I finished my Bachelor's Degree in Business Management. When I graduated, I got a Latin honor summa cum laude, and I am proud of that. My company grows faster and stronger. Buwan-buwan tumataas ang mga assets ko and income. Wala ring naging liabilities ang kumpanyang hinahawak ko at habulin ito ng mga businessman para sa partnership and investment. Bawat kita ng kumpanya ko ay humahawak ng twenty million every 20 hours. Bawing-bawi ang mga bank accounts ko. Hindi ako madamot sa pagpapasweldo. Mataas ang binibigay ko based on their performance. Kung walang improvement, I easily remove them from my company. I have no siblings, but my parents give their love to me every single day that I am with them. They also tried to make children but they failed. Isang taon ko pa lang silang hindi nakikita since I met them. They give me half of their salary, kaya’t end of the month, eight digits ang nare-receive kong pera mula sa kanila, hindi pa kabilang dito ang nakukuha kong pera sa kumpany
FAYE “Faye, marunong ka bang magluto?” Tanong ni Sebby. Medyo natatandaan ko na ang karamihan sa kanila. Mababait silang lahat kahit na kakakilala lang namin. Hindi ito ‘yung tipo na hindi nagpapansinan tapos kahit na hindi sa kanila nakatoka ang lahat, nagtutulungan pa rin. Mabilis akong makabasa sa mata ng isang tao kung ayaw sa akin o hindi, pero wala namang ganun rito. “Oo, buhay may asawa ako dati,” sagot ko. Naalala ko pa kung paano ko ipagluto si Rome. Ako pa mismo ang naghahanda at madalas sinusubuan ko siya. Ang sweet-sweet namin araw-araw, para kaming mga bata na nagliligawan lang. Madalas tinu-toothbrushan niya ako, ganun din siya sa akin. Palagi niya ring sinasabi na ang luto ko lang ang paborito niya, wala ng iba. Palagi niyang pinupuri ang mga luto ko at mas lalo niya raw akong minamahal dahil masarap daw ang luto ko. Sabi niya kasi nati-turn on siya at na-aattract kapag magaling magluto ang isang babae. “Talaga? Pwedeng makisuyo ako? Masakit ‘yung ulo ni A
ROME I couldn’t understand why I felt guilty after I had a rough bed with two girls. Was it because I was thinking too much? Darn, never mind. As I arrived home, an amazing scent was left on my nose. Nagutom ako sa amoy ng ulam. Dali-dali akong dumiretso sa kusina. It was all served with a cup of coffee. I raised my eyebrows. They never served me dinner with a coffee in this situation, who would think about this? That’s new. Mabuti naman at naisip nila ‘yon. I was craving coffee since afternoon. Masyado akong busy kanina kaya wala na akong oras para gawin ‘yon sa sarili ko. As I saw the dish, I didn’t hesitate to get rice and taste the chicken pastel that I hadn’t eaten for years. This is my favorite! As well as this dry adobo with a bunch of boiled eggs. Sumandok ako ng dalawang ulam sa plato ko. When I tasted it, I closed my eyes. It was delicious! Ngayon lang yata ako bumilis na kumain at sumubo ng kanin. But wait, the taste was so familiar. Kilala ko kung kanino ang luto na
Napatingin ako sa oras sa cellphone ko at nakita kong 11 PM na. Iilan pa lang ang natapos ko dahil gusto raw ni Rome mano-mano ang paglalaba sa mga kurtina para hindi ma-disporma ang style ng mga kurtina. Tumayo ako at nag-stretch dahil sumakit ang likod ko. Nauuhaw na rin ako, hindi ko na napansing hindi na pala ako nakakainom ng tubig bawat oras. “Ah!” Pag-sigaw ko nang maapakan ko ang kurtina at nasabit ang paa ko. Akala ko babagsak ako pero may kamay na sumalo sa akin kaya’t napakapit ako roon sa isang braso. Halos gusto ko nang magpalamon sa lupa nang si Rome ‘yon. Sobrang lapit ng mukha ko sa mukha niya. Amoy na amoy ko ang pabango niya, nakakaakit at nakaka-in love. Doon ako nagkaroon ng pagkakataon para titigan ang bawat sulok ng mukha niya. Napapikit ako at napanguso para hintayin ang pagdampi ng labi niya sa labi ko. Napadaing ako at napahawak sa baywang ko nang bitawan niya ako. Napaubo naman siya ng malakas. “Oops.” Ngumisi siya habang ako ay nahihirapan sa ilalim.
