“ไม่อยาก พูดไปงั้น ๆ ล่ะ วันนี้ไม่เอานะ ไม่มีอารมณ์” ฉันเบะปากใส่เขา จนหมอเคนหุบยิ้ม และสตั๊นที่ถูกฉันล้อเลียน “จะทำให้ฉันแพ้เธอทุกอย่างเลยใช่ไหม?” อะไรอีก… อิตานี่ “แพ้อะไรอีกล่ะ ไร้สาระจริง ๆ หมออ่ะ” ฉันรีบปัดไปเรื่องอื่น กลัวเขาจะชวนฉันกลับไปคุยเรื่องน
ฉันนอนนิ่ง อยากตอบตกลงเข้าใจไหม แต่ช่วยเข้าใจอีสวยหน่อย กูเจ็บมาหมาด ๆ ผิดหวังซ้ำ ๆ แถมโปรไฟล์อิหมอก็ดีมากอีก กลัวหลงรักจนถอนตัวไม่ขึ้น พังมา คนเจ็บสาหัสมันจะเป็นอีสวยคนนี้ล่ะ! “เอ่อ... สวยไม่อยากผูกมัด ถ้าหมออยากศึกษากับสวยเพราะเรื่องเซ็กส์ เราอยู่กันแบบไม่ผูกมัดก็ได้นะ สวย... ยินดี”
เฮ้อ ไม่นานอิคุณภัทรมันก็โทรหาฉัน บอกว่าหนึ่งเดือนมานี้ปริมตื้อมาก ขอโทษฉันต่าง ๆ นา ๆ เอ้อ... กูไม่ใช้สัตว์มีเขานะคะ ฉันทำเออ ออไปกับคุณภัทร ไม่อยากคิดอะไรมาก จนมันถามฉันเรื่องยาขับเลือดที่ให้ฉันไว้ มันบอกจะมารับผิดชอบลูกฉัน ขาดฉันไม่ได้ มันจะทำเอง ความเลวโคตร ๆ ของมันทำฉันตัดขาดไปถา
หลังจากอีสวยถูกของเล่นบันเทิงเล่นงานมาทั้งคืน... อิหมอก็ขอหลับ นางเหนื่อย เมื่อยเอว แถมยังสั่งฉันห้ามกวน! แหม… ตอนนี้คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าสินะ ฉันล่ะอยากรู้จริง ๆ ตอนที่นางหายไปหลายอาทิตย์ อิหมอจะไประบายความอยากที่ไหน หรือว่า… ลงอ่าง! “หมอตื่นหน่อย” เขาขยับตัวนิด ๆ ก่อนจะลืมตาขึ
ผมเข้าเวรปกติ ไม่มีอะไรมาก ชีวิตแม่งก็วนอยู่แบบนี้ล่ะ ผมเริ่มเบื่อแล้ว ไม่ได้อยากเป็นสักนิด ถ้าพ่อไม่บังคับ เพื่อน ๆ ผมกำลังแข่งกันจีบสาว หัวโจกก็เป็นไอ้กาย ใครได้ก็รับบัตรลงอ่างซุปเปอร์วีไอพีไป เพราะไอ้พีทมันชอบมาก ไอ้กายแม่งชอบกว่า ไม่มีใครยอมใคร เอาเถอะ เรื่องของพวกมึง
เจ็บจนน้ำตาผมมันไหลลงมา... ผมตัดสินใจขอแลกเวรกับหมอคนอื่น ใครจะไปไหนก็ไปเถอะ กูจะทำงานให้เอง แน่นอนผมทำแม่งหามรุ่งหามค่ำ ช่วงเวลาไม่มีคนไข้ หัวผมก็กลับไปคิดถึงเรื่องสวยอีกแล้ว แม่ง มีแต่เรื่องสวยเต็มไปหมด! จนผมเริ่มไม่ไหว… จอดรถทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล นั่งแท็กซี่กลับบ้าน
อะไรไม่รู้ สั่งให้ผมลุกขึ้นทันที แอลกอฮอล์ในตัวที่กินไปเมื่อกี้ มันเหมือนทำให้ผมมีสติดีกว่าเดิมอีก มันทำให้ผมกล้า กล้าที่จะวิ่งกลับไปหาหัวใจตัวเอง ผมตัดสินใจวิ่งออกจากบ้านมาโบกแท็กซี่ไปที่คอนโดสวย ขอให้สวย… ขอให้ยัยแรดนั่นยังอยู่ Calling | แรด สวยไม่รับโทรศั
ฉันกลับมาสลัม ฉันไม่รู้จะไปที่ไหนแล้วจริง ๆ เพราะตอนนี้คนที่อยากกอดที่สุด ก็คือแม่... กระเป๋าใบใหญ่ถูกลากเข้ามาในซอยสลัมเปลี่ยว ขี้เหล้าเมายา ตะโกนแซวฉันตลอดทาง แต่ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะชีวิตมันพังไม่มีชิ้นดีแล้ว ต้นทุนฉัน มันมีเท่านี้ ฉันเกิดมันที่นี่ จะให้ดีกว่า
