Chapter 8

NAPATILI si Callie at nangisay sa kan'yang kama sa sobrang inis sa sarili. Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyari sa kanila ni Clyde nang araw na 'yon.

(Flashback)

Sa hindi malamang dahilan, hindi nagawang makapalag ni Callie sa ginawang paghalik sa kan'ya ni Clyde. Sa halip na ipagtulakan ito ay pumikit pa siya at wala sa sariling ginantihan ang halik nito. Saka lamang siya natauhan nang maramdaman niya ang pagngiti ng mga labi nito.

Kaagad siyang humiwalay at gulat na gulat na tinitigan ito. Ano ba ang nangyayari sa kan'ya?

"Hey, are you all right?" nag-aalalang tanong sa kan'ya ni Clyde nang hindi na siya kumikibo. Humakbang pa ito subalit hindi na siya pumayag na mas makalapit pa ito sa kan'ya. Kumaripas na siya ng takbo papasok sa kan'yang bahay.

(End of flashback)

"Get a hold of yourself, Callie!" Napasabunot siya sa sarili nang maramdam ang pag-aapoy ng kan'yang magkabilang pisngi.

Napatitig siya sa kisame at hindi na namalayan na nakahawak na pala siya sa kan'yang labi habang iniisip si Clyde.

"It wasn't meant to feel like this."

*****

HINDI maalis-alis ang mga ngiti sa labi ni Clyde hanggang sa makauwi siya sa kanilang bahay. Nakaukit pa rin sa kan'yang isipan ang ginawa nilang paghahalikan ni Callie.

"Nakipagbasag-ulo ka na naman?!" galit na bungad sa kan'ya ng Papa Herman niya nang datnan niya ito sa kanilang sala habang nanonood ng balita.

Agad na naglaho ang kan'yang ngiti at salubong ang mga kilay na tiningnan ang ama. "Basag-ulo agad, Pa? Hindi ba pwedeng naaksidente lang ako?"

Kaagad namang nag-iwas ng tingin ang kan'yang Papa Herman at tumikhim.

Kapwa silang napalingon sa hagdan nang marinig ang malakas at mabibilis na yabag. Humahangos na bumaba ang kan'yang Mama Geraldine at patakbo siyang nilapitan.

"Ano'ng aksidente?!" nag-aalala nitong tanong. Mas lalo pa itong nagkumahog nang makita ang plaster sa kan'yang ulo. "Diyos ko naman, Clyde! Saan mo nakuha 'yan?!"

Nakangiting napakamot sa panga si Clyde. "You won't believe what I just did, Ma." Inilapit niya ang kan'yang bibig sa tainga ng ina at saka bumulong, "I just saved someone."

"Babae na naman!" akusa sa kan'ya ng kan'yang Mama Geraldine.

Natawa siya sa naging reaksyon nito. "Ma, it was a kid!"

Dinig na dinig niya ang biglang pagmumura ng kan'yang ama. "L****k ka talaga, Clyde! Pati bata papatulan mo!"

Pinandilatan ni Clyde ang ama bago naiiling na tumawa. "Gan'yan na ba talaga kasira-ulo ang tingin niyo sa akin, Papa? Pa, good boy na 'to!" pagmamalaki niya sa ama.

Saglit na tumahimik at tila nag-isip nang malalim ang kan'yang Papa Herman pagkatapos, naiiling itong lumapit sa kan'ya dala ang isang sobre na naglalaman ng isang liham.

Kunot-noo niyang kinuha iyon nang iabot ito nito sa kan'ya.

"Galing kay Tito Lando mo," seryosong saad nito.

Ang kan'yang Tito Lando ay ang panganay na kapatid ng kan'yang ina. Isa ito sa mga heneral ng WW Force, ang samahan ng mga sundalong tumutuligsa sa mga taong-lobo.

Nagtataka niyang nilingon ang kan'yang Mama Geraldine dahil hindi niya maintindihan kung bakit siya sinulatan ng kan'yang Tito gayong hindi naman sila malapit sa isa't isa.

Binuksan niya na ang sobre upang masagot ang kan'yang mga katanungan. Isa iyong imbitasyon.

"Gusto ng Tito mo na pagka-graduate mo ay mag-training ka sa kanilang kampo," walang kaemo-emosyong sabi ng kan'yang ama.

