Continuation...
"Boss! Goodness! You're on time!" salubong sa akin ni Kisha nang nakitang mag-isa siyang nakikipaglaban sa isang abandonadong carpark.
I saw her hiding from a tall wall when we came here. Huli na nga dahil napag-alaman ko na si naghiwalay sila ni Ace dahil kinailangan nitong bantayan si Arra. Guilt for my wife immediately crept on my system. Iwinaksi ko muna sa isipan iyon at saka itinuon ang sarili sa kung anong tunay na nangyayari sa ngayon.
"Are you ready, Luke?" tanong ko nang hindi binabalingan ang katabi. We're hiding behind a wall too, and ready to rescue Kisha on the other end. Sa likod nitong pader ay ang hindi ko mabilang na mga kaaway.
"Tsk, tinatanong pa ba 'yan. I can't even wait to kill these rats here. Sa kampo ito ng mga Sevilla, hindi ba? Iyon ang ibinalita ni Carl."
Tumango ako at saka hinanda ang baril na hawak. A Px4 silver pistol shines on my hand, which is half-clad in a black glo
Continuation...I only dropped a heavy sigh when I remember all those moments I have before.Kung titingnan ko angs arili ko sa posisyon ngayon, at sa nangyayari sa ngayon, masasabi ko na ayos pa rin ang lahat kaysa ang buhay ko noon. At least... I have her now, kahit hindi man mahawakan nang tuluyan at malaya, nagagawa ko pa rin na maipakita sa kaniya ang pagmamahal ko.I'll just wish to regain all of my memories that were taken away from me. Hindi 'yung ganito at tila nangangapa pa ako sa dilim sa bawat nararamdaman. I know that I love her since then, and even now, kaya wala namang lugar sa akin ang pagdududa."Just, stick to my plans, Ace. Sabihan mo si Kurt at Kisha na ipagpatuloy ang paghahanap sa location ng mag-ina 'ko," mataman kong sinabi sa kaniya nang hindi iniiwas ang tingin sa tanawing nasa labas ng salamin."Pero, papano naman ang threat na nakuha natin sa kabilang kampo? Isasawalang bahala n
CHAPTER 31Escape“Mom, where are we going this time?” tanong ni Zid habang pinapanood ako sa ginagawa.Mabilis akong tumingin sa kaniya at saglit lang din bago muling inabala ang sarili sa pagliligpit ng mga damit na ipinamili ko kanina. Tinitiklop ko iyon sa maliit na luggage na binili ko rin kasabay ng mga pagkain na binili ko nang nagpunta sa tiangge. As long as I want to rest more, hindi pupwede dahil may malaking problema pa ako na kinakaharap sa ngayon.“Somewhere far, baby,” sabi ko habang naglalagay ng mga damit sa luggage. “Ginawa mo na ba ang inutos ko sa’yo? About the things that we bought earlier na itapon mo sa basurahan. Mabuti ng wala tayong traces na maiwan.”We will leave here now at kung ang mga nakita ko mang kalalakihan kanina na may ipinaghahanap ay ako ang sadya, talagang nasa panganib nga kami ng anak k
Continuation...The moment I tried to open the door, ibang imahe ang nakita ko sa harapan."U-Uhm, Mom... who is he?" tunog natatakot ang boses ng anak ko nang nakita rin kung sino ang nasa labas ng pinto ng suit namin.A tall, muscular, and unknown man was standing boldly at the front of us. Malaki ang ngisi niya habang palipat lipat ang tingin sa aming mag-ina. Hindi ko ito kilala at mas lalong hindi ko naman alam ang sadya niya rito kung bakit nasa tapat ng unit namin! Teka, is he even a guest here? Wala naman akong panahon pa na kumilala ng ibang kapitbahay dito dahil hindi rin naman kami magtatagal sa stay."Sino po sila?" determinado kong tanong, umiwas ng ilang pulgada sa tapat ng pintuan dahil sa kakaibang nerbyos na ibinibigay sa akin ng malaking ngisi niya sa mukha.It's somewhat... nerve chilling smirk.Nang hindi sumagot
