Raven Chua's POV: "B-bro?" pabulong kong sambit habang nakatanaw sa kanya mula rito sa aking upuan. Hindi ko na ito napigilan, nagpatuloy lang ito sa pagsalita. "Talaga ba? Mrs. Illustre? inosente ang asawa mo?" pasigaw nitong pagkasabi. Nagulat ang lahat na nandito sa loob ng courtroom. He's wearing a pair of brown tuxedo, wearing a black watch, maputi at matangkad. Nakatayo sa harapan ang lalaking ito, gigil na gigil na nakatitig kay Mrs. Illustre. "Ano ito Doc. Evan? Hindi ba ikaw ang nakabili sa dati naming bahay? Ano itong ginagawa mo ngayon? kunot-noong pagtatanong ni Mrs. Illustre. "Tama, ako nga ito. Ako ang bumili sa dati niyong bahay para makuha ko lahat ang access ng cctv." Hinubad niya ang kanyang tuxedo blazer at pinakita ang kanyang braso na may piklat. "Kita mo 'yan? dahil 'yan sa disgrasya." Biglang tumayo ang bailiff/court marshall at hahatakin na sana ito palabas. Sa walang pag dadalawang isip ay nilapitan ko na siya at pinigilan ang bailiff. "Anak siya ng dr
Nasa condo kami ngayon nila Alexis, kina tita Luticia. Kasulukuyang natutulog si Alexis sa kwarto. Tita Luticia explained about dissociative amnesia. There are different types of raw ang dissociative. Sa case ni Alexis ay nag-iba ang level nito. Ngayon ay nakalimutan niya ang present memories niya while ang childhood memories niya ay nananatili. Sa totoo lang nagselos din ako ah. Si Evan lang naalala niya. Nasa kulungan narin si Mr. Illustre at sina Ms. Nica at kanyang Ina ay lumipad raw abroad. Nagpapasalamat rin ako sa lahat ng tulong ni Evan. Nakilala ko si Evan noong time na tinatayo ko na ang kumpanya dahil naghahanap ako ng mga kasagutan sa nangyari sa mga magulang ni Alexis. Sa lahat ng mga nangyari, marami rin akong natutunan. Hanggang ngayon hindi ko lubos akalain na ang daming nagpapasalamat sa akin dahil nabigyan rin ng hustisya ang mga masamang ginawa ni Mr. Illustre. Nandito kami ngayon sa loob ng room ni Alexis, hinihintay ko rin na magising siya. Paano ko kaya ipaki
Raven Chua POV: "Nagkita naba tayo dati?" tanong ni Alexis after ko ibigay sa kanya ang teddy bear niya. Nagtataka naman siya bakit ako ang nag-abot ng teddy bear niya. I told her na dala ng tita niya ang teddy bear pero ako lang nagbigay sa kanya. Ayoko muna na malito siya sa sitwasyon niya ngayon. I will do my best na unti unting manumbalik ang alaala niya at pagmamahal niya sa akin. Nagka kwentuhan kami dito sa loob ng kuwarto niya. Hinayaan nila ako na kunin ulit ang trust ni Alexis. "H-hindi ko sigurado, maybe, siguro, ewan baka nga," pautal kong sagot sa kanya "but, kumusta kana ngayon? Okay kana ba?" Nag buntong-hininga ito. "Hindi ko alam, gusto ko sanang dalawin ang puntod nila Mama at Papa." "Sige, sabihan ko si tita Luticia." "Tita?" Hindi pa niya talaga naalala ang memories nila ni tita Luticia. Alam kong masaktan talaga si tita. Bakit kaya hindi niya maaalala? She was 9 years old naman noong nagkakilala sila ni tita Luticia, part of her childhood memories pa naman
