Alas dos na ng hapon nang makarating kami sa Pier. Bumaba muna kami ng sasakyan para bumili ng ticket sumakay muli para dumaan sa nagtitimbang ng sasakyan. Pagkatapos namin ay pansamantala muna naming iniwan ang sasakyan para magtungo sa grocery store at bumili ng kape at makakain. Ilang oras din kasi ang biyahe sa barko, just in case na magutom kami, bumili na ako ng mga puwedeng kainin. Paglingon ko sa pinakadulong bahagi ng estante ay may nakita akong kandila roon. Napalingon ako kay Sir Troy na abala sa pagkuha ng energy drink sa fridge ng café. Itinuro ko ang kandila sa tindera at sinabing bibili ako ng dalawang piraso. Mabuti na lang at pumayag itong pagbentahan ako ng tatlong piraso dahil may store na hindi nagbebenta ng per piraso.
Nang makapagbayad na si Sir Troy ay sinabi kong mauna na siyang bumalik sa sasakyan. Kumuha na rin ako ng lighter at isinama sa kandila na nasa cashier’s desk.
Napabuntong-hininga ako habang tinatanaw si Si
Gabi na nang makarating kami sa Pier ng El Nido. Inunahan ko na si Sir Troy na bumaba dahil antok na antok na ako at hindi man lang ako nakatulog sa buong biyahe dahil sa sobrang sama ng loob ko sa kaniya. From time to time na tatayo siya at maglalakad sa kung saan ay pinapanalangin kong madulas siya o hindi kaya ay madapa.“Louise!”Napalingon naman ako kay Millard nang tinawag nito ang pangalan ko. Awtomatikong gumuhit ang ngiti sa mga labi ko at kumaway pa ako rito. Naka-kotse rin pala ito. Kung wala lang sanang nakapagitan na sasakyan sa amin, edi sana mas nakikita ko pa siya nang malapitan ngayon. Kumaway rin ito sa akin na siya namang nagpakilig sa akin. Bakit feeling ko habang tumatanda kami lalo siyang gumuguwapo? He’s aging like a fine wine. Baka yummy rin!“Aray!”Inis na pinagmasdan ko si Sir Troy na pasimpleng dumaan sa harapan ko. Kung umarte ang kumag na ‘to parang hindi niya inapakan ang paa
Pagdating namin sa Nacpan Beach ay dumaan muna kami sa specific place kung saan nag-fi fill out ng details at magbabayad bago kami tuluyang papasukin sa lugar. Hindi ko mapigilan ang sarili sa pagkamangha sa mga nagtataasang puno ng niyog at iba’t ibang mga magagandang halamang nakapalibot sa entrance ng resort. Pagkapark ng sasakyan ni Sir Troy sa parking area ay mabilis akong bumaba.“Hoy, hoy Richelle!”Mas lalo ko pang binilisan ang pagtakbo ko para mabilis makarating sa sand area ng Nacpan Beach Resort. Hindi ko na pinansin ang pagsigaw ni Sir Troy sa pangalan ko.“Wow. Parang paraiso.” bulong ko habang iniikot ko ang aking paningin sa malawak na karagatan. Ang buhangin ay ubod ng pino at ang kulay nito ay puti. Hinubad ko agad ang sapatos ko at excited na tumakbo-takbo sa buhangin. Hindi mainit ang buhangin dahil hindi mainit ang panahon ngayong araw. Ang haring araw ay natatabunan ng mga makakapal na ulap
