Sofia
"IYAN ang mahirap sa'yo, Sof. You're good at running without hearing an explanation first. You weren't able to listen to the whole conversation at iyan na ang tumatakbo sa isip mo?" Napapalatak si Mike. "Iyan ang mahirap sa inyong mga babae. Hindi paman nagagawa ng mga lalaki ay nahuhusgahan niyo na kami."
She hastily wiped her tears. "Kasi kayo naman kahit guilty ayaw niyong umamin! Deny lang kayo ng deny!"
"Ano namang aaminin namin kung wala naman kaming ginawang mali, Sofia? Napaka advance na ng iniisip ninyo kahit hindi naman totoong nangyari. Kapag nag demand naman kayo ng explanation and we try to reason out ay hindi naman kayo nakikinig at agad nang nagagalit. Kapag naman hindi kami nagsasalita nagagalit din kayo. Saan
SofiaNO!No!No! Lord, tell me this only a nightmare! Panaginip lang 'to! Nanaginip lang ako! Hindi! Hindi 'to totoo!Kinurot-kurot pa ni Sofia ang sarili habang nakatitig sa mukha ng lalaking nasa harap niya ngayon.Pero wala--naroon parin ito.Nakatayo. Buhay na buhay. Humihinga.God, It had been ten years!Ten years pero tandang-tanda niya ang mga titig nitong iyon.Ang mga titig nitong pinanabikan niyang muling makita noon.Nanginginig na inangat niya ang mga k
Sofia"DEADon arrival na ang pasyente. I'm very sorry, hija..."Sofia felt like her own life was taken from her too.Tingin niya, biglang nag slow motion ang lahat. Daig pa niya ang sinabugan ng bomba, nagkagula-gulanit ang katawan at nagkapira-piraso.She couldn't feel her own senses. Shock was an understatement of what she felt by that instant.Tulalang napatitig siya sa doktor na ngayo'y tumalikod na para daluhan ang iba pang pasyente sa ER.No!No!No! Nangti-trip lang siguro ang doktor nayun at inagahan lang ang April fools day o baka tatanga-tanga lang!
GabFLASHBACK: Sometime ten years ago..."PANGGAnaman eh....mag e-sky diving pa tayo sa Dubai, a-akyatin pa natin ang Mount Everest, mag te-trail pa tayo sa Machu Picchu sa Peru, makikipaghabulan pa tayo sa mga mga elepante sa Tanzania, maliligo pa tayo sa Victoria Falls sa Zimbabwe, sasakay pa tayong camel papuntang pyramid sa Giza, aakyatin pa nga diba natin ang Eiffel Tower?" Sofia retorted. He sensed her contained sobs on the other line.Nakatayo siya ngayon malapit sa bedside ni Ethan at nire-recline ang hospital bed nito para makaupo ito ng maayos. Ethan even asked him to turn on the loud speaker dahil nanghihina pa ito sa katatapos lang na session ng chemo nito."
EthanHEunderwent all the best treatment. Hindi kahit kailan sumuko ang kanyang ina kahit na sobrang napakaliit ng posibilidad na pwede pa siyang mabuhay.He too wanted to live.Gusto pa niyang mabuhay para sa kanyang pamilya at sa mga taong nagmamahal sa kanya. Gusto pa niyang mabuhay para kay Sofia noon.Napakarami niyang pangarap para sa kanila. Asang asa rin siya noong gagaling pa siya kaya halos gumuho ang mundo niya ng tinaningan na siya ng doktor. Si Sofia agad ang naisip niya. Natakot siyang hindi na niya ito muling mahawakan, mayakap at mahalikan. Takot na takot siyang mangyari iyon. Pero kalakip ng takot niya ay ang labis labis na pagmamahal na nararamdaman rin niya par
Sofia"SOFIEyou know, we can't afford to lose your shots," daing ni Glenn habang nagliligpit siya ng mga naiwang gamit sa mini office niya sa Infinity. "The management is just asking you to apologize.""No! I won't apologize. Hindi ko na kasalanan kung ipinanganak na bruha ang lecheng Leximina George Jeminez nayan! Kung iyan ang gusto ng head ay wala na akong magagawa."Nagpapadyak si Glenn. "Sofie naman. Nakiusap na nga ako kay Madam na iyon nalang ang gagawin mo. Apologize.""No!" Hindi niya ito binalingan at tuloy lang sa pagsilid sa mga gamit niya sa dala-dalang box."Sof, we're the best client you--"
Sofia"CONGRATULATIONS!You're pregnant!" nakangiting anunsiyo ng OB.Tulalang napatitig siya sa doktor. She was expecting this pero she was still shock of the confirmation.Magkaka-baby na sila ni Gab? She will have a little Montero for real? A little Gab or her little version?Oh my God!Wala sa sariling napatitig siya kay Gab na naka-upo paharap sa kanya. Handa na sana siyang sikmatan ito pero natigilan siya nang makita itong naluluha habang nakikinig sa pinapaliwanag ng kanyang OB na hindi niya maintindihan.Gosh! Talagang umiyak? Tears of misery or tears of joy
SofiaTHEYhad been okay. Umalis parin si Gab patungong Thailand pero bago ang araw na iyon ay nagulat nalang si Sofia na pinapunta pala ni Gab si Tita Astrid sa tinitirhan nito. Hindi umano ito kampanteng mag-isa siya ngayon, lalo't buntis siya. Wala siyang naging ibang choice. She stayed at Gab's town house kasama si Tita Astrid."Sofia, you'd been working all day long, kumain kana muna." Naglapag ito ng pakain sa mini table kung saan siya naka upo. Kararating lang niya mula sa isang photo shoot and she was really drowsy.The past few days were great. She felt like making up lost moments with Tita Astrid. Nagsisimula na muli siyang maging komportable dito at madalas sila nitong nagkikwentuhan.
[Sofia's POV]Me:Where are you?Anong oras na?Umuwi kana!I heaved a sigh as I typed in the words in my cellphone's keypad with deep conviction.That guy had been going home late for three consecutive nights. Malilintikan na talaga sa'kin ang lalaking iyon ngayon. It's past ten in the evening and I've already tucked the kids to bed. Nakapag-half bath narin ako and I was able to clear out the dishes and some stuff in the kitchen. Hindi na naman namin nakasama ang asawa kong mag dinner ngayon. I've been looking forward kasi our dinner time being a little lone family time, like our little bonding moment because we're kind of busy in the morning.