KAREN "Salamat po ng marami Mang Tonio at Aling Mameng sa pagpapatuloy sa akin. Pero dito na lang po ako matutulog sa karenderya, tutulong na rin po ako bilang pasasalamat sa pagpapatuloy at sa libreng pagkain po ninyo sa akin," taos puso kung pasasalamat sa kanilang mag-asawa. Kanina kasi'y dito ako dumiretso sa pwesto ko. Nakita nila akong umiiyak habang nakaupo sa ilalim ng mesa ko. Dahil sa nangyari kanina'y hindi na ako nakapasok sa unang subject ko. Ang susunod ay mamaya pang ala-una nang hapon. Nagtataka sila kung bakit hindi raw ako nagtitinda. Kaya nilapitan ako ni Aling Mameng at doon niya ako nakitang umiiyak. Hanggang sa mapilit nila akong dumito muna sa kanila, pinakain at pinakinggan nila ang k'wento ko. Nasabi ko rin sa kanila ang lagay ko. Gaya ng inaasaahn ko hindi nila ako hinusgaan at sinabing tama lang daw na hindi ko ipinalaglag ang anak ko. Naintindihan din nila kung bakit galit si Lola sa akin, maghintay lamang daw ako ng tamang oras at pagkakatao
Karen 20 months later "Kaye anak, huwag masyado malikot, baka mapagalitan tayo ni Miss Menchin." Kausap ko sa aking anak na si Kaye. Mag-sampong buwan na rin ito. Ang bilis ng panahon, parang kailan lang ipinagbubuntis ko pa siya. Naalala ko pa noon nang unang tatlong buwan akong naglilihi. Hirap na hirap akong bumangon dahil sa tindi ng pagsusuka ko. Nakaratay rin ako palagi kaya palagi akong absent. Mabuti na lang at nasa tapat lang ang School kaya nakagagawa pa rin ako ng ibang activities. Mababait man ang mga Professor ko'y still absent pa rin ako. Pero dahil alam nila ang sitwasyon ko't nakikita nilang pursigido ako kaya binibigyan nila ako ng special exam. Nanghihinayang daw sila sa talinong taglay ko. Akalain mong may talino pala akong naitatatago. At syempre nariyan ang mga kaibigan ko na siyang tumulong sa akin all the way mula simula hanggang sa paglaki ng aking tiyan. Hindi mawawala ang kutya sa mata ng ibang tao. Lalo na pag dumaraan kami na malaki ang aki
Karen "Welcome to Sunset Restaurant. What can I help you with?" salubong na pagbati ko sa kakapasok lang na halatang couple dahil sa kapit-tuko ni girl sa partner nito. "A table for two, please," nakangiting sagot din ng lalaki sa akin. "You are both fortunate; we have only one last table for two. Please follow me." Syempre kunyari lang 'yon, may masabi lang. Sumunod naman ang mag-jowang ito sa akin na halatang banyaga ang kasama ng babae. Hay! Sana all na lang talaga. "Would you like a drink before the main course?" tanong ko sa Kanong ito na pagkatangos ng ilong. Napatitig din ako sa mata nito na kulay asul. Wala lang masama ba'ng tingnan? "Honey, what do you want for a drink?" tanong nito sa kasamang nag-bad mood yata bigla. "May kapeng barako ba kayo?" pagtataray nitong tanong sa akin, Ngunit bigla lang ay nagbago ang pananalita at biglang lumambing nang makatingin sa kanya si Kano. Hay, pretender din pala ang babaetang ito. "I'd like a cup of milk tea, please
