อะไรไม่รู้ สั่งให้ผมลุกขึ้นทันที แอลกอฮอล์ในตัวที่กินไปเมื่อกี้ มันเหมือนทำให้ผมมีสติดีกว่าเดิมอีก มันทำให้ผมกล้า กล้าที่จะวิ่งกลับไปหาหัวใจตัวเอง ผมตัดสินใจวิ่งออกจากบ้านมาโบกแท็กซี่ไปที่คอนโดสวย ขอให้สวย… ขอให้ยัยแรดนั่นยังอยู่ Calling | แรด สวยไม่รับโทรศั
ฉันกลับมาสลัม ฉันไม่รู้จะไปที่ไหนแล้วจริง ๆ เพราะตอนนี้คนที่อยากกอดที่สุด ก็คือแม่... กระเป๋าใบใหญ่ถูกลากเข้ามาในซอยสลัมเปลี่ยว ขี้เหล้าเมายา ตะโกนแซวฉันตลอดทาง แต่ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะชีวิตมันพังไม่มีชิ้นดีแล้ว ต้นทุนฉัน มันมีเท่านี้ ฉันเกิดมันที่นี่ จะให้ดีกว่า
“แกผ่านไปได้สวย... ฉันเชื่อว่าแกเข้มแข็งกว่านี้ได้ กินข้าวนะ จะได้มีแรงเดินต่อ” แม่ป้อนข้าวฉันอีกครั้ง ฉันพยักหน้าไป กินข้าวไป น้ำตาก็ไหลไป มันทรมานสุด ๆ มันไม่มีอะไรช้ำใจได้ขนาดนี้แล้ว ข้าวแกงที่โปรดรสชาติมันเฝื่อนไม่มีชิ้นดี จะกินอะไรก็ไม่อร่อยสักอย่าง... มันแย่ไปหมด ฉันอยากตายจริง
“แกไปอยู่คอนโดเก่าฉันไหม? หมอเคนไม่รู้หรอก คุณบอสฉันก็จะไม่บอก พอดีมันไม่มีคนอยู่ และมันก็น่าจะง่ายกว่าอยู่ในที่แบบนี้…” เห็นไหมว่ามันเป็นนางฟ้าของฉัน... “กิ่ง มันมากไป จะบ้ารึไง” “แกฉันรู้จักกับแกตั้งแต่จำความได้ อยู่ ๆ ไปเถอะ ฉันให้แกเช่าก็ได้ ถูก ๆ แต่
หมอบอกว่าฉันท้องครรภ์เดี่ยว และฉันก็บอกหมอว่าฉันเป็น Single Mom เด็กไม่มีพ่อ ฉันหาเลือดพ่อมาให้หมอตรวจพาหะธาลัสซีเมียไม่ได้จริง ๆ โปรดเข้าใจฉันเถอะ หมอก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะแบบฉัน… สมัยนี้มีเยอะจริง ๆ บอกตามตรง ฉันมาตรวจครรภ์ทีไรก็คิดถึงหมอเคนตลอด จนท้องฉันเริ่มโตขึ้นเรื
ฉันยืนนิ่ง มือที่จับมือเขาออก มันกลับไม่มีแรงไปสะดื้อ ๆ หรือนี่มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการมาตลอด คำ ๆ นี้ คน ๆ นี้ สวย... มึงต้องการเขามาตลอดใช่ไหม? เขาค่อย ๆ ถอนกอดฉัน ก่อนจะเดินอ้อมมาเช็ดน้ำตาให้ ฉันได้แต่มองเขาทั้งน้ำตา ทำไมเขาผอมแบบนี้ เขาดูไม่สดใสเหมือนเดิม ดูเศร้า ดูไม่มีชีวิตชีวาเ
“ฮือ ๆ หมอพูดเล่นใช่ไหม” “เออ! ใครจะไปกล้าทำคนที่ตัวเองรัก และเป็นแม่ของลูกตัวเองวะ” คนที่ตัวเองรัก และเป็นแม่ของลูก… ฉันชอบคำนี้ ฉันดีใจ ที่ฉันได้ยินมัน จากปากเขา “ฮือ ๆ อิหมอ!” “อะไรแรด เรียกทำไม” ฉันวิ่งไปกอดเขาแน่น จนหมอเ
“ไม่ตลก หมอจะจริงจังกับสวยจริง ๆ เหรอ” เขาหันมามอง แล้วถอนหายใจยาว ๆ ใส่ฉัน “ที่พูดมาทั้งหมด คงเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาสินะ ลูกพ่อ อย่าเอาแม่มาให้มากนะ มันจะลำบากในอนาคต” แม่งอิหมอ! ฉันแค่ถามเพื่อความแน่ใจ! “สวยถามให้แน่ใจเฉย ๆ แล้วนี่จะไปไหน!”