Paatras siya nang paatras tulad nang ginagawa ko noon kapag nagmamakaawa ako kay Benjamin. Hindi ko napigilan ang mapasigaw at napatakip sa dalawang tainga ko nang ihampas n’ong nasa TV ang dala-dala niyang latigo sa babae. Biglang nawala ang naririnig kong sigaw at alam kong pinatay ni Rome ang TV. “Ano ba? Ang OA mo ha? Pulutin mo nga ‘yan! Sinira mo na ang mood ko,” may pagalit niyang sermon. Napakagat ako ng labi at napahikbi ng mahina. “S-Sorry.” Kung alam mo lang Rome kung gaano kasakit madampi sa balat ‘yang latigo. “Labas! Hindi ba nasabi sa ‘yo ni Nanay Sonya na ayoko ang isang iyakin? Kung hindi mo na kaya, bukas ang pinto ko para sa ‘yo!” Singhal niya. Inilig ko ang ulo ko ng ilang beses. “N-No, sir. I’ll stay po,” sambit ko na diretso ang boses. Pinunasan ko ang mukha ko. “Then good. Lumabas ka na habang hindi mo pa totally nasisira ang mood ko. Ipunin mo lahat ng mga nakahilatang pagkain sa sahig at ilagay mo roon sa table ko.” “Opo.” “Goodness grief!” “Lalabas
Kinabukasan ng alas tres nang umaga, nagising ako dahil sa tahol ng mga aso. Nakaramdam ako ng uhaw ngunit nakita ko na lang sina Rome sa kusina.“Magluto ka na ng almusal,” bungad ni Rome sa akin na may malamig ang boses at kung nakakasugat lang ang talim ng kanyang tingin panigurado ay dinudugo na ako.Inakbayan niya ang babae at umakyat ulit sila sa kanyang kwarto. Halatang may ginawa sila dahil napaka-ikli ng suot ng babae, damit pa ni Rome ang gamit. Sana ako na lang siya. Sana ako na lang ang nakatabi ni Rome.Sinundan ko sila sa taas para pakinggan kung ano ang gagawin nila pero hindi ako maka-focus, hindi ko sila marinig. Gusto kong magdabog nang wala akong nakuhang boses pagbaba ko.Kanina ko pa gustong umalis dito sa kusina dahil sa napapanood ko. Inutusan ako ni Rome na tumayo sa tabi ng mesa para may mautusan daw sila. Matapos kong magluto kanina ay sakto ang pagbaba nila. Hindi man lang ako inalukan ng pagkain ni Rome habang silang dalawa ay nagsusubuan.“Ene be?” pabeben
“Hindi!” Bulong niya ulit. “Kasi every secretary, pumipili siya ng maganda, maputi, basta high ang standard ang gusto ni Sir sa isang girl tapos kapag nakahire na siya, ayun! Alam mo na!” She snapped. Napakunot ang noo ko. “Huh?” I was puzzled. Hindi ko maintindihan ang kwento niya. Paano, nagfofocus kasi ako sa action niya para siyang artista. “Ay slow! Nakita mo na ba ‘yung office ni Sir?” Tumango ako. “Tapos may kwarto?” Nag-isip ako at binalikan sa isip ko ang hitsura ng office. Kwarto ba yung nag-iisang pinto katapat ng banyo? “Oo yata,” hindi siguradong sagot ko. “Sa lahat ng mga nagiging secretary ni Sir, hindi niya pinapalagpas. Ginagamit niya ang mga babaeng ‘yon then nakikita na lang namin kapag lumalabas na ‘yung girl from his office, ang gulo-gulo ng buhok niya tapos may mga kiss marks!” Turo niya sa leeg niya. Napatakip ako ng bibig. “Ganun?!” Bwesit ka talaga, Rome! Kung asawa lang talaga kita hindi ako magdadalawang isip na putulan ka! Parang naiiyak ako dahil naiim
