"ถ้าเลขาสวยขนาดนี้… ผมไม่อยากเดินไปไหนเลย" ฉันส่งยิ้มขอบคุณ ก่อนจะผายมือให้เขาอีกครั้ง"ไว้ค่อยคุยกันนะ" เขายิ้มกว้าง แล้วเดินเข้าไปพบคุณเมย์ อะไร ไว้ค่อยคุย? เรื่องงานรึป่าว? ฉันไม่สนใจ เดินกลับมาทำงานปกติ…‘ตึง~’ BossBoss: เมีย ทำอะไรอยู่เมีย? เอาใหญ่เลยตานี่ฉัน: ทำงานค่ะ มีการมี
ปริม!ปริมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน... เธอหมุนเก้าอี้ไปมา ยิ้มเยาะฉันไม่หยุด"ออกไปปริม..." คุณบอสพูดเรียบ ๆ และชี้นิ้วไปที่ประตู"ทำไมคะ กิ่ง... เธอดูสิ คนมันคุ้นเคยอะน่ะ ช่วยไม่ได้ ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องมาหาแฟน"ฉันกำมือแน่น รู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก"คุณบอสคะ ดาขอโทษค่ะ เมื่อกี้ดาไปเข้าห้องน้ำมา ไม่
"ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคนอื่นคิดว่ากิ่งมานั่งเฝ้าผัว" เขาหัวเราะลั่น ก่อนจะมองฉันแล้วยิ้มแก้มปริ"หมั่นเขี้ยวหว่ะ ยัยปลาทองเอ้ย" ฉันไม่ตอบอะไร เดี๋ยวตีกันอีก จึงเดินไปนั่งรอที่โซฟาเงียบ ๆ จนเขาทำงานเสร็จ แล้วก่อนกลับเราแวะซื้อของใช้ของกินกันนิดหน่อย เพราะวันนี้ฉันอยากจะทำกับข้าว แต่ไม่รู้ฟ้าจะผ่ารึป่าว
และมือใหญ่ ๆ นั้น ก็จับเข่าฉันแน่น...‘ปึก ปึก ปึก~’ โอ้ย… อีกิ่งจะตายแล้วฉันจิกโซฟาแน่น ตัวสั่นไปทั้งตัว… ฉันยังอยู่ในชุดทำงานอยู่เลย ทำไมทำร้ายฉันแบบนี้ ฮือ ๆ"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียวค่ะ เสียว" ฉันไม่ไหว… เริ่มส่งมือไปบีบแขนเขาแน่น"เหมือนกัน… อ่าส์" เขาร่อนเอวกระแทกใส่ฉันไม่หยุด จนเสียงดัง ปึก ปึก จาก
"แกงจืดเต้าหู้อร่อยไหมคะ" ฉันหันไปทางอื่นไม่กล้าสบตาเขาจนเขาเดินมานั่งข้าง ๆ"อะไรแกงจืดเต้าหู้ เธอยังไม่ได้ทำให้กินเลย ยัยปลาทอง เบอะอีกแล้วนะ"ฉันขยับไปอีกฝั่ง ดึงเสื้อ ดึงกระโปรงตัวเองลง"ปริมบอกว่ากิ่งเป็นแกงจืดเต้าหู้ค่ะ" เขารีบขยับมาจ้องหน้าฉันทันที จนฉันตกใจเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขา"โคตรอร่อย...
แต่คุณบอสยังประกอบเตียงอยู่!"ไม่ได้ เธอนอนดิ้นจะตาย..." ฉันนอนดิ้นที่ไหน หรือมันมีคนคิดร้ายกับฉัน?"อีกนานไหมคะ" ฉันเองก็เริ่มไม่ไหวแล้ว หาวไปหลายรอบมาก"สิบห้านาทีได้ น็อตตรงนี้มันหายไปไหนวะ!" เขางมหาน็อตที่พื้นไม่หยุด จนฉันรอไม่ไหว อุ้มปลายฟ้าไปนอนบนเตียง เธอสะดุ้งนิดหน่อย ฉันจึงนอนตะแคงตบก้นให้เ
ฉันอยากมีแล้ว! แต่ไม่กล้าบอกเขา ได้แต่เดินไปนั่งกินข้าวเงียบ ๆ กับปลายฟ้า"วันนี้ปลายฟ้าไปบริษัทด้วยเหรอคะ" เขาพยักหน้าไป กินไป"ใช่ ปลาทองเลิกงานเวลาเดิมใช่ไหม" วันนี้เหรอ...? ครึ่งวันนี่น่า ช่วงบ่ายฉันต้องออกไปธุระข้างนอกกับคุณเมย์"ค่ะ แต่ไม่ต้องไปรับนะคะ เดี๋ยวกิ่งกลับเอง ต้องออกไปดูงานข้างนอกช่
"เหรอ แต่กูไม่รับเว้ย ผู้หญิงร่าน ๆ แบบนี้ ทำใจไม่ลงที่จะเอามาเป็นแม่ของลูกว่ะ เธอมันมั่วไม่เลือก ในผับก็กินไม่เว้น เธอมันทำตัวเองทั้งนั้น!""ภัทร นี่ลูกของเรานะคะ ฮือ ๆ อย่าทำแบบนี้กับปริมเลย ที่ผ่านมาปริมขอโทษ เราแต่งงาน อยู่กันพ่อแม่ลูกนะ""ไปให้พ้น จะไปไหนก็ไป! คิดจะเอาเด็กมาจับฉันเหรอ ฉันไม่หลง
