Share

Chapter 3

Author: Otome
last update Last Updated: 2021-09-05 15:52:12

***

Nakarinig ako ng mga nagi-iyakan, mahihina pero napaka dami ng iyak na naririnig ko. Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata ko, hinintay ko mag-adjust sa konting liwanag ang paningin ko, hanggang sa nakakita na'ko nang maayos.

Laking gulat ko sa nakita, nasa isang kwarto ako, kada gilid may kulungan ng mga babaeng walang saplot. Puro sugat at pasa sila, magugulo ang buhok, may kadena sila sa leeg at sa gilid nila may pagkain at tubig na nakalagay na dog bowl, kailangan pa nila yumuko para kumain.

Ginawa silang parang aso.

Napatakip ako ng aking bibig, nakakasuka ang lugar na'to. Biglang isang babae hindi maganda ang nakikita ko.

Ang lalong nag-pakulo ng dugo ko ay may nakita pakong mga batang babae. Tumayo ako para malapitan man lang sila, pero hindi ko nagawa, pag tingin ko sa sarili ko ay may nakapulupot na tali sa buong katawan ko. Hindi ko maigalaw ang kamay at paa ko, nag-panic ako pero pilit kong pina kalma ang sarili ko. Tinignan ko ang paligid, medyo maalingasaw ang amoy dito dahil mukang hindi sila pinapaliguan. Puno ng awa ang mga mata ko sakanila.

“Sino ang may gawa nito sainyo?” tanong ko sa mga babaeng mas malapit ang kulungan sa pwesto ko.

“Wala s'yang awa, lahat kami winalanghiya nya,” iyak ng isang babae.

“He burned my body with cigarettes,” mahinang sabi ng isa pang babae.

Kita ko ang mga maliliit na sunog sa katawan nya, maliit lang pero napakadami ng paso nya. Hindi ko maimagine ang hirap na dinanas nya.

“Pina gangbang n'ya ako sa buong tauhan nya,” tulalang sabi ng isa pang babae, nasa malayo ang tingin n'ya.

“Muntik n-na'ko ma-mamatay nung araw nayon, pero sana… sana nga namatay nalang a-ako, h-hindi ko masikmura ang lugar na'to,” tumulo ang luha sa mga mata n'ya, tumalikod s'ya at tahimik na umiyak.

Kanya-kanya silang sabi ng nga hinanaing nila, kahit na hindi ko sila kilala ay parang gusto ko sisisihin ang sarili ko dahil wala akong magawa, kundi panoodin ang paghihinagpis nila.

Nakarinig kami nang pagbukas ng pinto at dun ko nakita ang matandang nakausap ko. Lahat sila ay nag si tahimik. Malawak ang ngiti sakin ng matanda nang makita n'ya ako, lumapit sya at tinapat ang mukha n'ya sa mukha ko, agad akong lumayo, alam kong kita sa mukha ko ang pandidiri sakanya.

“Magiging isa ka sa mga koleksyon ko,” sabi n'ya.

“Hayop ka,” mahina kong sabi pero may diin. Ngumisi sya at mahinang tumawa.

“Tapang ah, gusto ko yan,” asar n'ya sakin at tinapik-tapik ang pisngi ko. Napapikit ako sa sobrang pandidiri sakanya, napadikit nalang ako sa pader sa kakalayo para hindi ako mahawakan ng madudumi n'yang kamay.

Gusto ko masuka, sa bawat tapik ay ramdam ko ang hagod n'ya sa pisngi ko.

Nagtatangis na ang bagang ko at sobrang gigil na ang naramdaman ko. Nakarinig nanaman ako nang pagbukas ng pinto at pumasok ang mga tauhan ng matanda. May hila-hilang isang batang babae.

“Sabi n'yo po may toys dito, nasaan na po?” sabi ng bata.

Napakagat ako ng ibabang labi ko, napaka inosente ng bata at may headband pa s'yang suot. Dahil dun ay naalala ko ang kapatid ko.

Napapikit ako at mahinang napa iling.

Hindi, may isa na namang bata ang masisira ang buhay.

“Bring her inside my room,” utos ng matanda.

“Doon tayo maglalaro ineng,” sabi pa ng matanda sabay mahinang tumawa.

Mabilis akong napalingon at tinitigan s'ya ng masama. Tumigil s'ya sa pagtawa at tumingin sakin.

“What? You wanna come?” natatawa n'yang sabi.