Continuation...It is always like these kind of days that I remember him so, so much."D... D-Dwane?" sa wakas ay naisambit ko rin ng totoo matapos ang anim na taon.Mas lalong bumilis at sumikip ang puso ko nang ngumisi siya. His hawlike grey eyes are on me... pero may iba ro'n. Hindi ko masabi pero ramdam ko. May iba sa paraan ng titig niya.Sinubukan kong ihakbang ang mga paa ko't lumapit sa kaniya. Nasa kaniya parin nakatuon ang mga mata ko kaya nakita ko ang pagkawala ng kaniyang ngisi. Mas lalo pa akong lumapit sa kaniyang lamesa. Habang palapit ng palapit ay dumidilim ang abo niyang mga mata."D-Dwane..." mahina kong tawag."Dwane..."Inuulit-ulit ko sa aking isipan iyon. Dwane... Dwane... narito siya! He's alive! HE IS DAMN ALIVE, PEOPLE!Inuulit ko ang panggqlan niya hanggang sa makalapit na ako. 'Di ako natinag sa paraan niya ng p
Continuation... I swallowed the lump on my throat. Ang kagustuhan na makalapit sa kaniya nang mayakap at makahingi ng tulong ay labis-labis na naghahari sa akin. Mabilis na bumaba si Zid sa bisig ko para dumalo sa amang gulat din nang makita kami sa harapan niya. Dwane immediately took his crying son and lift it up. Nang inangat niya ang tingin sa akin ay may pagsusumamo sa mga mata nito at pag-iingat. And when I'm about to reach him, someone grabbed my arm. Laking gulat ko nang hinatak ako ng lalaking humahabol sa amin kanina at balak pa kaming pagtangkaang mag-ina! "D-Dwane!" sigaw ko nang itinulak palayo ng armadong lalaki. Bumagsak ako tumama sa pader. It hit my waist that the pain immediately spread into my system. Nakaramdam ako ng hilo dahil sa pagkakatulak sa'kin. "Fuck you, Salazar! I’ll kil you right now where you stand!
CHAPTER 31Continuation…Halos hindi ko na masundan pa ang lahat ng mga naganap.“Why? Scared already? Wala pa akong ginagawa, Salazar.”Nakita ko kung papaano dumiin ang pagkakahawak ni Dwane sa kaniyang baril, ang mata ay hindi lumalayo sa akin habang sinasabi iyon. Ako ang nakaramdam ng takot para sa sarili at para na rin sa aming mag-ina sa mga oras na ‘yon. I don’t know what to do or what will going to happen next. Ang alam ko lang ay nasa ilalim pa rin ako ng kamay ni Salazar, a mysterious and freak psycho who wants to harm me.Or maybe, wants more than that.Kung aalalahanin ko ang nangyari bago naganap ang puntong ito kung nasaan kami, he almost killed me by his powerful kicks. Naawa ako para sa anak kong kailangan pang masaksihan ang lahat ng ito. Sinisisi ko ang lahat ng ito hindi sa kung sino, kun&
Continuation..."So, in what way do you want to die?"Halos hindi na ako nakahinga pa ng maayos magmula nang kami na lamang tatlo ni Dwane at Salazar ang natitira sa isang malamig at tahimik na pasilyo.Hawak ako ni Salazar sa leeg, tipid na tipid ang paghinga ko dahil baka at anumang oras o anumang segundo niyang gustuhin na patayin ako, tutuluyan niya na ako ngayon pa lang, dito sa kinatatayuan ko. Hindi ko man siya tuluyang kilala, ngunit sapat na sapat na ang nakita kong kademonyohan sa kaniya upang masabi ko na isa siyang...Demonyo.Demonyo ang isang 'to.Walang halang na kaluluwa na isa sa mga kinamumuhian kong klase ng tao sa mundong ito.Pumikit ako nang mariin nang dumiin ang tutok niya sa akin ng baril sa sintido ko. my lips were trembling but now, kung babalikan ko ang ibang mga pagkakataon na natakot din ako
Dwane's Pov I can still remember how I met her. "Stand straight, Zachary. Huwag mo akong pahiyain sa mga bisita natin," My buried spirit was reawakened by my mother's chilly and stern voice. When my brother, Jayce Villamor, chuckled, I grimaced and almost flung a death stare at him. Handa na sana akong saktan siya kung hindi lang kaagad nakita ang imahe ni Mama na handa akong bugahan ng apoy sa galit at hindi magkakamaling hatakin ako palabas ng mansyon upang kausapin nang masinsinan. Jayce, my fucking spoiled older brother, gave me another fucking chuckle and it drew Mom's attention. "Isa ka pa, Jayce. Akala mo ay hindi ko narinig ang ibinulong mo roon sa anak ni Salvadera. Hindi ka pupunta sa mesa nila mamaya kahit pa matapos na ang party. You will be with us 'til the end," pagsusungit ni Mama sa kaniya. Ako naman ang ngumisi para sa kapatid. Yeah, serves you right. Kulang na lang ay itaas ni Jayce ang gitnang daliri niya sa
