยู่ในอกหนาอุ่นๆ "...." ดาด้าลืมตางัวเงียเงยมองใบหน้าหล่อที่กำลังหลับไหลตาปรึบๆ นี่เธอนอนซุกอกเข้าทั้งคืนเลยหรอ? มือเรียวเล็กจึงรีบคว้าโทรศัพท์เครื่องหรูมากดรับสายทันที"อือ..ฮัลโล ณิชา" น้ำเสียงง่วงเอ่ยกับคนทางปลายสาย("ดาด้า..คืนนี้แกว่างไหม?") ฟรึ่บ! ฐานทัพเริ่มขยับตัว ลืมตามองคนคุยโทรศัพท์นิ่งๆ ไม่ได้ส่งเสียงอะไร"คืนนี้หรอ?" ดาด้าตอบ พลางส่งสายตามองเจ้าของดวงตาคมเข้มของฐานทัพ ("ใช่แกว่างไหม พอดีไอ้โซ่มันมาเที่ยวไทย เลยอยากนัดรวมตัวกัน")"เอ่อ..คือ" ตากลมโตเหลือบมองฐานทัพอีกครั้ง ไม่รู้ทำไมถึงไม่กล้าตอบออกไป อีกอย่างทำไมเธอต้องรู้สึกเย็นข้างๆด้วยก็ไม่รู้("อาการอึกอักขนาดนี้..นี่แกอยู่กับสามีใช่ไหม ดาด้า?") เสียงใสของณิชาเอ่ยอย่างรู้ทัน"...." ดาด้าเริ่มอึกอัก จะขยับตัวลงจากเตียง เพื่อเดินออกไปคุยให้ไกลจากฐานทัพ ไม่รู้ทำไมเธอต้องเกร็งรังษีแปลกๆที่มาจากเขาด้วย("ดาด้า..ตอบมา") ณิชาเริ่มกดดันเพื่อนสนิท ตั้งแต่มีสามี
24(สรุปว่าไม่หึง?)****Per."ฐานทัพ..คุณเจ็บมากไหม" เสียงอ้อนๆปนรู้สึกผิดเอ่ยถาม มือเรียวเลื่อนขึ้นแตะริมฝีปากของฐานทัพเบาๆ ทำตาปริบๆใส่ "...." ฐานทัพมองอาการที่เปลี่ยนไปของหญิงสาวด้วยแววนิ่งเรียบ ช่างต่างจากคนเมื่อกี้ลึกลับเลย เมื่อกี้เขาเกือบเอาเธอแทบไม่อยู่"ฉันขอโทษน้า..เมื่อกี้ฉันเลือดร้อนไปนิด" ดาด้ากล่าวขอโทษด้วยรอยยิ้มแห้งๆ เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แทนที่จะยับยั้งอารมณ์ ปกติเธอไม่ใช่คนแบบนี้ออกจะใจเย็นจะตาย"....""ผมว่าไม่นิดนะ..สารวัตร เล่นผู้กำกับซะท่านเลือดกลบปากเลย" นายตำรวจอีกคนกระซิบกับกุนซือด้วยหน้าหวาดเสียว "ฐานทัพกลับบ้านกันเถอะน้า..เดี๋ยวฉันทำแผลให้" เสียงอ้อนๆเอ่ย"...." ฐานทัพมองคนตัวแสบนิ่งเงียบ จะโกรธเธอก็โกรธไม่ลง ความผิดตัวเองล้วนๆที่ไม่บอกกล่าวเธอก่อน ไม่คิดว่าดาด้าจะอารมณ์ร้อนขนาดนี้ด้วย"สารวัตรผมขอตัวก่อน" ฐานทัพตีสีหน้าสุขุมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไปเอ่ย "ไปกันค่ะ..เดี๋ยวฉันขับรถเอง" ดาด้าจับมือหนาดึงลากร่างตัวโตของฐานทัพให้เดินตามมาที่รถ"เห็นไหมเพราะแก ทำผัวเมียเขาเกือบทะเลาะกัน" โซ่ที่ยืนมองอยู่ด้วยหันมากล่าวว่าณิชา"เอ้า..ก็ฉันไม่รู้หนิ..ใครเห