Bago pa ako makapag-salita ay sinenyasan nya na ang mga tauhan nya, agad na may isang humila sa'kin papasok sa isang silid. Nakita ko pa ang mga naaawang tingin ng mga biktima sakin at sa bata pagka-sara ng pinto. Inalis nila ang tali sa buong katawan ko pero may naiwan pading tali sa kamay ko. Binuksan ng matanda ang ilaw, don ko nakita ang mga gamit nya sa kwarto n'ya.

“Hayop ka talaga!” napatayo ako.

Mga laruan sa makikipagtalik ang meron s'ya sa buong kwarto n'ya, walanghiya s'ya! puro kahayupan ang ginagawa n'ya sa mga babaeng nandito. Sinugod ko s'ya kahit na nakatali ang mga kamay ko, may bigla s'yang kinuha na spear na naka sandal sa gilid ng pader. Kala ko isasaksak n'ya yon sakin, pero mali ako, tinapat n'ya lang yon sakin, umilaw ang spear n'ya at bigla nalang akong tumalsik sa pader.

Napadaing ako ng matindi at parang may nabali akong buto sa likod.

“P-panong nangyare yun?” mahinang tanong ko sa sarili ko. Hindi nya ako hinawakan man lang, pero napatalsik n'ya ako.

Naramdaman kong may tumulong dugo sa noo ko.

“Ate!” sigaw ng bata at tumakbo papunta sa'kin.

Tinulungan n'ya akong tumayo, kahit papano napangiti ako sa ginawa n'ya. Masama kong tinignan ang matanda at ang hawak n'ya, may kapangyarihan ang hawak nya. Hindi ko alam kung ano ang tawag don pero alam kong doon nanggagaling ang enerhiya nag-patalsik sa'kin.

Nilingon ko ang bata, nasa tabi ko parin s'ya at mukang ayaw nang malapit sa matanda. Umupo ako at pasimple s'yang binulungan, kailangan may gawin ako.

“Magtago ka sa likod ko, kunyare takot na takot ka at saka mo tanggalin ang tali sa kamay ko. Wag ka papahalata sakanya, itatakas kita dito, hindi ito ang lugar para mag laro, delikado dito,” mahinang sabi ko sa bata at maliit na ngumiti sakanya.

Mabilis nagtago ang bata sa likod ko, naka mata lang ako sa matanda, binabantayan ko ang bawat kilos n'ya. Medyo nakahinga ako ng maluwag nang ibalik n'ya ulit ang spear sa pag kakasandal sa pader. May kinuha s'ya sa drawer ng lamesa n'ya, lumaki ang mata ko. Mga kadena at tali ang nilabas n'ya, meron pang latigo, bumilis ang pahinga ko sa sobrang gigil.

Nag h***d s'ya ng t-shirt na suot n'ya. Mabilis syang lumapit sa pwesto namin at hinablot ang batang babae na nasa likod ko. Pipigilan ko sana pero hindi pa pala tuluyang natanggal ang tali sa kamay ko. Nakita ko nang pilit tinatali ng matanda ang bata para dina makawala, nag madali na'kong kinalas ang tali sa kamay ko, sobrang higpit parin nito, pero dahil medyo naluwagan na ng bata kanina ay alam kong kaya ko na tong tanggalin mag-isa.

“Wag po!” napalingon ako. Nakita ko ang pag punit nya sa damit ng bata, naiwan nalang ang salawal n'ya.

Nag madali na'ko, halos masugat-sugat na ang kamay ko pag pilit kong matanggal ang tali sakin. Panay lunok ako at bumibilis ang pag hinga dahil sa kaba.

“Ahhhh!” hinila pababa ng matanda ang salawal ng batang babae.

“Wag ka malikot masarap to,” sabi ng matanda at dinilaan ang pisngi ng bata.

May kinuha s'yang pang pasok sa bata, sa laki ng sukat non ay sigurado akong hindi kakayanin ng bata yon.

“Aaaahhhh! Wag, wag po masakit! Tama na, tama na!” Tumayo ako at mabilis tumakbo palapit.

Hinila ko na paalis ang natitirang tali sa kamay ko. Ramdam ko ang sakit, mukang nasugatan pa'ko pero hindi na yun ang inintindi ko. Tinulak ko ang matanda palayo sa bata pero nahuli nya ang kamay ko.