Kinabukasan ay bumisita kami sa bahay namin, gusto ko lang ipakita sa kanila ang loob ng bahay namin. Nakakita kami ng mga photo album na sobrang tagal na nandito sa bahay. Si Raven ay nakatingin lang sa mga picture frame na nakasabit sa wall. Bigla itong tumawa habang nakatingin sa picture frame ko. "Ang cute mo dito Alexis." Nagtataka ako bakit alam niya na ako 'yon halos hindi na nga ako makilala sa litrato na 'yon dahil sa dami ng alikabok at sa sobrang luma na nito pero si Raven, alam niya agad na ako 'yon. Napawi ang ngiti niya ng napansin niya ang reaksyon ko. “S-sorry, nag assume kasi ako na ikaw to hindi ba ikaw 'to?" tanong nito na halatang nauutal ang kanyang pagsasalita. "Ako 'yan, bakit may problema ba tayo diyan?" Tumawa nanaman siya ng malakas. Tawang tawa talaga si Raven kapag nagsasalita ako. Minsan, pakiramdam ko na dati pa kaming magkakilala.Pagkatapos namin bumisita dito sa bahay ay dinala ko naman sila sa pinakasikat na falls rito sa Camiguin. Sabi ko walan
I miss your hugs and your kisses pero wala naman akong magawa, kundi hintayin kang makaalala ulit. Kahit ilang taon pa, hihintayin parin kita. Sa memories mo lang nawala ako pero sigurado ako na nandiyan parin ako sa puso mo. Alexis Dela Cruz POV: Hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko ngayon, kanina pa nakahawak si Raven sa kamay ko habang taimtim na nakatingin sa akin. Gusto kong bumitaw sa paghawak kamay namin pero sadyang ang puso ko rin ang nagsasabi na huwag muna. Maingay ang mga tao rito, talon dito, talon doon. Ang lahat ay nakikisabay sa pagkanta ng banda pero ako at si Raven ay nanatiling tahimik habang magkahawak ang kamay. Dahan dahan siyang lumapit sa akin at niyakap niya ako ng mahigpit. "Pagaling ka, nandito lang ako palagi." Bulong niya sa akin at sabay hinimas ang buhok ko. Wala pang isang minuto kumawala rin siya agad sa pag yakap sa akin, tapos kinuha ang kamay ko at tinaas habang sumasabay ito sa pagkanta. Nakatingin lang ako sa kanya. Hindi ko alam parang nar
muwi nalang kami ni mommy sa condo niya. Pagdating namin ay nandito na sa si Evan sa waiting area, naghintay sa amin. Agad akong bumaba at tarantang tinanong kung alam ba niya ang tungkol sa amin ni Raven ngunit nakatitig lang ito at maya-maya ay binaling ang tingin kay mommy saka tumingin ulit sa akin."Pasensya kana Alexis, sa ngayon hindi ko muna masasagot ang kasagutan mo, alam mo namang nagkita lang tayo nitong trial ng kaso ng mga magulang natin." Napatigil ako. "Anong kaso?" TuminginAko kina mommy. Bumuntong hininga si mommy at pinapasok muna kami ni Evan sa bahay. Dito na kinuwento nila mommy ang present memories ko ngunit kahit martilyohin ko man ang ulo ko, wala talaga akong maalala. Niyakap ako ng mahigpit ni mommy at humingi sila ng tawad kung bakit hindi nila sinabi sa akin lahat subalit ang tungkol sa amin ni Raven ay hindi pa nila sinabi, basta ang sinabi lang nila ay, Raven and I shared memories together noon at hinihintay raw ni Raven na maalala ko siya. Gusto ko
Dalawang linggo na ang lumipas ngunit wala parin akong natanggap na tawag mula kay Raven. Sinubukan kong tanungin si Evan ngunit wala rin daw siyang balita. Bukas na ang schedule ng meeting sa kompanya, ayaw ko man pumunta ngunit may malaki raw akong responsibilidad dito. Inihanda ko na ang aking sosoutin at paglabas ko naman ng kuwarto ay nakahanda na ang pagkain na niluto ni mommy. Hindi ko man maalala ang memories ko na kasama ko siya pero alam kong nakabaon dito sa puso ko ang pagmamahal ko sa kanya. Hindi pa man ako tapos kumain ay dumating na si Evan. Nakita raw kasi ni mommy sa cctv na kakarating lang at pinarada ang kotse sa labas. "Oh? Naparito ka Evan?" "Good morning pala, sorry hindi na ako nakapag message. I just want to fetch you here para ihatid kita sa L&A Fashion Clothing Company," pagpaliwanag niya habang kinakamot ang buhok. "Hindi kana ba bumalik sa hospital para mag trabaho?" tanong ni mommy. "Hindi na tita, I decided na ipagpatuloy ko nalang iyong nasimulan