หลังจากกินข้าวและเหน็บแนมกันเสร็จ ก็กลับมาคอนโดใช้ชีวิตปกติ มันจะไม่ปกติเพราะลูกนี่ล่ะ อีสวยเหนื่อยมาก ตอนลูกทารก คิดว่าลูกจะเรียบร้อยเลี้ยงง่าย นี่ไม่ใช่เลย! ซนมาก มันดีที่เขาซนแต่ที่บ้านไม่ซนข้างนอก ไม่งั้นฉันปวดหัวกว่านี้อีก! ฉันนั่งทำงาน นั่งพับผ้า ลูกชายรื้อซะเละ กูจะบ่นจะด่าหน่อย อิพ่อก็โอ๋ล
ถึงคุณหมอสูติเขาจะออกเวรมาเช้าตรู่ บ่ายนี้เขาก็เข้าเวรต่อ นั่นล่ะอีสวยฝากท้องกับเขา ต้องรอไปพร้อมกันตอนบ่าย “ลูกคนที่สองแล้ว... ยังตื่นเต้นอีกเหรอหมอ” ฉันกอดลูกไปถามคุณผัวไป เพราะตั้งแต่ลงมาจากคอนโด นางยังไม่หุบยิ้มเลย “ตื่นเต้น และดีใจมาก... ไคล์ดีใจไหมครับ จะมีน้องแล้
ฉันรีบดึงมือกลับทันที จนอิหมอตกใจอีกรอบ “ให้ฉันจับสักนาทีสิ ไม่สบายรึป่าว” ฉันจะทำยังไงดีวะ ถ้าโกหกว่าเป็นเมนส์ อิหมอนางก็จะจับดูเลย! “วันหลังนะ เมื่อกี้สวยขอโทษ มันเหนื่อยเลยหงุดหงิด” เขาถอยหลัง แล้วพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้า และเดินเข้าห้องน้ำไป กู
และแล้วก็ถึงเวลาที่ฉันต้องโยนช่อดอกไม้! บ้าจริง อีสวยไม่อยากยกแขนขึ้นสูงเลย กลัวชุดแต่งงานปริ แม่งบวมทุกอย่างเลยตอนนี้ พุง นม แขน ขา หอยก็ด้วย! พิธีกร: สาวโสด หนุ่มโสด ใครโสดมารอกันเลยค่ะ เจ้าสาวพร้อมแล้ว ยัง… กูยังไม่พร้อมโว้ย ขอฮึบก่อน! พิธีกร: หนึ่ง สอ
แต่นางไม่ระแคะระคายอะไรเลยนะ ฉันไม่ค่อยแพ้ท้องด้วย เตรียมงานแต่งได้สบาย ส่วนเพื่อนเจ้าสาวฉันจะมีใครล่ะ ก็กิ่งไง กิ่ง กิ่ง และก็กิ่ง! เออ มีใบไม้อีกคน! เกือบลืมหลานสาวหน้านิ่งไปแล้ว แล้วตอนนี้ใบไม้ก็เดินหน้านิ่งใส่ชุดไทย จับมือกับกิ่งเข้ามาหาฉัน ต้ายตาย เห็นหน้าใบไม้ แล้
สักพักเขาก็ลุกขึ้นยืน โค้งเคารพอีกครั้ง ฉันเองก็พยายามทำตามเขาทุกอย่าง จนเราออกมาจากสุสานไปเที่ยวป่าไผ่กันต่อ ต้นไผ่เรียงกันเป็นทางยาว ฉันนั่งรถลาก สไตล์ญี่ปุ่นชมวิวตลอดทาง ส่วนอิหมอเริ่มหายซึมแล้ว ฉันจับมือเขาตลอด พยายามพูด พยายามคุยกับเขา “หมอ ทำไมพูดญี่ปุ่นเก่งจัง” อ
พร้อมกับมองหน้าอก มองไล่ไปตามตัวฉัน ด้วยสายตาที่หื่นกระหาย... “เร็วสิพ่อ เดี๋ยวไคล์ตื่น...” เอาล่ะตรงนี้ก็ได้! ฉันเผยยิ้มยั่วสวาทใส่หมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่นทันที จนเขารีบดึงสติตัวเองกลับมา แล้วดันหลังฉันชิดหน้าอกตัวเอง ฉันรีบกระชากคอเสื้อเขาลงมาจูบอย่างกระหาย... พร้อมมือเ
เรานั่งเครื่องหกชั่วโมง มาลงท่าอากาศยานคันไซเหมือนเดิม บรรยากาศเดิม ๆ มันยังตามหลอกหลอนอีสวยอยู่เลย ทั้งนอนสนามบิน ทั้งมือถือหาย ฉันเล่าให้อิหมอฟังบนเครื่อง นางขำแล้วขำอีก! โถ่เอ้ย เพราะแกป่ะ! หลังจาก ผ่านทุกอย่างออกมาเรียบร้อย เราก็นั่งรถไฟออกจากสนามบินต่อ รอบนี้ไม่เร่งรีบเท่าไหร่ เร
“ทำอะไรครับ คุณแม่คุณลูก ว้าวกินนม!” หมอเคนรีบวางของตรงดิ่งมาหาเราสองคน ก่อนจะใช้มือค้ำเตียง ทำตื่นเต้นไปกับลูก จนไคล์หันไปมองพ่อ แล้วยิ้มออกมา… “ยิ้มแฉ่งเลย ตัวแสบ นมแม่อร่อยล่ะสิ” แล้วอิหมอก็เอานิ้วมาจิ้มนมฉัน จนลูกมองตามนิ้วนาง “พอเลยพ่อ กินข้าวยัง เหน