“Mamaya kana,” sabi n'ya sabay tulak sakin nang malakas. Nauntog ako sa gilid ng lamesa sa tabi ng kama nya, sobrang lakas ng tulak n'ya.

Hindi ko alam na malakas parin ang matandang yon, hindi ako mananalo sa pisikalan.

Rinig ko na naman ang sigaw ng bata, pero ngayon mas lumakas na ang sigaw n'ya. Namimilipit ang katawan ko sa pagtulak n'ya pero sinusubukan kong tumayo, hindi na'ko nag-isip, mabilis kong kinuha ang spear ng matanda.

“Pumikit ka bata!” malakas kong sigaw, puno ng luha ang mga mata n'ya pero ginawa n'ya parin ang inutos ko.

Lumingon ang matanda sakin, lumaki ang mga mata dahil sa nakitang hawak ko.

“Itigil mo yan!” walang pag-aalinlangan ko s'yang sinaksak sa dibdib.

Nagkaroon ng mahabang katahimikan sa kwarto.

Nanginginig ang mga kamay ko at ang bilis nang tibok ng puso ko, naghabol ako ng hininga. Dahan-dahan kong hinugot ang spear at hinayaang bumaksak ang katawan ng matanda sa sahig.

Sandali akong natulala, napalunok ako at iniwas ang tingin ko sa bangkay.

Mabilis ko nang pinakawalan sa pagkakatali ang bata, binalot ko sa kumot ang katawan n'ya at binaba na s'ya sa kama. Lumayo kami sa katawan ng matanda, hinarap ko s'ya sakin at niyakap, buti nakapikit parin n'ya hanggang ngayon, hindi ko hahayaang makita nya ang karumaldumal na ginawa ko sa matanda.

“Nakapatay ako,” sabi ko sa isip ko.

Bumuntong hininga ako at tinignan ang kalagayan ng bata, nanginginig s'ya at umiiyak parin, mahigpit din ang kapit n'ya sa kumot na binalot ko sakanya.

“May masakit ba sayo?” tanong ko, umiling s'ya habang nakayakap parin sakin.

“Wala na po,” sabi n'ya. Nakahinga ako ng maluwag.

Hawak ko ang spear sa kanang kamay ko, tinanggal ko ang naka konekta dito at hinagis ang spear sa fireplace, pinanood ko itong untiunting nasusunog.

“Ready to fire!” nakarinig ako ng sigaw sa labas.

Nakaramdam ako nang medyo pagyanig ng sahig, lumaki ang mga mata ko. Hindi ko alam kung ano yon, pero binuhat ko ang bata at lumayo sa pader.

BOOM

Sumabog ang pader at halos wala nang natira dito, kasunod nang pagpasok nang isang pamilyar na babae.

“Well look it here, looks like you already did the job,” nakangiting sabi ni Biker habang nakatingin sa bangkay ng matanda.

Hindi ako agad nakaimik dahil sa gulat na makita sila. Kompleto sila ngayon dito, maliban nalang kay Hacker, hindi ko nakitang kasama nila s'ya.

“The cops and rescuers are coming, let's move out, oh you are also here,” baling sakin ni Boss na s'yang kaka-pasok lang.

Lumapit s'ya sakin at may hinugot na puting panyo sa bulsa n'ya. Kala ko sakin n'ya gagamitin yon pero bumaling s'ya sa batang yakap-yakap ko, hinarap n'ya ang bata sakanya at tinakpan ng panyo. Dahan-dahan lang nya yun nilagay sa ilong ng bata kaya hindi na umangal ang batang babae. Unti-unti na itong pumikit ang mga mata at nawalan na ng malay.

Pinag sama-sama nila sa isang kwarto ang lahat ng mga biktima. Lahat sila ay mahimbing na natutulog, wala na sila sa kulungan, may mga saplot na din sila at wala ng kadena sa leeg.

“Let's go,” sabi ni Boss at naghanda na sila para umalis.

“Iiwan n'yo silang ganito?” nagtataka kong tanong. Sandali silang napatitig sakin na parang may sinabi akong kakaiba.

“Our job is to execute our prey, let the authorities do their work, para naman may silbe sila,” sabi ni Silencer.

Napatango silang lahat sa sinabi ni Silencer, ngumiti sakin si Biker at tumalikod na kasabay nila, naghanda na silang lahat na umalis. Sinuot na nila ang mask nila at lumabas sa kwarto.