Katatapos ko lang mag-grocery at hindi ko alam kung kalbaryo ba talaga ang ginawa ko dahil sobrang dami ng listahan na kanyang pinabili kahit naman napakarami pang stocks. Bumalik ako sa office kung saan nakatalikod si Rome habang may kinakausap sa telepono niya. Ang formal-formal magsalita, tapos sa kung paano siya gumalaw, ang hot-hot niya. “According to her, it doesn’t make sense if I accept that kind of proposal. Wala ngang sustainability ang sarili nilang gawa. Nevertheless, it is not related to our production, so why would I choose that?” stress niyang sabi. Nangalumbaba ako at ipinatong ang baba ko sa likod ng kamay ko. Parang bumabagal ang pagtitig ko kay Rome. Ang cool niya pa dahil nakalagay pa ang kanyang isang kamay sa bulsa niya. “Oh, come on! You know that they are experiencing pain points. I haven’t seen any alignment.” Napapahawak siya sa kanyang sintido. “Even if they are more capable in incentivizing, wala ring kwenta if that particular product doesn’t work! You
ROME “Cheers sa 7th anniversary ng mag-asawang Wilson!” itinaas ni Xino ang baso na may lamang alak. I, Emman, Kael and Drev cheers our glasses at Xino’s glass. “Happy 35th birthday na rin p’re! Gurang na tayong lahat, bwahaha!” “Thank you so much, mga pare ko. Walang araw na hindi masaya ang birthday ko dahil sa inyo,” I said. Minsan walang okasyon ay bigla na lang silang nang-aayang inumin para mas lalo raw kaming mapalapit sa isa’t isa, which is good. “Ako naman ang ikakasal this year,” sabi ni Drev. “At ninong kayong lahat,” he added. “Two weeks pregnant.” Humiyaw kaming lahat at kanya-kanya namin siyang binati. “Sure, dadalo kami riyan! Congrats pare. Akala namin nabubulok na titi mo e,” malaswang sambit ni Xino. Nakatanggap lamang siya ng isang pukpok sa amin. “Hindi ibig-sabihin na nabuntis lang siya ngayon e hindi ko na ginagamit ito?” Drev pointed his manhood as he smirk. Pare-parehas kaming natawa sa kanyang sinabi. “How about si Emman?” mapaglarong boses
(Final Chapter)Niyakap niya ako ng mahigpit at ganun din ako. Nagpalakpakan naman ang nakikinig.Naglakad naman ang pamangkin ko dala-dala ang mga singsing. Pero ang mga mata ko ay naka’y Rome, punong-puno ng luha at hindi makapaniwala na pagmamahal na ulit ang tingin ni Rome sa akin.“Bless, O Lord, these rings which we bless in your name. So that those who wear them may remain entirely faithful to each other, abide in peace and your will, and live always in mutual charity. Through Christ our Lord.”“Amen.” Sinabuyan ng pari ng holy water ang mga singsing.Kinuha ni Rome ang isa at hinawakan ang kamay ko. Nginitian niya ako ng matamis.“Faye, this ring I give you, in token and pledge of our constant faith and abiding love. In the name of the Father, the Son, and the Holy Spirit.”Ako ang susunod na kumuha at napakagat ang labi.“Rome, take and wear this ring as a sign of my love and faithfulness. In the name of the Father, the Son, and the Holy Spirit.”“In the sight of God and the
I climbed back into his embrace and kissed him passionately once again. Niyakap ko ang buong ulo niya. I tilted my head and played with his mouth. Nakikigalaw na rin siya sa kung paano ko siya halikan. I felt his hands massaging my breasts. Hinawakan ko ang magkabilang kamay niya. I sucked his lower lip. He laid me down on the bed and traced his fingers up my thighs, all the way to my chest.“Your body is familiar.”