หลังจากกินข้าวและเหน็บแนมกันเสร็จ ก็กลับมาคอนโดใช้ชีวิตปกติ มันจะไม่ปกติเพราะลูกนี่ล่ะ อีสวยเหนื่อยมาก ตอนลูกทารก คิดว่าลูกจะเรียบร้อยเลี้ยงง่าย นี่ไม่ใช่เลย! ซนมาก มันดีที่เขาซนแต่ที่บ้านไม่ซนข้างนอก ไม่งั้นฉันปวดหัวกว่านี้อีก! ฉันนั่งทำงาน นั่งพับผ้า ลูกชายรื้อซะเละ กูจะบ่นจะด่าหน่อย อิพ่อก็โอ๋ล
ถึงคุณหมอสูติเขาจะออกเวรมาเช้าตรู่ บ่ายนี้เขาก็เข้าเวรต่อ นั่นล่ะอีสวยฝากท้องกับเขา ต้องรอไปพร้อมกันตอนบ่าย “ลูกคนที่สองแล้ว... ยังตื่นเต้นอีกเหรอหมอ” ฉันกอดลูกไปถามคุณผัวไป เพราะตั้งแต่ลงมาจากคอนโด นางยังไม่หุบยิ้มเลย “ตื่นเต้น และดีใจมาก... ไคล์ดีใจไหมครับ จะมีน้องแล้
ฉันรีบดึงมือกลับทันที จนอิหมอตกใจอีกรอบ “ให้ฉันจับสักนาทีสิ ไม่สบายรึป่าว” ฉันจะทำยังไงดีวะ ถ้าโกหกว่าเป็นเมนส์ อิหมอนางก็จะจับดูเลย! “วันหลังนะ เมื่อกี้สวยขอโทษ มันเหนื่อยเลยหงุดหงิด” เขาถอยหลัง แล้วพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้า และเดินเข้าห้องน้ำไป กู
และแล้วก็ถึงเวลาที่ฉันต้องโยนช่อดอกไม้! บ้าจริง อีสวยไม่อยากยกแขนขึ้นสูงเลย กลัวชุดแต่งงานปริ แม่งบวมทุกอย่างเลยตอนนี้ พุง นม แขน ขา หอยก็ด้วย! พิธีกร: สาวโสด หนุ่มโสด ใครโสดมารอกันเลยค่ะ เจ้าสาวพร้อมแล้ว ยัง… กูยังไม่พร้อมโว้ย ขอฮึบก่อน! พิธีกร: หนึ่ง สอ
แต่นางไม่ระแคะระคายอะไรเลยนะ ฉันไม่ค่อยแพ้ท้องด้วย เตรียมงานแต่งได้สบาย ส่วนเพื่อนเจ้าสาวฉันจะมีใครล่ะ ก็กิ่งไง กิ่ง กิ่ง และก็กิ่ง! เออ มีใบไม้อีกคน! เกือบลืมหลานสาวหน้านิ่งไปแล้ว แล้วตอนนี้ใบไม้ก็เดินหน้านิ่งใส่ชุดไทย จับมือกับกิ่งเข้ามาหาฉัน ต้ายตาย เห็นหน้าใบไม้ แล้
สักพักเขาก็ลุกขึ้นยืน โค้งเคารพอีกครั้ง ฉันเองก็พยายามทำตามเขาทุกอย่าง จนเราออกมาจากสุสานไปเที่ยวป่าไผ่กันต่อ ต้นไผ่เรียงกันเป็นทางยาว ฉันนั่งรถลาก สไตล์ญี่ปุ่นชมวิวตลอดทาง ส่วนอิหมอเริ่มหายซึมแล้ว ฉันจับมือเขาตลอด พยายามพูด พยายามคุยกับเขา “หมอ ทำไมพูดญี่ปุ่นเก่งจัง” อ
พร้อมกับมองหน้าอก มองไล่ไปตามตัวฉัน ด้วยสายตาที่หื่นกระหาย... “เร็วสิพ่อ เดี๋ยวไคล์ตื่น...” เอาล่ะตรงนี้ก็ได้! ฉันเผยยิ้มยั่วสวาทใส่หมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่นทันที จนเขารีบดึงสติตัวเองกลับมา แล้วดันหลังฉันชิดหน้าอกตัวเอง ฉันรีบกระชากคอเสื้อเขาลงมาจูบอย่างกระหาย... พร้อมมือเ
เรานั่งเครื่องหกชั่วโมง มาลงท่าอากาศยานคันไซเหมือนเดิม บรรยากาศเดิม ๆ มันยังตามหลอกหลอนอีสวยอยู่เลย ทั้งนอนสนามบิน ทั้งมือถือหาย ฉันเล่าให้อิหมอฟังบนเครื่อง นางขำแล้วขำอีก! โถ่เอ้ย เพราะแกป่ะ! หลังจาก ผ่านทุกอย่างออกมาเรียบร้อย เราก็นั่งรถไฟออกจากสนามบินต่อ รอบนี้ไม่เร่งรีบเท่าไหร่ เร
“ทำอะไรครับ คุณแม่คุณลูก ว้าวกินนม!” หมอเคนรีบวางของตรงดิ่งมาหาเราสองคน ก่อนจะใช้มือค้ำเตียง ทำตื่นเต้นไปกับลูก จนไคล์หันไปมองพ่อ แล้วยิ้มออกมา… “ยิ้มแฉ่งเลย ตัวแสบ นมแม่อร่อยล่ะสิ” แล้วอิหมอก็เอานิ้วมาจิ้มนมฉัน จนลูกมองตามนิ้วนาง “พอเลยพ่อ กินข้าวยัง เหน