"About what?"
By that question, I saw him looked down as if he was composing his self.
"About...About us." he was hesitant at first but still said it.
I was expecting that, but what my body's reaction confused me. Hindi ba dapat ay iinit ang ulo ko at maiinis sa kaniya katulad ng mga nagdaang mga araw noong palagi niya pa akong kinukulit?
What's with me now? Don't tell me, nadadala ka na sa kabaitang pinapakita niya, Ari.
Natahimik ako ng ilang segundo, letting my mind argue whether I would talk to him or not. By the help of my peripheral vision, I can see him staring at me as if he was waiting for my response.
Palihim akong napakag
"Bear with each other andforgiveone another if any of you has a grievance against someone.Forgiveas the Lord forgave you.”I bit my lower lip as that verse suddenly popped up on my phone while I was busy searching for some current news.I tap the exit button and so, I went back to the news site where I am supposedly reading. But as I read some articles, I can't really understand it as my mind was being distracted by the statement I read earlier.Painis kong pinatay ang cellphone ko at nagpakawala ng buntong-hininga.Wala na, nawalan na ako ng gana. Para kanina lang sarap na sarap ako sa pakikipagkumustahan sa mga
"Come on, Ai. Kilala mo naman si James, 'di ba? Ayusin niyo na kasi iyang tampuhan niyo. Kasama ko siya all the time, at wala naman akong nakitang sumasama siya sa mga babae, maliban na lang kung nasa trabaho sila." I explained.Kausap ko ngayon si Aiko. Tinawagan kasi ako kanina ni James at sabing kumbinsihin ko raw ang nobya niya dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin talaga maayos ang relasyon nila. Nagtatampo pa rin daw si Aiko sa kaniya."Sigurado ka?" she asked.I was about to answer when James preceded me,"Sigurado siya, babe. Hindi naman nagsisinungaling si Ari----""Ikaw ba kinakausap ko?""Ayaw mo kasing maniwa
Naalimpuangatan ako sa sinag ng araw na tumama sa pisngi ko. Inaantok man ang diwa'y pilit ko pa ring iminulat ang mga mata ko upang tingnan ang oras.ALAS SAIS na pala ng umaga. Mukhang napasarap ang tulog ko. Kadalasan kasi ay nagigising ako ng madaling araw dahil na rin sa ayaw kong makatabi ang lalaking iyon at nang matulungan na ring maghanda ng almusal.Speaking of him. Naalala kong bigla ang nangyari sa pagitan namin ni Leo kagabi. Iyong pagtatalo namin at-------"Aish!" inis akong napapalo sa sarili ko. Ayaw ko nang alalahanin iyon! Pakiramdam ko ay lumilipat ang lahat ng dugo ko sa mukha ko sa tuwing naaalala ko iyon!Mayamaya pa'y wala sa sariling napabaling ako sa tabi ko. Himala, ang aga nagising.
Pagkaalis ko sa kusina ay nagtungo na ka agad ako sa itaas upang sundan ang kambal. Inaasahan kong tapos na sila sa paghahanda ng mga gamit pangligo nila ngunit akala ko lang pala iyon, bagkus ay pareho lamang silang nakatihaya sa iisang kama habang abala sa pag-aayos ng blocks na bigay sa kanila ng daddy nila. Napataas na lamang ang parehong kilay ko at napakrus ng braso. Ayaw ko namang magsalita at baka kung ano pang lumabas sa bibig ko kaya mas pinili ko na lamang na magkunwaring naubo. Hindi naman ako nabigo at mabilis na napalingon si Matt sa direksyon ko, mayamaya'y kinulbit nito si Feli. "Mommy!" gulat nitong saad. My lips formed a line as I walk towards them, with my arms still crossed. "Anong sabi ni mommy?" I asked.
