Kabanata 3

“Mr. Pacheco, halos apat na taon na nating hinahanap ang babaeng iyon ngunit hindi pa rin natin siya mahanap-hanap. Oras na siguro upang ihinto natin ang paghahanap sa kan’ya---” 

Biglang naputol ang sinabi ng private investigator, napatikom ang bibig nito, rinig niya ang paghampas ng palad ni Thaddeus sa mesa hudyat na galit ito. “NONSENSE!” 

“P-Paumanhin, Mr. Pacheco,” kinakabahang wika ng private investigator at napayuko na lang ng ulo. 

“Alam mo bang milyon na ang nagastos ko sa’yo ngunit hindi mo pa rin mahanap-hanap ang babaeng iyon? Isang pagkakataon na lamang Mr. Vidal, kapag hindi mo pa nahahanap ang babaeng iyon, YOU ARE FIRED!” 

Dumagungdong ang salitang iyon sa loob ng office ni Thaddeus kaya labis ang takot at kaba ng lalaking nasa harapan n’ya. 

“Now, kung wala kang magandang balita sa akin ay umalis ka na sa office ko. I have a lot of things to do, you are wasting my time!” 

Mabilis na umalis ang private investigator na ini-hire ni Thaddeus, ilang taon na niyang hinahanap ang babaeng nakilala at nakasiping niya sa club, hindi niya ito malimutlimutan. Ang bahid ng dugo sa kumot hudyat na siya ang nakauna sa babae, ang mga haplos at ungol nito lalong-lalo na kapag binibigkas nito ang kan’yang pangalan ay musika sa tainga niya. Gabi-gabi ay napapanaginipan niya ito hanggang sa isang araw ay hinahanap-hanap na ng katawan niya as if she was like a drug. Nakakaadik. He missed her and he don’t know why. 

Mayroon ding atraso ito sa kan’ya, nalaman niyang may kumuha ng dugo niya’t hindi niya alam kung bakit nila iyon ginawa. Mayroon ding pinainom sa kan’ya noong gabing iyon kaya gano’n na lamang ang inasta niya. 

Nakita na lang niya ang sarili na hubo’t-hubad sa isang silid at may band aid sa braso hudyat na may kumuha ng dugo sa kan’ya. Naniniwala siyang ang babaeng iyon ang makakasagot sa mga katanungan niya. At kung mahanap man niya ang babaeng iyon, humanda na siya dahil sisingilin niya ito. Sisiguraduhin niyang hindi na ito makakawala pa sa kamay niya. 

*** 

Apat na taon na ang nakalipas nang maramdaman niya ang sobrang kahihiyan at sakit sa buong buhay niya. Matapos na ipinanganak ang batang nasa sinapupunan niya ay agad siyang lumayas sa bahay nila. Ni wala siyang natanggap na paliwanag sa kapatid dahil ni minsan ay hindi ito umuwi sa bahay nila, nalaman na lang niya na nag-li-live in na pala ito kasama ang ex-boyfriend niya. 

Sa totoo lang umaasa siyang magpapaliwanag at humingi ng tawad sa kan’ya si Sunshine ngunit hindi ito nangyari. Hanggang sa bumigat ng bumigat ang kan’yang kalooban at hindi na nakayanan ang sakit kaya nagpakalayo-layo na lang siya kasama ang anghel sa buhay niya. 

Napangiti siya nang marinig ang pag-ring ng telepono niya, isa lamang ang naiisip niya. Tumatawag ang little angel niya. 

“Nanay! Miss ko na ho kayo, anong oras po kayo uuwi?” tanong ng kan’yang anak, bulol-bulol pa ito subalit kahit gano’n ay naiintindihan niya naman. 

