69"Ah, Iha, can we talk?” Natigilan ako sa pagtayo nang marinig iyon galing kay Tita Vina. Plano na sana naming bumalik sa kwarto at maghintay ng ilang saglit para makapagpaalam kay Yrony. We need to go home, lalo na at may pasok pa bukas ang kambal. Sana lang pumayag siya na umuwi ang kambal ngayon, hindi ko rin naman kayang iwan sila kung nagkataon na ayaw niyang umuwi pa sila.Alam kong sinabi na niya na hindi niya ipipilit na makuha sila sa puder niya, pero hindi pa rin talaga maalis sa akin ang tungkol doon at mga posibilidad.“Ako na ang bahala sa kambal. Hintayin ka na lang namin sa kwarto,” Anna immediately said, even though I hadn't said anything yet.Bumuntong hininga ako. Ngumiti ako at tumango kay Anna. “Salamat,” ani ko pa. Pinanood ko pa ang paglapit niya sa kambal.“Let's go?” Si Anna sa kambal, pero pansin na pansin ang pagtingin ni Rony sa akin at sunod ay tinignan si Tita Vina.Someone called Yrony earlier, so he went out for a while, followed by Tito Ali and Denv
70He didn't cheat me. Yrony didn't cheat on me. Hindi ko alam kung bakit sa sitwasyon na ito, nakaramdam ako ng hindi ko naipaliwag na saya. If he really didn't cheat on me, ang ibig sabihin lang non ay totoo iyong nararamdaman niya sa akin, pero…Pero paano nila maipapaliwag ang tungkol sa letrato at recorded na pinadala sa akin noong araw na iyon. Naguguluhan ako, pero kung talagang plano lang ang lahat, pati ang mga bagay na iyon, walang katotohanan.Alam kong hindi ito ang tama para masiyahan dahil kahit totoo nga ang lahat ng pinaramdam niya sa akin noon, wala rin naman na iyon patutunguhan pa ngayon.Mapait mang isipin, pero tapos na kami ngayon. Galit na galit siya at hindi ko pwedeng kalimutan na kahit balik baliktarin ang mundo, may asawa na ako at hindi ko pwedeng iwan sa ere si Ivo.Nalaglag ang balikat ko nang maisip ang lahat ng iyon.“Tungkol—” Hindi natuloy ni Tita Vina ang sasabihin nang tumingin siya sa likuran ko."Nothing happened to Kuya and Daisy. He just made Ku
71Tumingin ako sa labas at pinanood ang mga naglalakihang puno na nadaraanan namin. Hindi ko iyon napansin noong papunta kami sa lugar na ‘to dahil sa pag-aalala ko, pero ngayon ko lang napansin na malayo pala ito sa syudad.Napasulyap ako sa harap ko nang may cellphone siyang iniaabot. Obviously It's not my phone. “Bakit?” Taka kong tanong sa kanya at tinignan siya. Hindi ko tuloy alam kung kukunin ko ba ang phone na iniaabot niya o ano.This time hindi niya ako sinulyapan at tumingin lang ng deretso habang ang isang kamay niya ay nanatili sa manobela.“Heto muna ang gamitin mo sa ngayon. That's my phone,” walang kaemosyon emosyong sambit niya sa akin nang hindi pa rin ako tinitignan.Cellphone niya? Pero bakit?“Huh? Pero pwede naman akong bumili na lang ng iba sa ngayon para may magamit ako. Basta ibalik mo lang iyong phone ko kapag—” Hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang magsalita siya "I need to text and call you for the twins. If you buy new phone, I won't know what your num
72Baby:I am still mad at you, but where's my babies? Have they eaten already?Umawang ang labi ko nang mabasa ko iyon.Number ko iyon dahil nasa sa kanya ang phone ko, iyon ang ginagamit niya ngayon pata itext ako. Ang phone naman niya na binigay niya kanina ay gamit ko ngayon. Gusto ko naman kasi talaga na balikan na lang ang phone na naiwan niya, pero naisip ko na galit na nga siya sa akin, tapos ngayon, mas galit pa. Pero, baby? Muli kong tinignan ang pangalan na naka register sa number ko. Baby talaga ang nilagay niya na pangalan ko rito sa phone niya?I snorted. I even saw my picture on his lock screen and home screen. And all those photos—I don't know when he took them.That one was when we were on the island, nasa duyan ako non habang tulala, but that other photo was when I was in the conference room while frowning and looking at the paper I was holding. I don't know how I will feel now while seeing everything like this.And I really don't know why he captured a photo like t