“We always do this here,” sagot ko at hinila ang tie niya para mahalikan ako.Suddenly, he stood up and started to undress himself. He pulled me towards him and positioned himself in the middle. He licked his fingers and slid them in between my thighs. I let out a soft moan. Slowly, he inserted his length inside me. Napatakip ako ng bibig habang hinahaplos ang kanyang matitigas na dibdib.“Namiss kita, Rome.”I was the one who started moving to attract him even more. I closed my eyes tightly when he pressed my head against the bed as he choked me.He suddenly quickened hi
ROMEI stopped rummaging through the cluttered cabinet of my table when suddenly there was a knock. I fixed my hair and smiled sweetly. I knew Claudia was behind my door.When I opened the door, she was indeed standing there. I grabbed her hand and wrapped my arms around her waist.“Claudia! I missed you!” I kissed her temple, “why did you only visit me now? Don’t you miss me?” I think I look stupid now because I was pouting my lips. It’s okay, it’s just for her anyway.“Hey! What are you doing?” She slightly pushed me away. She was full of wonder. I was also puzzled by her behavior, “why are you hugging me?! You can’t do that!”“I’m hugging you because I missed you. Hindi ba pwede?” I grabbed her chin and I was about to smack her when she avoided her lips, “Claudia! I want to kiss you!”“What are you doing?” Inilayo niya ang mga braso kong nakakapit sa baywang niya.“Claudia? Why are you acting like that? Hindi nga kita nakita sa hospital. You don’t care for me?” I said softly, “I ju
“Welcome back home, son.”The woman—my mother—guided me inside the huge mansion. Sinabi nila na I am belong to this house. Akin ‘to? So I am wealthy? Wow, that was cool. Naniwala lang ako nang may portrait akong nakita sa sala.“Sir Rome!” A maid is crying when she runs toward me and hugged me tight. Nagulat ako kaya’t nanlaki ang mga mata ko habang papalapit siya. Nakataas ang mga kamay ko sa ere habang nakatitig sa ulo niya.“Hey! Take it easy, ha-ha! He is not yet healed. Baka masakit pa ang katawan niya,” father said. Bumitaw naman ‘yung maid. Mukhang ayaw pa akong bitawan. Tumagal pa kasi siya ng ilang segundo. “I know you missed him but he needs some rest.”Ginagawa ba talaga ng mga maid ang mga ganitong bagay sa kanilang mga amo? She smelled detergent. Halatang kakalaba lang niya. “Magpapahinga muna siya, Seb. May sasabihin ako mamaya sa inyo but I need to guide Rome to his room,” father exclaimed and he wrapped his arms to me. “Let’s go, son. Excuse us. Makipag-bonding na lan
2 DAYS AFTER and they are still in Palawan. Faye still doesn’t know what happened to her fiancè. Maging sina Manang Sonya ay walang kaalam-alam sa nangyari sa kanilang alaga. Mr. and Mrs. Wilson is not ready to tell everything about what happened to Rome. “It’s supposedly their marriage now. But what just happened…” Hindi sinisisi ni Mrs. Wilson si Faye dahil wala naman talagang kasalanan si Faye ever since. Nangyayari ang mga bagay na ‘to sa hindi inaasahang lugar at panahon. Ang kailangan lang nilang gawin ngayon ay manalangin para sa anak nila.Madalang na nga lang silang magkita tapos kapahamakan pa ang madadatnan nila kay Rome.Gusto mang sisihin ni Mrs. Wilson ang sarili kung bakit nararanasan ni Rome ang kasakitan ngunit hindi niya magawa dahil panghihinaan lang siya ng loob at wala na rin mangyayari kung sisisihin niya ang sarili niya. Nangyari na e, kung maibabalik lang sana ang nakaraan.Nagpapasalamat siya dahil nasa tabi niya palagi ang asawa niya para suportahan ang nar
