“Ayos na mga gamit niyo?” tanong ni Richard.
Kasalukuyan naming inaayos ni Sir Troy ang mga gamit sa compartment ng sasakyan niya. Karamihan kasi sa mga gamit ay kundi pasalubong, mga damit namin na nasuot na kaya sa likuran nalang namin nilagay.
“Sigurado ba talaga kayong uuwi na kayo?” tanong naman ni Eunice.
Tumango naman si Sir Troy. Pinagpag ko pa ang alikabok sa kamay ko bago nagmadaling kinuha ang alcohol spray sa bag ko para linisin ang kamay ko. Pagkatapos ay lumapit ako kina Richard at Eunice. Sumunod naman sa akin si Sir Troy at tumayo sa tabi ko.
“Sure na kami. Ilang araw na rin kaming missing in action sa kumpanya. Baka pagbalik namin doon, baka magulo na.” saad ni Sir Troy.
Ngumiti lang ako at saka pabirong hinampas sa balikat si Richard.
“Galingan mo sa honeymoon ha, dapat may result agad next month. Ninang ako!”
Dahil sa sinabi ko ay agad naman akong binatuk
It’s good to be back. Napangiti ako nang makita ang mga nagtataasang buildings habang nakasakay sa taxi. Ang sabi ko sa sarili ko pagkauwi sa bahay, hindi muna ako papasok ng opisina dahil magpapahinga ako. Nagpaalam na rin ako kay Sir Troy. Ang akala ko nga ay hindi niya ako papayagan. Pero pakiramdam ko ay nasayang din lang ang pagpapaalam ko dahil narito ako ngayon at excited na bumalik sa opisina.Paghinto ng taxi ay mabilis akong nagbayad at nagmadaling bumaba. Bitbit ko ang isang paperbag kung saan nakalagay ang mga keychains at sweets na pinamili ko para sa mga kasamahan ko sa trabaho. Pagpasok ko sa lobby ng building ay mabilis na sumaludo ang guwardiya roon. Huminto ako sa paglalakad at sumaludo rin pabalik dito. “Welcome back, Miss Richelle.”“Thank you very much, Manong.” sabi ko. Mabilis akong naglakad papalapit dito at kumuha ng isang keychain at isang bar ng chocolate at nilagay sa lamesa nito.
“Ha?” tanong niya.“Ha?” balik-tanong ko rin sa kaniya.Ano ulit yung sinabi ko? Sandali akong nag-isip at sinubukang paganahin ang utak ko. Nang maalala ko kung ano ang eksaktong sinabi ko kay Sir Troy ay mabilis kong naitakip ang palad ko sa aking bibig.“May sinabi ba ako?” kunwaring tanong ko sa kaniya.“Meron.” sagot naman niya at seryosong nakatingin sa akin.Tumawa ako at nagpanggap na nakalimutan ang sinabi ko. Inilagay ko pa ang kamay ko sa aking batok at yumuko.“Meron ba? Wala talaga akong maalala. Kita mo, sa dami mong pinapagawa sa akin, nabablanko na yung utak ko.”Tumitig pa siya sa akin nang matagal bago siya nagpasyang tumalikod. Nakahinga naman ako nang maluwag nang sa wakas ay malayo na siya sa akin. Napahawak ako sa dibdib ko at tinapik-tapik ito upang kalmahin ang puso ko. Mabilis kong isinara ang baunan at nap
Napatulala si Sir Troy nang lumapat ang labi ko sa kaniyang pisngi. Mukhang hindi niya iyon inasahan. Maging ang nasa paligid namin kabilang na si Mama ay natigilan din.“Ah, happy birthday.” alanganing sabi ko.“Kain na tayo.” dagdag ko pa saka nagmadaling kumuha ng pinggan at inabutan siya. Kumuha na rin ako nang para kay Chase at Mama.Nang magsalita si Rio at nagsimula nang magbiro ay gumaan na rin ang atmosphere ng paligid. Nakahinga na rin ako.“Kuya Troy, hindi ka na gumalaw riyan. Ayos ka lang ba?” puna ni Chase sa Boss ko.Napatingin naman ako sa kaniya, pero nang magtama ang aming mga mata ay napaiwas ako agad. Inabala ko ang sarili ko sa pagkuha ng pagkain. Nang makita kong puno na yung pinggan ko ay mabilis akong tumalikod para sana lumabas ng kusina. Pero bago ko pa man magawa iyon ay agad akong tinawag ni Mama.“Richelle. Saan ka pupunta?” tanong ni Mama sa akin.