agpaalam na muna kami sa kanila. Ayaw pa nga sanang bitawan ni Ms. Jenica ang kamay ko ngunit kailangan ko rin magmadali para sa meeting. Nagulat nalang ako na kasama pala siya sa meeting na ito. Nakaupo kami sa mahabang mesa at may mineral water pang nakahanda. Akala ko'y marami kami sa meeting na ito ngunit lima lang pala kami. Halos 30 minutes rin bago nagsimula ang meeting, nagtataka man ngunit nananatili paring kalmado. Maya-maya ay biglang bumukas ang malaking screen sa aming harapan.Nakita ko si Raven, nakaupo, nakasout ng tuxedo at naka one sided pa ang buhok. Naka call raw ito para may anunsyo. Kasama lang namin dito si Ms. Jenica, Manager, at ibang higher position. Nagulat ako ng nag anunsyo ito na ako raw muna ang mamahala ng kompanya, for temporary lang muna habang hindi pa siya makabalik ng Pilipinas. Ngayon ko nalang rin nalaman na wala na pala ibang shareholder maliban doon kina Mrs. Illustre na ngayon ay nakapangalan na sa akin. Pumalakpak naman ang mga kasama nami
Napaisip ako sa mga sinabi nila sa akin. Panahon naba talaga para pakawalan ko siya? Panahon naba para ligpitin ko na ang mga paborito niyang damit? Mga sapatos na lagi niyang sinosout? Panahon naba na palitan ko na ang picture frame namin na kami nalang ni Princess? Umalis rin sila dahil may event pa bukas sa kompanya. We have modeling event mismo sa loob ng company building sa may 1st floor kung saan ang mini-mall ng L&A Fashion Clothing Company. Naging open narin ang kompanya sa mga investors kaya alam kong masaya si Raven ngayon na nakikita niyang tumataas narin ang sales at maganda ang performance ng kompanya. Minsan ay hindi ko maiwasang umiiyak sa loob ng aking opisina pero Oo, tama nga sila dapat tatagan ko ang aking sarili. May anak akong uuwian at siya ngayon ang buhay ko. May tagapag alaga sa kaniya kapag nasa trabaho ako ngunit kapag nakakauwi na ako kay sinisigurado kong makapagbigay oras ako sa kaniya lalo na't malapit na siyang mag 3 years old. She is 2 years and 8 mon
Halos mapako ako sa hospital bed nang marinig mula sa doctor na ako ay 2 weeks pregnant. Iba ang naramdaman ko... Masaya dahil nag bunga ang pagmamahalan namin ni Raven pero nangingibabaw parin ang lungkot sa aking puso. Tumayo ako at hinanap muli si Raven. Tinawagan ko si mommy Luticia ngunit ang sabi niya ay maghintay ako rito dahil bukas ay lalabas na ako ng hospital. Tinanong ko siya kung saan si Raven ngunit hindi ito agad sumagot. Sabi niya lang ay nasa bahay niya at hinintay na ako. Pagbaba ko ng tawag ay kinausap ko sila ni Evan kung totoo ba na hinintay ako ni Raven sa bahay niya."Basta magpagaling ka muna, okay?" tugon ni Evan. "Ang operasyon niya? Paano? Okay lang ako, huwag na niya akong alalahanin dapat matuloy ang operasyon niya." Nilapitan ako ni Jenica at hinawakan ang aking kamay. "Kalma! Inhale... Exhale... magpagaling ka dahil iyon ang gusto ni sir Raven ayaw niyang nakikita kang nagkakasakit lalo na ngayon nagdadalang tao kana. I'm sure maging masaya 'yon kapa
