Continuation...
"Boss! Goodness! You're on time!" salubong sa akin ni Kisha nang nakitang mag-isa siyang nakikipaglaban sa isang abandonadong carpark.
I saw her hiding from a tall wall when we came here. Huli na nga dahil napag-alaman ko na si naghiwalay sila ni Ace dahil kinailangan nitong bantayan si Arra. Guilt for my wife immediately crept on my system. Iwinaksi ko muna sa isipan iyon at saka itinuon ang sarili sa kung anong tunay na nangyayari sa ngayon.
"Are you ready, Luke?" tanong ko nang hindi binabalingan ang katabi. We're hiding behind a wall too, and ready to rescue Kisha on the other end. Sa likod nitong pader ay ang hindi ko mabilang na mga kaaway.
"Tsk, tinatanong pa ba 'yan. I can't even wait to kill these rats here. Sa kampo ito ng mga Sevilla, hindi ba? Iyon ang ibinalita ni Carl."
Tumango ako at saka hinanda ang baril na hawak. A Px4 silver pistol shines on my hand, which is half-clad in a black glo
Continuation...I only dropped a heavy sigh when I remember all those moments I have before.Kung titingnan ko angs arili ko sa posisyon ngayon, at sa nangyayari sa ngayon, masasabi ko na ayos pa rin ang lahat kaysa ang buhay ko noon. At least... I have her now, kahit hindi man mahawakan nang tuluyan at malaya, nagagawa ko pa rin na maipakita sa kaniya ang pagmamahal ko.I'll just wish to regain all of my memories that were taken away from me. Hindi 'yung ganito at tila nangangapa pa ako sa dilim sa bawat nararamdaman. I know that I love her since then, and even now, kaya wala namang lugar sa akin ang pagdududa."Just, stick to my plans, Ace. Sabihan mo si Kurt at Kisha na ipagpatuloy ang paghahanap sa location ng mag-ina 'ko," mataman kong sinabi sa kaniya nang hindi iniiwas ang tingin sa tanawing nasa labas ng salamin."Pero, papano naman ang threat na nakuha natin sa kabilang kampo? Isasawalang bahala n
CHAPTER 31Escape“Mom, where are we going this time?” tanong ni Zid habang pinapanood ako sa ginagawa.Mabilis akong tumingin sa kaniya at saglit lang din bago muling inabala ang sarili sa pagliligpit ng mga damit na ipinamili ko kanina. Tinitiklop ko iyon sa maliit na luggage na binili ko rin kasabay ng mga pagkain na binili ko nang nagpunta sa tiangge. As long as I want to rest more, hindi pupwede dahil may malaking problema pa ako na kinakaharap sa ngayon.“Somewhere far, baby,” sabi ko habang naglalagay ng mga damit sa luggage. “Ginawa mo na ba ang inutos ko sa’yo? About the things that we bought earlier na itapon mo sa basurahan. Mabuti ng wala tayong traces na maiwan.”We will leave here now at kung ang mga nakita ko mang kalalakihan kanina na may ipinaghahanap ay ako ang sadya, talagang nasa panganib nga kami ng anak k
Continuation...The moment I tried to open the door, ibang imahe ang nakita ko sa harapan."U-Uhm, Mom... who is he?" tunog natatakot ang boses ng anak ko nang nakita rin kung sino ang nasa labas ng pinto ng suit namin.A tall, muscular, and unknown man was standing boldly at the front of us. Malaki ang ngisi niya habang palipat lipat ang tingin sa aming mag-ina. Hindi ko ito kilala at mas lalong hindi ko naman alam ang sadya niya rito kung bakit nasa tapat ng unit namin! Teka, is he even a guest here? Wala naman akong panahon pa na kumilala ng ibang kapitbahay dito dahil hindi rin naman kami magtatagal sa stay."Sino po sila?" determinado kong tanong, umiwas ng ilang pulgada sa tapat ng pintuan dahil sa kakaibang nerbyos na ibinibigay sa akin ng malaking ngisi niya sa mukha.It's somewhat... nerve chilling smirk.Nang hindi sumagot