Karen "We're so sorry Doctor Salazar, sa ginawa sa inyo ng isa sa mga waitress ko," hinging paumanhin ng manager namin kay Paul, na ngayon ko lang nalaman na Salazar pala ang apelyedo niya. Nandirito na kami ngayon sa loob ng resto, Huminto ang sinasakyan ni Ma'am Evelyn nang madaanan niya kaming nagkakagulo kanina sa labas. Hinintuan niya kami nang mamukhaan si Paul. Haist, if I know may pagka-malantod din si Ma'am. G'wapo kasi si Paul kaya nagka-interest. Samantala no'ng nakaraang linggo lang ay walang paki sa isang costumer namin kahit nag-amok ito, hindi kasi pogi kaya gano'n. At bakit ko nga ba naisip na g'wapo siya? Erase-erase. "I'm okay, Ma'am, no worries. I'm a Doctor; I know how to heal myself." Huminto ito saglit upang tingnan muna ako, "But the problem was I needed some medicine to ease the pain." Ano daw, pain? Mukha niya. Ito namang si Ma'am inilapit pa ang mukha kay Paul at pakunyaring tinitignan ang mata nito. Sus, style niya bulok. Meron bang tutulong
Karen Ang sarap ng aking nararamdaman ngayon. Para bang nakatulog ako ng mahimbing dahil sa masarap at sariwang hangin na tumatama sa aking balat. "Baby Kaye!" Nakasanayan ko na naman minsan sa paggising ko'y nakabukas na ang aking dibdib at umiinom ito ng gatas sa akin. Pero sa pagkakataong ito'y dama ko lamang siya sa aking dibdib. Nag-aagaw ang kagustuhan ko pang matulog at gusto na ring bumangon. Kaya Hinawakan ko na lamang siya upang ihiga sa tagiliran ko. Mukhang bumigat kasi ang anak ko. Unti-unti kong inidilat ang mata at nakangiting tinignan ang anak ko sa aking dibdib upang ihiga sana sa aking tabi. Ngunit ganoon na lamang ang aking pagkakagulat nang mukha ng kanyang ama ang siyang una kong nasilayan. Sa sobrang gulat ko'y mabilis kong ikinilos ang dalawang braso at itinulak siyang paalis sa akin. Susunghalin ko na sana ito nang mapagtanto ko muna at inisip ang nangyari kagabi. Baka kasi kusang sumama ang katawang lupa ko sa kanya nang hindi ko maalala, nakaka
Karen "Huh?" "Karen, Sweetie, I know nagkamali ako noon nang iwanan kita that night. But please listen to me first. That night, I mean, nang gabing iyon, nakatanggap ako ng tawag mula sa Manila and ang sabi nila isinugod sa hospital ang Mommy ko. Sa taranta ko, hindi ko na nagawang makapag-paalam sa 'yo ng maayos at nagmadali," mahabang turan nito. Maliwanag at basa na ang aming mukha. Hindi nakaligtas sa akin na mapagmasdan siya ng maigi. Kaya napagtanto ko na namana lamang ni Kaye ang labi at mata ng kanyang ama. "Eh, bakit ka nag-iwan ng pera? Ano 'yon binili mo ang puday ko kasi virgin ako gano'n ba?" nakasimangot ko pang turan. "No, hindi gano'n," depensa nito kaagad at mas nilapit pa ang sarili. Ako nama'y nakapulupot ang mga kamay sa batok nito sa takot na baka mabitawanan ako't malunod ng tuluyan. Pinagdikit niya ang aming noo at nakapikit itong nagsalita. "Yeah, I know, nagkamali ako, dapat sana nadugtungan ko ang sulat ko, o kaya nailagay man lang ang con
WARNING MATURED CONTENT; READ AT YOUR OWN RISK. Karen Totoo ba talaga 'to? Parang hindi ako makapaniwala na boyfriend ko na siya at sinabi niyang mahal niya ako. Kinilig pati ng little pearl ko sa perlas ng silanganan ko, lalo pa at heto siya't pinapapak ako sa aking leeg. Para tuloy siyang bampira. Kahit sino naman siguro kung ganito ka guwapo ang kakagat sayo'y magpapa-ubaya ka na. Kahit sipsipin pa nito ang dugo ko'y ayos lang. Hindi na naman ako matitigok dahil magiging bampira na rin ako gaya niya. "Paul ... ahhh." Halinghing ko ng pisilin niya ang dibdib ko habang ang labi nito'y nasa aking leeg. Mabuti na lang pala at naghilod ako ng mabuti. Parang nahuhulaan na din ito ng evil sister kong talandi pagdating kay Paul. Pero sa pagkakataoing ito'y parang nagkasundo kami. Ang hirap naman kasi pigilan lalo pa't kinalabit na ako nito kanina at binitin. Subukan niya lang akong bitinin ngayon at nang masipa ko ang itlog niyang may xl na cucumber. Walang ka hirap-hirap nito
