MS11.5: Luke Abe Dyson

HABANG KUMAKAIN, ramdam ko pa rin ang awkwardness between us. Nakatungo lang ako sa pagkain sa kaniyang tapat habang siya naman ay pormal na kumakain, walang kaide-ideya kung paano niya ginawang awkward muli ang pakikitungo ko sa kaniya.

"The Liempo's good. It's not really burnt or uncooked. You did a job well done here."

Napaangat ako ng tingin at tipid siyang nginitian. Buti naman at na-realize niyang walang masama sa niluto ko kahit nananahimik ako.

"But why'd you cut yourself?" tuluyan akong napatigil sa pagkain nang tanungin niya ako tungkol sa nangyari kanina.

With no chance, kaagad ko siyang tiningnan at sinagot saying, "Nagulat lang ako sa sinabi mo, sir. Hindi ko lang na-absorb kaagad kasi ang eerie sa pakiramdam."

Saglit siyang napabungisngis palihim at nabigla ako roon. Ngayon naman, tumatawa na siya. Sa loob kasi ng panahong nagtatrabaho ako under niya ay hindi ko pa siya nakikitang tumatawa. Ngumingiti lang pero kapag kasama ang sekretarya o kaibigan niya.

Ang totoo, naba