Hindi naman kalayuan pero saglit akong napaidlip sa byahe at pagkagising ko'y saktong pagtigil ng sinasakyan namin sa tapat ng mansyon. Mabilis kong kinuha ang pera sa bag ko at inabot iyon sa driver."Salamat po, manong." saad ko bago tuluyang binuksan ang pintuan. Uuna na sana ako ngunit biglang bumaba ang mga bata ng walang paalam kaya muntik na akong mapasigaw.Diyos ko, paano kung mahulog sila. Delikado sa labas lalo na ngayon at madilim na, baka bigla silang tatakbo papunta sa kalsada. Kaya ganoon na lamang ang aking pag aalala."Huwag niyo nang uulitin iyon ah? Pinag-alala niyo ako. Tumalon pa kayo ng sabay, paano kung mabalian kayo?" saad ko."Sorry, 'mmy. We're just to excited."
Bahagyan akong napagalaw nang maalimpungatan ako sa aking pagtulog. Nilalamig pa ako kaya mas lalo lang sumarap ang tulog ko. Niyakap ko nang mas mahigpit ang mainit na bagay sa aking tabi na siyang yakap yakap ko na kanina pa habang tulog ako. Sarap na sarap pa ako sa pagtulog ko.Mayamaya pa ay nakaramdam ako ng isang kamay na marahang yumakap sa bandang balikat ko at hinagod ito."Hmm.." mas lalo ko lang siniksik ang sarili ko sa tabi ko. Well, not thinking what am I hugging at. Masyado pa yatang masarap ang tulog ko para isipin ang mga iyan.Kalauna'y gumalaw ulit ang kamay na nakayakap sa balikat ko. It brought warmth to my body that made me more sleepy. Mukhang mapapatagal pa yata ang tulog ko rito, tulog pa naman ang mga bata ngayon panigurado kaya mamaya na siguro ako babangon.
"Mommy, how about this po?" I heard Matt spoke and so I immediately looked at him. He showed me his drawing, he added some light colors on it that's why he was asking me.I smiled and nodded my head, "That's great, baby! Keep doing it." I said. He just smiled and continued.Binalik ko ulit ang paningin ko sa envelope na hawak ko. It's about the location I planned for my coffee shop. I received some suggestions from the engineer as well as Leo's, and after days of my planning, I made a final decision. Kaya ngayon ay heto't pinadalhan ako ng engineer ko about the structure he was suggesting.I spent almost an hour by just reading the papers inside. Hindi ko alam pero hindi ko matanggal tanggal sa mga labi ko ang ngiti nang biglang maglaro sa isipan ko ang lahat ng pinlano ko habang tinit
MABILIS na lumipas ang araw. Hindi ko lubos akalaing pang apat na buwan na simula noong pinlano ko pa ang pagpapatayo ng sariling negosyo pansamantala.Pero ngayon, heto't araw na ng opening nitong maliit kong coffee shop. Buwan ng Desyembre ngayon, at katulad ng suhestyon ni Leo, may Christmas special event kaming ginanap. Kinakabahan na nga ako. Sana talaga successful.Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon habang pabalik-balik na iniinsayo ang sasabihin ko mamaya. God! I've been working in front of media for years, but here I am, feeling ko tuloy baguhan ako rito. Ayaw ko lang talagang mapahiya.Abala pa ako sa pagpa-practice ng speech ko nang marinig ko ang pagkatok sa pintuan ng kwarto.Mabilis ka agad akong kumilos papunta roon, "
I didn't know that life would be this hard for me. That life would let me experience this all hardships. Ganoon ba talaga kalaki ng naging kasalanan ko? Pinagsisihan ko naman, e. Lahat ng iyon ay pinagsisihan ko na. Pero mukhang ipinamukha lang ng tadhana sa akin na hindi pa ako lubos na natuto at hinayaan niya pa akong makaranas ng ganito kasakit.Ito na yata ang pinakamasakit na pangyayari sa buong buhay ko. Ang makita sa ganitong kalagayan ang mag-ina ko na nag-aagaw buhay, samantalang ako itong buhay na buhay at nakatayo sa harapan nila.I stayed with them for I don't know how long. Nasa isang sulok lamang ako at nanghihinang nakaupo sa sahig habang nakasandal ang katawan ko sa pader at nakatitig lamang sa kanila. Paulit-ulit na tinutusok ang puso ko na para bang pinapatay ako na hindi naman ako namamatay.Tila ba'y nililipad ang isipan ko na parang mababaliw ako na kahit tunog ng mga taong nasa labas ay hindi ko