Nang magpaalam ako kay Leon ay dumiretso na ako sa café kung saan naroon si Sir Troy. Pagbukas ko ng pinto ng café ay agad akong kumaway sa kaniya nang bumaling siya sa akin. Walang emosyon ang kaniyang mukha habang nakatingin sa akin.“Galit ka ba?” tanong ko sabay upo sa tabi niya.Sumimangot ako nang hindi pa rin siya kumikibo. Nakatingin lang siya sa akin.“Coffee po.” Sabi ng waitress sabay abot sa akin ng mug ng kape na nakapatong sa maliit na platito.Nakangiting tinanggap ko iyon. Pag-alis ng waitress ay humarap ako kay Sir Troy at kinurot ang kaniyang pisngi.“Galit ka?” Malumanay kong tanong.Nang hindi pa rin siya sumagot ay ngumuso na ako.“Don’t do it again, Richelle. Alam mo naman hindi ba sa sarili mo na hindi ka marunong lumangoy? Tapos hindi ka pa nag-iingat?”Ngumisi ako nang marinig ang sinabi niya. Tinusok ko pa siya sa kaniyang tagiliran at
Pagkabalik ko sa café ay sumalubong sa akin ang isang busangot na mukha ni Sir Troy.“Saan ka ba galing mag a ala-una y media na oh.” reklamo niya.Pagod na umupo ako sa tabi niya at bumuntong-hininga.“Anong nangyari sa’yo? Bakit ganyan ang hitsura mo? Dinaig mo pang nakipaghabulan sa sampung aso. At ano ‘yang nangyari sa sapatos mo?”Inis na yumuko ako at pinagpag ang mga kumapit na buhangin doon.“May isang batang walang modo lang ako na tinuruan ng leksiyon.” mahinang sambit ko.Inayos ko na rin ang pagkakali ng buhok ko. Nakakainis talaga ‘yong kumag na Hendrix na ‘yon. Naku, kapag kami nagkita ulit sisiguruhin kong may kaltok sa ulo na matatanggap ang lalaking iyon sa akin.“Ikaw, kumusta ang date mo?”Sinamaan niya ako nang tingin.“Hindi nga ako nakipag-date.”Inismiran ko siya. Bahala siya sa gusto niy
As much as I want to rest, hindi kaya ng konsensiya ko na iwan dito sa infirmary ng Hotel ang ina ni Leon dahil ako ang nag-asikaso rito. Ang sabi kasi ni Leon ay parating na ang private doctor ng kaniyang ina kaya mas mabuti raw na naroon ako. Nakaupo ako ngayon sa sofa at napipikit-pikit na. The whole day is tiring enough at gusto ko nang magpahinga. Nasa tabi ko si Leon at panay ang tingin niya sa akin tuwing hihikab ako. Si Hendrix naman ay nakaupo sa monoblock chair at nakahawak sa kamay ng Mama niya.Kanina pa siya sa ganoong posisyon, ilang beses na ring sinabihan ni Leon ang kapatid na puwede na itong umuwi pero talagang makulit ito. Umusod ako para makasandal sa backrest ng sofa nang biglang tumabi sa akin si Leon. Napatingin ako sa kaniya nang marahan niyang tapikin ang kaniyang balikat. May kung anong enerhiya ang nagyayaya sa akin na ihiga ang ulo sa balikat niya. Ang kaso ay nagdadalawang isip ako baka kasi isipin niya sinasamantala ko ang pagkakata
Nagising ako dahil sa liwanag na pumapasok sa bintana. Kinusot ko pa ang mga mata ko at napabangon nang mapansing wala na ako sa couch. Nasa kama ako ngayon habang si Sir Troy ang nakahiga sa couch. Tulog na tulog pa ito. Ang huli kong naalala ay doon ako nakatulog. Binuhat ba niya ako at inilipat sa kama?Napipikit-pikit na bumangon ako at naglakad patungong bintana para isarado ang kurtina dahil ayokong magising si Sir Troy nang maaga dahil alam kong pagod pa ito. Umupo ako sa sofa at pinagmasdan ang kaniyang mukha habang natutulog. Ipinatong ko pa ang aking siko sa aking tuhod at ang mukha ko ay salo ng mga palad ko.Ilang beses ko rin siyang sinabihang pangit at hindi kaguwapuhan, but that’s not true. Isa siya sa mga lalaking pinakanaguguwapuhan ko. With that face, alam ko ring marami siyang mapapaiyak na babae kaya kahit na malapit kami sa isa’t isa, idinistanisya ko ang nararamdaman ko sa kaniya. Alam ko rin naman kasing walang patutungu
