Para akong binugbog sa sakit ng buong katawan ko. Halos hindi ko maigalaw ang kahit anong parte ng katawan ko. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. Maliwanag. Nasa keen’s lab pa rin ba ako?
“Gising na siya.” sabi ng pamilyar na boses.
“Rain. Si Tymee ‘to. Anong nararamdaman mo?” Tanong niya pero may isang tao ang bigla na lang pumasok sa isipan ko.
“S-si Thunder?” Tanong ko at para bang nagkaroon ako bigla ng lakas dahil nagawa kong makabangon. Naluha ako nang maalala ko kung paano niyang sinalo ang bala na dapat ay para sa akin.
“Si Thunder nasaan?” Tanong ko ulit dahil hindi nila ako sinagot. Tanging si Matthew at Tymee lang ang kasama ko rito sa loob ng kwarto.
“Alam kong hindi ka maniniwala pero.... wala na siya.” para bang huminto ang pagtibok ng puso ko matapos iyong marinig kay Matthew.
“Baluga!” Nanggigigil na sabi ni Tymee habang sinasabunutan nito si Matthew. “Nagbibiro lang siya. Kakatapos lang matanggal ng bala sa braso niya kaya
Hindi na kami magtatagal pa rito sa hospital kaya hinantay ko lang ang pagdating ni Ayesha bago bumalik sa academy. Okay naman na ako at sa braso lang naman ang tama ng bala kay Thunder kaya oa naman kung mag i-stay pa kami rito ng dalawang araw gaya ng gusto niya.“Monday na tayo bumalik.” pagpupumilit ni Thunder habang nandito siya sa kwarto kung saan ako naka-admit. Mabuti na lang at hindi kami nagkasakit ng maulanan kami kahapon, nakapagpalit kasi kami agad ng damit dahil may dala palang extra si Tymee.“Bakit monday pa kung pwede naman ngayon? Tsaka, inaayos na ni Jasper yung bill natin.”“Tss. Oo nga pala. Bukas na yung kasal ni Jiro. ‘Di ba katapusan na ng buwan bukas?” Tanong niya at napaisip ako bigla.Kamusta na kaya siya? Bigla na lang kasi siyang umuwi kahapon. Hindi ko tuloy maiwasang mapabuntong hininga.. Lumapit ako sa bintana at doon nagpahangin.“Iniisip mo ba siya?” Naramdaman ko ang pagyakap sa akin ni Thunder mula sa likuran. Hinawak
“I hope this will be the last.”“I hope this will be the last.”“Hey, napansin kong kanina ka pa tulala. May problema ba?” Tanong ni Thunder nang lapitan niya ako. Narito na kami ngayon sa reception at kakatapos lang namin kumain.Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ng daddy niya kanina, obvious naman na ayaw niya sa akin.“Baka nanghihinayang siya kasi hindi niya nasalo yung bulaklak.” natatawang sabi ni Matthew at sinamaan ko lang ito ng tingin. Sana narito sa Tymee para naman makita ko kung paano niyang saktan si Matthew sa mga oras na ito.“Gusto mo bang mag lakad-lakad muna sa tabing dagat?” Tanong ulit ni Thunder at tumango na lamang ako. Ayokong sabihin sa kanya ang nangyari kanina. Sure kasi ako na iba ang magiging reaksyon niya roon, ayokong gawin niya ulit ang ginawa niyang pagsigaw sa daddy niya noon.“Tell me, what’s bothering you?” hinawakan niya ang kamay ko habang naglalakad kami sa tabing dagat. May nakita
Nakahinga ako ng maluwag nang makita kong lumayo sa amin ang grupo ni Jin. Hindi ko naman gugustuhing mapagitna na naman sa isang gulo kaya mabuti na lang ay marunong silang makaramdam.“Liam. Salamat ah.” sabi ko nang umalis ako sa likuran niya. Tulad ng dati, ginulo lang niya ang buhok ko at nag ngitian.“Hey hey.” tawag ni Thunder nang akbayan niya si Liam na akala mo’y close silang dalawa. Wow. Kailan pa siya naging fc?“So totoo nga. Kayo na.” sabi pa ni Liam nang alisin niya ang braso ni Thunder sa balikat niya habang nakatingin sa akin. Nagtaka naman ako, paano niya nalaman? Bati na ba sila ni Ayesha?“May nakapost sa bulletin.” nanlaki na lang ang mata ko sa sinabi niyang iyon, magaling pa rin siyang bumasa base sa ekspresyon. Hindi na ako nagtanong pa at dali daling tumakbo papunta sa pinakamalapit na bulletin board.“Insolent’s Thunder Cross and Keen’s Rain Celvero. Confirmed to be dating.”Napahawak na lang ako sa ulo ko nang mabasa iyo
