Chapter 4 : The Reason

"Ha?" parang tanga na sabi ko. Napanganga na lang ako sa sobrang kabiglaan. Nabitiwan ako ang papa saka tiningnan ang mga mukha ng tatlo. Seryoso silang lahat.

Lumipas ang ilang segundo pero wala pa ring sumisigaw sa kanila ng 'April Fools!' Kungsabagay ay hindi rin naman April ngayon.

"S-seryoso kayo?" Awkward akong natawa. Walang tumawa. Hindi sinasadya na napatingin ako kay Ien at lumaban naman ito ng titigan. Nang hindi ko kinaya ang paraan ng pagtitig nito kaya si Estrella naman ang napasadahan ko ng tingin. Napansin ko na parehas sila ng ilong ni Ien, pati na mga mata, mag-ina nga talaga sila.

"Napag-usapan na namin ito ng iyong ama," sabi na naman ng matandang babae. "Marriage for convenience lang ang mamamagitan sa inyo ng aking anak. Think of it as a job—a very high paying job. Kapag na-accomplish na ang nakasulat sa last will and testament byenan ko, pwede na kayong maghiwalay and you can have what is due to you. Aw, don't look so shocked, alam kong deep inside ay gustong-gusto mo rin naman ito."

"Ano?" buong diin na sabi ko, gustong gusto ko nang sakalin ang babaeng ito.

"Karl, talk some sense into your daughter," pagdidismiss sa akin ng matanda. Dumukot ito ng sterling cigarette case mula sa leather bag nito at nagsindi ng sigarilyo.

Nag-excuse si papa sa mag-ina at hinila ako papunta sa balkonahe ng penthouse.

"Ma, `di ba ang sabi ni Dr. Castro `wag na kayong manigarilyo?" narinig ko pang sabi ni Ien sa mama nito bago kami tuluyang makalabas sa balkonahe.

"I'm stressed, honey, I deserve a smoke." Humithit-buga ang ginang bago bumaling ulit sa anak. "Do you think she's gold-digger enough to accept the offer?"

Isinarado ko ang salaming pinto ng balkonahe. Hindi ako nagsalita, tinitigan ko lang ang papa ko habang nakasandal sa pasimano ng balkonahe. Sa tindi ng inis ko, nakalimutan kong takot nga pala ako sa heights.

"Cha..." Nag-aalangan na banggit ni papa sa palayaw ko, tinatantya niya kung galit ako. Nang hindi ako nagreact ay bumuntong hininga siya at tumingin sa malayo. "Ginawa ko lang naman ito dahil gusto kong maging maayos ang buhay mo kapag wala na ako. Naisip ko kasi, kapag nakapag-asawa ka ng mayaman hindi mo na kailangan na magtrabaho ng husto. Lahat ng sahod at raket mo, sa gamot at pagkain lang nauubos. Gusto ko lang naman na guminhawa ang buhay mo, anak."

Tiningnan ko siya ng masama saka humalukipkip. Para namang hindi ko gusto ang ganu'n.

"Tulad ng sabi ko kanina matalik kong kaibigan ang papa ni Ien, kasosyo ko siya sa dati nating printing and publishing business," pagpapatuloy ni papa. "Nang magkasakit ang mama mo ay wala akong nagawa kung 'di ang ibenta ang share ko sa kanya para makabayad sa lahat ng gastos sa ospital... Napakabata mo pa nu'n para maalala ang mga iyon, Charity. Hanggang sa tuluyan na ngang namatay ang mama mo."

Parang gusto kong pagsisihan ang inasal ko kanina habang pinapakinggan ang papa ko na nagkukwento tungkol sa dati naming buhay. Ang totoo ay alam ko na nga ang kwentong ito noon pa, naikwento niya iyon isang beses na galing siya sa birthday ng dating boss niya at umuwing lasing. Natatandaan ko, iyak siya nang iyak noon sa sobrang pagkamiss sa mama ko at sa sobrang panghihinayang sa nawala naming negosyo at ari-arian. Hindi na namin pinag-usapan ang bagay na iyon magmula noon. Ngayon na lang ito naungkat ulit.