"Po?! Pero bakit?" Naglakad-lakad siya sa harapan ng mga magulang habang binabasa ang liham imbitasyon sa kan'ya.

"He wants you to join the WW Force." Bumuntong-hininga ang kan'yang ama bago nagpatuloy. "He also said that he won't take no for an answer."

*****

PALINGA-LINGA sa loob ng library si Clyde. Halos isa't kalahating oras na siya roon subalit hindi niya pa rin nakikita si Callie. Isa pa sa ipinag-aalala niya ay hindi na rin ito tumutugon sa mga chat at tawag niya.

Dalawang araw na ang nakalipas nang huling beses silang nagkita at noon pa iyong gabing hinalikan niya ito. Kutob niya, iniiwasan siya nito dahil sa pangyayaring iyon.

"Hoy!"

Nagulat siya nang bigla na lang siyang binulaga ni Spencer sa kan'yang likuran. Nagtaka siya nang makita ang ayos ng buhok nito. Wala na ang dating abot balikat nitong buhok. Maiksi at maayos na ang tabas nito katulad ng mga sa sundalo.

"Ano'ng nangyari sa buhok mo?" kunot-noo niyang tanong kay Spencer.

Sumimangot din si Spencer at bumuntong-hininga, saka naupo sa kan'yang tabi. "Mahabang kwento."

"Sabihin mo na, pabitin ka pa eh."

Sumandal si Spencer sa upuan at seryoso siyang tinitigan. "Papasok na ako sa WW Force."

"Ano?!" Muntik na siyang mapatayo sa gulat.

"Alam ko isa itong malaking kalokohan, pero ano'ng magagawa ko? Pinagbantaan ako ni Papang ibebenta niya ang mga motor ko kapag hindi ako sumunod sa kan'ya."

Napaisip siya bigla. Bakit parang pwersahan na ngayon ang pag-re-recruit sa kanila na sumapi sa WW Force?

Sumandal na rin siya sa upuan at saka nagbuga ng hangin. "Paano ang pag-aaral mo?"

Tumawa nang mapakla si Spencer. "Tingin mo poproblemahin nila 'yon? Hindi maganda ang academic performance ko Clyde, kaya ang sabi ni Papa mag-training na lang daw ako sa WW Force para may pakinabang ako."

Ngumisi siya at napailing. "Kalokohan lang 'yang WW Force na 'yan! Hindi naman totoo ang mga taong-lobo eh. Ang dapat nilang atupagin ay ang paghahanap sa tunay na salarin sa mga patayan na 'yan."

*****

ABALA si Callie sa pagsisilid ng kan'yang mga gamit sa bag nang bigla na lang sumungaw sa pinto ng kan'yang silid ang Mama Mercy niya.

"May kailangan po kayo, Ma?" tanong niya rito.

Nakangiting pumasok ang kan'yang ina at naupo sa kan'yang tabi sa kama.

"May gusto ka bang sabihin sa akin, anak?" tanong nito sa kan'ya at saka isinuklay ang mga daliri sa kan'yang mahabang buhok.

Tumawa siya nang bahagya. "Wala naman po, bakit?"

"Talaga ba?"

Naguluhan siya sa ikinikilos nito kaya pumihit na siya paharap dito. "Ano pong ibig niyong sabihin?"

Ngumiti nang makabuluhan ang kan'yang Mama at kinurot siya sa pisngi. "Napansin ko kasi na mas gumaganda ka nitong mga nakaraan, bakit kaya?"

Natawa siya sa sinabi nito. "Ginagamit ko na po kasi 'yong mga beauty products na binili niyo para sa akin."

"Iyon ba talaga ang dahilan?" Pinag-krus ng Mama Mercy niya ang mga braso at tiningnan ang mga pulang rosas na bigay sa kan'ya ni Clyde. Nakalagay na ang mga iyon sa plorera, sa ibabaw ng kan'yang study table. "May boyfriend na ba ang anak ko?"

Agad na pinagpulahan siya ng pisngi sa sinabi ng ina. "Wala po, Mama!"

Natawa ito at muli siyang kinurot sa pisngi. "Dalaga ka na talaga!"

"Ma, wala po talaga akong boyfriend," diin niya.