25(คุณย่าสามี?)****[Part.Dada]"อือ กี่โมงแล้วนะ" ฉันบ่นพึมพำเบาๆ ใช้มือควานหยิบโทรศัพท์แถวหัวเตียงมาดูเวลาพึ่งจะเจ็ดโมงเช้าเอง ได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นในห้องน้ำ ฐานทัพคงตื่นแล้วล่ะ เมื่อคืนเล่นฉันจนเพลียสลบลงไปก่อนเลยนะ เห็นนิ่งขรึมแบบนี้ หื่นไม่ใช่เล่น!แกร็ก แอ้ด! เสียงผลักประตูออกมา"..." ฉันถึงกับแอบกลอกตาเล็กน้อย ฮึ้ย ออกมาในสภาพพันผ้าขนหนูหมิ่นเหม่ เปลือยบนโชว์กล้ามอีกแล้ว"หึ" ฐานทัพมาหยุดยืนยกยิ้มมุมปากใส่ฉัน อยู่ตรงปลายเตียง"...?? ยิ้มแบบนี้คืออะไร ฉันย่นคิ้วหากันยุ่งๆ ก่อนจะก้มกดโทรศัพท์ตอบข้อความพี่เอมมี่ ช่วงสิบโมงฉันมีเว้นท์ที่ห้างฟรึ่บ!! โทรศัพท์ฉันถูกแย่งออกจากมือ ซึ่งฉันมองเขม็งไปที่ฐานทัพหน้ายุ่งๆอะไรของเขาเนี่ย ต้องการเรียกร้องความสนใจอะไรก่อน"สามีจะไปทำงานแล้ว..ไม่สนใจกันหน่อยหรอ?" ฐานทัพถาม ทิ้งตัวขยับเข้ามาเบียดกับตัวฉัน"ฐานทัพ..คุณช่วยไปแต่งตัวดีๆก่อนได้ไหม" ฉันทำหน้ามุ่นๆ เผลอใช้มือผลักหน้าอกเขาเต็มๆฟรั่บ!!"..!!""ฉะ..ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ" ฐานทัพทำหน้ายิ้มกริ่มเลยอ่า ฉันรีบเอามือออกจากอกเขาอย่างไว"นี่..ผมโดนภรรยาแต๊ะอั๋งแต่เช้าเลย" ฐานทัพว่า ทำ
26(อย่ามาแหยมกับดาด้า)**** [Part.Dada]"พี่เอมมี่..ด้าแต่งหน้าเสร็จแล้วขอแอบวาบไปซื้อกาแฟดื่มได้ไหมคะ" ฉันรู้สึกเพลียๆง่วงๆเลยหันไปบอกพี่เอมมี่ที่นั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่ "ต๊าย! นี่พี่หูฝาดไปหรือเปล่าคะ..นานๆจะเห็นน้องดาด้าอยากกาแฟสักที" "หูไม่ฝาดหรอกค่ะ ด้าอยากดื่มจริงๆ รู้สึกง่วง เพลียๆ" ก็เมื่อคืนน่ะสิ ตาฐานทัพกวนฉันอ่า ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเอง"นั้นพี่ไปซื้อให้เองค่ะ..นั่งรออยู่ในนี้แหละ..ไม่ต้องไปเฉิดฉายปรากฎตัวหรอก" "ค่ะ..ขอบคุณนะคะ พี่สาวคนสวยของด้า" ฉันพูดทำหน้าอ้อนใส่พี่เอมมี่ นางน่ารักแบบนี้กับฉันตลอดเลย"ว่าแต่เพลียเนี่ย..เพลียมาจากอะไรคะ?" พี่เอมมี่ทำหน้ายิ้มกรุ่มกริ่มแซวๆใส่ฉัน"ก็เพลีย..เพราะนอนน้อยไงคะ" ฉันว่าแล้วตีสีหน้านิ่ง เอาโทรศัพท์มากดเป็นเข้าเกมส์."โธ่ๆ เพลียเพราะสามีที่บ้านก็บอกกันมาตรงๆก็ได้..สงสัยกลัวพี่จะอิจฉาแน่ๆ" เสียงพี่เอมมี่นางพูดจีบปากจีบคอและหมุนตัวเดินบิดก้นดิ๊กๆเดินออกไป"รู้มากตลอด" ฉันส่ายหน้ายิ้มๆ กำลังจะก้มกดโทรศัพท์แต่ได้ยินเสียงของสามคนพ่อแม่ลูกกำลังเดินบ่นเข้ามา"พี่เควินท์อ่า..แค่มิรินแต่งตัวโชว์พุ่งนิดหน่อยเอง จะทำหน้าซีเรียสอะไรนักหนา" เ
27(เมื่อสามีไม่สนใจ)****@สน.แค่ก! แกร็กๆๆ เสียงดาด้ากับเอมมี่ช่วยกันย้ายของที่แฟนคลับให้ มายังหลังรถของฐานทัพ ซึ่งเจ้าตัวอะไม่ได้มาช่วยดาราสาวกับผู้จัดการขนเลย ส่งแต่ลูกน้องฝากเอากุญแจรถมาให้ "จิ้! ตัวเองงานยุ่งยังจะให้มาหาอีก!" ดาด้าบ่นเสียงกระฟัดกระเฟียดด้วยความอารมณ์เสีย"ชะ..อุ่ย!" นายตำรวจที่ช่วยขนของย้ายถึงกับสะดุ้งกับเสียงของดาราสาว"น้องดาด้า..