"Nang maubos ang lahat ng pinaghirapan ko, hindi na ako nagpakita sa lahat ng kakilala ko dahil sa sobrang kahihiyan." Umiiyak na ngayon si papa pero hindi ko siya tinangkang pigilan sa pagsasalita. Matagal na niyang kinikimkim ang mga luhang iyon sa pag-aakalang mapapatatag siya niyon, gusto kong ilabas niya iyon lahat. "Pero mahina ako, anak. Ni hindi man lang kita napag-aral sa kolehiyo. Noong debut mo, hindi man lamang kita nabigyan ng handa."

Napangiwi ako nang maalala ang 18th birthday ko, softdrinks at isang slice ng eggpie lang ang handa ko, share pa kami. Pero ayos lang, ang mahalaga magkasama kaming dalawa.

"Nakikita ko na sobrang nahihirapan ka na kaya nu'ng kinausap ako ni Ien, hindi na ako nagdalawang-isip, pumayag ako agad ."

"Pero bakit ako? Ang daming babae d'yan na pwede niyang mapangasawa, bakit ako pa? Tsaka ano 'yung sinasabi ng hukluban niyang ina na last will and testament?" hindi na napigilang tanong ko, hindi naman sa nagpapaka-ipokrita ako o ano, gusto ko rin na guminhawa ang buhay namin ng papa ko. Ang goal ko nga ay makapag-asawa ng mayaman kung hindi man ako magtagumpay sa career ko, pero syempre gusto ko rin malaman kung bakit meron na lang lumitaw na isang Ien para tuparin ang goal ko na iyon. At ano ang kapalit?

"Namatay na si Jun ilang taon na ang nakararaan. Sa palagay ko ay hindi pa rin niya ako nakakalimutan dahil ang sabi niya sa huli niyang testamento, walang makukuhang mana si Ien hangga't hindi siya nagpapakasal," paliwanag ni papa na medyo sumaya na ang anyo. "Kung sabagay ay matagal ka nang gusto ni Jun para sa anak niya."

"Teka lang, akala ko ba byenan ni Estrella 'yung may last will?"

"Ang alam ko buhay pa ang lolo ni Ien. Baka nagkamali lang ng banggit si Estrella."

"Okay," umismid ako sabay halukipkip. "Eh, ano naman ang mangyayari kapag hindi ako nagpakasal sa kanya?"

"Mapupunta sa mga charity institutions ang lahat. Sinubukan na nilang gawan ng paraan para labanan ang testamento, para hindi na kailanganin pang magpakasal kayo, naghanap na rin sila ng ibang testamento... pero nauwi lang sa wala ang lahat. Tuso talaga iyong si Jun kahit kailan. Tsk tsk."

"Ah, kaya naman pala," naka-isnab na sabi ko. "At kailan n'yo naman nalaman ang tungkol dito?"

"Mga isang buwan na rin," sagot ni papa. "'Yun ang dahilan kaya pilit kitang pinapupunta sa blind date, para makilala mo si Ien, para hindi ka mabigla sa pagpapakasal ninyo... Pero matigas ang ulo mo, set siya nang set ng date pero ni isa wala kang pinuntahan."

Napa-oh na lang ako habang bumabalik sa balintataw ang pamimilit niya sa akin na makipag-date sa nirereto niya, pero dahil naging abala ako sa trabaho at mga raket ay hindi ko pinapansin. Isa pa, ang buong akala ko ay kung sino-sino lang ang nirereto niya. May nireto na kasi siya sa akin noon, naging boyfriend ko pa nga, si Toby. Kahihiwalay lang namin nitong nakaraang dalawang buwan. Fresh pa ang sugat na iniwan ng lalaking iyon sa puso ko kaya ayaw ko sanang makipagdate muna.

Baka kasi magbago rin ang isip ni Toby at ma-realize na mali ito ng desisyon na makipagbreak dahil lang...

"Pag-usapan ninyo ni Ien ang tungkol dito."

"Ayoko sa kanya," may pinalidad na sabi ko. "Kahit tutukan n'yo ako ng baril, hindi ako magpapakasal sa unggoy na 'yun."

"Charity, anak..." simula sana ni papa pero mabilis ko siyang sinansala.

Ipinakita ko ang mga marka ng kamay ni Ien sa braso ko. "Sinaktan niya ako. Kinaladkad niya ako, itinulak pa nga niya ako papasok dito sa penthouse, papa! Hindi n'yo ba 'yun nakita?"

"Nakita kong bumagsak ka anak. Pero alam mo namang may pagka-clumsy ka, baka nadapa ka lang."