SOME SCENES ARE RATED SPG Karen "Paul!" Hinang-hina na ako sa sobrang kapaguran at pakiramdam ko'y wala na akong ilalabas pa. Matapos kasi kanina kong saan binuhat ako nito habang nasa loob ang kahabaan nito sa aki'y narito na naman kami sa loob ng banyo. Akala ko'y maliligo lamang kami pero na-scam na naman niya ako. Inilapag ako sa malapad na lababo at doon ako ngayo'y bukang-buka na naman sa kanya. Pakiramdam ko'y parang matatanggal na nito ang aking pearl sa tindi ng kanyang pagsipsip. Sarap na sarap ito sa paglapa sa akin, mas lalo ako dahil ako ang siyang nilalapa niya. Pinaghiwalay niya ng maagi ang aking mga binti gayon din ang pisngi ng akin kung kaya naman mas malinaw niyang nakikita ang kaloob-looban ko. Sa tangkad niya'y wala itong pakialam kong hirap siyang yumuko. Kaya nagbigay ako ng mungkahe sa kanya na siya naman sinunod nito. "Sa baba na lang ako sweetie," sabi ko. Kahit nasa kalagitnaan ako ng kasarapan ay mas nanaisin ko naman na tumigil siya. Kaysa
Karen/Christine "Paul! ahhhh, Sweetie na-miss ko 'yan!" malakas kong halinghing habang nagpapakasasa sa sarap dulot ng mga labi ni Paul na sobra ko ring na-miss. Narito kami ngayon sa bahay kubo namin ni Lola. Dinala ako ni Paul dito, baka raw magising ang aming mga anak lalo pa at maingay raw ako. Gaya ngayon ramdam na ramdam ko ang kahabaan ang dila niya sa loob ng pagkababae ko ngunit hindi ko naman siya makita dahil sa laki ng aking tiyan. "Sweetie, I'm craving for this too," tukoy nito sa aking pagkababae. "Paul, sige pa, ahhh." namimilipit sa sarap kong sagot. Bakit ba pagdating sa ganitong kainan ay nangunguna itong si Paul? Pakiramdam ko kasi'y matatanggal na nito ang aking maliit na pearl na kanina pa nito sinisipsip. Wala itong pakialam kong nakapag-ahit ba ako o hindi. Aba! bahala siya, sa gusto niya kaya tatanggi pa ba ako. Maya-maya'y naabot ng aking kamay ang buhok nito. Walang babala ko itong sinabunutan kasabay nang marating ko ang sukdulan. Inalis nit
Karen/Christine "Ayan, Lola Engrasya, maayos na ang bahay ninyo." Mabilis lumipas ang mga araw. Limang buwan na rin ang ipinagbubuntis ko. Narito kami ngayon sa Baryo Pag-asa. Medyo malawak naman ang lupain na ipinamana sa akin ni Lola. Kaya sa tulong ni Lolo Christ ay nakapagpatayo kami rito ng bahay, sa tabi ng bahay kubo namin ni Lola. Hindi ko binago ang design ng bahay namin. Gusto ko kasing pagpasok ko'y manunumbalik sa aking alaala ang mga panahong palagi niya akong sinisermunan. Mga panahong inaalagaan niya ako't masaya kaming magkasama kahit salat sa salapi. Tanging ang bubong at dingding lamang ang ipinaayos ko, maliban doon ay wala na akong binago. Pinalagyan ko lang ng bakod ang lawak ng lupain ni Lola kaya nasa loob na rin ang kanilang puntod. Ginawa ko lang itong parang isang musileyo. Pasasalamat ko ito dahil hindi nila ako pinabayaan. Malinaw na rin sa akin ang lahat, kung paano akong napunta sa kanila. Naikwento sa akin ito ni Aling Luring, ang nanay