Nagpaalam si Mr. Wilson sa kanyang pamangkin na si Bruno at hinabilinan na bantayan muna ang kanilang Tita Cora and quickly rushed to their rented car. Ipinatakbo niyang mabilis ang kanilang sasakyan papunta sa hospital where Rome was admitted. Nangangatog ang kanyang mga kamay at tuhod dahil sa takot habang tumatakbo na para bang hinahabol siya ng malaking leon.“Hello, nurse. Ano ng nangyare sa anak ko?” Hingal na hingal nitong tanong nang matuntong niya ang nurse station.Medyo may kalayuan ang tinakbuhan niya dahil malawak ang hospital.“Can I have the name of the patient po?” Magalang na tanong ng nurse habang nag-i-stapler ng mga medical certificates.“Rome Wilson,” karipas niyang sagot at huminga muli ng malalim. Napagod siya dahil sa kanyang pagtakbo. Mula kanina ay tumatakbo na siya. May edad na si Mr. Wilson at madali na lang din sa kanya ang makaramdam ng pagod ng madalian.“Rome Wilson?” The nurse tried to search for his name but no one appeared at the monitor. “Sir, wala
Sumakay kaagad ako sa kotse para handa ng umuwi. I missed my fiancé already and I am hungry. Wala pa akong kain magmula kaninang umaga.I thrust my hand into my pocket to get my phone and compose a message to my dear love.To: Faye—Pauwi na ako. Magprepare ka na ng food.I can’t help but smile. I didn’t wait for her response. I started the engine as I shaped my lips into an ‘o’ to whistle while driving. My forehead furrowed and I turned on the wipers of my car because the raindrops were heavy.My cellphone rang but I didn’t bother to check it. It was probably just a reply from Faye.When I arrived in front of my mansion, the gate, which was incredibly tall, opened. I rolled down my window to talk to the guard who was getting wet in the rain.“Kuya, pasok ka muna sa loob at magkape.”“Sige, sir!”I closed the window and put my car in the garage. Inihagis ko pataas ang susi ko at sinalo ulit. Umiikot-ikot pa ako sa pwesto ko. Kahit pagod ako araw-araw sulit naman kung nakakasama ko an
Lahat ng agenda namin ngayong araw ay natapos na. Hindi na namin nagawang pasyalan ang parents ni Rome at mga pinsan niya dahil pagod na pagod kami. Mabuti na lang at nakapag-dala kami ng mga gamit namin nang pumunta kami sa El Nido para sa photoshoot. Nag-book kami sa Hotel for one night. Pagkatapos naming maligo ni Rome ay kaagad na kaming natulog. Wala na kaming time para maglandian pa. Mula kaninang umaga gumagalaw na kami sa wedding namin.3RD PERSONLumipas ang tatlong gabi, ang pamilya ni Rome sa Palawan ay binalak na nang umuwi bukas pagkatapos ng kanilang pamimili. Nakapalibot sila sa dining area habang may kanya-kanya silang usapan.“Kumusta daw sina Ate Faye at Kuya Rome?” Tanong ni Nicole na sarap na sarap kumain sa inuulam nilang kalderetang baka.“Busy sila hindi rin namin sila macontact. Kailangan na nating umuwi para tulungan natin sila. Masyado nilang nirarush ‘yung wedding kasi iniisip kami ni Rome,” sagot ng tatay ni Rome.“Is that so, Tito?” Tumango si Mr. Wilson k