ไม่วีนสิคะลูก" เสียงเอมมี่ที่ยกตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ออกมาจากรถ "ก็ได้ค่ะ..ไม่วีนก็ได้" ดาด้ายู่หน้ายุ่งเอ่ย แล้วคว้าถุงขนมถุงใหญ่ที่แฟนคลับซื้ิิอให้มาถือ"น่ารักมากค่ะ" เอมมี่หันมายกนิ้วโป้งให้ดาด้ายิ้มๆแกร็ก!! ปั่ง!! นายตำรวจปิดท้ายก่อนจะหันมาส่งกุญแจรถของฐานทัพให้ดาด้าด้วยรอยยิ้มเหยๆ ภาพวันนั้นที่เห็นฐานทัพโดนดาราสาวชกปาก ยังติดตาเขาอยู่เลย"ขอบคุณนะคะ" ดาด้ากล่าวขอบคุณนายตำรวจ ก่อนจะหันมามองหน้าเอมมี่ ผู้จัดการตัวดีที่กำลังส่งสายตาอ่อยขั้นเทพใส่นายตำรวจหนุ่มหน้าตาดี"บ้าผู้ชายเก่ง" ดาด้าบ่นอุบอิบ แล้วเอาตัวเองมายืนบังนายตำรวจหุ่นล่ำที่เอมมี่กำลังส่งสายตาแทะโลมอยู่"อุ๋ย
28(ในเมื่อดื้อก็ต้องโดนกำราบ)NC++กรุบกริบ****Per."อะ..เอ่อ..ผู้กำกับครับ..ตรงแก้มครับ" รชตชี้แก้มของฐานทัพที่มีรอยลิปสติกของดาด้า"ทำไม แก้มผมทำไม?" ฐานทัพถามหน้านิ่งขรึม มหน้าพวกนายตำรวจสลับกันไปมา"แก้มท่านมีรอยจูบครับ" รชตชี้แก้มข้างซ้ายของฐานทัพ "...." มือหนาจับแก้มที่มีรอยลิปสติกของภรรยาตัวแสบ ฐานทัพตีสีหน้าขรึมดุ มองพวกลูกน้องเรียงคน รีบสาวเท้าหันหลังผลักประตูห้องประชุมออกไป"ฮะๆ" "ฮะๆ..ฮ่า" นายตำรวจพากันหัวเราะผู้บังคับบัญชาของตัวเองเสียงลั่น "...." กุนซือมองความเฮฮาเสียงหัวเราะของนายตำรวจหน้านิ่งเรียบ เมื่อกี้คงกลั้นหัวเราะกันแทบตายสินะ"สารวัตรไม่ขำเลยหรอครับ" รชตหันหน้าขำๆมาถามกุนซือที่นั่งตีสีกน้านิ่งขรึม ทำแววตารำคาญ"มีอะไรให้หน้าขำ.." กุนซือว่า เขาเห็นสองสามีภรรยาคู่สวีทกันจนเอียนแทบเลียนแทบจะออกปากแล้ว"เฮ้อ..ผมไม่อยากคุนกับสารวัตรแล้ว" รชตสะบัดหน้าหนีกุนซือทันที ไร้อารมณ์เก่งอยู่คนเดียวตลอด"แสบมาก" ฐานทัพหยิบทิชชูเช็ดคาบลิปสติกสีแดง มานึกคิดอีกที ดาด้าคงอยากก่อกวนที่เขาไม่สนใจ เลยป่วนสามีตัวเองเต็มที่ Rrrrr~ กระทิง"...." ฐานทัพมองชื่อบนจอโทรศัพท์ สายเรียกเข้
29(สามีดาด้าใครก็แตะไม่ได้!)****สายของวันถัดมา.. เสียงทำอาหารดังมาจากในครัว ช่อฟ้าที่ตื่นคนแรกของบ้าน ลงมาจัดเตรียมอาหารไว้หลายอย่าง ซึ่งในเมนูมีแต่ของโปรดของหลานชายเขาทั้งนั้น หมับ!! เอวนุ่มๆของช่อฟ้าถูกร่างตัวโตของฐานทัพกอดรัดจากทางด้านหลัง"นึกว่ากอดเมีย..จนไม่อยากกอดย่าไปแล้ว" ช่อฟ้าว่าหลานชายตัวดีด้วยความหมั่นไส้ นึกถึงเมื่อคืนมันเล่นซะย่ามันเกือบเป็นลมตรงหน้าประตู"หึ" ฐานทัพส่ายหน้ายิ้มๆ พร้อมปล่อยกอดช่อฟ้ามองอาหารที่ถูกจัดเรียงรายไว้หลายจาน และก็ต้องยิ้มออกมาอีก เมื่อมีอาหารจานโปรดของตัวเองอยู่"สลัดแตงกวาจีน" ฐานทัพพึมพำเมนูโปรดของตัวเอง ต้องเป็นฝีมือของคุณย่าของเขาเท่านั้นถึงจะถูกปาก"แล้วเมียแกล่ะ ชอบทานเมนูอะไร?" "คุณย่าจะทำให้ดาด้าทานหรอครับ?" ฐานทัพยกยิ้มบางๆ ถามคนชอบทำเป็นปากร้ายแต่ใจดี"ไม่ทำหรอก..