73"I'll go to Daddy later to talk to him," I said while still sleepy as I entered the kitchen. Mula kasi sa sala ay nakakarinig ako ng ingay sa kusina kaya agad na akong nagsalita kahit papasok pa lang ako sa kusina at hindi ko pa nakikita si Ivo.Wala naman si manang at ang yaya nila Zally kaya alam kong si Ivo ang nasa kusina ngayon, pero halos mapako ang paa ko nang makita ko ang likod ng taong iyon.His back was familiar, and his scent already covered my nose. Napasinghab ako.Kahit likod lang ay alam kung hindi na si Ivo iyon. This guy was wearing a white shirt and may suot din na apron. Nakatalikod siya sa akin habang hinahalo ang niluluto niya. “Anong oras ang pasok nila?” Saka lang ako natauhan nang marinig ko siyang nagsalita at tanungin iyon sa akin, pero kahit na tinanong niya iyon, nananatili pa rin siyang nakaharap sa niluluto niya at hindi man lang ako sinulyapan habang tinatanong iyon.Hindi ako nakasagot agad dahilan kaya sinulyapan niya ako ng mabilis at tinaasan p
74“Mommy, Kuya was telling nonsense thing,” pagpasok pa lang namin sa condo ay agad ng nagsalita si Zally. Umuwi nga kami kahit na hindi pa namin nalalaman ang punot dulo ng nangyare at kahit na hindi pa kami nakakausap ng Principal. Zally was just continuing to cry in the car a while ago. We tried to ask her what really happened, but she didn't answer me, while Rony stopped crying and just remained silent, but I still heard his sobbing dahil nga sa galing ito sa pag iyak.Pareho kaming napasulyap ni Ivo kay Zally nang magsalita na siya."He is telling us that Papa Ninong of Vanie is our father. T-That's nonsense, right?” she said and asked while sobbing. I gasped. Ivo and I looked at each other. We also looked at Rony after that, and we saw him going straight to their room even though he heard what Zally said.I want to talk to Zally first, but I think I need to talk to Rony first. I want to ask him why he is suddenly doing that to Yrony because we already talked last night. I wan
75"I'm sorry," was all I said nang tuluyan ko siyang maabutan sa paglalakad. He stopped walking after hearing that from me. I bit my lower lip as I bent my head down.I am too shy around him right now because I know that I am the reason why the twins are like that. If I hadn't kept it a secret for years and if I just let the twins and Yrony know about each other, it wouldn't have happened like this. Kung hindi ko sana hinayaang kainin ako ng galit ko noon sana hindi naging ganito. Hindi sana naging ganito kahirap ang lahat para sa kambal at para kay Yrony. Wala sanang nasasaktan ng ganito ngayon. If I can just hurt myself right now, ginawa ko na because I know that all of this was my fault.Kung bubulyawan niya ako ngayon, hindi ako sasagot. Hahayaan ko siyang bulyawan ako hanggang sa mailabas niya ang galit niya. Tatanggapin ko lang lahat ng mga masasakit na salita niya. What he felt right now was too much dahil wala naman siyang kasalanan. Una pa lang, wala naman siyang kasalanan.
76I will be happy, pero hindi ibig sabihin non ay hindi na ako masasaktan. If that will be really happened, alam kung masasaktan ako. I want to ask Anna about it, kasi baka may nasabi si Kyle sa kanya, pero pinigilan ko ang sarili ko.“Come on, Affeya. Don't stay in this marriage just because you feel pity for me. I'm fine to be alone,” biglang mahinahong sambit niya sa akin.“You already do everything for me, Ivo,” that's the only thing I said and smiled at him.Nanatili siya sa tabi ko ng ilang taon kahit na pwedeng pwede niya akong bitawan, ngayon ako naman ang mananatili sa tabi niya. Si Ivo ang naghatid sa kambal sa skwelahan, habang ako naman ay dumeretso sa opisina. I already got my own car, lalo na at minsan ay kailangan kong umalis at pumunta sa site para tignan ang mga ginagawa nila.Pagkatapos ko sa opisina ko, agad akong nagtungo sa site. Medyo malayo rin kasi ang site sa opisina kaya talagang kailangan na kailangan na ang kotse.Isang oras ang byahe papunta roon, and wh