Karen/Christine “I have two sons, Christopher Junior, my eldest, and Christian. My two daughters, Crishayne and Christina, died many years ago after she gave birth. And because of an accident, we thought her daughter died too, but luckily, she's not. And we finally found her after 22 years. I am happy to introduce my long-lost granddaughter, Christine.” Dahan-dahan kong iginalaw ang aking mga paa. Nang marinig ko ang tawag sa akin ni Lolo. Naninibago man ako bilang si Christine ay kailangan ko ng sanayin ang aking sarili. Ako pa rin naman si Karen. Pangalan ko lang ang nagbago. Huling baitang na ng hagdanan nang salubungin ako ni Miguel, isa sa anak ng kasosyo ni Lolo sa negosyo. “I have never seen anyone as beautiful as you, Christine,” salubong nitong sabi sa akin. “Thank you, Mr. Guzman, mambobola ka pala,” nakangiti kong sagot. “Nagsasabi lang ako ng totoo,” ani pa nito. Hindi ko na lamang siya sinagot at lumapit na kay Lolo sa gitna ng entablado. “Ladies and
“Should anyone present know of any reason that this couple should not be joined in holy matrimony, speak now or forever hold your peace,” tanong ng Pari. Tahimik ang lahat hanggang lumabas ang isang sopistikadang babae upang ito’y tumutol. “I object!” sigaw nito at naglakad sa harapan. “Shayne Holly?! But why? May relasyon ba kayo ni Paul?” nagtatakang tanong ni Mr. Humes. “Hmm, Kuya Fidel wala sa akin, pero sa pamangkin ko, meron,” sagot ni Shayne. “Miss Holly, please don’t make a scene here and interrupt for my daughter's wedding! Father, please continue,” ani naman ni Ginang Humes ang Mommy ni Criselda. “What? Me, actually I have no intention of ruining your daughter's wedding. But … “Shayne, ano ba’ng eksena ito? Huwag mong sabihin na karelasyon mo si Paulo?” galit na tanong muli ni Mr. Humes. “Of course not, Kuya Fidel, but to your real daughter Christine, yes,” sagot nito. “What are you talking about?” “See it for yourself and try to look at her face, Kuy
Karen Naging tahimik ang paligid sa amin ni Paul. Nanatili pa rin ako sa kanyang tabi. Kailangan niya ako ngayon. Saka ko na lamang iisipin ang tungkol sa aming dalawa. Hindi man sabihin ni Paul sa akin kung ano ang saloobin niya’y alam kong sinisisi niya ang kanyang sarili sa biglaang pagkawala ng Lola niya. Ramdam ko ang sakit. Ganyan na ganyan din ako noon nang mamatay si Lola ko. Pero iba si Paul. Hindi ko na siya nakita pa na umiyak kahit sa huling hantungan ng Lola niya. Wala siyang nais na makausap. Maski ako’y hindi niya gaano kinakausap. Hindi rin siya halos sa akin tumatabi sa pagtulog. Hinahayaan ko na lamang ito’t nauunawaan ang kanyang pinagdaraanan. Nag-leave din siya sa trabaho at maski ang mga kaibigan nito’y hindi niya gaano kinakausap. Gusto lagi ay mapag-isa. Kinausap rin ako ng Mama niya at tinanong kong may sinasabi raw ba sa akin si Paul. Wala akong maisagot. Dahil maski ako’y nilalayuan niya. Ang sabi lang nila sa akin ay habaan ko ang pas
KAREN "Hindi ba si Cris ang ... "She is, ayaw kong pakasalan si Cris kaya kinuha nila sa amin ang full Authority ng negosyong pinaghirapan ni Abuelo at Abuela." Natigilan ako sa sinabi ni Paul at napaupo. "What's wrong?" tanong niya. Nagsimula magkwento si Paul ng kabataan nila ni Cris. May naganap daw na kasunduan noon ang Lolo niya at Lolo ni Cris, na pagdating daw ng araw ay magpapakasal ang kanilang mga apo. Pero maagang namatay ang Lolo niya at tutol naman si Abuela kaya hindi na natupad ang kasunduan. Hanggang malaman na lang daw nila na bigla na lang kinuha sa kanila ang pamamalakad ng kompanya nila. May pinakita raw na katibayan ang Papa ni Cris sa naganap na kasunduan noon na nagsasabing kapag hindi natupad ang usapan nila'y mapupunta sa mga Humes ang kompanyang pinaghirapan ng Lolo ni Paul. "Wala naman, sumagi lang sa isip ko na isa pala ako sa dahilan kung bakit ka nahihirapan," seryoso kong turan at tiningnan siya. Hindi ko maiwasan ang pagpatak ng aking mga