Napahalakhak siya sa sinabi ko. Ngumuso ako. Seryoso naman ako ah. Did he take it as a joke? Gusto ko talaga ng halaman na ‘yon.“Seryoso ako, Leon.”Tumango-tango naman siya at naglakad papalapit sa halaman at kinuha ito.“I’ll save it for you then.” aniya saka ngumiti.Hindi ko maiwasang mapatitig sa kaniya. He really has mesmerizing eyes. Pati ang kaniyang ngiti ay nakakadala rin. Para siyang isang prinsipe na nababasa ko sa mga fairytales noon. Siya rin yung tipo ng lalaki na alam mong hindi mapapasa’yo. Bumuntong-hininga ako at ibinalik ang atensiyon sa maliit na paso na hawak niya.“Talaga? Ibibigay mo sa akin ‘yan?”He smiled at me and nodded.“Kahit lahat pa ito.” inikot niya ang kaniyang paningin at itinuro ang mga halaman na naroon.“Kung gusto mo, ibibigay ko sa’yo.” aniya saka muling tumingin sa akin.Napal
“Rare?” napapangiting tanong ko sa kaniya.He was trying to suppress his smile through pursing his lips pero hindi pa rin nakatakas sa aking mga mata ang pagpipigil niya ng ngiti. Mahina akong humalakhak.“Rare steak o rare pokemon?” dagdag ko pa.Kagat ang kaniyang ibabang labi ay bumaling siya sa akin. Hindi ko tuloy maiwasang pagmasdan ang kaniyang kabuuan. I heavily sighed deep inside me. Napakaguwapo naman talaga. Kung puwede ko lang ‘tong maging boyfriend. Umiwas ako nang tingin at napanguso. Kaso ang mayamang katulad niya ay nababagay lang sa isang mayaman na babae. Kagaya ni Richard.“What’s wrong?” tanong niya.Umiling ako at nakangiting bumaling sa kaniya.“Wala.” sagot ko naman. Nginitian ko siya bago muling ibinal
“Troy!” sigaw ko sa asawa ko nang maramdaman kong pumutok na ang panubigan ko. “Troy, nasaan ka na?” In that specific moment of my life, I was nervous. Kauuwi lang namin ni Troy sa bahay dito sa Quezon City. Galing kami ng hospital kanina for my final check-up before I give birth. Hindi ko naman alam na pag-uwi namin ay saka puputok ang panubigan ko. If I had known, edi sana hindi na kami umuwi. The thing is, halos three days na kasing sumasakit ang tiyan ko. Hindi ko alam kung normal pa ba ito o hindi. But the doctor kept on reminding me that it is pretty normal. Hindi naman siya sobrang sakit. Parang humihilab lang siya at napapadalas na nga ang pagsipa ng mga bata sa loob. “Louise, what happened?” tarantang tanong niya pagkarating sa second floor. Bakas ang pangamba sa kaniyang mukha. He just went to the kitchen to make me a glass of milk. Paniguradong tinakbo niya mula kusina makarating lang nang mabilis sa second f
“Ngayon na ba kayo mamimili ng mga gamit ng kambal?” tanong ni Riye pagkapasok niya sa working area namin ni Troy sa bahay namin.Napangiti ako nang makita siya. Agad akong tumakbo patungo sa kaniya para salubungin siya.“Woopsie! Be careful ate Louise.” saway niya sa akin nang makitang nagmamadali ako patungo sa kaniya.Hindi ko pinansin ang kaniyang sinabi. Ngumiti lang ako at mabilis siyang niyakap. It’s been two months since I last saw her. Masyado kasi siyang busy sa law school and schedule is so tight kaya naman bihira siyang makadalaw sa amin dito sa Batangas.Nang kumalas ako sa kaniya sa pagkakayakap ay agad kong hinawakan ang kaniyang pisngi.“Namamayat ka, Ri.”Tumawa naman siya.“Isn’t that great? Lahat kasi ng mga friends ko noon, they kept on telling me that I’m getting chubby. Hindi ko naman akalain na Law School lang pala ang makakapagpapayat sa