หลังจากกินข้าวและเหน็บแนมกันเสร็จ ก็กลับมาคอนโดใช้ชีวิตปกติ มันจะไม่ปกติเพราะลูกนี่ล่ะ อีสวยเหนื่อยมาก ตอนลูกทารก คิดว่าลูกจะเรียบร้อยเลี้ยงง่าย นี่ไม่ใช่เลย! ซนมาก มันดีที่เขาซนแต่ที่บ้านไม่ซนข้างนอก ไม่งั้นฉันปวดหัวกว่านี้อีก! ฉันนั่งทำงาน นั่งพับผ้า ลูกชายรื้อซะเละ กูจะบ่นจะด่าหน่อย อิพ่อก็โอ๋ล
ถึงคุณหมอสูติเขาจะออกเวรมาเช้าตรู่ บ่ายนี้เขาก็เข้าเวรต่อ นั่นล่ะอีสวยฝากท้องกับเขา ต้องรอไปพร้อมกันตอนบ่าย “ลูกคนที่สองแล้ว... ยังตื่นเต้นอีกเหรอหมอ” ฉันกอดลูกไปถามคุณผัวไป เพราะตั้งแต่ลงมาจากคอนโด นางยังไม่หุบยิ้มเลย “ตื่นเต้น และดีใจมาก... ไคล์ดีใจไหมครับ จะมีน้องแล้
ฉันรีบดึงมือกลับทันที จนอิหมอตกใจอีกรอบ “ให้ฉันจับสักนาทีสิ ไม่สบายรึป่าว” ฉันจะทำยังไงดีวะ ถ้าโกหกว่าเป็นเมนส์ อิหมอนางก็จะจับดูเลย! “วันหลังนะ เมื่อกี้สวยขอโทษ มันเหนื่อยเลยหงุดหงิด” เขาถอยหลัง แล้วพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้า และเดินเข้าห้องน้ำไป กู
และแล้วก็ถึงเวลาที่ฉันต้องโยนช่อดอกไม้! บ้าจริง อีสวยไม่อยากยกแขนขึ้นสูงเลย กลัวชุดแต่งงานปริ แม่งบวมทุกอย่างเลยตอนนี้ พุง นม แขน ขา หอยก็ด้วย! พิธีกร: สาวโสด หนุ่มโสด ใครโสดมารอกันเลยค่ะ เจ้าสาวพร้อมแล้ว ยัง… กูยังไม่พร้อมโว้ย ขอฮึบก่อน! พิธีกร: หนึ่ง สอ
แต่นางไม่ระแคะระคายอะไรเลยนะ ฉันไม่ค่อยแพ้ท้องด้วย เตรียมงานแต่งได้สบาย ส่วนเพื่อนเจ้าสาวฉันจะมีใครล่ะ ก็กิ่งไง กิ่ง กิ่ง และก็กิ่ง! เออ มีใบไม้อีกคน! เกือบลืมหลานสาวหน้านิ่งไปแล้ว แล้วตอนนี้ใบไม้ก็เดินหน้านิ่งใส่ชุดไทย จับมือกับกิ่งเข้ามาหาฉัน ต้ายตาย เห็นหน้าใบไม้ แล้
สักพักเขาก็ลุกขึ้นยืน โค้งเคารพอีกครั้ง ฉันเองก็พยายามทำตามเขาทุกอย่าง จนเราออกมาจากสุสานไปเที่ยวป่าไผ่กันต่อ ต้นไผ่เรียงกันเป็นทางยาว ฉันนั่งรถลาก สไตล์ญี่ปุ่นชมวิวตลอดทาง ส่วนอิหมอเริ่มหายซึมแล้ว ฉันจับมือเขาตลอด พยายามพูด พยายามคุยกับเขา “หมอ ทำไมพูดญี่ปุ่นเก่งจัง” อ
พร้อมกับมองหน้าอก มองไล่ไปตามตัวฉัน ด้วยสายตาที่หื่นกระหาย... “เร็วสิพ่อ เดี๋ยวไคล์ตื่น...” เอาล่ะตรงนี้ก็ได้! ฉันเผยยิ้มยั่วสวาทใส่หมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่นทันที จนเขารีบดึงสติตัวเองกลับมา แล้วดันหลังฉันชิดหน้าอกตัวเอง ฉันรีบกระชากคอเสื้อเขาลงมาจูบอย่างกระหาย... พร้อมมือเ
เรานั่งเครื่องหกชั่วโมง มาลงท่าอากาศยานคันไซเหมือนเดิม บรรยากาศเดิม ๆ มันยังตามหลอกหลอนอีสวยอยู่เลย ทั้งนอนสนามบิน ทั้งมือถือหาย ฉันเล่าให้อิหมอฟังบนเครื่อง นางขำแล้วขำอีก! โถ่เอ้ย เพราะแกป่ะ! หลังจาก ผ่านทุกอย่างออกมาเรียบร้อย เราก็นั่งรถไฟออกจากสนามบินต่อ รอบนี้ไม่เร่งรีบเท่าไหร่ เร
“ทำอะไรครับ คุณแม่คุณลูก ว้าวกินนม!” หมอเคนรีบวางของตรงดิ่งมาหาเราสองคน ก่อนจะใช้มือค้ำเตียง ทำตื่นเต้นไปกับลูก จนไคล์หันไปมองพ่อ แล้วยิ้มออกมา… “ยิ้มแฉ่งเลย ตัวแสบ นมแม่อร่อยล่ะสิ” แล้วอิหมอก็เอานิ้วมาจิ้มนมฉัน จนลูกมองตามนิ้วนาง “พอเลยพ่อ กินข้าวยัง เหน