Matthew’s POVKanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan, mabuti na lang at natanggap ko na ang message na hinihintay. Mabilis akong lumabas ng cafeteria at hindi na nag abalang magpaalam pa kila Rain.“Seryoso ka ba talaga? Nakausap mo na ba sila?” Tanong ni Tymee nang salubungin niya ako sa harap ng main building. Pinakiusapan ko siyang samahan ako sa leader ng insolent. Gusto ko kasing itanong kung pwede akong magpaconvert bilang amiable. Alam kong tumanggi na si Thunder dito pero susubukan ko pa rin.“Matagal ko na silang nakausap tungkol dito pero hindi nila alam na lalapit na ko sa Insolent’s leader para magtanong.” sagot ko at laking gulat ko na lang ng kinotongan niya ako.“Very wrong.” iyon lang ang sinabi niya at saka nagpatuloy sa paglakad papunta sa quarters ng mga Insolent. “Paano kung payagan kang magpa-convert? May balak ka bang sabihin sa grupo mo?”“Oo naman.” tipid kong sagot at hindi na ulit kami kumibo hanggang sa marating namin ang
Beb, okay ka lang ba talaga?” Tanong ni Ayesha. Nandito na ako sa kwarto namin at hindi na rin ako nag abalang magsorry pa kay Thunder regarding sa nangyari sa rooftop. Nawala lang siya kanina, may kahalikan na siyang iba? Aba’y gago pala siya eh, kaya pala ang tagal bumalik.“Oo beb, okay lang ako... Nga pala, magkaaway pa rin ba kayo ni Liam?” napangiti siya ng malawak sa tanong kong iyon at saka ako tinabihan sa kama.“Umamin na siya sa akin, beb. Omg talaga!” tuwang tuwa siya kaya automatic na nahampas niya ako sa braso ko. Ito na naman siya, nagiging mapanakit pag kinikilig.“I can’t believe it, all this time pala ay may gusto rin siya sa’kin pero nag usap na kami kanina, pananatilihin namin ang friendship namin. Maybe 2 years from now, pwede na kaming pumasok sa serious relationship.” kwento niya at ngumiti ako naman ako.“Masaya ako para sa inyo.” niyakap niya ako at saka sabay
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayari. Buong buo na talaga ang desisyon ni Thunder sa pagbuo ng Dark demons.Kasalukuyan na kaming naglalakad papuntang cafeteria. Mabilis naging usap-usapan sa buong campus ang nangyari sa Dark. Yung iba ay ako ang sinisisi pero may iilan na nagsasabing dapat lang daw mabuwag ang grupo nila.Tahimik lang si Thunder, wala rin akong makitang apat na lalaki na nakaupo sa usual place ng dark. Nakakalungkot. Wala talagang permanente sa mundo, sa isang iglap pwedeng magbago ang lahat.“Samahan mo ako kay Liam.” sabi ni Thunder habang narito kami sa entrance ng cafeteria. Sa hindi kalayuan naman ay natatanaw ko si Ayesha sa usual place namin, wala siyang kasama.“Bakit? Mukhang wala si Liam ditㅡ”“What do you want from me?” Sabay kaming napalingon sa likuran at doon bumungad sa amin si Liam habang nasa likuran niya ang tropang sisiw o mas kilala na ngayon bilang miyembro ng Dark demons. Ano bang kailang