"Hindi ako clumsy!" tiim ang mga bagang na sabi ko, kahit sa sarili kong ama ay talagang naiinis na ako.

"Kilala ko si Ien, Charity, hindi siya nananakit ng babae."

"Paano n'yo naman nalaman, eh matagal na kamo kayong hindi nagkikita?"

"May nanay siya. Hindi niya gagawin sa ibang babae ang ayaw niyang gawin sa nanay niya. Alam ko rin na pinalaki siya ni Estrella nang maayos."

"Maayos? Nakita n'yo ba 'yung mangkukulam na 'yon kung paano umasta? Tapos iniisip n'yo na maayos niyang napalaki ang anak niya?"

"Cha..."

"Tapos na ang usapan natin, papa," sabi ko sa matigas na tono. "Ayoko sa lalaking iyon. Kung gusto n'yo, kayo ang magpakasal sa kanya. I'll earn my own millions."

"And how will you do that, Charity?" tanong ng mababang boses sa likod ko at tumahip ang dibdib ko sa sobrang gulat.

Sabay kaming napalingon ni papa sa nagsalita. Nakatayo si Ien sa may pintuan ng balkonahe—kanina pa kaya siya roon? Ano kayang narinig niya? Bakit hindi ko man lang narinig na nagbukas ang salaming pinto? Nakapamulsa at expressionless ang mukha ng binata pero ang gwapo pa rin tingnan.

Heh! Gwapo. Tumigil ka nga, Charity!

"By doing great in my job," taas-noong sagot ko. Hindi ako papayag na maliitin ng isang 'to.

"In a small food factory?" sabi ni Ien na ngumisi ng nang-uuyam. "Fat chance."

"Talaga! Bakit?" Humalukipkip ako. "Minamaliit mo 'ko porke't sa factory ako nagta-trabaho? Hoy, kung walang factory, wala kang kakaining canned goods!"

"I don't eat 'canned goods.'"

"Wala akong paki." Inirapan ko siya sabay baling kay papa sa tabi ko. "Nakikita mo ba 'to, pa? Ang yabang—"

Pero wala ang papa ko sa tabi ko. Saan nagpunta 'yun?

"Kanina pa siya nakaalis. Kausap niya si mama sa sala," pag-iimporma ni Ien sa akin. Inirapan ko siya lalo tapos ay humakbang na papasok sa penthouse pero pinigilan ni Ien ang braso ko. "Why are you doing this?"

"Ang alin?" asik ko sabay piksi sa braso ko pero hinigpitan lang ni Ien ang pagkakahawak doon.

"This. Giving me, your father, and yourself a hard time. Kapag nagpakasal ka sa akin magiging maayos na ang lahat, magiging madali na para sa 'yo ang umangat sa buhay. Bakit? Bakit ayaw mo? Bakit nagmamatigas ka pa?" Nakikita ko sa mukha ni Ien ang sobrang pagtataka at frustration dahil hindi niya ako maintindihan.

"Kung ikaw rin lang," buong tapang na sabi ko, sinalubong ng titig ang nakatutunaw niyang mga mata. "Hindi bale na lang. Psycho."

Pumiksi akong muli pero hindi niya pa rin ako binitiwan. Nanlaki ang mga mata ni Ien halatang hindi niya inaasahan ang sinabi ko, nanlaki din ang mga butas ng ilong niya. Ilang beses siyang bumuntong hininga na parang pinipilit pakalmahin ang sarili habang nakapikit nang mariin. Mayamaya ay dumilat siyang muli at puno ng galit ang mga mata na tumingin sa akin. "You're going to marry me... I'll make sure you will."

"Ah, talaga? Paano naman mangyayari 'yun?" Hamon ko sa kanya at sa buong pagkamangha ko ay ngumiti siya nang nakakaloko na para bang panalo na siya.

"I'll make your life miserable. I'll do anything in my power to strike you down. Sisiguraduhin ko na gagapang ka pabalik sa akin. Ikaw ang magmamakaawang makasal tayong dalawa."

Ako naman ang ngumisi. "Wow. Nanginginig ako sa takot."

Pumiksi ako ulit at sa wakas ay nabawi ko rin ang braso ko. Nilagpasan ko siya nang taas-noo.

Hah! Kasal? Asa siya. Hindi ako basta-basta napapayuko.

Iniwan ko nga siyang nakatulala.

Mwahahahaha.

________