อาหารเยอะแยะแล้วเช้านี้" ช่อฟ้าตีสีหน้านิ่งๆพูดออกมาหน้าลอยๆ ไม่รู้ไม่ชี้"หึ..ดาด้าชอบทานไข่ตุ๋นปูอัดครับ" ฐานทัพบอกเมนูโปรดของภรรยาสาว ที่เขารู้ เพราะสั่งเกตเห็นดาด้าจะชอบสั่งเมนูนี้ ในร้านอาหารออนไลน์บ่อยๆ"ไปปลุก
30(หมัดเดียวเอาอยู่!)****แกร้ง!!! แกร้ง!!! แกร้ง!!! เสียงลูกสนุกเกอร์ถูกไม้คิวแทงกลิ้งกระทบลูกสีจำนวนหลายลูก จนลงหลุมในที่สุด ฮิวโก้มองอย่างพึ่งพอใจ ก่อนจะหันใบหน้าดุดันมองลูกน้องอีกกลุ่มเดินเข้ามาใหม่ "เป็นไง..วันนี้ไอ้กระทิงมันไปไหนบ้าง?" เสียงทุ้มดุดันเอ่ยถาม ด้วยความไม่ไว้ใจกระทิงจึงให้ลูกน้องอีกกลุ่มนึงคอยสะกดรอยตาม"ไอ้ทิงมันไปหาผู้กำกับฐานทัพ มันสองคนมีเรื่องกันครับนาย" เสียงห้าวเอ่ยพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ที่อัดคลิปไว้ส่งให้ฮิวโก้ดู"นี่นายมาทำร้ายฐานทัพทำไมฮะ!" ผลัวะ!! "ก็มัน.." ผลัวะ!!"มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ!" เสียงดาด้าโวยวายแว้ดใส่กระทิงด้วยความโกรธ มาทำร้ายสามีของเธอได้ยังไง"หึ.." ฮิวโก้หัวเราะในลำคออย่างถูกใจดาด้า พลางพูดเสริมขึ้นมาอีก "กูชักถูกใจเมียไอ้ฐานทัพแล้วสิ" "แสดงว่าไอ้กระทิงมันไม่ได้ส่งข่าวไอ้ฐานทัพน่ะสินาย" ชินน์ลูกน้องมือขวาของฮิวโก้โพล่งขึ้นมา"ยังไงกูก็ไม่ไว้ใจคนเหลี่ยมเยอะอย่างมันอยู่" คนอย่างเขาไม่มีทางไว้ใจใครง่ายๆ"พวกมึงคอยตามมันต่อ..แล้วรายงานกู" ฮิวโก้หันไปสั่งลูกน้องกลุ่มเดิม แล้วโบกมือไล่ให้ออกไป"งานเลี้ยงครบรอบของพ่อกู..ใครได้บัตรเชิญบ
Special(Thanthap โรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่ง.."เอาของไอด้าคืนมาน้าาาา" เสียงโวยวายของเด็กหญิงตัวเล็กยื้อแย่งตุ๊กตาหมีจากเด็กผู้ชายตัวใหญ่กว่ากันอยู่ตรงสนามหญ้า"ไม่ให้หรอก..ไอได้เอาอุลตร้าแมนของเราคืนมาก่อนสิ" เสียงเด็กชายเพื่อนร่วมชั้นเรียนพูด ไม่ยอมคืนตุ๊กตาให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มง่ายๆ "ไอด้าไม่ได้เอาของมิกไป" ริมฝีปากเล็กเบะปากคว่ำ มองเด็กชายตรงหน้าพร้อมย่นคิ้วหากันยุ่ง ได้! ไม่คืนพี่หมีให้ไอด้าดีๆใช่ไหม"วี้ดดดด!! กรี๊ดดด เอาพี่หมีของไอด้าคืนมาน้า วี้ดๆ" หนูน้อยกรี๊ดเสียงแหลมใส่เด็กชายสุดเสียง สองเท้าเล็กกระทืบพื้นหญ้าเร้าๆ "อ่า มิกหนวกหูนะ!" เด็กชายตะโกนใส่หน้าเด็กหญิง ในมือก็ยังไม่ยอมปล่อยตุ๊กตาคืนให้"วี้ด!! กรี๊ดๆ!" เสียงกรี๊ดแหลมแสบหูดังเข้ามาถึงในห้องเรียน เด็กชายที่กำลังต่อเลโก้เล่นกันอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น มองหน้ากันตาประมาณว่าใช่..ใช่ไหม เสียงกรี๊ดแหลมๆนั่น?"เสียงของไอด้า!" นำทัพพูดกับกองทัพน้องชายฝาแฝดของตัวเอง "ไปดูน้องกันเร็ว" กองทัพพยักหน้ากับพี่ชายของตัวเอง เด็กชายทั้งสองพากันวิ่งกระโดดตัวข้ามโต๊ะ ออกไปด้วยความเร็ว!"เอาพี่หมีข