“Hala ang guwapo.” dinig kong sambit ni Riye. Naitakip pa nito ang palad sa kaniyang bibig habang nakasunod ang tingin sa naglalakad na si Leon patungo sa akin.“Ate, kilala mo?”Sinamaan ko nang tingin ang kapatid ko.“Sa tingin mo ba tatawagin niya akong Louise kung hindi?”Chase’s mouth formed an “o”. He seemed amaze because of the Leon’s look. Para itong modelo na naglalakad patungo sa kinaroroonan namin ng kapatid ko. Mas lalo akong namangha sa hitsura nito nang bigla nitong hawiin ang buhok na tumatabon sa kaniyang mata.“Kuya, ano na? Hindi pa ba tayo uuwi?”Napatingin naman ako kay Sir Troy. He was looking at Leon seriously. Ilang sandali pa ay lumipat na rin sa akin ang tingin niya. Ngumiti naman ako sa kaniya at kumaway.“Riye, Rio. Get inside.” malamig ang boses niyang sabi sa kaniyang mga kapatid.Hindi
Hindi ko alam kung magre-reply ako sa text ni Sir Troy. Kagat ang aking ibabang labi ay humiga ako sa aking kama habang nakatitig pa rin sa mensaheng galing sa kaniya.Hindi ko rin talaga maintindihan ang ugali niya. It’s really hard predict what’s inside his head. Pinag-isipan kong mabuti kung anong gagawin ko, and I ended up with a decision na huwag na siyang replyan. Magkikita rin naman kami bukas. Kapag nakahanap ako ng magandang timing o hindi kaya kapag hindi siya busy, saka ko siya tatanungin.Akmang ilalapag ko na ang phone ko sa aking bedside table nang bigla itong mag-vibrate. Dali-dali ko naman itong tiningnan.Sir Troy: Did you enjoy the night with him?Sir Troy typing…Hinintay ko pa ang sunod niyang text pero nawala ang typing na nakalagay.Sir Troy: Siguro nga, nag-enjoy ka kasi nagkita ulit kayo.The moment I read it, napangiti ak
Napatingin ako sa kamay naming magkahawak saka bumaling sa kaniya mismo.“S-seryoso ba?” nauutal na tanong ko.Nang ngumiti siya at tumango ay mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko. Seryoso ba siya? Bakit naman niya ako yayayain sa isang date?“Uy si Sir Troy, joker.” sabi ko saka pilit na tumawa.Tumitig naman siya sa akin.“I’m not joking Louise.”Umiwas ako nang tingin sa kaniya at mabilis na binawi ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya.“Bakit mo naman ako yayayaing makipagdate?” tanong ko sa kaniya.He smiled at me.“I want to treat you out not as my secretary, not as my best friend kundi bilang ikaw, Louise. Hindi mo ba talaga napapansin?”Napalunok ako.“Na?”“Na nagugustuhan na kita.”With that, mabilis akong napahawak sa dibdib ko dahil pakiramdam ko ay sasabog ang puso ko. Mabut
Napamaang ako nang tingin sa kaniya dahil sa sinabi niya. Nang makahuma ako ay pabiro ko siyang hinampas sa kaniyang braso.“Ikaw ah, ‘yang mga banat mo. Akala mo naman madadala ako sa ganiyan mo?”Pinagtaasan niya ako ng kilay saka siya ngumisi.“Bakit hindi ba? Ni minsan hindi ka naguwapuhan sa akin o natuwa man lang sa mga sinabi ko?” tanong niya sa akin habang ang kaniyang mata ay nagpapalipat-lipat sa mata at labi ko. Napalunok naman ako at umiwas nang tingin. Inirapan ko siya at nauna nang maglakad sa kaniya.Gusto ko lang talaga malaman ang paraan kung paano kakalma sa tuwing inaasar niya ako.“Uy Miss Rachelle. Long time no see. Hindi ka na bumibisita sa amin sa HR office.” Napaangat ako nang tingin nang marinig ang boses ni Andra, ang middle aged na head ng Human Resources Department. Hindi ito mahilig bumaba rito sa cafeteria. Ano kayang meron nga