“You have to let others do their work too, ” sabi ni Bullet at sumunod kela Biker.

Tumulala muna ako saglit, sinulyapan ko ang mga biktima na mahimbing na natutulog. Si Silencer siguro ang nagpatulog sa kanila dahil nakita kong may hawak syang sleeping gas.

Nang makapag isip ay tumayo nako at mabilis tumakbo palabas, hinanap ko sila Biker. Hindi kona alam kung saan sila dumaan, pero bumaba na'ko sa elevator. Nasa isang condo pala ako, hula ko ay pagmamayari din ito ng matanda. Kita ko ang naka display na floor kung nasaan ako, floor 40, nasa pinakataas pala kami. Pa'no kaya sila nakapasok nang wala man lang pumigil sakanila?

Nang marinig ang tunog ng elevator ay mabilis nakong lumabas, hinanap ng mga mata ko ang limang taong naka itim. Pero diko sila makita.

“Ma'am nakatira ba kayo dito? Bawal dito taga labas kung wala naman kayong kakilala.” Isa sa mga guard ng condo ang humawak sa braso ko.

Sumama ang tingin ko dahil sa suot n'yang uniform. Binawi ko ang braso ko at tumakbo na palabas, madami pang tumawag sa'kin na diko na pinansin. Nakalabas nako sa condo, bungad sakin ang madilim na kalangitan, bilog na bilog ang buwan at madaming bitwin. Luminga-linga nako sa paligid, tumakbo at naghanap.

“Nasaan naba sila,” medyo inis ko nang sabi.

Nakarinig ako ng tunog ng motor, agad akong lumingon at pinuntahan ang tunog nayun. Dinala ako ng tunog sa isang madilim na parte at naabutan kong papaalis na sila.

“Teka lang!” pigil ko sakanila.

Lumingon sila sakin, napa yuko muna ako at napa hawak sa tuhod ko, hinabol ko muna ang hininga ko.

“Hah!” pagbuga ko ng hangin.

Inangat kona ang ulo ko at kita ko ang nagtataka nilang mga tingin.

“Isali nyo ako,” sabi ko.

Kumunot ang noo ni Biker.

“Isali? Saan?” tanong n'ya.

“Gusto ko maging parte ng grupo n'yo,” walang pag-aalinlangan kong sabi.

Hindi nila inaasahan ang sinabi ko, nagkatinginan sila.

Related chapters

  • Midnight Hunters   Chapter 4

    ***“She, what?” kunot noong tanong ni Hacker.“Want's to be a part of us,” sagot ni Swordsman. Bumalik kami dito sa hide out nila para pagusapan ang desisyon ko. Wala naman silang masyadong naging reaksyon, mukang pinag iisipan lang nila kung tatanggapin ba nila ako.“She's just an ordinary citizen,” sabi ni Hacker sabay baling ang tingin sakin, nanliliit pa ang mga mata n'ya.Para naman akong nahiya sa sinabi n'ya, kahit wala namang masama sa pagiging ordinaryong mamamayan. “Yun nga ang iniisip ko,” sabi ni Boss. “Wala kang criminal records, hindi katulad namin na may bahid na ng dumi ang pagkatao at sa mata ng mga tao,” baling sakin ni Biker.“Mabuhay ka nalang ulit nang normal—” pinutol ko ang sinasabi ni Silencer.“May tinakasan akong malaking utang na hindi ko kayang bayaran, nakapatay din ako ng tao,” sabi ko. Natahimik sila.Alam kong hindi na'ko makakapag simula ng normal dahil doon. Siguradong dad

    Last Updated : 2021-09-05
  • Midnight Hunters   Chapter 5

    Hunter's POVTumigil kami sa tapat ng isang tindahan dito sa mall na puno ng armas. Ibat-ibang klase, may long range at short range. Namangha ako kasi ngayon lang ako nakakita ng mga ganto sa malapitan.Nagpalakad-lakad ako sa paligid, iniisip ko din kung ano ang kukunin ko. Hindi ako marunong ma-maril at lalo na sa paggamit ng katana, baka masugatan ko lang ang sarili ko.“Madaming mga baril dito. Maliliit, malaki at mahaba, madami kang pagpipilian,” sabi n'ya habang ang mata nasa ibang direksyon. Ilang sandali ay wala pa din akong mapili, binigyan din ako ni Hacker ng baril at pinasubok sakin, pumunta kami sa may targitan. Nang iputok ko ay hindi ko lang nakayanan ang pwersa sa pagkalabit ko ng gatilyo. Para tuloy akong nabalian ng buto sa braso sa sakit.“Tsk, weak arms.” Napailing-iling si Hacker. Medyo nainis ako.“Baka nga ikaw din hindi mo kaya, siguro ikaw lang yung hindi marunong humawak ng armas sa grupo n'yo kasi lagi kan