“Jiro.” Halos pabulong kong tawag sa pangalan nito. Ito ba iyong tinutukoy ni Thunder na binubuong grupo ni Jiro? Nasa pito rin sila kagaya ng dark demons at talaga namang unang tingin pa lang ay masasabi nang malalakas iyong miyembro ng grupo niya.“Thunder. Ano bang gagawin natin dito?” Tanong ko ngunit nakatuon lamang ang atensyon niya sa grupo ni Jiro. Kinakabahan ako, baka mamaya ay magpatayan sila rito ng wala sa oras. “Thunder.”Muli ko siyang tinawag at sa wakas ay hinarap na niya ako. Hinawakan niya ako sa pisngi at saka ngumiti ng matamis. “Magpapalista lang kami. Don’t worry. Hindi ko hahayaang makita mo kong makipaglaban sa ganitong klase ng lugar. It’s too dangerous for you.”Hinalikan niya ako sa noo at saka hinawakan ang magkabilang balikat ko. “Dito ka lang, okay? May kakausapin kami.”.Tumango lamang ako sa sinabi niya at saktong pag-alis nila ay lumapit sa akin si Jiro.“Mukhang okay na kayo ni Thunder, ah.” Ngumiti siya ng pilit at ga
Zea’s POVKasalukuyan kong kasama si Amethyst sa mga oras na ito. Hindi ko alam pero hindi ako mapakali, siguro dahil hindi ko na naabutan sila Rain dito sa cafeteria. Hindi ko na rin makita si Jiro at Thunder.“Rain. Where are you?” Tanong ko nang sagutin niya ang tawag ko.“Nandito na ko sa dorm. Pinabalik agad ako ni Thunder, nasaan ka? Kinakabahan kasi ako.”“Nandito ako sa cafeteria. Hindi ko na makita yung magkapatid, baka nagpapatayan na ‘yon.” Habang kausap ko si Rain ay nahagip ng paningin ko si Mark. Isa iyon sa mga kagrupo ni Jiro, hindi ako pwedeng magkamali. “I’ll call you later. May susundan lang ako.”Pagkababa ko ng phone ay agad kong binaba hinatak si Amethyst para sundan si Mark. Lumabas kami ng cafeteria at nakita siyang pumasok ng hell’s gate. Almost 9:15 p.m na, ilang minuto na lang at curfew na. Bakit kasi ngayon pa naisip ni Jiro gawin iyong gang fight? At isa pa, ano bang problema niya kay Thunde
Malapit ko nang marating ang kinarorooanan ni Yb ngunit isang kalabog ang pumaalinlang sa apat na sulok ng kwarto. Sa isang iglap ay tumumba si Yb dahil sa pagbato sa kanya ni Thunder.Kinuha ko na ang pagkakataong iyon para kunin si Erin, kasabay noon ay ang pag-abot sa akin ni Thunder ng hawak niyang shotgun.“Ilabas mo na si Erin.” Bilin ko at mabilis niya akong hinalikan sa labi bago lumabas kasama si Erin na ngayon ay hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak.Nang tuluyan silang makalabas ay nilingon ko si Yb. Nakita kong inaabot nito ang baril niya na tumalsik kanina.“Isang maling galaw Yb. Kakalat ‘yang utak mo rito.” Banta ko nang itutok ko sa kanya ang baril na ibinigay sa akin ni Thunder.Mabilis siyang humarap sa akin at bago pa niya makalabit ang gatilyo ay inunahan ko na siya. Isang malakas na putok ng baril ang umalingawngaw kasabay ng pagtalsik ni Yb sa pader. Hindi ako nakuntento at pinaputukan pa siya ng isang beses, sa sobrang la
Mabilis lumipas ang taon, at first day na ngayon ni Erin sa elementary. Natutuwa naman ako dahil namana niya ang katalinuhan ko pero at some point nadidismaya ako dahil sa dinami-rami ng pwedeng niyang manahin sa Daddy niya ay ‘yung ugali pa.“Ano ba! Sabi ko akin ‘to, eh.” Rinig kong sigaw ni Erin kay Zero. Sinilip ko silang dalawa sa living room at nakitang pinag-aagawan nila ang robot ni Xian.“Anong iyo? Kay Xian nga ‘yan eh, bigay niya ‘yan sa’kin!” Reklamo pabalik ni Zero kaya lumapit na ako sa dalawa, lagi na lang silang nag-aaway tuwing magkasama. Lagi kasing busy sila Jiro at Zea kaya ako na ang naghahatid kay Zero sa school. Magkaklase naman kasi sila ni Erin kaya wala na iyong kaso sa akin.“Anak Erin, ibigay mo na ‘yan kay Zero. Panglalaki ‘to eh.” Kinuha ko ang pinag-aagaan nilang robot at saka iyon inabot kay Zero, sakto naman dahil dumating si Ayesha kasama ang anak niyang si Xian.“Beb, si Liam? Hindi mo kasama?” Tanong ko nang