Gulat kaming napatingin sa kaniya.“Troy…” mahinang pagtawag ko sa kaniyang pangalan. Pero hindi siya tumingin sa akin. Nanatili ang tingin niya kay Mama, wala itong planong bumitaw sa pagkakatitig kay Mama. Naguguluhang tumingin naman sa akin si Mama. Naramdaman ko ring humawak si Leon sa braso ko.“Louise.”Bumaling ako kay Leon. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa ganitong pagkakataon. Pakiramdam ko nagkabuhol-buhol ang takbo ng isipan ko.“Louise, seryoso ba itong kaibigan mo sa sinasabi niya?” kinakabahang tanong ni Mama.’Lumingon muna ako sandali kay Leon saka tumango sa kanilang dalawa.“Pero—““Hindi lang naman ikaw ang puwedeng manligaw kay Louise, ako rin.” pagputol ni Troy sa sasabihin sana ni Leon.Umiwas nang tingin si Leon sa kaniya at saka tumayo ito.“Troy puwede ba tayong mag-usap?” tanong ni Ma
“Troy!” sigaw ko sa asawa ko nang maramdaman kong pumutok na ang panubigan ko. “Troy, nasaan ka na?” In that specific moment of my life, I was nervous. Kauuwi lang namin ni Troy sa bahay dito sa Quezon City. Galing kami ng hospital kanina for my final check-up before I give birth. Hindi ko naman alam na pag-uwi namin ay saka puputok ang panubigan ko. If I had known, edi sana hindi na kami umuwi. The thing is, halos three days na kasing sumasakit ang tiyan ko. Hindi ko alam kung normal pa ba ito o hindi. But the doctor kept on reminding me that it is pretty normal. Hindi naman siya sobrang sakit. Parang humihilab lang siya at napapadalas na nga ang pagsipa ng mga bata sa loob. “Louise, what happened?” tarantang tanong niya pagkarating sa second floor. Bakas ang pangamba sa kaniyang mukha. He just went to the kitchen to make me a glass of milk. Paniguradong tinakbo niya mula kusina makarating lang nang mabilis sa second f
“Ngayon na ba kayo mamimili ng mga gamit ng kambal?” tanong ni Riye pagkapasok niya sa working area namin ni Troy sa bahay namin.Napangiti ako nang makita siya. Agad akong tumakbo patungo sa kaniya para salubungin siya.“Woopsie! Be careful ate Louise.” saway niya sa akin nang makitang nagmamadali ako patungo sa kaniya.Hindi ko pinansin ang kaniyang sinabi. Ngumiti lang ako at mabilis siyang niyakap. It’s been two months since I last saw her. Masyado kasi siyang busy sa law school and schedule is so tight kaya naman bihira siyang makadalaw sa amin dito sa Batangas.Nang kumalas ako sa kaniya sa pagkakayakap ay agad kong hinawakan ang kaniyang pisngi.“Namamayat ka, Ri.”Tumawa naman siya.“Isn’t that great? Lahat kasi ng mga friends ko noon, they kept on telling me that I’m getting chubby. Hindi ko naman akalain na Law School lang pala ang makakapagpapayat sa