THE END My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่ (Thanthap กำเนิดเจ้าสามจิ๋ว) [Part. Dada] กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูกฉันถึงหน้าห้องเลย แสดงว่าคุณป้าสมใจมาแล้ว ดีใจจังววันนี้จะได้ทานอาหารอร่อยๆฝีมือแกแล้ว เดินลงมาก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทะเล้นขี้เล่นของลม “ป้าครับ ผมว่าใส่หัวหอมด้วยอร่อยเหาะเลย” ลมกำลังปอกหัวหอมลูกใหญ่ โดยข้างๆมีป้าสมใจกำลังปรุงแกงอยู่ “แกงเขียวหวานสูตรบ้านไหนกันเขาใส่หัวหอมกันลูก” ป้าสมใจแกว่าแล้วหัวเราะลม “แล้วป้าให้ผมปอกหัวหอมทำไมล่ะคร้าบ” ใบหน้าทะเล้นหันไปถาม “หัวหอมป้าจะเอามาใส่ซุปให้คุณดาด้าแก ส่วนแกงเขียวหวานของท่านผู้กำกับเขา” “อ้าว..แล้วของผมล่ะ?” ลมทำหน้ามุ่น แววตาน้อยใจป้าสมใจสุดๆ “แล้วพ่อหนุ่มอยากทานอะไรล่ะ” น้ำเสียงใจดีถาม ดูท่าแกจะเอ็นดูลมด้วยนะ คงโดนลมตกให้เข้าแล้วล่ะ “ไข่เจียวลูกครึ่งครับ” “...?? ฉันล่ะงงแทนป้าแก แล้วไอ้ไข่เจียวลูกครึ่งที่ลมว่านี่มันเป็นยังไง “เอ๊ะ..ป้าไม่เคยได้ยินชื่อเมนูนี้เลย” “ไข่เจียวลูกครึ่งไข่ดาวครับ เอาไข่ลงไปตีในกระทะแล้วใส่ไข่แดงลงไป” “อ้อ..” ป้าสมใจฉีกยิ้มทันที พร้อมกับส่ายหัว “นี่แหละครั
48(น้องด้า&พี่ทัพ+ตัวหาร)*****[Part.Dada]"จะไม่หายโกรธดาด้าจริงๆหรอคะ..พี่ฐานทัพ" ฉันแสร้งทำหน้ามุ่นเหมือนเด็ก จ้องใบหน้านิ่งดุของเขา แต่เอ๊ะ! โกรธฉันแต่มือคือรัดเอวฉันแน่นเลยน้า"พี่หรอ?" ฐานมองใบหน้าฉันพร้อมกระพริบตาใส่แล้วเบือนหน้าหนีมาอีกทาง ^^ แอบเห็นน้า..ว่าใบหูก็แดง ฉันจึงขยับวางหน้าลงในแข็งแรงของเขา"ขอโทษค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้ว" น้ำเสียงโทนอ้อนของฉันเอ่ย นี่คืออ้อนเขาสุดฤทธิ์สุดเดชเลยนะ ถ้ายังไม่ยอมหายโกรธ สงสัยคงต้องกราบเขาแล้ว"สำนึกผิดจริง?" น้ำเสียงขรึมดุถามออกมา"ค่ะ..ด้าสำนึกผิดแล้วค่ะพี่ทัพ" ฉันเงยหน้า ทำตาปริบๆใส่เขา ฉันควรจะเรียกเขาแบบนี้มาตั้งนานแล้วเนาะ"หึ.." สุดท้ายเขาก็ยิ้มกว้างออกมาให้ฉัน กรี๊ด..สำเร็จแล้วอ่า "หายโกรธด้าแล้วใช่ไหมคะ?" "ครั้งนี้จะยอมยกโทษให้..ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก มันอันตรายรู้ไหมครับ" ^^ เย้ ในที่สุดโทนเสียงอ่อนโยนของเขาก็กลับมาแล้ว พ่อเจ้าสามจิ๋วน่ารักที่สุดเลย"เข้าใจแล้วค่ะ..สำนึกผิดแล้วนะคะคุณสามี" พูดเสียงอ้อนจบ ฉันยื่นหน้าไปจุ้บปากหนาเบาๆ"หึ..จะโกรธนานได้บ้างไหม" เจ้าของมือหนาลูบหัวฉันเบาๆ หลงรักความอ่อนโยนของพ่อเจ้าแฝดมากๆเลยอ่า