    Last Updated : 2021-09-05
  • Midnight Hunters   Chapter 6

    Hunter's POVMalakas ang naging pagbagsak n'ya sa sahig. Wala akong nararamdamang kapangyarihan sa lalaking to kaya posibleng wala s'yang hawak na Lacrima.Tatapat sana ng lalaki ang baril n'ya ulit sakin nang binaril sya ni Biker sa kamay, nabitawan ng lalaki ang baril n'ya. Sinunod n'yang binaril ang dalawang binti nito para di na s'ya makatayo. Ramdam ko ang sakit nang naramdaman ng lalaki nang sumigaw ito ng pagka lakas-lakas. “Hanapin mo na ang swimming pool, I need too teach this man a lesson.” Malamig na sabi ni Biker, napalunok ako. Wala akong nagawa kundi tumango at nagmadaling tumakbo paalis. Rinig ko ang sigaw ng lalaki, napapikit ako. Hindi ko ma-imagine kung anong ginagawa ni Biker sakanya. Hindi na'ko lumingon para tignan pa sila. Hingal na hingal na'ko dahil sa pagtakbo, napakalaki naman kasi ng bahay, ang isang katulad ko ay mahihirapan tagalagang maghalughog sa bahay nato. Nang makarating na'ko sa sinasabi ni Hacker agad kong bi

    Last Updated : 2021-09-06
  • Midnight Hunters   Chapter 7

    Hunter's POVNagising ako sa tunog ng cellphone ko, may lumabas na isang mensahe galing kay Hacker, may sinend s'yang litrato ng isang buong pamilya. Isa itong family photo kung tatawagin. Muka silang normal na mag kakapamilya, pero nang mabuksan ko yung file na nasa ibaba ng litrato ay mali pala ang tingin ko sa kanila.Lumabas ako at tulad ng inaasahan ay nagkumpulan na sila sa isang lamesa, nakisali na'ko sa kanila. “Madami-dami to ah,” natatawang sabi ni Boss, hawak n'ya ang isang tablet na mukang naglalaman ng inpormasyon tungkol sa pamilya.“A whole family,” sabat ni Silencer. Matalas ang tingin n'ya sa cellphone n'ya habang nilalaro ang dagger. Mukang handa na s'ya kahit hindi pa nagsisimulan ang pagsalakay namin.Isang pamilya ng mga psychopaths. Walang nakakaalam nang kalagayan ng pamilya nato. Basa sa impormasyong binigay ni Hacker ay pinapatay nila agad ang mga taong may nalalaman sa kalagayan nila. Sa mahabang panahon ay namuhay silang

    Last Updated : 2021-09-24
  • Midnight Hunters   Chapter 8

    Hunter's POV“Ma'am ano po hinahanap n'yo?” napapitlag ako nang may lumapit sa aking lalaki, na palagay ko ay nag tra-trabaho sa hotel na'to.Naka bantay s'ya kanina sa isang kwarto at hindi na siguro natiis na lapitan ako. Kanina pa kasi ako naghahanap ng cr mga 30 minutes na ata. Hindi talaga ako sanay sa gantong lugar lalo na't laki akong squatter.“Nasaan ang cr?” nakangiwi kong tanong. Pinag dikit nya ang mga labi n'ya na parang nagpipigil ng tawa, kalaunan ay ngumiti s'ya sakin.“Deretso kayo dito Ma'am at kumanan,” turo nya sa hallway na nadaanan ko na kanina pa. Halos matampal ko ang sarili ko. Agad akong nag pasalamat at pumunta na don. Nilinis ko na agad ang sarili ko pagpasok na pagpasok ko palang sa cr, hindi na'ko nagtagal dahil natagalan na nga ako sa paghahanap.Nag-vibrate ang cellphone ko at may natanggap na mensahe. Listahan ng mga target namin. Pasimple akong gumilid sa mga taong nagdadaan bago basahin.Boss- Fathe