"Leo!" I heard her flinched. But I can no longer control my anger. Naghalo na ang parehong inis ko sa pangbibintang ng lalaking iyon at ang problema ko sa palulugi nang kompanya. "Shut up, alright?! I know what I am doing!" I shouted. I'm so sorry, hon. Saad ng isip ko. I promise to apologize to her as soon as we got home. What I wanted now is to go home. I badly want to let go all I've been carrying. Lahat ng bigat ng loob ko gusto kong ilabas. I tightly closed my eyes. "Leo, please.." Pero tila ba'y hinimas ang puso ko nang marinig ko ang umiiyak na pagmamakaawa ni Aries na kailanma'y ayaw ko nang marinig pa ulit. Sa isang iglap ay naglaho lahat ng galit na nararamdaman ko at napalitan ng pagsisisi. Sa oras ding iyon ay alam kong pagsisisihan ko rin ang magiging resulta ng pagkakamaling nagawa ko na naman sa pamilya ko. Tila ba'y nasa isang panagi
"Leo! Leo! Mga anak? Asan kayo?" Paulit-ulit kong sigaw hanggang sa tuluyan nang sumuko ang boses ko. Patuloy pa rin ako sa paglalakad sa kawalan. Wala akong makita niisa! Nasa kadiliman ako at tila ba'y isa akong bulag! "Matthew? Feli? Leo?" I called again for the last time until finally I felt the tears in my eyes started to roll down on my cheeks. I can't see anything! Nasaan ba ako?! "Please! Huwag niyo akong iwan!" I pleaded and then that, I lost all my strength as my body fell down. Oh God! What's happening?! I just cried my heart out. I even can hardly breathe caused by such fear I am feeling right now. "Mommy!" Naimulat ko ang mga mata ko nang marinig ko ang boses ng anak kong si Matt na nagpagising ng diwa ko. Mabilis kong naimulat ang mga mata ko at bumungad sa akin ang dalawang mga anak kong nakadungaw sa akin. Pabalikwas akong bumangon at dali-dali sila
"Kumusta naman kayo dyan anak? Ang mga bata kumusta? Maayos ba silang nag-aaral? Iyong kapehan mo?" sunod-sunod na tanong ni nanay.Natawa ako rito. Ito namang si nanay, masyadong halatang namimiss kami e. Palihim naman akong napabuntong-hininga sa konklusyong nabuo sa isip ko. Oo nga, matagal-tagal na rin simula noong huli kaming nakabisita sa probinsya dahil sa pagkabusy naming pareho ni Leo kaya siguro ganoon na lang ang pagkamiss ni nanay nang tumawag ako."Ayos naman po, 'nay. Namiss ka po ng mga bata kaya panay kwento ito at request na tawagan kayo, e kaso si Feli lang ang kasama ko po ngayon, 'nay. Marami na rin pong mga kaibigan itong dalawa, kahit pa noong huling pumasok si Feli sa paaralan." nakangiting sagot ko rito.Mas lalo lamang napangiti si nanay, "Ganoon ba? Magandang balita iyan!" sagot niya at mayamaya'y saglit itong inilagay ang cellphone dahil may bumili sa tindahan.Kaya habang hinihintay si nanay ay sandali kong sinilip si Feli kasa
Time flies fast and we became more close, I became more contented with my family. Ganoon lamang ang naging takbo ng buhay namin at madalas kaming namamasyal tuwing Weekends, I even started to enroll Feli to a homeschool dahil sooner ay babalik na kami sa doktor ni Feli for her operation on her Cochlear implant. I am excited yet nervous. I and Leo were even having a hard time deciding and so we ask for nanay and tatay's help and they immediately agreed as long as the doctor could assure the safety of my princess.Kaya simula noong nakaraang linggo ay si Matt na lamang ang pumapasok sa eskwelahan niya. Sinasama naman namin si Feli dahil hindi siya pwedeng iwan sa bahay lalo na't alas nwebe pa ang dating ng assigned homeschool teacher niya kaya isasama ko muna siya sa akin dito sa shop at uuwi rin kami mamaya."Take care, baby Matt ah? Be good in school." I said to my son and kissed him on his cheeks, I then faced Leo that looked preoccupied, kanina pa siya ganito.