47(เมื่อผู้กำกับงอนเมีย + ไม้ตายของดาด้า)****[Part.Dada]ทำไงดี ฐานทัพโกรธฉันมากตอนนี้ และดูเขาโกรธฉันหนักมากกว่าโกรธคุณย่าและคุณพ่ออีก ตอนนี้ก็ได้แต่มานั่งทำหน้าเครียดรอเขากับบ้าน "ขึ้นไปนอนเถอะลูกดาด้า มันดึกแล้ว" คุณย่าท่านกล่าว ตอนนี้ท่านก็นั่งคอยฐานทัพอยู่เป็นเพื่อนฉันด้วย รวมถึงคุณพ่อที่นั่งทำหน้านิ่งๆอยู่ด้วยเหมือนกัน "ด้าอยากรอคุยกับฐานทัพก่อนค่ะ" ฉันแค่ไม่อยากให้ค้างคาใจนานก็เท่านั้นเอง มันไม่สบายใจเลยตอนนี้"แล้วนี่ทำไมมันไม่รีบกลับ.." เสียงดุของคุณพ่อโพล่งขึ้นมาสีหน้าดุ"เดี๋ยวแม่..ลองโทรตามดู" คุณย่าว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร เวลาตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้วด้วย "ฮัลโล..นี่แกอยู่ในฮะฐานทัพ!" เสียงของคุณย่าแว้ดใส่คนในสายทันที และเสียงแหลมแว้ดๆของคุณย่าแอบทำคุณพ่อเผลอสะดุ้งด้วยนะ"อะไรนะ..เลี้ยงฉลองอะไรของแก แกเป็นเซลล์หรอไงฮะ!" เสียงแว้ดแสบแก้วหูของคุณย่าดังขึ้นอีกหนึ่งดอก "รู้ไหมว่าเมียแกนั่งรออยู่..พ่อแกกับฉันก็นั่งรออยู่ ทำไมถึงไม่รีบกลับ!" "แก่แล้วนึกว่าเสียงนกหวีดจะหายไปแล้ว" คุณพ่อท่านเอามืออุดหู คุณย่าบทเวลาท่านวีนดูน่ากลัวกว่าฉันอีก"ฮึ้ย! มันตัดสาย!" คุณย่า
46(จบภารกิจ)****สามวันถัดมา.."ท้องโตเร็วเหมือนกันนะลูก" ช่อฟ้าลูบท้องหลานสะใภ้คนโปรดอย่างปลื้มปริ่มใจ ในท้องมีหลานถึงสามคน"เริ่มดิ้นแล้วด้วยค่ะคุณย่า" ใบหน้าสวยกล่าวด้วยรอยยิ้ม ช่อฟ้าบินมาถึงไทยได้สองวัน เธอรู้สึกได้พูดคุยได้ทุกเรื่อง ต่างจากอยู่กับฐานภพเป็นอย่างมาก"หึ ย่าไม่คิดว่าเชื้อมันจะแรง ถึงขนาดได้มาตั้งสามคน เห็นบางบ้านอยากได้ลูกแฝด ก็ต้องพากันไปปรึกษาคุณหมอกันให้ยุ่งยาก""ฐานทัพเขาเจ้าเล่ห์ ร้ายกับด้ามากด้วยนะคะ..เขาแอบเอายาคุมด้าไปทิ้งด้วย" ใบหน้ามุ่นฟ้องช่อฟ้า "ตระกูลนี้ร้ายทั้งบ้านลูก" ช่อฟ้าว่าเหน็บฐานภพที่เดินผ่านมาพอดี"คุณแม่ไม่เอาคำนี้ ไปว่าหลานคนโปรดของตัวเองบ้างล่ะ" ฐานภพตอกกลับ แล้วนั่งลงบนโซฟามองหน้าช่อฟ้าทำตีมึนใส่"ชิ! แกเป็นพ่อน่ะร้ายสุด!" เสียงจิกกัดว่า แล้วหันมายิ้มกับดาด้า"เดี๋ยวผมจะไม่อยู่..คุณแม่คอยดูแลหลานสะใภ้ด้วยแล้วกัน""แกจะไปไหน?" ใบหน้าเชิดๆของช่อฟ้าเหลือบถาม "เอ่อ.." ฐานภพกำลังอ้าปากจะตอบ ซึ่งเป็นจังหวะลูกน้องตัวดีวิ่งเข้ามาพอดี"นายครับ..ตอนนี้ทีมตำรวจของท่านฐานทัพลงพื้นที่แล้ว""นี่แกจะไปช่วยลูก?" ช่อฟ้าถามขึ้นมา ส่วนดาด้าก็เริ่มใจหวั่น