    Last Updated : 2021-09-24
  • Midnight Hunters   Chapter 9

    Boss's POV“Maraming salamat sa pag-punta, sana mag-enjoy kayo,” ngumiti si Mr. Aragao sa mga bisita n'ya. Pagtapos mag-salita sa harap ay bumaba na s'ya sa entablado kasama si Mrs. Aragao. Pinanood ko ang bawat galaw nila, may mga guards na nakabantay sa kanila. Ang iba nasa malayo at ang iba naka buntot sa tabi nila.I cracked my knuckles. My fist wants to feel their blood, all wet and sticky. Ngumisi ako, I can feel my blood lust rising. I bited my lowerlips as I watched them greeting their guests. I accidentally bited my lips too hard and now I'm tasting my own blood.“Masyado kang excited Boss.” Hindi ko napansin ang pagdating ni Silencer sa tabi ko.I was too preoccupied. I sighed and kept my cool.“I guess you're here for Mrs. Aragao,” I said without looking at him.“Yes, they're always together Boss.” Nakita kong paalis na si Mr and Mrs Aragao sa party.“Handa mo ang sleeping gas mo Silencer,” I said as I turne

    Last Updated : 2021-09-24
  • Midnight Hunters   Chapter 10

    Hunter's POVSinuot ko na ng maayos ang wig ko, tumitig ako sa salamin at nang makontento na'ko sa itsura ko ay lumabas na'ko sa kwarto ko.“Teka, bago kayo bumili may ipapasundan muna ako sa inyo,” pigil samin ni Boss.Humarap kami sakanya, ngumiti s'ya at nillahad ang isang litrato samin.“S'ya ang panibago nating target,” sabi n'ya.Tinignan namin ang litrato na binigay n'ya. Isang babaeng medyo may katandaan na, maikli ang buhok na kulay itim, medyo mataba din s'ya. Mukang masungit ang babaeng to base sa ekspresyon n'ya. Hindi s'ya naka ngiti at walang kabuhay-buhay ang mata, sa madaling salita nakasimangot s'ya.“S'ya si Cynthia nakita ko ang babaeng yan na naninigaw ng bata, sinigawan din n'ya ang cashier sa fast food na kinakainan n'ya, tapos binato ng bote ang matandang gusto lang manlimos sakanya. Lagi ko yang nakikita kahit saang lugar, and believe me walang araw na hindi s'ya nag rereklamo o nagsusungit sa ibang tao.” napahalumbab

    Last Updated : 2021-09-24
  • Midnight Hunters   Chapter 11

    Hunter's POVNapunta kami sa isang abandonadong factory. Madumi, may mga agiw at alikabok na sa paligid. Inalis namin ang mga dumi sa isang parte para maka pagpulong kami, hindi na kami pwede bumalik sa hide out dahil delikado, maaari kaming matunton. “I concealed my data base, wala pang nakakapasok sa teritoryo ko. We should be safe for now,” paninigurado ni Hacker.“Well we have to, we still have a goal to accomplish.” Sabat ni Biker.“Si Silencer at Swordsman na muna ang kukuha ng pagkain para satin,” utos ni Boss, sumunod naman ang dalawa.Naiwan kaming lima sa medyo may kadilimang factory na'to. Lumapit samin si Hacker at may pinakitang hologram.“May mga natatanggap pa akong request, we'll grant them all, so you need to split up by pair. Bullet and Boss, Biker and Hunter, Silencer and Swordsman. I'll be the eyes and ears as always,” pagbibigay alam n'ya samin.“Boss will give the assigned targets after the two comes back,” dagd

    Last Updated : 2021-09-24

Latest chapter

  • Midnight Hunters   Epilogue

    Morgi's POV10 years later“Are the Midnight Hunters good or bad mommy?” May narinig akong nagsalita kaya nagtago muna ako sa likod ng puno. I saw a women carrying a little boy, and right beside her is a girl. The girl looks matured but according to her height, she's a teenager. “Neither sweety. They are just selfish, criminals are selfish,” she said.My forehead creased. I'm in the cemetery, private cemetery. I'm came here alone because my ate and kuya are still too busy to visit them. The women doesn't look harmful so I choose to come near her. “Do you know them?” I asked with a smile. She was shocked after seeing me.“Sino kayo?” sabi n'ya sabay atras. Hindi naman s'ya kinakabahan o natatakot, nalilito lang s'ya kung bakit ako nandito.This is a private cemetery after all, but I should be the one who's asking that.“Me, my brother and sister made this little house for their tomb,” I said and again she was shocked. The girl beside her tapped her shoulder so she can get her atten