“Puwede ba tigilan mo ‘yang kakainom ng tubig.” saad ni Mama sabay hablot sa akin ng aking hawak na vacuum flask. Narito kami ngayon sa sala. Hinihintay namin si Troy at ang mga kapatid niya dahil pupunta kami ngayon ng hospital para magpa-ultrasound ng gender ni baby. Hindi ko nga alam kung anong trip ng pamilya ko dahil nais nilang sumama. Akala yata nila ay a-attend kami ng fiesta. Mas bihis na bihis pa ang Nanay at kapatid ko kaysa sa akin.“Ma akin na ‘yan. Iinom ako eh.”Sinimangutan ako nito at mas lalo pang inilayo sa akin ang flask na hawak niya.“Hindi advisable na uminom ng tubig kapag magpapa-ultrasound. Gusto mo bang tubig lang ang makita sa tiyan mo mamaya?”Napanguso naman ako sa sinabi ni Mama. Ang totoo niyan ay kinakabahan ako ngayon. Dahil pang fifth month ko na ngayon, mas malaki na rin siya kumpara sa normal. Noong ipinaalam namin ang tu
“Alam mo hindi ko maintindihan kung bakit palagi mo nalang akong sinasama sa mga meetings mo. Hindi ba puwedeng pass muna ako ngayon?” reklamo ko saka mabilis na nagtalukbong ng kumot.Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Troy. Nakaupo ito sa dulo ng kama ko. Kanina pa ako nito kinukulit na samahan siya na magtungo sa Batangas para sa isang client meeting daw. Sinong niloko niya? Araw ng linggo may client meeting na magaganap? Lokohin niya na ang lahat, huwag lang ako na inaantok pa.“Tanghali na inaantok ka pa. Kakapanuod mo ‘yan sa Netflix.”Napanguso naman ako sa ilalim ng kumot. Alam na alam talaga niya ang ginagawa ko kapag gabi. Paniguradong kapatid ko na naman ang nagsumbong. Wala talagang magawang matino iyong lalaking iyon at pati ginagawa ko ay binabantayan pa.Inis na bumangon ako sa kama at binato siya ng unan.“Maiintindihan ko kung weekdays mo ako guguluhin, pero Linggo ngayon Troy. Utan
“Ate nawawala si Chuchay!” iyon agad ang bungad sa akin ni Chase paglabas ko ng kuwarto. Sabado ngayon, at tinatamad akong magkikilos. Kung hindi nga lang ako ginutom, hindi talaga ako lalabas. Mas gusto ko pang mag-netflix sa kuwarto buong maghapon. Pero bandang alas nuebe ng umaga, kumalam na rin ang sikmura ko. Bigla ko namang naaalala na hindi nga lang pala ako ang gutom kundi pati ang bata na tatlong na buwan nang nasa sinapupunan ko.Nasapo ko ang aking nang makitang nagmamadaling hinanap ni Chase sa buong bahay ang alaga naming aso.“Baka naman nandiyan lang ‘yan. Baka pinagtataguan ka kasi pangit ka.” inis na sambit ko saka mabilis na bumalik sa loob ng kuwarto. Dumiretso ako sa banyo para mag-toohtbrush at maghilamos. Sinuklay ko na rin ang buhok ko dahil ayoko namang lumabas ng kuwarto na magulo ang buhok ko.Paglabas kong muli ay sinalubong agad ako ng kapatid. Bakas sa kaniyang mukha na kinakabahan siya at
“Okay lang ba kayo riyan, Troy? Louise?” tanong sa amin ni Eunice nang mapadaan siya sa aming kinaroroonan.Ngumiti ako sa kaniya. I tried to smile and hide the uneasiness that I feel right now. Sa totoo lang, nahihirapan akong magpanggap na ayos lang ako kahit ang totoo ay hindi. Biglang bumigat yung katawan ko. Parang gusto ko nalang matulog o hindi kaya ay umuwi nalang ng Metro Manila. Wala na akong pakialam kung hindi kami okay o kung iwan niya kami. Kasi sa totoo lang, sanay na rin naman ako. Ilang beses na bang nangyari ang ganitong bagay? Halos hindi ko na mabilang. Minsan naisip ko na baka hindi talaga nararapat na sumaya ang isang katulad ko. Kasi sa tuwing makakaramdam ako nito, bigla nalang babawiin sa akin yung pag-asang nabuo sa puso ko na baka sakaling balang araw ay tuluyan din akong maging masaya kasama si Troy at ang mga mahal ko sa buhay.“Kapag may kailangan kayo, huwag kayong mahihiyang magsabi ha.” nakangiting
