LOGINShare
Chapter 10
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Hunter's POV
Sinuot ko na ng maayos ang wig ko, tumitig ako sa salamin at nang makontento na'ko sa itsura ko ay lumabas na'ko sa kwarto ko.“Teka, bago kayo bumili may ipapasundan muna ako sa inyo,” pigil samin ni Boss.Humarap kami sakanya, ngumiti s'ya at nillahad ang isang litrato samin.“S'ya ang panibago nating target,” sabi n'ya.Tinignan namin ang litrato na binigay n'ya. Isang babaeng medyo may katandaan na, maikli ang buhok na kulay itim, medyo mataba din s'ya. Mukang masungit ang babaeng to base sa ekspresyon n'ya. Hindi s'ya naka ngiti at walang kabuhay-buhay ang mata, sa madaling salita nakasimangot s'ya.“S'ya si Cynthia nakita ko ang babaeng yan na naninigaw ng bata, sinigawan din n'ya ang cashier sa fast food na kinakainan n'ya, tapos binato ng bote ang matandang gusto lang manlimos sakanya. Lagi ko yang nakikita kahit saang lugar, and believe me walang araw na hindi s'ya nag rereklamo o nagsusungit sa ibang tao.” napahalumbabRelated chapters
Midnight Hunters Chapter 11
Hunter's POVNapunta kami sa isang abandonadong factory. Madumi, may mga agiw at alikabok na sa paligid. Inalis namin ang mga dumi sa isang parte para maka pagpulong kami, hindi na kami pwede bumalik sa hide out dahil delikado, maaari kaming matunton. “I concealed my data base, wala pang nakakapasok sa teritoryo ko. We should be safe for now,” paninigurado ni Hacker.“Well we have to, we still have a goal to accomplish.” Sabat ni Biker.“Si Silencer at Swordsman na muna ang kukuha ng pagkain para satin,” utos ni Boss, sumunod naman ang dalawa.Naiwan kaming lima sa medyo may kadilimang factory na'to. Lumapit samin si Hacker at may pinakitang hologram.“May mga natatanggap pa akong request, we'll grant them all, so you need to split up by pair. Bullet and Boss, Biker and Hunter, Silencer and Swordsman. I'll be the eyes and ears as always,” pagbibigay alam n'ya samin.“Boss will give the assigned targets after the two comes back,” dagd
Midnight Hunters Chapter 12
Swordsman's POV“Naka sakay si Angelica ngayon sa karwahe n'ya. She's about to look for a victim again.” Narinig kong sabi ni Silencer sa likod ko. Nasa taas kami ng bundok, kung saan malapit nakatira si Angelica. Holding the binocular I've been tailing her carriage for like ten minutes now, while Silencer studied the information about our target. Naningkit ang mga mata ko nang tumigil ang karwahe at bumaba si Angelica. Tumingin ako sa gawi kong saan s'ya papunta, and I saw that she's heading for the group of street childrens.I watched her every move.Someone's POV“Magandang umaga mga bata,” binati ni Angelica ang mga batang lansangan matapos n'yang bumaba sa kanyang karwahe.Para namang nakakita ng isang napaka gandang anghel ang mga bata nang lumapit si Angelica. She's wearing a elegant yellow dress, she also has a white cloak that she wore on her head that covers her blonde hair and a pair of white gloves on her hands. She
Midnight Hunters Chapter 13
Swordsman's POV“Where's our next target Hacker?” I asked his hologram. Silencer is standing right beside me also listening. “I will send you the location of where she live, at this hour I think she's taking a milk bath. Go to her room at the third floor. There are guards outside her house around fifty of them, there are also dogs inside. I can say they're extremely big, you'll know it when you see it. I think there's ten of them or even more. Security cameras are nutshell in her house, I have a little trouble accessing the CCTV cameras.” He explained.She has many connections, that's why Hacker is having a little trouble.“Hey, why did you think she's taking a milk bath?” Silencer teased him.He came closer to Hacker's hologram and try to nudge him, but his elbow just went through it. Muntik na s'ya bumagsak sa lupa sa kawalan ng balanse. Hacker boredly stared at him and cross his arms.”On her social media, she's always posting that she's
Midnight Hunters Chapter 14