[1 and half year later]“Rain, matagal pa ba kayo?” Tanong ni Zea mula sa labas ng apartment ni Thunder. Nagmadali naman akong kunin ang gamit ko habang si Thunder ay halos hindi magkanda ugaga sa pag-alalay sa akin habang bumababa ng hagdan.“Ulan naman, eh. Sabi ko tawagin mo ako kapag bababa ka ng hagdan, mamaya n’yan mahulog ka.” Suway niya habang nakahawak sa kamay at baywang ko. Naiintindihan ko na concern siya sa amin ng anak niya pero helloㅡhindi naman ako clumsy ‘no.Oo, siyam na buwan na akong buntis at anytime pwede na akong manganak. Mas’yadong mabilis ang panahon kaya ito at todo alaga sa akin ang asawa ko.“Oh, nasaan si Jiro?” Tanong ko kay Zea, kung hindi niyo na itatanong ay buntis na rin siya. Baka nga sabay pa kaming manganak dahil kabuwanan na rin niya ngayon.“Nandito ako, bakit? Ang kulit kasi ni Matthew, hindi makapaghintay. Excited na excited sa kasal nila.” Napapakamot na reklamo ni Jiro. Sa magbabarkada kasi ay si Matthew
Ilang buwan ang lumipas ng mawala si Cloud sa amin. I know he’s okay, kasama na niya si Lord and I know that he’s watching us everyday.Kahit na puno ng galit sa akin si Sunny dahil nawala ang lalaking pinakamamahal niya, tinanggap ko iyon at alam kong mapapatawad din niya ako.“Rain, bilisan mo naman.” Reklamo ni Thunder mula sa ibaba. Kasalukuyan akong nag-aayos kasama si Ayesha dahil graduation na namin ngayon.“Maghintay ka!” Sigaw ko habang nasa harap ng salamin. Nilapitan naman ako ni Ayesha para izipper ang dress ko sa likod.“Beb, tara na.” Aya niya nang kunin niya ang toga niya. Kinuha ko na rin ‘yung akin at sumilip sa balkonahe kung saan doon naghihintay ang mainipin kong boyfriend.“Kulog. Pababa na kami.” Sabi ko at nag-okay sign lang siya bago umalis doon. Paglabas naman namin ng kwarto ni Ayesha ay nakasalubong namin sila Tymee, Zea, Amethyst, Pink at Emerald.“Oh my god. I can’t believe na gagraduate na tayo. Ang bilis ng pan
“Nasaan siya?” Tanong ko nang makarating ako sa hospital. Pagtapos ng nangyari sa hideout kanina ay sinubukan kong habulin si Yb pero bullshit! Nakatakas na naman siya. Hindi ko na alam gagawin ko, napakahirap niyang tapusin.Humingi na rin ako ng tulong sa mga pulis dahil sa nangyari at sa ngayon ay restricted muna ang sa mga estudyante sa hell’s gate.“Bakit ayaw niyo sumagot?” Tanong ko kila Axel na nasa tapat ng emergency room. Tahimik lang sila, ang iba ay nakaupo at ang iba ay nakasandal sa pader na tila ba namatayan sila.“Rain, wala na siya. D-dead on arrival.” Napalingon ako nang sabihin iyon ni Matthew sa seryosong paraan.“Pwede ba Matthew, hindi ‘to oras para magbiro.” Tinignan ko si Axel at nakatingin lamang siya sa sahig.“Nagsasabi ng totoo si Matthew. Hindi na siya umabot.” Hindi ko alam pero biglang nangilid ang luha ko nang magsalita si Jasper. Tila nanghina ang tuhod ko at napaupo na lamang sa sahig. Impo
Thunder’s POVPagpasok na pagpasok ko sa kwarto ay agad kong sinubsob ang mukha ko sa unan. Kung hindi ko pa makikita ang picture sa wallet ni Sunny, hindi ko malalaman na si Cloud pala ang ikinikwento niya sa akin. Masaya ako na hindi talaga sila engaged ni Rain pero bigla akong nakaramdam ng takot nang malamang may taning ang buhay niya.Sinubukan kong matulog pero biglang dumating si Jiro at padabog na sinara ang pinto.“Anong problema?” Tanong ko at napansin ko na lang na may mga sugat siya sa mukha.“Nakasuntukan ko ‘yung grupo ng ex ni Zea, ‘yung nanggulo noon sa reception. Fuck that guy!” Galit na galit na sabi niya nang sipain niya ang upuan. Dahil doon ay nagkaroon ako bigla ng idea.“Want some revenge? Gusto ko ng mapaglalabasan ng sama ng loob, eh.” Sabi ko at tipid siyang ngumisi. Hindi na ako nagsalita pa at tinawagan na agad ang tatlo. Matagal na rin no’ng huli kaming nakipag gangfight, mukhang magadang exercise ito.