“Si Nanay ay naghahanap ng trabaho para may pera tayo sa pasukan at mag-aaral ka na. Huwag kang mag-alala mamayang gabi ay uuwi na rin ako,” nakangiti niyang sagot sa kan’yang anak. Hindi niya akalaing mamahalin niya ng sobra ang batang ito, wala mang pagmamahal na namamagitan sa ama nito at sa kan’ya--- pawang pagkakamali kung bakit siya nabuo ngunit hindi niya iyon iniisip pa. Sobrang mahal na mahal niya ang batang nasa kabilang linya at nabigyan siya ng panibagong buhay nang isinilang ito sa mundo. 

Lalaki ang anak nila ni Thaddeus, carbon copy nito ang kan’yang ama, kulay berde rin ang mga nito, para itong little version ni Thaddeus Pacheco kung titingnan. Kaya nga kinakabahan siya kapag makita ni Thaddeus ang bata dahil isang tingin lamang nito ay baka malaman niyang anak niya si Kian at siya iyong babaeng naka-one night niya sa club. Iyon ang pinakainiiwasan at kinakatakutan niya, ang mag-meet sila ng ama ng anak niya. 

“O-Okay p-po, Nanay. Pag-uwi niyo po bilhan niyo po ako ng fried chicken, Nanay ah? Hindi ko pa kasi iyon natitikman, please po, Nanay!” pagmamakaawa ni Kian kaya napangiwi siya. Malaki ang hirap na dinanas niya simula noong isinilang niya ang anak niya. Kakapanganak niya pa lang kay Kian ay naglalabada na siya’t naging janitress sa isang university. Naging iskolar siya roon kaya nakapagtapos din siya. Pinilit niyang pagsabayin lahat ng iyon at sa awa ng Diyos ay nakaraos din siya. Hindi nga lang sa kahirapan dahil hanggang ngayon ay mahirap pa sila sa daga. 

Binuksan niya ang lumang wallet niya at napangiwi nang makitang isang daang pesos na lang ang natitira sa kan’ya, pamasahe na lamang niya iyon pauwi at ang natitira ay ibibili niya ng bigas para sa kinabukasan. 

“T-Tingnan ni Nanay, Baby ah. Medyo gipit kasi tayo ngayon---” 

Naputol ang sasabihin niya nang marinig ang boses ni Hilda. Matalik niyang kaibigan at nagbabantay ngayon kay Kian. 

“Ghorl! Ibili mo na ang natitirang pera mo ng fried chicken, ako na ang bahalang bayaran ka pag-uwi mo,” wika ni Hilda na kasalukuyang nasa kabilang linya. 

“Hilda naman, malaki na ang utang ko sa’yo, hindi ko na nga nababayaran ang iba, huwag mo nang dagdagan pa,” nahihiyang sagot niya ngunit huminga lamang au Hilda ng malalim. 

“Para ka namang others, Keanna! Para naman iyan sa inaanak ko at isa pa kanina pa ako naaawa sa bata, nakita niyang kumakain ang batang si Tamboy, iyong anak ni Aling Konchinta na tabachoy? Nagtatanong lang naman ang anak mo kung ano ang kinakain nito ngunit tinulak siya ni Tabachoy este Tamboy! Kung hindi lang bata iyon ay pinatulan ko na siya! Nakakainis!” Biglang kumirot ang kan’yang puso dahil sa kwento ng kan’yang kaibigan. Kinagat niya ang kan’yang labi at napakuyom ng kamao. 

“S-Sige, pasensiya na, walang-wala talaga kasi ako ngayon, alam mo namang gumagatas pa itong si Kian at nagiipon din ako ng pagpapaaral sa kan’ya. Ayaw ko namang lumaki siya nang hindi nakakapag-aral…” 

“Bakit kasi nagtitiis pa kayo rito ng anak mo? Alam mo namang bilyonaryo iyong tatay niya, bakit hindi ka na lang humingi ng tulong kay Thaddeus Pacheco,” masungit na sagot ni Hilda kaya napapikit siya ng mariin. 