Hunter's POVTahimik lang ako buong oras nang mag-simula kaming umalis, halo-halo ang naramdaman ko nang malaman na ang isang doctor na pinagkatiwalaan ko sa nanay ko ay isa din palang mamatay tao. Gusto kong umiyak dahil hinayaan ko yung mangyare, kung hindi sana ako umalis… napailing-iling ako. Si Jane pa pala, kung sana maaga akong nakapunta sakanya…Nakuyom ko ang kamao ko, gusto kong sabunutan ang sarili ko. Sinong niloloko ko? parehas ko silang hindi kayang iligtas. Napatingala ako sa langit, kahit papaano napakalma ako nito. Kanina ay parang dumilim ang paningin ko, kung nagpatuloy yon baka hindi ko masundan ang plano at kumilos sa sarili ko. Kating-kati na akong makaharap si Dr. Gil Santos, gusto ko sumugod mag-isa pero alam kong galit lang ang dala ko, wala pa'kong masyadong lakas hindi katulad nila Biker, pero sisiguraduhin kong ako ang tatapos sakanya.Kahit pa buhay ko ang kapalit, tatanggapin ko.“You can let it all out once we're there,” nar
Midnight Hunters Chapter 15
Hunter's POV“Sapol!” halos mapatalon ako nang matamaan ko ang Lacrima na nakakabit sakanya.Kasabay nang pagsira ng Lacrima ang pagbaon ng palaso sa bewang n'ya. Napasigaw s'ya, unti-unti na ding bumalik ang dating anyo n'ya.Tumakbo ako at hindi ko hinayaan na makatayo s'ya muli. Tinutok ko sakanya ang dagger na nilabas ko sa bulsa ko. “Arrgg! Get off of me!” Sabi n'ya nang tinapakan ko ang palasong nasa bewang n'ya. “Kung ano man yang gusto mo, you will never get it.” Madiin n'yang sabi sakin habang namimilipit sa sakit. Tinuon ko ang atensyon ko sa leeg n'ya, diniin ko ang dagger don. Medyo nanginginig pa ako. Ngayon lang ako nanutok ng patalim. “Kung hindi dahil sainyo buhay pa sana si Mama,” mapait kong sabi. Kumunot naman ang noo n'ya.“What are you talking about?” Wala s'yang kaalam-alam. Lalong sumiklab ang galit ko sakanya.Marahas kong tinanggal ang sergical mask sa bibig ko, nakita kong medyo nagulat n'ya nang ma
Midnight Hunters Chapter 16
Hunter's POVMabilis ko nang hinanap ang Lacrima nila. Mabuti't nasa tabi lang ng bangkay nina Nurse Bianca at Dr. Gil Santos ang Lacrima kaya hindi nako nahirapan maghanap.Sinilid ko nayon sa bulsa ko at umalis, kanina pading naka bukas ang mga ilaw. Kontrolado ng doctor ang hospital nato, pwede nyang gawin ang kahit anong naisin nya sa mga pasyente, kahit sa mga taong nandito. Ngayon ko lang napagtantong pinatulog nya ang mga tao sa hospital nato, ilan lang ang mga gising kaya siguro nung unang pasok ko, bilang lang sa daliri ang nakikita ko.Nag palit ako ng damit sa isang bakanteng kwarto, may mga nag sisilabasan ng mga tao. Hind ako pwedeng makitang puno ng dugo ang damit. Nang makuntento sa sarili ay lumabas na ako nang nakabihis ng pang-nurse, bago din ang sergical mask na sinuot ko.&
Midnight Hunters Chapter 17
Hunter's POVHuminga ako ng malalim nang makapasok ulit sa sasakyan nya, tumingin lang ako sa bintana sa tabi ko, naramdaman ko nadin ang pag-pasok nya.“I'll take you to a restaurant. There you can take off your mask, I will get a VIP room for us, where we can have a peaceful breakfast.” tumango nalang ako at walang imik na umiwas ng tingin.Isang oras nalang at malapit na sumikat ang araw, madami nanaman makakakita sakin/samin kung sakaling lumabas kami.“One more thing,” bigla syang nag kalikot sa likod ng kotse nya.Kumunot naman ang noo ko, pinanood ko syang maghanap. Napalunok ako sa tumulong pawis sa noo nya, dumaloy yun mula sa perpektong panga nya at tumulo sa braso nya. Umiling ako at bumalik
Midnight Hunters Chapter 18
Hunter's POVUmalis ako sa itaas ni Nacario, iniwan ko ang dagger at hindi na inabalang hugutin pa yon.“Tara na at baka may dumating pa,” sabi ni Boss.Lahat kami ay tahimik na umalis, iniwan namin ang walang buhay na katawan ni Nacario. Isang sulyap pa muna ang ginawa ko bago tuluyang umalis.Umangkas na ako kay Biker, pumasok naman sina Boss sa kotse. Umandar na kami at nilisan ang lugar.Napadaing ako dahil sa sugat sa katawan ko, napahawak din ako sa leeg ko, para kasi itong nangalay. Dahil sa paghawak ko ay nakapa ko ang bagay na kinabit ni Nacario sakin. Nabigla ako at mabilis kong nailayo ang kamay ko.Ang bomba… nakakabit padin sa leeg ko ang bomba.