  • Midnight Hunters   Chapter 45

    Someone's POVFLASHBACK“These people are dumb to trust you.” Hacker spoke after he calmly entered Captan's office. He even looked around like a normal guest.Hacker's target, Captan Aryen Aragao, the senior and superior in their family. The family of psychopaths. Captan already knew that someone's watching him. He now stared at the young man casually standing right in the middle of his office. He didn't let his guard down the minute the young man entered the room. He sees the young man as a dominant opponent, which is true.“It's rude to enter without knocking,” Captan spoke while remain sitting on his swivel chair. Hacker looked at Captan straight in the eyes. “It's not rude if you're expecting the visitor, which is me,” Hacker smirked.Captan went silent for a minute, weighting the tension surrounding them. The office is like slowly shaking, the walls turned bloody red, but Hacker didn't flinch. “It was you, right?” Captan's forehead creased when Hacker asked a question.“I don

  • Midnight Hunters   Chapter 44

    Hunter's POV“Hindi naba nila tayo masusundan Hacker?” alala kong tanong sakanya. Palingon-lingon pa ako sa likod dahil sa sobrang kaba.Pinasabog lang naman n'ya ang riles para mawala ito sa pagkaka-konekta. Gusto ko nga dapat s'ya pigilan kasi baka hindi makasunod ni Ophiuchus samin, pero hindi din naman ako sigurado kung makakasunod s'ya kaya hinayaan ko nalang si Hacker sa gusto n'ya. Nakakalungkot dahil umaasa ako. Umaasa akong babalik... Umaasa akong may babalik.“Disconnecting the rails won't stop them from following. Let's expect that they will come at us with flying vehicles,” sagot n'ya.Bumuntong hininga ako. Syempre hindi sila titigil kahit ano pang mangyare. Bumaba ang tingin ko sa mga bata sa bisig ko, mahimbing silang natutulog. Kanina ay bigla nalang silang napapikit, siguro ay dahilan ito ng pagturok sa kanila. Nakikita ko kasi sa isang parte ng katawan nila na may namamaga, lumalalabas din ang maliliit nilang ugat na nakita kong medyo tumitibok-tibok pa. Halatang ti

  • Midnight Hunters   Chapter 43

    Someone's POV“Is she dead?” tanong ni Nolan na seryosong nagmamaneho sa tren. Gusto n'ya munang makasigurado bago tuluyang ilayo ang tren sa estasyon. “I can't barely know her right now Executor Nolan, her body is all smashed,” answered by another executor. Ophiuchus's intention is to slow them down on getting to the location of where Hunter and the kids are. Ophiuchus succeeded but that cost her life. However, despite sacrificing, she died being happy with the freedom that she had obtained, even known it was for a short time. She did everything that she wants to do at the time that everything is in chaos. At ang kanyang ginawa? Yun ay ang kumain s'ya ng napaka dami, as many at her heart's content. She also ride the car that she stole in full speed like there's no tomorrow, she played on the arcades, and sing a song in the middle of the streets. At the time when chaos was enveloping the city, she was enjoying her life. Eto ang kanyang inaasam sa matagal na panahon, at ang isaktrip

  • Midnight Hunters   Chapter 42

    Ophiuchus's POV“I will give you a chance to be with us again,” blanko ang mukhang sabi n'ya.My forehead creased. What does he think of me? After all the suffering, he is giving me a chance to join them again? That means a never ending misery for me. Like I will do such a stupid thing! Well I know Malcolm is dead, but he's the second person I dislike. I know what could happen if I'll be one of them again. Nolan is planning to continue all of Malcolm's evil projects. He will rebuild the laboratory, make the poor people as guinea pigs again, make an army of experiments, and conquer the world. Sounds like a joke, but they can do that. Who knows what other plans they might think off, and right now is still a mystery to me how they got the huge lacrima. Nasa isang tagong lugar lang ang Lacrima na yon, pero nagawa nilang matagpuan. Maybe they took it from the other leaders? Until now I don't know, even the history of the last war when the four cities got separated. Napailing-iling nalang