45(คำสัญญาของฐานทัพ..)****[Part.Dada]เช้านี้ตื่นมาได้อยู่ในอ้อมกอดของคุณพ่อเจ้าสามจิ๋ว เป็นเช้าที่สดใสสำหรับฉันมาก และก็คงเป็นเช้าที่ฉันกำลังจะกลายเป็นแมวหงอย เมื่อฐานทัพกลับไปทำงาน"ฐานทัพ..เช้าแล้วนะคะ" ฉันส่งเสียงเรียกเขา เวลาหลับคุณผู้กำกับเขาเหมือนเด็กเลยนะเนี่ย นี่ถ้าสามจิ๋วเกิดมาเวลาหลับต้องน่าเอ็นดูเหมือนพ่อแน่ๆ ^^"ครับ.." ดวงตาคมเปิดตาง่วงๆมองหน้าฉัน เขาขานตอบเสียงง่วงๆ กระชับกอดร่างฉันแล้วโน้มจมูกโด่งมาหอมหน้าผากฉันเบาๆฟรื่ด!! "เป็นเช้าที่ชื่นใจจังเลยครับ" ฐานทัพยกยิ้มให้ฉัน แม้แต่แววตาของเขายังดูยิ้มได้เลย"แต่เป็นเช้าที่ฉันกำลังจะหงอย.." ฉันพูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ฐานทัพ พอได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขาทุกวันกลายเป็นว่าฉันติดเขาไปแล้วอ่า"หึ.." มุมปากหนายกยิ้มอีกเช่นเคย เขาเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากของฉัน เสียงทุ้มพูดขึ้นมาเบาๆ "ดาด้าของผมเก่งอยู่แล้ว..อดทนหน่อยนะครับ..ไม่กี่วันเราทั้งห้าคนพ่อแม่ลูกก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว" "...." ใจฉันรู้สึกฟูกับคำพูดของเขามาก มากจนตอนนี้จะเขินแล้วนะ ฉันรีบตวัดหน้าแดงๆหนีทันที หมับ!! หน้าฉันถูกจับให้หันไป ดวงตาคมกริบจ้องหน้าฉันเรียบนิ่ง"ผมสัญญา..ว่
44(คิดถึงร่างหอมๆ)(NCกรุบกริบ)****Per."หยุด..กลับไปซะ..ถ้ายังทำไม่สำเร็จก็ไม่ควรมาเจอเมียแก" ฐานภพเดินมาดักหน้า กล่าวเสียงดุใส่ลูกชาย "...." ฐานทัพทำสีหน้ามึนใส่ฐานภพ ไม่ยอมขยับตัว หรือทำท่าจะเดินลงบันไดสักนิด "ไอ้ฐานทัพ" ฐานภพด่าลูกชาย รู้ว่าทันทีว่าฐานทัพกำลังทำมึนใส่ ไม่ต่างจากตอนเป็นเด็กเลยสักนิด "มีอะไรกันหรอ?" เสียงหวานปนง่วงของหญิงสาว เปิดประตูออกมา ถามบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง "...." ฐานทัพคลี่ยิ้ม เมื่อได้ยินเสียงที่คิดถึง ต่างจากฐานภพที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ นี่ตนจะสั่งอะไรฐานทัพได้บ้าง 'มันขัดใจพ่อมัน ตั้งแต่ไปตำรวจแล้ว'"คุณพ่อ..มายืนทำอะไรตรงบันไดคะ" ดาด้าชะโงกหน้าถาม คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นร่างตัวโตที่ใส่หมวกสีดำยืนอยู่หน้าฐานภพ แค่เห็นแววตาเธอก็จำได้แล้ว"ฐานทัพ" ริมฝีปากบางเรียกชื่อสามี แล้วยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ สองเท้าเล็กวิ่งลงมาทันที "ดาด้าอย่าวิ่งสิครับ" ฐานทัพรีบสาวเท้ายาวๆขึ้นไปอาแขนรอรับร่างหญิงสาว"...." ฐานทัพเหลือบตาดุมองคนทั้งสอง สองเท้าหนักเดินเบี่ยงตัวหลบขึ้นห้องนอนไปทันที ในเมื่อห้ามอะไรไม่อยู่แล้ว ก็ปล่อย!หมับ!! ดาด้าโผล่กอดร่า