“Puwede ba tigilan mo ‘yang kakainom ng tubig.” saad ni Mama sabay hablot sa akin ng aking hawak na vacuum flask. Narito kami ngayon sa sala. Hinihintay namin si Troy at ang mga kapatid niya dahil pupunta kami ngayon ng hospital para magpa-ultrasound ng gender ni baby. Hindi ko nga alam kung anong trip ng pamilya ko dahil nais nilang sumama. Akala yata nila ay a-attend kami ng fiesta. Mas bihis na bihis pa ang Nanay at kapatid ko kaysa sa akin.“Ma akin na ‘yan. Iinom ako eh.”Sinimangutan ako nito at mas lalo pang inilayo sa akin ang flask na hawak niya.“Hindi advisable na uminom ng tubig kapag magpapa-ultrasound. Gusto mo bang tubig lang ang makita sa tiyan mo mamaya?”Napanguso naman ako sa sinabi ni Mama. Ang totoo niyan ay kinakabahan ako ngayon. Dahil pang fifth month ko na ngayon, mas malaki na rin siya kumpara sa normal. Noong ipinaalam namin ang tu
“Alam mo hindi ko maintindihan kung bakit palagi mo nalang akong sinasama sa mga meetings mo. Hindi ba puwedeng pass muna ako ngayon?” reklamo ko saka mabilis na nagtalukbong ng kumot.Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Troy. Nakaupo ito sa dulo ng kama ko. Kanina pa ako nito kinukulit na samahan siya na magtungo sa Batangas para sa isang client meeting daw. Sinong niloko niya? Araw ng linggo may client meeting na magaganap? Lokohin niya na ang lahat, huwag lang ako na inaantok pa.“Tanghali na inaantok ka pa. Kakapanuod mo ‘yan sa Netflix.”Napanguso naman ako sa ilalim ng kumot. Alam na alam talaga niya ang ginagawa ko kapag gabi. Paniguradong kapatid ko na naman ang nagsumbong. Wala talagang magawang matino iyong lalaking iyon at pati ginagawa ko ay binabantayan pa.Inis na bumangon ako sa kama at binato siya ng unan.“Maiintindihan ko kung weekdays mo ako guguluhin, pero Linggo ngayon Troy. Utan
“Ate nawawala si Chuchay!” iyon agad ang bungad sa akin ni Chase paglabas ko ng kuwarto. Sabado ngayon, at tinatamad akong magkikilos. Kung hindi nga lang ako ginutom, hindi talaga ako lalabas. Mas gusto ko pang mag-netflix sa kuwarto buong maghapon. Pero bandang alas nuebe ng umaga, kumalam na rin ang sikmura ko. Bigla ko namang naaalala na hindi nga lang pala ako ang gutom kundi pati ang bata na tatlong na buwan nang nasa sinapupunan ko.Nasapo ko ang aking nang makitang nagmamadaling hinanap ni Chase sa buong bahay ang alaga naming aso.“Baka naman nandiyan lang ‘yan. Baka pinagtataguan ka kasi pangit ka.” inis na sambit ko saka mabilis na bumalik sa loob ng kuwarto. Dumiretso ako sa banyo para mag-toohtbrush at maghilamos. Sinuklay ko na rin ang buhok ko dahil ayoko namang lumabas ng kuwarto na magulo ang buhok ko.Paglabas kong muli ay sinalubong agad ako ng kapatid. Bakas sa kaniyang mukha na kinakabahan siya at