Nasa bahay kami ni Raven ngayon dahil naglinis kami at niligpit ang mga kalat. Limang araw nalang ay operation niya na ngunit sabi raw ng doctor ay 50 percent niyon ay baka hindi na siya magising. Masakit makita siyang nililigpit ang kaniyang mga gamit. Hindi ko kayang tingnan ang ginagawa niya. Pinaupo ko nalang muna siya at sinabing magpahinga muna. Klarong-klaro na ang kaniyang pamumutla. Ilang beses ko siyang sinabihan na huwag ng pagurin ang sarili ngunit gusto parin niyan pumunta sa kompanya. Sa totoo lang ay hindi ko rin alam kung saan ang patutungohan ko kung iiwan ako ni Raven. I love him so much. He take my breath away! Siya ang mundo ko pero bakit ang unfair ng buhay? Limang araw nalang at lilipad na siya papuntang Canada dahil doon isagawa ang kaniyang operasyon. Nakausap ko narin ang kaniyang Ina, pormal na akong pinakilala ni Raven sa kaniyang Ina at sabi niya ay magkita raw kami pero sa ngayon nakiusap muna ito na ako muna ang hahawak ng kompanya.------Dalawang araw
Lumapit si Raven sa akin at kinuha ang cellphone ko. Nanlaki ang mata at nagkatitigan kami. Halos mapako kami sa aming pwesto dahil hindi naman namin ito inaasahan na mangyari. Nang natauhan si Raven ay agad itong sumakay ng kaniyang kotse at nagpaharurot. Agad naman akong sumunod sa kaniya. Alam kong pupunta siya sa bahay niya dahil naroon si Alexis ngayon... Sa totoo lang ay nagaalala ako para sa kanilang dalawa. Hindi pa ako handa na mangyari to at alam kong hindi rin handa si Raven para dito. Paano na si Alexis? Pagdating namin sa bahay ni Raven ay dali-daling pumasok ito at binuksan ang kuwarto ngunit wala na rito si Alexis. Halos hindi ko na maipinta ang mukha ni Raven sa puntong ito. Pabalik-balik ang kaniyang paglakad rito sa loob tila'y malalim ang kaniyang iniisip. "Tol, tara! Baka nasa condo iyon nila ni Doc Luticia," pagmamadaling saad ko sa kaniya. Iniwan na niya ang kotse at nagmamadaling sumakay rito sa kotse ko. Binilisan ko na ang aking takbo baka aalis nanaman iy
Paglabas ko ng banyo ay bakas sa mukha ni Alexis ang kaniyang pag-alala. Hindi ko napigilan ang sarili ko na maitulak siya habang hinahawakan niya ako. ------ Alexis Dela Cruz Hindi ko alam bakit sa ilang segundo ay bigla nalang nagbago ang ihip ng hangin. Masaya pa kami kanina pero ngayon mukhang irritable si Raven pagkalabas niya ng c.r. Tinanong ko lang naman kung okay siya. Nangingilid ang aking mga luha dahil hindi ko alam saan ako nagkamali. Na offend ko ba siya? Hindi ko alam. Nagmamadaling kinuha ni Raven ang susi ng kotse niya at iniwan ako dito sa bahay niya. Napaupo na lamang ako sa sofa at sinubsob ang aking mukha sa unan. Pilit kong iniisip kung may nasabi ba akong hindi tama ngunit kahit baliktarin ko ang mga salita paniguradong wala naman akong nasabing masama. Hindi ako mapakali dahil hindi ko alam saan siya pupunta. Sinubukan kong tawagan si Evan ngunit hindi sumasagot. Si Jenica naman ay busy sa kompanya. Tinawagan ko si Raven ngunit hindi niya rin sinasagot. Unt
Nakahanda na ang lahat at binuksan narin ni Evan ang wine. "Cheers for Raven," saad ni Evan habang itinataas namin ang aming wine glass. Sabay naming ininom pagkatapos ay pumunta ako sa harapan para magsalita. "Thank you for spending your time with me. Alam kong busy rin kayo sa kaniya-kaniyang buhay pero I appreciate it so much na nandito kayo ngayong gabi. To my one and only love, thank you dahil kahit nakalimot ka sa ating nakaraan pero still nandito ka parin sa tabi ko. Mahal kita at palagi mo yang tandaan, my Alexis. Nandito lang ako at kahit saan man ako magpunta gagabayan kita sa pag-abot ng mga pangarap mo." ---------- ALEXIS DELA CRUZ Napansin kong nagpupunas ng luha si Evan at Jenica sa kabilang table. Ako din naman na appreciate ko ang mensahe ni Raven pero hindi ko lang maintindihan bakit parang sila pa ang girlfriend kaysa sakin. Pagkatapos niyang magsalita ay lumapit siya sa akin at nilahad ang kaniyang kamay. "Can we have a dance?" tanong niya habang nakangiting h