Latest chapter
Midnight Hunters Epilogue
Morgi's POV10 years later“Are the Midnight Hunters good or bad mommy?” May narinig akong nagsalita kaya nagtago muna ako sa likod ng puno. I saw a women carrying a little boy, and right beside her is a girl. The girl looks matured but according to her height, she's a teenager. “Neither sweety. They are just selfish, criminals are selfish,” she said.My forehead creased. I'm in the cemetery, private cemetery. I'm came here alone because my ate and kuya are still too busy to visit them. The women doesn't look harmful so I choose to come near her. “Do you know them?” I asked with a smile. She was shocked after seeing me.“Sino kayo?” sabi n'ya sabay atras. Hindi naman s'ya kinakabahan o natatakot, nalilito lang s'ya kung bakit ako nandito.This is a private cemetery after all, but I should be the one who's asking that.“Me, my brother and sister made this little house for their tomb,” I said and again she was shocked. The girl beside her tapped her shoulder so she can get her atten
Midnight Hunters Chapter 45
Someone's POVFLASHBACK“These people are dumb to trust you.” Hacker spoke after he calmly entered Captan's office. He even looked around like a normal guest.Hacker's target, Captan Aryen Aragao, the senior and superior in their family. The family of psychopaths. Captan already knew that someone's watching him. He now stared at the young man casually standing right in the middle of his office. He didn't let his guard down the minute the young man entered the room. He sees the young man as a dominant opponent, which is true.“It's rude to enter without knocking,” Captan spoke while remain sitting on his swivel chair. Hacker looked at Captan straight in the eyes. “It's not rude if you're expecting the visitor, which is me,” Hacker smirked.Captan went silent for a minute, weighting the tension surrounding them. The office is like slowly shaking, the walls turned bloody red, but Hacker didn't flinch. “It was you, right?” Captan's forehead creased when Hacker asked a question.“I don
Midnight Hunters Chapter 44
Hunter's POV“Hindi naba nila tayo masusundan Hacker?” alala kong tanong sakanya. Palingon-lingon pa ako sa likod dahil sa sobrang kaba.Pinasabog lang naman n'ya ang riles para mawala ito sa pagkaka-konekta. Gusto ko nga dapat s'ya pigilan kasi baka hindi makasunod ni Ophiuchus samin, pero hindi din naman ako sigurado kung makakasunod s'ya kaya hinayaan ko nalang si Hacker sa gusto n'ya. Nakakalungkot dahil umaasa ako. Umaasa akong babalik... Umaasa akong may babalik.“Disconnecting the rails won't stop them from following. Let's expect that they will come at us with flying vehicles,” sagot n'ya.Bumuntong hininga ako. Syempre hindi sila titigil kahit ano pang mangyare. Bumaba ang tingin ko sa mga bata sa bisig ko, mahimbing silang natutulog. Kanina ay bigla nalang silang napapikit, siguro ay dahilan ito ng pagturok sa kanila. Nakikita ko kasi sa isang parte ng katawan nila na may namamaga, lumalalabas din ang maliliit nilang ugat na nakita kong medyo tumitibok-tibok pa. Halatang ti
Midnight Hunters Chapter 43
Someone's POV“Is she dead?” tanong ni Nolan na seryosong nagmamaneho sa tren. Gusto n'ya munang makasigurado bago tuluyang ilayo ang tren sa estasyon. “I can't barely know her right now Executor Nolan, her body is all smashed,” answered by another executor. Ophiuchus's intention is to slow them down on getting to the location of where Hunter and the kids are. Ophiuchus succeeded but that cost her life. However, despite sacrificing, she died being happy with the freedom that she had obtained, even known it was for a short time. She did everything that she wants to do at the time that everything is in chaos. At ang kanyang ginawa? Yun ay ang kumain s'ya ng napaka dami, as many at her heart's content. She also ride the car that she stole in full speed like there's no tomorrow, she played on the arcades, and sing a song in the middle of the streets. At the time when chaos was enveloping the city, she was enjoying her life. Eto ang kanyang inaasam sa matagal na panahon, at ang isaktrip
Midnight Hunters Chapter 42