“Hinaan mo ang boses mo, baka marinig ka ng anak ko. Alam mo namang matalinong bata iyon,” paalala niya sa babae kaya rinig niya ang pag-ismid nito. Naikwento niya kasi kung sino ang ama ni Kian, habang tumatagal kasi ay kamukhang-kamukha na ni Kian ang ama niya kaya wala siyang magawa nang itanong ni Hilda kung si Thaddeus ba ang ama nito dahil carbon copy ito ng anak niya. Hindi naman makapaniwala ang babae sa sinabi niya. 

“Ms. Gomez, please be ready!” 

“Mauna na ako, Hilda, tatawag ulit ako kapag tapos na ako sa interview ko.” 

Agad niyang pinatay ang tawag saka huminga ng malalim. Mabilis siyang sumagot sa babae at pumasok sa silid kung saan siya i-interview-hin ng mga employer. 

“Please have a seat, Ms. Gomez.” Nginitian at tinanguan niya ang isang babae sa harapan niya. Sobrang sophisticated nitong tingnan, kinakabahan tuloy siya. 

“Good morning po,” bati niya sa mga tao roon. Ang iba tinanguan siya ngunit ang iba naman ay wala lang. Busy ito sa pagbabasa ng resume at application niya. 

“Mrs. Cruz, Mr. Pacheco and Mr. Nunez is here, magsihanda kayo!” tarantang wika ng isang babae habang nakasilip sa bintana. Agad na napaupo sila ng tuwid kaya napalunok siya ng mariin. Kahit siya ay kinakabahan na rin base sa mga ekspresyon nito. Pero bigla siyang natigilan nang ma-proseso sa utak niya ang apelyidong kinakatakutan niya. 

Pacheco? Sinong Pacheco? Si Thaddeus ba ito? 

Napakagat siya ng labi dahil sa sobrang kaba. Kagaya ng mga empleyado na nasa harapan niya, natararanta rin siya. 

Paano kung si Thaddeus Pacheco iyon? 

Katapusan na niya! 

Susubukan niya sanang umalis ngunit bumukas na ang pintuan at iniluwa noon ang dalawang naka-tuxedo. 

Kinilabutan siya dahil sa nakikita. Nanginginig na rin ang kan’yang tuhod dahil sa sobrang kaba. 

It was Thaddeus Pacheco! She was sure of it! 

Kilalang-kilala pa niya ang mukha ng lalaking nakasiping niya apat na taon na ang nakalipas. 

Seryoso ang mga mukha nito, animo’y walang pakialam sa mga tao sa paligid. Tila ba nanlamig ang buong silid dahil sa uri ng titig ni Thaddeus. Ang isang kasama nito ay panay salita kay Thaddeus ngunit hindi man lang nito binigyan ng pansin ang lalaki. 

Nagtama ang kanilang mga mata kaya napayuko siya. 

Patay na, nakita niya siya! 

Hindi naman siguro siya maalala nito ‘di ba? 

Sa rami ba naman ng babaeng nakasiping nito, tama! Hindi siya nito makilala dahil sino ba naman siya?  

“Good morning, Mr. Pacheco and Mr. Nunez!” sabay na sabay na bati ng mga empleyado. 

“Good morning! We are here to conduct an observation about your recruitment.” 

Iyan lang ang nasabi ng lalaki saka umupo sa harap niya gayundin si Thaddeus. 

Hindi niya alam kung ano nga ba ang gagawin niya. Gusto niyang galingan para makuha ang trabaho ngunit may pumipigil sa kan’ya. Ayaw niyang magtrabaho lalong-lalo na’t naroon si Thaddeus ang ama ng kan’yang nag-iisang anak. 

Kumuyom ang kamao niya nang makitang ngumisi si Thaddeus sa kan’ya. Umiwas siya ng tingin at sumagot na lamang sa lahat ng katanungan sa kan’ya. Sinigurado niyang mali-mali ang kan’yang pagsagot para hindi siya makuha sa trabaho.