43(คิดถึงใจแทบขาด..)*****บ้านเงียบสงบลงในที่สุด ดาด้าหยุดโวยวายหลังจากปรับจูนอารมณ์ของตัวเองได้เป็นที่เรียบร้อย คุณแม่สามจิ๋วก็รีบลงมานั่งทานข้าวอย่างหิวโซอยู่บนโต๊ะอาหาร ที่จัดเรียงจานเมนูไว้มากมายหลากหลาย"เมนูนี้อร่อยมากเลย" ดาด้าชื่นชมอาหาร เอื้อมตักปลาราดพริกมาใส่จานอย่างโปรดปราน โดยมีสายตาของฐานภพคอยรอบมองเงียบๆ สงบลงก็ดีแล้ว ไม่นั้นพวกบอดี้การ์ดของตนหูแตกตายแน่ "ขอข้าวอีกได้ไหมคะ" ดาด้าตวัดหน้าบอกบอดี้การ์ด ข้าวในจานหมดเกลี้ยงอีกแล้ว"...." ฐานภพที่นั่งอยู่ตรงหัวมุมโต๊ะรีบหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ยืนทำหน้ามึน ไม่รู้จะอึนอะไร เดี๋ยวดาด้าก็โมโหหิวโวยวายบ้านแตกขึ้นมาอีกหรอก "ได้ครับ" บอดี้การ์ดรีบหยิบโถข้าวมาเติมในจานให้ดาด้าอย่างกระตือรือร้น"อีกทัพพีนึงค่ะ..ทัพพีเดียวไม่อิ่ม" ดาด้ากล่าว พลางฉีกยิ้มให้บอดี้การ์ดหนุ่มที่ดันเผลอสะดุ้งตกใจ อะไรเธอก็ไม่รู้"หึ" ฐานภพแอบหันไปส่ายหัวยิ้มๆคนเดียว ที่ตนได้พูดไว้ ว่าฐานทัพเลือกเมียได้เหมือนแม่ตัวเองนั่นคือความจริง พอเห็นก็คิดถึงแม่ของฐานทัพ ป่านนี้ ไปวีนแตกอยู่บนสวรรค์ชั้นไหนแล้วก็ไม่รู้"ท่านคะ.." น้ำเสียงโทนเล็กเอ่ยเรียก ฐานภพท
42(คุณพ่อสามี?..)*****Per."ท่านไปทำแผลก่อนไหมครับ?" นายตำรวจหนุ่มถามฐานทัพที่นั่งเงียบมาสักพักใหญ่ หลังจากรถของฐานภพขับออกไปได้ไกลแล้ว "ยัง..ขับรถกลับไปเรือนไทย" ฐานทัพสั่งนายตำรวจ ไม่ได้สนใจแผลถูกยิงที่แขนของตัวเองสักนิด ตอนนี้เขาต้องรีบจบ จบทุกอย่างให้เร็วที่สุด เขาต้องเห็นดาด้าต้องตกอยู่ในอันตรายแบบนี้อีก"แต่ตอนนี้ เลือดท่านไหลออกมามากแล้วนะครับ" "ไม่ต้องสนใจ..รีบทำตามที่สั่ง" เสียงขรึมดุของฐานทัพกล่าว "ครับ" สุดท้ายนายตำรวจหนุ่มก็ต้องก้มหัวให้ ทำตามที่ฐานทัพสั่ง ไม่เกินยี่สิบนาที รถก็ขับมาจอดบริเวณหน้าเรือนไทย ที่มีเหตุปะทะดุเดือดมาก่อนหน้า แววตาคมมองปอกกระสุนจำนวนมากที่เกลื่อนเต็มพื้น "ท่าน" เสียงลุงคมตะโกนลงมาจากเรือนไทย ก่อนจะเดินลงมากับเด็กในบ้านอีกสองสามคน"คนของเรา..มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าลุง?""บาดเจ็บกันแค่เฉียดครับ" ลุงคมว่าพลางมองหน้าเคร่งเครียดของฐานทัพ ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาดาด้า"ดาด้าอยู่กับพ่อ" ฐานทัพบอกลุงคม ซึ่งน่าจะรู้ดีว่าดาด้าต้องปลอดภัยมาก มีบอดี้การ์ดระดับฝีมือดีคอยอารักขาตลอดยี่สิบชั่วโมง "น่ะ..นี่คุณท่าน..?" ลุงคมโพล่งเสียงเหมือนตกใจบางอย่าง ฐานภพป