Ophiuchus's POV“I will give you a chance to be with us again,” blanko ang mukhang sabi n'ya.My forehead creased. What does he think of me? After all the suffering, he is giving me a chance to join them again? That means a never ending misery for me. Like I will do such a stupid thing! Well I know Malcolm is dead, but he's the second person I dislike. I know what could happen if I'll be one of them again. Nolan is planning to continue all of Malcolm's evil projects. He will rebuild the laboratory, make the poor people as guinea pigs again, make an army of experiments, and conquer the world. Sounds like a joke, but they can do that. Who knows what other plans they might think off, and right now is still a mystery to me how they got the huge lacrima. Nasa isang tagong lugar lang ang Lacrima na yon, pero nagawa nilang matagpuan. Maybe they took it from the other leaders? Until now I don't know, even the history of the last war when the four cities got separated. Napailing-iling nalang
Midnight Hunters Chapter 41
Hunter's POVPasimple kaming nagtago sa gilid at tinignan ang paligid. “There are a few people here, and I can see the buses from a far,” sabi ni Ophiuchus samin. Humarap s'ya samin.“Okay, act natural. Baka kuyugin tayo ulit. I don't want to get mad and accidentally kill these people.” Ngumiwi ako, nagiging aksidente pa pala ang pagpatay n'ya minsan?Tumango kami bilang tugon at naglakad na. Si Hacker ay nauna samin na lumipad sa taas, s'ya na bahala kung paano n'ya itatago ang sarili n'ya.“Do we need bus tickets?” tanong ni Morgi.“Nope, we'll get the vehicle to ourselves.” Napailing-iling nalang ako kay Ophiuchus.“Nanakawin natin are bus?” paglilinaw ko. “Correct,” tumango-tango s'ya.“Meow.” Napatigil ako nang makarinig ng pusa. Lumingon ako sa gilid at nakita ko ang pusa na sobrang payat. Naawa ako sa kalagayan n'ya, ginala ko ang mata sa paligid at naghanap ng pagkain.“Hunter may problema ba?” bumalik sina Ophiuchus sa tabi ko.“Ka
Midnight Hunters Chapter 40
Hunter's POVTumalsik ako habang hawak ang naputol na pana. Nakita ko din ang Lacrima ko na nawasak dahil sakanya.“Hindi,” nai-usal ko.Ang sandata ko... nasira na. “Nako! kawawa ka naman.” Kunyareng malungkot n'yang sabi.Natahimik ako. Binili pa naman nila 'to sakin, tapos nasira ko lang. Napasabunot nalang ako sa wig, muntik pa itong matanggal. Naiinis ako sa Vanessa'ng 'to. Hindi ko man lang naiwasan ang atakeng yon. Doble na ang inis ko. Makakaya bang ibalik ng lacrima ang pana ko? Ayys! pati ang lacrima ko din pala nawasak. Sobrang naiinis ako at nalulungkot, nang masira ang pana parang may parte ding nasira sa pagkatao ko. Huminga ako ng malalim, para maibsan man lang ang inis.“Hunter.” Nakasimangot akong lumingon sa hologram ni Hacker.“You okay?” tanong n'ya. Tumango ako.“Kaso ang pana ko.” Para akong batang nanghihingi ng pasensya dahil naka sira ng gamit ng iba. “Tha
Midnight Hunters Chapter 39
Hunter's POV“Yes. In the middle of chaos, we found her walking down the street drinking a smoothie.” Pagkukumpirma ni Yin.Totoo nga, at hawak pa n'ya ang smoothie na yon hanggang ngayon. Napa maang nalang ako. “Bakit s'ya sumama sainyo?” tanong ko.“She's bored. Natapos n'ya na patayin ang gusto n'yang patayin.” Sagot ni Yin sabay kibit-balikat. Napatango-tango ako, naisip ko nang pormal na makipag-kilala sa bagong kasama nila Yin.“Hi, ako si Hunt—”“Hunter, yes I know you. Nice to meet you in person. You're pretty brutal than I expected.” Nagulat ako nang mag-salita s'ya. Nakatingin din s'ya sa ginawa ko kay Kipton.Kinagat ko ang ibabang labi ko at malungkot na yumuko. Napansin nila ang pagtahimik ko. Naramdaman ko ang paghimas ni Yin sa likod ko, ginawaran pa ako ng yakap ni Morgi at Willy. Ramdam nila na malungkot ako, at alam nila kung bakit. Bumuntong hininga ako, sobrang nanlulumo ako pero kailangan ko tumayo
Midnight Hunters Chapter 38
Biker's POVI was breathing heavily. A load of pain is already overflowing through my body. While battling with Malcolm, I started remembering why I'm doing this.It's like the memories from the past rushed through my head as I thighed the grip to my dagger.I was once an ordinary citizen, came from a rich family. I have no power back then, however I got everything, but I've always been the black sheep in our family. What I hate the most is being accused of something that I didn't do. Shit just got real to me.They, the North Government killed my lineage, took everything from us, then blame me. I was the only one who survived, they didn't take there eyes away from me. They needed someone to blame, and that's me. Paglumalabas ako ay may pangungutya, hindi ko matago ang sarili ko. Because that time, they watched my every move. 15 years old me didn't like what they did. I researched every case on what they did to my lineage, I already know