“Welcome back, Troy and Louise.” bati sa amin ni Eunice pagkapasok namin sa lobby ng hotel na pag-aari ng pamilya ni Richard. The two of them were wearing much presentable clothes than us.Gusto kong matawa sa hitsura namin ni Troy dahil para lang kaming pupunta sa kanto para tumambay.“How are you, Louise? I heard to Troy’s sister that you’re pregnant as well just like Eunice. Akalain mo nga naman.” Saad ni Richard at saka tumingin sa kaniyang pinsan. Lumapit siya kay Troy para i-congratulate ito.Nang bumaling sa akin si Richard ay agad itong ngumisi sa akin.“Akala ko ba, hindi ka magkakagusto sa bestfriend mo?” tanong nito.Tumingin ako kay Troy. Pinagmasdan ko ang kaniyang reaction nang marinig ang sinabi ni Richard. Just like what I expected, bakas sa ekpresiyon niyang naguguluhan siya. Richard cleared his throat and tapped Troy’s shoulder.“I heard what happened
“Kumpleto na ba ang mga gamit mo anak?” tanong agad ni Mama pagkapasok niya sa kuwarto ko. Saktong chini-check ko nalang kung maayos na ba ito. Ngayong araw ang alis namin patungong El Nido para umattend ng birthday celebration ni Richard.Tumawag sa akin si Troy at sinabing maaga raw siyang pupunta ngayon para masundo ako. Kaya heto ako ngayon, nagmamadali habang inaayos ang mga gamit ko.“Okay na, ‘Ma.” sagot ko naman kay Mama.Nang mapatingin ako sa kaniya ay saka ko nakita ang kaniyang hitsura. Dinaig niya pang pinagbagsakan ng langit at lupa sa ekspresyon ng kaniyang mukha.“Bakit po ‘Ma? May problema ba?”Kinuha ko ang kaniyang kamay at marahan itong pinisil. Umiling naman siya. Gamit ang kaniyang isang kamay ay mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.“Mag-iingat kayong dalawa ni Troy roon ha? Siguraduhin mong hindi ka magpapalipas ng gutom. Tandaan mo, hindi na lang i
“Miss Richelle, alam mo napapansin ko parang ang laki ng pinagbago mo?”Napahinto ako sa pag-aayos ng papel na ipinadala ni Troy sa Finance Department. Sinabi niya na sakin na ipapakuha niya nalang sa isang empleyado mula sa Finance, pero dahil makulit ako, hindi ko siya sinunod. Hindi kasi ako sanay na walang ginagawa. Saka these days mas gusto kong naglalakad-lakad ako. Isa pa, sabi ng OB ko, mas okay raw na kumikilos ako para hindi tamarin ang katawan ko. Dahil kapag nasanay ito na umupo at humiga na lang, malaki ang posibilidad na makasanayan koi to hanggang kabuwanan ko.It’s my second month of being pregnant. Yung hitsura ko ngayon parang bloated. Kapag naghubad ako at humarap ako sa salamin, makikita na yung pagbabago ng laki ng tiyan ko. Kung noon ay flat lang ito at may konting taba, ngayon naman ay may bump na. Ito ang pinagdidiskitahan ni Troy lagi kapag magkasama kami.“Malaki ang pinagbago? Anong ibig mong sabih