Naalimpungatan ako nang maramdaman ko ang paghalik-halik ni Leo sa aking noo habang magkayakap kami sa ilalim ng kumot. Mas lalo ko lang isiniksik ang sarili ko rito nang lumapat sa hubad kong balat ang malamig na hanging galing sa aircon."Nilalamig ba misis ko?" I heard his husky voice at the top of my head. I nodded my head with my eyes still closed."Oh, let me hug you even more.." And as what he said, he hugged me even tighter that I giggled.Sobra talaga akong napagod kagabi dahil dumalo kami ng selebrasyon sa Thanksgiving nina Sharon at ng asawa niya. Sinama ko na lang din ang mga anak ko pati si Leo kaya opisyal ko na itong napakilala bilang asawa ko.Pag uwi pa ay mas lalo lang yata akong napagod kasi nang-aakit na naman kasi itong damugo kong asawa dahil gusto niya akong sabayan sa pagligo. Sino ba naman ako para tumanggi kong mismong biyaya na ang nasa harap ko? Ugh! So much of that.Thankfully, kinabukasan matapos naging usapan namin no
"Hi, lola! Hi, lolo! Hi, our beautiful titas and tito Marky!" Matthew loudly greeted as soon as he entered the gate.Napagpasyahan kasi naming bumisita rito dahil holiday naman ngayon at mukhang namimiss na nga nila ang kambal."Mga apo!" napangiti agad ako nang marinig ko ang masayang boses ni nanay.Sinalubong ka agad ito ng mga bata at nagmano bago tuluyang niyakap ang kanilang lola, "Namiss ko kayo mga apo!""Kami rin po lola!"Ah, a part of me felt was disappointed to myself. E, paano, nitong mga nagdaang linggo ay hindi ko na masyadong natatawagan sina nanay kahit na alam kong sobrang namimiss na nila ang kambal dahil simula pa noong ipinanganak ko sila ay hindi na ito malayo-layo sa kanila ni tatay.Ilang saglit pa ay nag-angat ng tingin si nanay sa amin ni Leo na ngayo'y kakalabas lang ng kotse habang bitbit ang mga pasalubong namin, "Hi, 'nay!" bati ni Leo."Mga anak! Halikayo! Naghihintay sila sa loob lalo na ang tatay ninyo
And without warning, he kissed me on my lips.I was dumbstruck for seconds until I finally felt his lips moving, and that made my eyes closed as I followed every movement he does.Oh God, I can't deny the fact that I missed this.I was too destucted by our kisses that I didn't notice that my both hands are already travelling to his nape. The other one was busy caressing his smooth hair."Ah, I miss you so much, wife." he whispered between our kisses."I miss you too." I replied.He planted a soundful kiss on my lips before he swiftly took his eyesglasses off and threw it on the bedside table near us.Mayamaya pa ay hinarap ulit ako nito at sinunggaban ako ng isang mapusok na halik. Naramdaman ko ang marahang pagmasahe nito sa aking baywang at unti-unting paglakbay ng kaniyang kamay patungo sa aking pisngi.Hindi ko na alintana ang malapit nang matanggal na tuwalyang nakabalot sa aking katawan dahil sa sensyasyong binibigay nito
Naalimpungatan ako nang makaramdam ako ng kamay sa bandang tiyan ko. Nang idilat ko ang mga mata ko ay ka agad akong napangiwi buhat ng pagkasilaw sa araw na nanggagaling sa bintana nitong kwarto. I again closed my eyes.Kumilos ako para humarap sa gilid, ngunit sa gulat ko ay mas lalo lamang pumulupot ang kamay sa aking baywang. Doon ko lamang napagtantong katabi ko pala si Leo at siya ang may ari nitong kamay na ito.Dinilat ko ang mga mata ko at bumungad sa akin ang tulog na tulog na si Leo habang nakaharap sa akin.It felt somehow like Deja Vu, but it actually wasn't. This is my morning routine back then. I am always the first one to wake up and then I get to spend the whole time staring at his sleeping face with his hand on my tummy. I always does that. Nothing really changed.I stared at his slightly opened mouth. Ang gwapo nga naman talaga nitong isang ito kahit na tulog. Ganoon pa rin talaga ito matulog. I silently laughed