Pagkatapos namin mag-usap ni Evan ay agad akong bumalik sa kusina na parang walang nangyari. I told Evan na may magaganap na party mamayang gabi at sagot ko lahat ang expenses. "Tapos kana maghugas ng plato?" "Yes, pwede na tayong manood ng movie," tugon nito habang nakangiting nakatingin sa akin. "How about going to cinema?" "Sure, game ako!" Agad akong nag book online ng dalawang tickets para siguradong hindi kami maubusan. Hindi ko muna sinabi kay Alexis but I bought all the tickets for one cinema para kami lang dalawa ang manonood. Gusto kong i-solo siya sa araw na ito. Gusto kong maramdaman niya ang pagmamahal ko sa kaniya habang nandito pa ako sa kaniyang tabi. Umuwi muna kami sa bahay kung saan dating nag stay si Alexis pagkalabas niya ng hospital. Dinala narin namin lahat ng gamit namin dito sa hotel at sinabi ko narin sa kaniya na we need to go home muna para doon na kami magbihis papuntang cinema.Pagkarating sa bahay ay nagmamadali na kaming nag prepare ng sosoutin. N
Nagtaka man kung bakit naiyak si Raven ngunit hinayaan ko nalang marahil masaya lang siya na ngayon ay nagkita kaming muli. Ilang minuto ring natahimik kami, hinayaan ko ang moment na ito para mas maramdaman namin ang bawat isa. Kumalas siya sa kaniyang pagyakap sa akin... Hinarap niya ako at hinawakan sa mukha... "I'm s-sorry..." Taimtim niyang pagkasabi sakin habang nangingilid ang kaniyang mga luha. "Sorry for what? Dahil ngayon ka lang nakauwi? Dahil natagalan ka? Okay lang, ang importante ngayon ay nandito kana sa tabi ko." Pumapatak ang kaniyang mga luha... Slowly, he kissed me again on my lips. Mas ramdam ko ang pananabik at pagmamahal ngunit bakit may kirot sa aking dibdib? Bakit naramdaman kong may bumabagabag sa kaniyang puso't-isip? May problema ba siya? Sumabay ako sa pananabik ng aming katawan hanggang sa nawalan kami ng lakas at nakahiga habang magkayakap sa isat-isa. ------- Pag-gising ko ay wala si Raven sa aking tabi. Agad akong nakaramdam ng kaba siguro'y may
Alexis Pov: Pinaghandaan ko ang araw na ito. Halos hindi ako mapakali kung ano ang sosoutin ko. Finally, Uuwi na si Raven. Gusto ko sana siyang salubungin sa airport pero sabi niya ay maghintay lang raw ako sa office niya. Kanina pa kumakatok si mommy sa kuwarto ko. Hanggang ngayon hindi parin ako makapag desisyon kung anong sosoutin ko, pang office attire lang naman sana ito. Mostly, skirt at mga long sleeve lang naman itong mga sinosout ko pero parang hindi talaga ako mapakali. Pinagbuksan ko narin si mommy para tanungin kung ano ang dapat sosoutin ko. "Excited?" nakangiting tugon ni mommy habang papalapit sa akin. Sinuklian ko siya ng matamis na ngiti habang bitbit ko ang dalawang terno office attire na naka hanger pa. "This one! Maganda ito," ani niya. "Really? Bagay po ba?" "Yes, tapos soutin mo 'yang white heels mo. Maganda i-pair diyan sa light pink mo na outfit." Tumakbo palabas si mommy. "Wait, may kukunin lang ako. Magbihis kana diyan muna." After kong magbihis ay h