Rain’s POV“You still love me?” Tanong ni Thunder at bahagya akong tumango, hindi ko alam na ganito ako karupok pagdating sa kanya. Lahat ng plano ko na ipamukha sa kanya na nagbago ako ay nawala na parang bula.“Hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa’yo.” Pagsasabi ko ng totoo. Kahit na may ginawa siya sa akin na hindi ko nagustuhan, sa huli. Hindi ko pa rin maitatanggi na mahal ko siya.Kitang-kita ko sa mga mata ni Thunder kung gaano siya kasaya ngayon, tulad ko ay marami rin siyang napagdaanan at ayokong maging selfish. Tinignan ko siya ng diretso sa mata at hinawakan ng mahigpit ang mga kamay niya.“But it’s not right, ayokong lokohin si Cloud.” Kumunot ang noo niya kaya bumuntong hininga ako, “Give me a favor, Thunder. Please, makipag-ayos ka na sa kanya.”“No. I can’t, why would I do that?” Iniwas niya sa akin ang tingin niya kaya naman hinawakan ko siya sa pisngi para maibalik sa akin ang tingin.“Listen Thunder, hi
Rain’s POV“Beb, tara na.” Aya ni Ayesha. Mukhang excited na excited siya sa team building ngayon. Hindi kasi siya nakasama noon kaya para siyang bata na first time sumama sa fieldtrip.“Oo Beb, wait lang.” Natatawang sabi ko at saka lumabas ng banyo. Kinuha ko na ang mga gamit ko at sabay na kaming lumabas, nakasalubong pa namin ang ibang girls sa lobby na halatang excited na rin.“Sabay-sabay na tayo.” Aya ni Zea kaya naman sabay na kaming nagpunta kung saan naroon ang mga bus. This time, malaya kaming mamili kung saang bus kami sasakay. Nagkita-kita kami nila Cloud sa tapat ng isang bus at sasakay na sana kami ngunit huminto siya ng makita niyang naglalakad si Thunder papunta sa direksyon namin.Sa hindi malamang dahilan, biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang ngitian niya ako bago sumakay sa bus.“What was that? Hindi niya ba ako nakita?” Tanong ni Cloud at sa totoo lang ay hindi naman siya galit kay Thunder. Gustong gus
Isang linggo ang nakalipas mula noong isayaw ako ni Thunder. Mula rin noong gabing iyon ay hindi ko na siya nakita pa. Hindi siya pumapasok sa klase at ni anino niya ay hindi ko makita, aaminin ko nag-aalala ako pero alam kong magiging okay rin ang lahat.[Flashback]“Rain, alam kong mali ang ginawa ko sa’yo 1 year ago, but believe me. Hindi ko ginusto ‘yon. ‘Yung microchip na kagaya ng kay Amanda, meron ako no’n.” Paliwanag niya at bigla na lang niyang kinuha ang kamay ko para ilagay sa bandang batok niya.Agad ko iyong kinapa at naramdaman na may peklat doon. Tinignan ko siya ulit at mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.“Tinanggal nila ‘yung microchip sa katawan ko noong gabing ‘yon. Rain, maniwala ka sa’kin hindi ko talaga ginustongㅡ”“Thunder. Okay na, naiintindihan ko pero hindi na no’n maibabalik ang dati.” Seryosong sabi ko habang marahang nakipagsasayaw sa kanya. Totoo namang naiintindihan ko pero mahirap pa sa akin ang pakisama