"Alam mo bang mas madalas ka nang nakangiti ngayon? Iyong mga ngiti mo katulad na katulad siya no'ng ngiti mo noon do'n sa ospital. Iyon din ang unang beses na nakita kitang ngumiti kaya hindi ko iyon makakalimutan."

Naaalala niya ang araw na tinutukoy ng kan'yang Mama Mercy. Nang panahong iyon, si Clyde din ang dahilan ng ngiting iyon.

Hinawakan ng kan'yang Mama ang kamay niya. "Okay lang naman sa amin ng Papa mo na magka-boyfriend ka na, Callie, as long as na hindi ka nito sasaktan."

Matamlay siyang ngumiti. Yumuko siya at itinuon ang mga mata sa sahig. "Ang totoo po Mama, ayokong mangahas na pumasok sa gan'yang klase ng relasyon. Hindi po lahat ay katulad niyo ni Papa Simeon na matatanggap ang totoong ako."

Agad na napawi ang mga ngiti ng kan'yang ina at tinitigan siya nito nang may awa. Bumuntong-hininga ito at hinaplos ang kan'yang pisngi.

"Callie, hindi mo naman kailangang ipaalam sa kanila ang pagiging taong-lobo mo. Limang taon na ang lumipas simula nang tumira ka kasama namin at gano'n katagal ka na ring namumuhay katulad ng sa mga normal na tao. Naitago mo siya nang gano'n katagal kaya sigurado akong kaya mo pang gawin iyon ng mas mahabang panahon."

Pilit siyang ngumiti at inisip nang mabuti ang sinabi ng kan'yang ina. Kaya niya ba talagang gawin iyon?

*****

"CALLIE!"

Mas binilisan pa ni Callie ang paglalakad sa hallway nang marinig ang boses ni Clyde. Sa ilang araw na pag-iwas niya rito ay ngayon lang ulit nag-krus ang kanilang mga landas.

Napahinto siya sa paglalakad ng pigilan siya nito sa braso.

"Are you avoiding me?" Habol-habol ni Clyde ang paghinga dahil sa paghabol sa kan'ya.

"Yes, so please stop bothering me," malamig niyang tugon. Maglalakad na sana ulit siya nang pigilan ulit siya nito.

"Bakit? Are you mad because I kissed you?"

Iwinakli niya ang kamay ni Clyde na nakahawak sa kan'yang braso at nakasimangot na tiningnan. "Why would I get upset to something so petty? It was just a stupid kiss!"

"W-what? Stupid kiss? Callie, you kissed me back."

"And you were affected by that? Clyde, that was just part of the game!" Tumawa siya na tila ba nang-iinsulto at tinaasan pa ito ng kilay.

"G-game? You see this as a game?" dismayadong sabi ni Clyde.

"Yes!"

Mas lumapit pa si Clyde sa kan'ya at hinawakan siya sa magkabilang braso. Yumukod ito upang magpantay ang kanilang mga mata. Seryoso ang mga titig nito sa kan'ya. "Tigilan mo na ang palabas na 'to. I know this isn't you, Callie. Tell me, why are you doing this?"

Ramdam niya ang biglang paglakas ng tibok ng kan'yang puso. Tila gusto na nitong kumawala sa kan'yang dibdib.

"Narinig ko kayo." Pilit niyang pinatatag at pinatapang ang anyo. Ayaw niyang maging mahina sa paningin ni Clyde, higit sa lahat ayaw niyang ipahalata rito na apektado na siya sa presensya nito.

"What exactly do you mean by that?"

Ngumisi siya at taas-noong sinalubong ang nakakatunaw na mga titig ni Clyde. "Alam kong pinagpustahan niyo lang ako ng mga kaibigan mo."

Nagulat si Clyde sa kan'yang isiniwalat.

Kumawala siya rito nang unti-unti nang lumuwag ang pagkakahawak nito sa kan'ya. "All I did was go along with your scheme," wika niya.

Napapikit si Clyde, saka huminga nang malalim. "I'm sorry, Callie. That was not my intention. I only told them that out of pride, but I swear even before that bet I already liked you. Everything I've shown you is true," paliwanag nito.

Umiling siya at pilit na tumawa. "Too bad, Clyde. You see, everything I did was just a show."