Karen Naging maayos naman ang takbo ng relasyon namin ni Paul. Sa University female dormitory rin ako tumira. At least hindi na ako aligaga sa kamamadali. Nakatipid din ako ng pamasahe. At higit sa lahat, no boys allowed. Kaya medyo nakaligtas ang pempem ko. Hindi naman sa ayaw ko no, aba! Masarap kaya. Kaya nga lang, hindi kasi nabubusog si Paul ng isang putok. Mahirap e-explained. Nang una, ayaw niya ng set-up namin. Nagtampo pa nga siya at hindi nagpakita ng isang linggo. Pero hindi rin niya ako natiis. Ang arte niya. Palibhasa Gurangers na. So, ayon sabik na sabik ang gurang na si Paul sa alindog ko. Ganoon ang naging routines naming dalawa sa loob ng isang taon. My gosh, ang bilis ng happenings sa buhay ko. Isang taon na lang graduate na ako. And because of my sosyal friends Ausley and Chel. Their English turns out like this. “Karen, let's make pasok na to our class!" Ausley, said. "Wait lang! I'm making kain pa!" sagot ko rin. “Kare
Karen Mabilis lumipas ang araw. Hanggang umabot na ng isang buwan. At sa loob ng mga araw na lumipas ay halos naubos na namin ang lahat ng posisyon sa kama. Ikaw ba naman magkaroon ng Fiance na walang kasing hilig ay iwan ko na lang kung makakalakad pa kayo. Nakapagpahinga lang yata ako ng dalawin ako ng buwanang regla ko. Mabuti na lamang at hindi nag-three points shoot si Paul Mabuti na lang at nagmentis din ito. Gusto ko pang makatapos ng pag-aaral ng hindi muna nagbubuntis. At syempre, pagkatapos ay hiniling ko sa kanya na bigyan niya ako ng gamot para malusaw ang bisa ng tam*d niyang ipapasok sa akin. Sa sobrang bisa nito'y maari mo nang gawing panglinis ng kubeta. Amoy chlorine kasi. At nang tanungin ko si Paul kong bakit ganoon ang amoy ay wala naman siyang maibigay na sagot. Haist akala ko matalino siya. Kaya naisip kong tanungin si Doc Rex. Nag-aabang ako ngayon ng taxi sa labas ng University. Gusto ko sanang mag-jeep na lang kaya lang ayaw ni Paul na maag
Karen "Ahhh, Paul." Naalog na yata ang ulo ko sa lakas ng pagbayo sa akin ngayon ni Paul. Paurong kasi ako nang paurong sa dulo ng kama kaya tumatama na ngayon ang ulo ko sa matigas na kahoy na may manipis na kutson. "Paul, baka maalog ang utak sa bilis mo," 'di ko mapigilang komento. Natawa naman ito at mabilis akong hinila pababa. "Sorry Sweetie," sabi lang nito at nagpatuloy. Pang-ilang putok na niya ito sa akin ngayong gabi at pang ilang posisyon na niya ito. Ang sakit na rin ng kepay ko sa walang sawang pagkadyot ni Paul. Maya-maya'y hinugot ang kanya sa akin at hinila ang isa kong paa hanggang mapunta ang dulo ng aking pang-upo sa dulo ng kama at doon sinubsob naman muli ang mukha. Walang sawa na naman niya itong dinilaan na parang ice cream na natutunaw kaya ramdam na ramdam ko ang lapad ng dila nito at pagdating sa dulo naman ay sisipsipin naman ang little pearl kong namamaga na yata at lumaki dahil kanina pa nito nilalantakan. Hindi pa ito nakuntento't mas ibin