“Okay lang ba kayo riyan, Troy? Louise?” tanong sa amin ni Eunice nang mapadaan siya sa aming kinaroroonan.Ngumiti ako sa kaniya. I tried to smile and hide the uneasiness that I feel right now. Sa totoo lang, nahihirapan akong magpanggap na ayos lang ako kahit ang totoo ay hindi. Biglang bumigat yung katawan ko. Parang gusto ko nalang matulog o hindi kaya ay umuwi nalang ng Metro Manila. Wala na akong pakialam kung hindi kami okay o kung iwan niya kami. Kasi sa totoo lang, sanay na rin naman ako. Ilang beses na bang nangyari ang ganitong bagay? Halos hindi ko na mabilang. Minsan naisip ko na baka hindi talaga nararapat na sumaya ang isang katulad ko. Kasi sa tuwing makakaramdam ako nito, bigla nalang babawiin sa akin yung pag-asang nabuo sa puso ko na baka sakaling balang araw ay tuluyan din akong maging masaya kasama si Troy at ang mga mahal ko sa buhay.“Kapag may kailangan kayo, huwag kayong mahihiyang magsabi ha.” nakangiting
“Welcome back, Troy and Louise.” bati sa amin ni Eunice pagkapasok namin sa lobby ng hotel na pag-aari ng pamilya ni Richard. The two of them were wearing much presentable clothes than us.Gusto kong matawa sa hitsura namin ni Troy dahil para lang kaming pupunta sa kanto para tumambay.“How are you, Louise? I heard to Troy’s sister that you’re pregnant as well just like Eunice. Akalain mo nga naman.” Saad ni Richard at saka tumingin sa kaniyang pinsan. Lumapit siya kay Troy para i-congratulate ito.Nang bumaling sa akin si Richard ay agad itong ngumisi sa akin.“Akala ko ba, hindi ka magkakagusto sa bestfriend mo?” tanong nito.Tumingin ako kay Troy. Pinagmasdan ko ang kaniyang reaction nang marinig ang sinabi ni Richard. Just like what I expected, bakas sa ekpresiyon niyang naguguluhan siya. Richard cleared his throat and tapped Troy’s shoulder.“I heard what happened
“Kumpleto na ba ang mga gamit mo anak?” tanong agad ni Mama pagkapasok niya sa kuwarto ko. Saktong chini-check ko nalang kung maayos na ba ito. Ngayong araw ang alis namin patungong El Nido para umattend ng birthday celebration ni Richard.Tumawag sa akin si Troy at sinabing maaga raw siyang pupunta ngayon para masundo ako. Kaya heto ako ngayon, nagmamadali habang inaayos ang mga gamit ko.“Okay na, ‘Ma.” sagot ko naman kay Mama.Nang mapatingin ako sa kaniya ay saka ko nakita ang kaniyang hitsura. Dinaig niya pang pinagbagsakan ng langit at lupa sa ekspresyon ng kaniyang mukha.“Bakit po ‘Ma? May problema ba?”Kinuha ko ang kaniyang kamay at marahan itong pinisil. Umiling naman siya. Gamit ang kaniyang isang kamay ay mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.“Mag-iingat kayong dalawa ni Troy roon ha? Siguraduhin mong hindi ka magpapalipas ng gutom. Tandaan mo, hindi na lang i
“Miss Richelle, alam mo napapansin ko parang ang laki ng pinagbago mo?”Napahinto ako sa pag-aayos ng papel na ipinadala ni Troy sa Finance Department. Sinabi niya na sakin na ipapakuha niya nalang sa isang empleyado mula sa Finance, pero dahil makulit ako, hindi ko siya sinunod. Hindi kasi ako sanay na walang ginagawa. Saka these days mas gusto kong naglalakad-lakad ako. Isa pa, sabi ng OB ko, mas okay raw na kumikilos ako para hindi tamarin ang katawan ko. Dahil kapag nasanay ito na umupo at humiga na lang, malaki ang posibilidad na makasanayan koi to hanggang kabuwanan ko.It’s my second month of being pregnant. Yung hitsura ko ngayon parang bloated. Kapag naghubad ako at humarap ako sa salamin, makikita na yung pagbabago ng laki ng tiyan ko. Kung noon ay flat lang ito at may konting taba, ngayon naman ay may bump na. Ito ang pinagdidiskitahan ni Troy lagi kapag magkasama kami.“Malaki ang pinagbago? Anong ibig mong sabih