Continuation...
Mas lumapit pa si Mom sa aking kama, kasunod si Dad sa kaniyang likod at si Doc. Si Mom ay may luha na rin sa gilid ng kaniyang mga mata habang may ngiti sa kaniyang labi para sa akin. Dad, on the other hand, is as stiff and hard as a rock. Nakatayo lang siya sa tabi ni Mommy, nakatanaw sa akin at halos hindi ko maunawaan ang ibinibigay na ekspresyon.
"H-Hija..." Ang lumalapit na si Mom. Tears run down on her face. "I'm so glad that you're o-okay now. Ricardo..."
"Yes, Bethina. I'll call our other doctors too. Excuse me," si Dad na hindi manlang ako magawang tingnan.
"May nararamdaman ka bang iba? May masakit ba sa'yo? Ano ang nararamdaman mo?" sunod-sunod na tanong ni Mommy.
Continuation..."Yes, I'm one of them."And hearing them now is like going back in time.Dumiin ang pagkakapikit ko, humahalo ang pawis at luha sa aking mukha. Tila kay bilis nang pagsariwa ko sa nakaraan at sinampal ako ng katotohanan na galing kay Dad kaya napabalik ngayon sa kasalukuyan.Yes, I'm one of them.One of them.Them.I swallowed hard as I slowly embrace the truths."S-So... that day... Mom was wrong," I said to myself."Hija..."
CHAPTER 28Hide"Mom? Where are we going?"Inilagay ko ang kanang palad sa tapat ng bibig ko upang hindi marinig ni Zid ang hikbi ko, nasa likuran lamang siya ng passenger seat at alam ko na nakatingin sa'kin. He's only a kid, but I know he has his father's instincts. Matalino ang batang ipinalaki ko, kaya alam ko."Home, baby... We're going home now," tanging nasabi ko, pahirapan pa.Actually, I don't know where to go. Masyadong malabo ang utak ko at ayoko ng isipin pa ang lahat ng mga bagay na magpapabalik sa'kin sa nakaraan. Kung may isang bagay man akong hindi gagawin ngayon, iyon ay ang bumalik.I love him. I always say that to him.I love him. Na kahit sa mga panalangin ko, kasama siya roon.I love him. Na kahit ano pa man ang mga nalaman ko noon, at hanggang ngayon, iisa lang ang tunay na alam ko sa sarili ko.Mahal ko siya.Mahal ko si Dwane.At kahit na ganit
CHAPTER 29 Opinion Hingal na hingal ako nang nakapasok sa suite. Itinakbo ko ang mula sa tiangge hanggang sa hotel na medyo may kalayuan sa hotel kung lalakarin. I even spotted several men in black suits in front of the hotel, so I had to walk to the back and go by the stairs. Kabadong kabado ako. Hindi ko alam ang gagawin ko kung sakali mang mahuli. Wala man akong ebidensya na ako nga ang ipinaghahanap ng mga iyon o kung mga tauhan iyon ni Dwane pero napakibilis ng tibok ng puso ko. I run to the stairs and immediately used the elevator nang wala namang nakita na tauhan sa isang empty hallway. If this continues, I believe we will never be at peace! "Mom? Are you okay?" Nakita kong sumilip si Zid mula sa sala sa'kin dito sa kitchen. I was drinking water and trying to catch my breath. Hindi ko na alam ang gagawin ko at kung ano ba ang susunod kong hakbang. I was preoccupied with it while a
CHAPTER 30 Kill Dwane's POV "Boss..." I ignored Ace's voices. Dama ko ang presensya niya sa malayong likuran ko, probably staring at me out of curiousity. Mabagal kong inangat ang hawak na baso at sinimsiman ang alak na naroon. "We couldn't find her. Iniwan niya ang phone niya sa mansyon ng parents niya kaya hindi rin siya ma-trace ni Luke, Kurt at Kisha." "Shut up, Ace," sabi ko at saka itinungga ang lahat ng laman sa basong hawak. Matalim ang tingin ko sa matayog na mga gusaling nasa harapan. My head was fogged up, and all I could think about was her. Her whereabouts, her safety, her thoughts, her emotions, her and my son with her... I'm fucked up. Totally fucked up! "Eh, boss, hindi na natin hahanapin si Queen? Alam mo naman ang kabila at baka alam na rin nito ang nangyayari sa mag-ina-" "I said, shut the fuck up, Ace! I know what I'm doing!" I