Continuation...It is always like these kind of days that I remember him so, so much."D... D-Dwane?" sa wakas ay naisambit ko rin ng totoo matapos ang anim na taon.Mas lalong bumilis at sumikip ang puso ko nang ngumisi siya. His hawlike grey eyes are on me... pero may iba ro'n. Hindi ko masabi pero ramdam ko. May iba sa paraan ng titig niya.Sinubukan kong ihakbang ang mga paa ko't lumapit sa kaniya. Nasa kaniya parin nakatuon ang mga mata ko kaya nakita ko ang pagkawala ng kaniyang ngisi. Mas lalo pa akong lumapit sa kaniyang lamesa. Habang palapit ng palapit ay dumidilim ang abo niyang mga mata."D-Dwane..." mahina kong tawag."Dwane..."Inuulit-ulit ko sa aking isipan iyon. Dwane... Dwane... narito siya! He's alive! HE IS DAMN ALIVE, PEOPLE!Inuulit ko ang panggqlan niya hanggang sa makalapit na ako. 'Di ako natinag sa paraan niya ng p
Continuation... I swallowed the lump on my throat. Ang kagustuhan na makalapit sa kaniya nang mayakap at makahingi ng tulong ay labis-labis na naghahari sa akin. Mabilis na bumaba si Zid sa bisig ko para dumalo sa amang gulat din nang makita kami sa harapan niya. Dwane immediately took his crying son and lift it up. Nang inangat niya ang tingin sa akin ay may pagsusumamo sa mga mata nito at pag-iingat. And when I'm about to reach him, someone grabbed my arm. Laking gulat ko nang hinatak ako ng lalaking humahabol sa amin kanina at balak pa kaming pagtangkaang mag-ina! "D-Dwane!" sigaw ko nang itinulak palayo ng armadong lalaki. Bumagsak ako tumama sa pader. It hit my waist that the pain immediately spread into my system. Nakaramdam ako ng hilo dahil sa pagkakatulak sa'kin. "Fuck you, Salazar! I’ll kil you right now where you stand!
CHAPTER 31Continuation…Halos hindi ko na masundan pa ang lahat ng mga naganap.“Why? Scared already? Wala pa akong ginagawa, Salazar.”Nakita ko kung papaano dumiin ang pagkakahawak ni Dwane sa kaniyang baril, ang mata ay hindi lumalayo sa akin habang sinasabi iyon. Ako ang nakaramdam ng takot para sa sarili at para na rin sa aming mag-ina sa mga oras na ‘yon. I don’t know what to do or what will going to happen next. Ang alam ko lang ay nasa ilalim pa rin ako ng kamay ni Salazar, a mysterious and freak psycho who wants to harm me.Or maybe, wants more than that.Kung aalalahanin ko ang nangyari bago naganap ang puntong ito kung nasaan kami, he almost killed me by his powerful kicks. Naawa ako para sa anak kong kailangan pang masaksihan ang lahat ng ito. Sinisisi ko ang lahat ng ito hindi sa kung sino, kun&
Continuation..."So, in what way do you want to die?"Halos hindi na ako nakahinga pa ng maayos magmula nang kami na lamang tatlo ni Dwane at Salazar ang natitira sa isang malamig at tahimik na pasilyo.Hawak ako ni Salazar sa leeg, tipid na tipid ang paghinga ko dahil baka at anumang oras o anumang segundo niyang gustuhin na patayin ako, tutuluyan niya na ako ngayon pa lang, dito sa kinatatayuan ko. Hindi ko man siya tuluyang kilala, ngunit sapat na sapat na ang nakita kong kademonyohan sa kaniya upang masabi ko na isa siyang...Demonyo.Demonyo ang isang 'to.Walang halang na kaluluwa na isa sa mga kinamumuhian kong klase ng tao sa mundong ito.Pumikit ako nang mariin nang dumiin ang tutok niya sa akin ng baril sa sintido ko. my lips were trembling but now, kung babalikan ko ang ibang mga pagkakataon na natakot din ako
Dwane's Pov I can still remember how I met her. "Stand straight, Zachary. Huwag mo akong pahiyain sa mga bisita natin," My buried spirit was reawakened by my mother's chilly and stern voice. When my brother, Jayce Villamor, chuckled, I grimaced and almost flung a death stare at him. Handa na sana akong saktan siya kung hindi lang kaagad nakita ang imahe ni Mama na handa akong bugahan ng apoy sa galit at hindi magkakamaling hatakin ako palabas ng mansyon upang kausapin nang masinsinan. Jayce, my fucking spoiled older brother, gave me another fucking chuckle and it drew Mom's attention. "Isa ka pa, Jayce. Akala mo ay hindi ko narinig ang ibinulong mo roon sa anak ni Salvadera. Hindi ka pupunta sa mesa nila mamaya kahit pa matapos na ang party. You will be with us 'til the end," pagsusungit ni Mama sa kaniya. Ako naman ang ngumisi para sa kapatid. Yeah, serves you right. Kulang na lang ay itaas ni Jayce ang gitnang daliri niya sa