Chapter 2: Her new appearance

ONE YEAR AGO, St. Luke's Hospital

ANASTASIA POINT OF VIEW-

"I want to employ you as my son's secretary," a woman stated.

I was dining alone in the canteen of the hospital where I work as a nurse when a woman her age sat in the next chair, and those were the first words she uttered. I smiled at her at first, assuming she would sit and eat as well because there was no other option, but I was mistaken. When she abruptly spoke, I was taken aback. Of course, I was perplexed by what she said, but I responded with a shake of the head.

"Pasensya na po pero hindi ko po forte ang pagiging secretary ma'am," maayos kong tanggi.

She swiftly grabbed my hands and looked straight at my eyes as she looked like a desperate mother begging for help.  "Please iha, my son needs you. I need your help."

Ito ang isa sa mga kahinaan ko kapag may humingi sa akin ng tulong at nakikita kong desperado. Mahina ako sa mga ganitong bagay. And I know myself I can't refuse. Kaunting pilit pa at papayag na ako sa gusto niya.

"Pero isa po akong nurse, ma'am. Wala po akong alam sa office works," wika ko pero mukhang hindi papayag ang ginang.

"We can train you, iha. I will train you personally. Please, just say yes."

Nakatitig ako sa kanya. Bakit kasi ako pa? Isa akong nurse. Mga taong  may sakit ang inaalagaan ko at hindi ang ballpen, papel at computer sa isang opisina.

"Why you want me, ma'am? Marami pong mas deserving sa secretary position po. Bakit po ako?"

"Because I know my son won't touch you, and I knew you were a wonderful person when I saw you here earlier. And I'm confident you can help my son in the same way she did," she responded.

Naguluhan ako sa sinabi niya. "Sino ang katulad ko?"

Pero umiling lang ito. "She's a nurse, too, just like you. Later, I'll tell you about her. Please accept my offer. Be my son's secretary."

Nakatitig ako sa kanya ng ilang segundo bago nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga. "Sino po ang anak ninyo at bakit nasabi ninyo na hindi ako gagalawin ng anak ninyo?"

Assuming man pero sa ganda kong 'to ay hindi mahahalina ang anak niya? Mukha naman gwapo ang anak niya dahil maganda siyang ginang.

"My son's name is Alexis Von Callahan," she said. "Every day, my son, Alexis, fired and hired a new secretary. He does it all the time. He seduces them, and something happens between them when they allow him. That is why, my son, he does not have a permanent secretary," she added.

Nanlaki ang mga mata ko sa pagkarinig sa pangalan ng anak niya. That name. Hindi ko iyon makakalimutan habang humihinga ako. Hindi na ako nag-isip pa at tinanggap ang offer niya. Bahala na ang bukas basta ang importante ay maglalapit na ang mga mundo namin ni Alexis Von Callahan. Ang lalaking may malaking atraso sa akin.

Nang pumayag ako ay naisip kong gamitin ang kagandahan ko para makaganti kay Alexis pero nagkamali ako. Dahil iba pala ang nasa isip ni Mrs. Helena Callahan na ngayon ay Tita Helen ang gusto niyang itawag ko sa kanya. Isang araw kasi ay dinala niya ako sa isang kaibigan niyang beautician. Isang professional sa larangan ng pag-makeover sa mukha at binago nga ang mukha ko.

From a beautiful and sexy woman to a nerd and ugly one. Hindi ko alam kung magpapasalamat ako o maiinsulto sa bagong mukha.

Pero ang mahalaga sa akin ngayon ay pagbabayarin ang taong may malaking pagkakautang sa akin.

"No! She's dressed in a way that's too exposing." Aunt Helen gave a short shake of her head and told me to change into new clothes. "Come on, Anastasia, try something different, not revealing one."

Napakamot na lang ako sa aking sariling buhok at pumasok muli sa fitting room. Nakatitig ako sa malaking salamin. Kung hindi pa sa pansariling plano ko ay hindi ko mararanasang magmukhang ganito. I mean, satisfied na ako noon sa kung ano ang mayroon ako. Beauty and a sexy body. That's all I have. Pero ngayon na nakaharap ako sa salamin at nakikita ko ang sarili na malayo sa dating ako. 

"Ang pangit mo talaga, Anastasia!" napangiwi ako habang inaayos ang makapal na salamin sa aking mga mata. "Kahit siguro ang kaibigan mong si Kitty ay hindi ka makikila sa ayos mo ngayon."

My brows were neat and high as if a storm passed by and I was wearing thick and large glasses. On my left cheek, I have a mole that is actually an artificial mole. My black hair is pulled back into a ponytail. It reminds me of my high school terror teacher's hair.

I instantly put on a loose-fitting blouse with sleeves that reached my elbows. It was paired with a long black skirt that fell just below the knees. I looked in the mirror once I finished. When I saw myself, I winced. I can't believe this is my new appearance.

"Ang pangit na nga nang pagmumukha mo ang manang mo pa magsuot ng damit," iling kong turan sa aking sarili. "Wala ka naman choice kaya bahala na!"

Nang lumabas ako ng fitting room ay satisfied na ngumiti si tita Helen pero ang mga kasama niya ay napangiwi ng makita ako. Puno ng pangungutya ang nasasalamin ko sa kanilang mga mata. Hindi ko na lang sila pinansin. Alam ko sa sarili ko kung ano ang totoo kong anyo. 

Tumayo si tita Helen at lumapit sa akin. "Oh excellent! If you become my son's secretary, this is what you will wear from now on."

Para namang isa akong masunurin na tumango. Kaya binilhan pa niya ako ng maraming ganitong damit.

Nang makauwi ako sa condo na ibinigay sa akin ni tita Helen ay mabilis akong sumampa sa kama at ipinasyang matulog. Napagod ako buong araw dahil sa Lunes ay magsisimula na akong magtrabaho sa Callahan enterprises bilang si Anastasia Fuentes and bagong secretary ni Alexis Von Callahan. At simula Lunes ay palagi ko na siyang makikita at makakasama. Hindi man naging madali ang training ko pero lahat iyon ay nalampasan ko. Isang ngiti ang sumilay sa aking mga labi.  

"Maigganti na rin kita ate."