  • Midnight Hunters   Chapter 41

    Hunter's POVPasimple kaming nagtago sa gilid at tinignan ang paligid. “There are a few people here, and I can see the buses from a far,” sabi ni Ophiuchus samin. Humarap s'ya samin.“Okay, act natural. Baka kuyugin tayo ulit. I don't want to get mad and accidentally kill these people.” Ngumiwi ako, nagiging aksidente pa pala ang pagpatay n'ya minsan?Tumango kami bilang tugon at naglakad na. Si Hacker ay nauna samin na lumipad sa taas, s'ya na bahala kung paano n'ya itatago ang sarili n'ya.“Do we need bus tickets?” tanong ni Morgi.“Nope, we'll get the vehicle to ourselves.” Napailing-iling nalang ako kay Ophiuchus.“Nanakawin natin are bus?” paglilinaw ko. “Correct,” tumango-tango s'ya.“Meow.” Napatigil ako nang makarinig ng pusa. Lumingon ako sa gilid at nakita ko ang pusa na sobrang payat. Naawa ako sa kalagayan n'ya, ginala ko ang mata sa paligid at naghanap ng pagkain.“Hunter may problema ba?” bumalik sina Ophiuchus sa tabi ko.“Ka

  • Midnight Hunters   Chapter 40

    Hunter's POVTumalsik ako habang hawak ang naputol na pana. Nakita ko din ang Lacrima ko na nawasak dahil sakanya.“Hindi,” nai-usal ko.Ang sandata ko... nasira na. “Nako! kawawa ka naman.” Kunyareng malungkot n'yang sabi.Natahimik ako. Binili pa naman nila 'to sakin, tapos nasira ko lang. Napasabunot nalang ako sa wig, muntik pa itong matanggal. Naiinis ako sa Vanessa'ng 'to. Hindi ko man lang naiwasan ang atakeng yon. Doble na ang inis ko. Makakaya bang ibalik ng lacrima ang pana ko? Ayys! pati ang lacrima ko din pala nawasak. Sobrang naiinis ako at nalulungkot, nang masira ang pana parang may parte ding nasira sa pagkatao ko. Huminga ako ng malalim, para maibsan man lang ang inis.“Hunter.” Nakasimangot akong lumingon sa hologram ni Hacker.“You okay?” tanong n'ya. Tumango ako.“Kaso ang pana ko.” Para akong batang nanghihingi ng pasensya dahil naka sira ng gamit ng iba. “Tha

  • Midnight Hunters   Chapter 39

    Hunter's POV“Yes. In the middle of chaos, we found her walking down the street drinking a smoothie.” Pagkukumpirma ni Yin.Totoo nga, at hawak pa n'ya ang smoothie na yon hanggang ngayon. Napa maang nalang ako. “Bakit s'ya sumama sainyo?” tanong ko.“She's bored. Natapos n'ya na patayin ang gusto n'yang patayin.” Sagot ni Yin sabay kibit-balikat. Napatango-tango ako, naisip ko nang pormal na makipag-kilala sa bagong kasama nila Yin.“Hi, ako si Hunt—”“Hunter, yes I know you. Nice to meet you in person. You're pretty brutal than I expected.” Nagulat ako nang mag-salita s'ya. Nakatingin din s'ya sa ginawa ko kay Kipton.Kinagat ko ang ibabang labi ko at malungkot na yumuko. Napansin nila ang pagtahimik ko. Naramdaman ko ang paghimas ni Yin sa likod ko, ginawaran pa ako ng yakap ni Morgi at Willy. Ramdam nila na malungkot ako, at alam nila kung bakit. Bumuntong hininga ako, sobrang nanlulumo ako pero kailangan ko tumayo

  • Midnight Hunters   Chapter 38

    Biker's POVI was breathing heavily. A load of pain is already overflowing through my body. While battling with Malcolm, I started remembering why I'm doing this.It's like the memories from the past rushed through my head as I thighed the grip to my dagger.I was once an ordinary citizen, came from a rich family. I have no power back then, however I got everything, but I've always been the black sheep in our family. What I hate the most is being accused of something that I didn't do. Shit just got real to me.They, the North Government killed my lineage, took everything from us, then blame me. I was the only one who survived, they didn't take there eyes away from me. They needed someone to blame, and that's me. Paglumalabas ako ay may pangungutya, hindi ko matago ang sarili ko. Because that time, they watched my every move. 15 years old me didn't like what they did. I researched every case on what they did to my lineage, I already know

DMCA.com Protection Status