Epilogue “We’re like a picture of a happy family, isn’t it?” Tito Wesker said. Umihip ang panggabing hangin. Magmula pa nang makarating kami rito, at pagmulat ko ng mga mata, ibang pakiramdam na ang dala-dala ko – and I don’t know If it’s because of the person I’m with. “I don’t think so,” Dwane hissed, still holding his gun firmly, while his other hand is holding my hand. Nagising ako na kasama na sa isang sasakyan si Amber at si Tito Wesker. Mukhang dinala nila ako rito sa cliff habang walang malay. At nang magmulat ako ng mga mata, nakikita ko ng nakikipaglaban si Dwane at Reech para sa sariling mga buhay nila. Parang lalabas ang puso ko sa kaba, at sa sobrang takot nang makita siyang nakikipaglaban sa mga tauhan ni Tito Wesker. I saw him got beaten up, then rose and kill the enemies. Hindi ko alam kung kailan ba ako masasanay na makita siyang ganoon. Hindi ko alam. Hindi kailanman. Pero kung ano man
Continuation…Karhiza’s POV“Hindi pa ba matatapos ‘to? They’re so many!” si Ace, matapos paulanan ng bala ang isang batalyong Vipers na sumalubong sa amin.Ngumisi ako, bago sinapak ang isang bitbit ko pa na Viper. He’s right and they’re so many of them. Mukhang marami talagang pera si Wesker Cruz at maraming ipinambayad sa mga ito.“Kaunti na lang ito,” si Sky. “Kanina ay halos hindi ko sila mabilang sa dami. But now, marami naman na tayong nalinis kaya malapit na ito.”“Nakita niyo na ba si Boss?” si Kisha na inilingan namin ang tanong.Hanggang ngayon ay hindi pa namin alam kung nasaan siya at si Arra. Maybe, he’s now talking to the leader – Wesker Cruz and Amber. Maging si Reech ay hindi rin namin nakita kaya marahil ay magkakasama ang tatlo.May tiwala kami kay Reech. She
Continuation…Hindi matapos-tapos ang pagpapaulan ng bala sa anumang dako ng building.“Luke, support Ace! Kami na ang bahala rito ni Kisha at si Ace lang ang mag-isa roon na kinakalaban si Gravo at Hernaz!” sigaw ni Sky at mabilis na lumapit sa aking likod para magkatalikuran kaming bumaril.Nagkasama-sama na kaming lahat at sa hindi inaasahan, natunugan na pala kanina pa ng Viper Society ang pakay namin sa isla. Dwane is nowhere to be found, gayon din sina Reech, Amber, Wesker Cruz – maging si Arra na hindi ko pa alam kung nagkamalay na bas a mga oras na ito. Successful naman ang pagliligtas nina Sky at Luke kay Zid at nasa ligtas na lugar na ito kasama ng mag-asawang Alex at Gabriella. Kasama nila ngayon ang iba pang sugatan na tauhan ng kampo namin doon at nagpapagaling. Samanatalang si Kurt anamn ay bumaba na sa yate dahil hindi na raw masikmura na… well… nakikipaglaban ako.&ldquo
Continuation..."Now, this is war."Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at nang matapos iyong banggitin ni Gravo, I started firing at him."Kisha, damn it! On my back now!" Sigaw sa akin ni Ace at agad na pinaputukan din ang grupo ni Gravo.Two vs. two. That's the score between us right now. Patuloy lang ako sa pagpapaputok at agad na nagtatago sa likod ng mesa kapag sila naman ang nagpapaulan ng bala. Ace are doing the same thing but he's more determine to kill the two that's why siya ang mas lumalabas sa likod ng sofa na ginagawa niyang pang harang. Pero alam ko na hindi siya magtatagal doon dahil hindi naman matigas iyon gaya ng lamesa ko! At kitang kita ko mismo kung papaano nagsisilabasan ang mga bulak sa sofa nang paulanan ito ng mga bala ni Gravo at Damon!"Hey there kitten," dinig kong tawag ni Damon sa akin at agad na pinaulanan din ako ng bala.Agad akong nagtago. Hinihingal pa ako pero tumitingin din ako sa gawi ni Ace dahil magkat
Continuation…. Kisha’s POV Argh! Wala na bang ika-bo-boring ang araw na ito? “Matagal ka pa diyan?” iritang tanong ko kay Ace. Nakaupo ito sa harapan ko, at nasa loob kami ng napasukan naming office. It looks like an office of the executive. Hindi ko nga lang alam kung kanino sa anim. Nasabi ko na ganoon nga dahil sac tv, nakita namin kung kanino ang room para kay Wesker Cruz. Nakita rin naman na naroon si Arra at mukhang wala pang malay sa mga oras na ito. And since looks like everyone is in chaos, may mga nagkalat na tauhan na sa paligid at may nakabakbakan na rin kami kanina ni Ace. “Manahimik ka nga muna, Kisha!” asik sa akin ni Ace. Lumabi ako at ipinilig ang ulo. “Nag-co-concentrate ako rito!” Nagtaas ang kilay ko. “Nag-co-concentrate na ano? Pagurin ako kasi ako lang ang kanina pa nakikipagbakbakan sa mga tauhan na nakikita na tayo?” Like I said, we’re on a executive floor