Continuation..."Boss! Goodness! You're on time!" salubong sa akin ni Kisha nang nakitang mag-isa siyang nakikipaglaban sa isang abandonadong carpark.I saw her hiding from a tall wall when we came here. Huli na nga dahil napag-alaman ko na si naghiwalay sila ni Ace dahil kinailangan nitong bantayan si Arra. Guilt for my wife immediately crept on my system. Iwinaksi ko muna sa isipan iyon at saka itinuon ang sarili sa kung anong tunay na nangyayari sa ngayon."Are you ready, Luke?" tanong ko nang hindi binabalingan ang katabi. We're hiding behind a wall too, and ready to rescue Kisha on the other end. Sa likod nitong pader ay ang hindi ko mabilang na mga kaaway."Tsk, tinatanong pa ba 'yan. I can't even wait to kill these rats here. Sa kampo ito ng mga Sevilla, hindi ba? Iyon ang ibinalita ni Carl."Tumango ako at saka hinanda ang baril na hawak. A Px4 silver pistol shines on my hand, which is half-clad in a black glo
Continuation...I only dropped a heavy sigh when I remember all those moments I have before.Kung titingnan ko angs arili ko sa posisyon ngayon, at sa nangyayari sa ngayon, masasabi ko na ayos pa rin ang lahat kaysa ang buhay ko noon. At least... I have her now, kahit hindi man mahawakan nang tuluyan at malaya, nagagawa ko pa rin na maipakita sa kaniya ang pagmamahal ko.I'll just wish to regain all of my memories that were taken away from me. Hindi 'yung ganito at tila nangangapa pa ako sa dilim sa bawat nararamdaman. I know that I love her since then, and even now, kaya wala namang lugar sa akin ang pagdududa."Just, stick to my plans, Ace. Sabihan mo si Kurt at Kisha na ipagpatuloy ang paghahanap sa location ng mag-ina 'ko," mataman kong sinabi sa kaniya nang hindi iniiwas ang tingin sa tanawing nasa labas ng salamin."Pero, papano naman ang threat na nakuha natin sa kabilang kampo? Isasawalang bahala n
CHAPTER 31Escape“Mom, where are we going this time?” tanong ni Zid habang pinapanood ako sa ginagawa.Mabilis akong tumingin sa kaniya at saglit lang din bago muling inabala ang sarili sa pagliligpit ng mga damit na ipinamili ko kanina. Tinitiklop ko iyon sa maliit na luggage na binili ko rin kasabay ng mga pagkain na binili ko nang nagpunta sa tiangge. As long as I want to rest more, hindi pupwede dahil may malaking problema pa ako na kinakaharap sa ngayon.“Somewhere far, baby,” sabi ko habang naglalagay ng mga damit sa luggage. “Ginawa mo na ba ang inutos ko sa’yo? About the things that we bought earlier na itapon mo sa basurahan. Mabuti ng wala tayong traces na maiwan.”We will leave here now at kung ang mga nakita ko mang kalalakihan kanina na may ipinaghahanap ay ako ang sadya, talagang nasa panganib nga kami ng anak k
Continuation...The moment I tried to open the door, ibang imahe ang nakita ko sa harapan."U-Uhm, Mom... who is he?" tunog natatakot ang boses ng anak ko nang nakita rin kung sino ang nasa labas ng pinto ng suit namin.A tall, muscular, and unknown man was standing boldly at the front of us. Malaki ang ngisi niya habang palipat lipat ang tingin sa aming mag-ina. Hindi ko ito kilala at mas lalong hindi ko naman alam ang sadya niya rito kung bakit nasa tapat ng unit namin! Teka, is he even a guest here? Wala naman akong panahon pa na kumilala ng ibang kapitbahay dito dahil hindi rin naman kami magtatagal sa stay."Sino po sila?" determinado kong tanong, umiwas ng ilang pulgada sa tapat ng pintuan dahil sa kakaibang nerbyos na ibinibigay sa akin ng malaking ngisi niya sa mukha.It's somewhat... nerve chilling smirk.Nang hindi sumagot