Continuation…Sky’s POVBakit ba sa dinarami rami ng pupwede kong makasama, ang taong ito pa ang makakapartner ko?Inis kong binalingan ng tingin ang malapad na likod ni Luke, my assigned partner for today. Patungo na kami ngayon sa bandang kaliwa ng building, kung saan hinihinala naming nakakulong si Zid. Kurt hacked the cctv on the whole building and we saw that Zid was held on a separate floor from Arra. Kawawang mag-ina at ganito pa ang sinapit gayong kamakailan lang naman sila muling nabuong pamilya.Kami ang nautusan na kunin ang anak niya, ni Dwane at ang tumapos sa ibang Vipers executives. Sila ang samahan ng mga matataas ang ranggo sa kampo at hindi sila basta-basta sa galing at husay sa pakikipaglaban. Some of them were an exconvict, and some were still hiding from the police fr years. Hindi ko alam kung dapat ba akong matakot na kami ni
CHAPTER 46 War Karhiza’s POV Present time Ito na ang wakas. At dito na ito magsisimula ngayon, sa islang ito. Isang talon ang ginawa ko mula sa speed boat na pinaandar ni Carl. Kaming dalawa ang magkasama ngayon dahil ang pwesto namin ay papunta sa likuran ng buiding kung nasaan ang vipers Society – ang kampo na kinakalaban namin ngayon. The other agents were assigned on a different location and I know that like us, they’re on their rightful places. “Narito na kami,” si Sky ang narinig ko sa radio ng earphone ko. Tumango ako at binalingan ng tingin si Carl na inaayos ng tali sa isang maliit na bato ang speedboat. Alam ko na narinig niya rin sa kaniyang earphone ang sinabi ni Sky. Nilingon niya ako at tinanguan na para bang may lihim kaming pag-uusap sa mga iyon. Iyon pa ang gagamitin namin mamaya pag-alis sa islang ito kung kaya’t marapat lang na i
Continuation...Hindi naman ganoon kalakihan ang room na kung nasasaan ako. Hindi rin naman ganoon katahimik sa loob ng kwartong iyon dahil sa malalakas na lagslas pa rin ng tubig alat na nanggagaling sa likuran ng building. The sea salt air mixed on the heavy clouds that surrounds on the whole room. Madilim, hindi dahil sa mumunting ilaw sa maliit na chandelier at sa kulay kahel nitong liwanag, kun’di dahil sa mga taong nakapaligid sa akin. At sa mga intention nilang alam ko, hindi ko magugustuhan – anuman ang rason na marinig sa mga bibig nila.“So, saan nga ba tayo magsisimula sa pagbabalik tanaw?” hidni ko pa rin mapigilan ang tumitinding galit at poot kay Tito Wesker, at sa kaniyang mga halakhak na hindi ko alam kung saan niya napupulot. Lalo na sa ganitong sitwasyon.Oh, well. Ako lang naman ang nahihirapan dito, dahil patuloy pa rin naman nila akong hawak sa kanilang mga puder. Kinidnap ka nila, Arra,
CHAPTER 45TruthNo. Hindi totoo ang lahat ng ito.Sabihin niyo na nananaginip lang ako at nasa iisa akong bangungot!Please, someone wake me up from dreaming!“Miss me, hija… Arra?” ani Tito Weskey Rey Cruz sa akin, ang isa sa mga matalik na kaibigan ni Papa at ang isa rin sa mga ninong sa kasal ko at ni Dwane noon.Hindi ko mapigilan ang mapaawang ang labi at hindi magawang hindi magulat sa mga nasasaksihan. Bakit siya narito? Bakit siya ang niluluguran ngayon ng mga tauhang nasa paligid niya. Nakayuko sina Delton at ang dalawa pa niyang kasamahan sa harapan ni Tito Wesker. Na animo’y isa isang hari o kung sino mang nakakataas sa kanila.And slowly, an idea crashed on my mind. Realization hit me hard that made my mind spin like a wheel!Ako ang naliliyo sa dami ng mga reyalisasyon na sumasabog sa utak ko.Ano ba talaga ang tunay na totoo sa mga ito? Gulon